Morgunblaðið - 01.05.1988, Side 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. MAÍ 1988
27
sprengdu allt heila dótið og sjálfa
sig með. Við vorum yfírleitt að
vinna á fullu alla daga og á nótt-
unni réðust svo Víetcong á okkur,
þannig að menn sváfu ekkert svo
vikum skipti. Ég var skíthræddur
allt mitt ár í Víetnam og ég held
að það hafi verið nauðsynlegt til
að halda lífí þar.“
Varstu einhvem tíman virkilega
nærri dauðanum sjálfur í stríðinu?
„Það er óhætt að-segja að ég
hafí horfst í augu við dauðann, því
ég lenti í hinni frægu Tet-sókn Víet-
cong. Það var hrikalegt, við vorum
tímunum saman með vélbyssumar
logandi, því þeir gerðu áhlaup með
þúsundum manna. Þegar við vorum
búnir að hrekja þá burt var sjón
að sjá vígvöllinn, þeir láu eins og
hráviði um allt, hangandi á
gaddavímum. Mannfallið hjá okkur
var líka hrikalegt, en liðið var til
reiðu þegar sóknin kom þannig að
við gátum veitt hörkulega mót-
spymu“.
Hvað var erfíðast við að eiga í
Víetnam?
„Skæruhemaðurinn sem við
stóðum andspænis var náttúmlega
afar erfíður og var andlega skað-
andi. Margir okkar, sérstaklega
þeir yngri biðu mikinn skaða á sálu
sinni þama og fjöldi þeirra á enn í
vandræðum, svona mörgum árum
heim í stuttar heimsóknir og svo
er töluð enska á heimili hans ytra.
Hann segir: „Ég skal segja þér
hvemig á því stendur og það er
mikil auglýsing fyrir Morgunblaðið.
Öll þessi mörgu ár mín í hemum
sendi pabbi mér Moggann. Sama
hvert ég fór, alltaf fékk ég Mogg-
ann. Til Guam, Japans, Grænlands
og meira að segja Víetnams. Ég
hafði mikla ánægju af því að lesa
hann, sérstaklega Lesbókina, las
allt upphátt og oft meira að segja
inn á segulband og svo hlustaði ég
á til að dæma um hvemig ég við-
héldi framburðinum.
Grímur er nú kominn á eftirlaun
í hemum, en kennir við herskólann
í Fort Sill. Hann er hættur að flakka
og er sestur að. Hann var spurður
hvort hann hefði viljað að eitthvað
hefði farið á annan veg í lifi sínu:
„Alls ekki. Ég er sáttur. Ef ég
ætti þess kost að breyta einhverju,
lifa lífínu aftur vildi ég ehgu breyta.
Víetnam þarmeðtalið. Það er ekki
fyrir aðrar sakir en þær, að þjálfun
mín miðaði öll að hemaði. Ef ég
hefði aldrei þurft að nýta mér ára-
tugaþjálfun hefði eitthvað vantað
upp á. Ég slapp líka vel í stríðinu
og það var mikill skóli út af fyrir sig.
Ætlar Grímur að koma heim í
náinni framtíð þar sem hægst hefur
um líf hans?
1952. Grimur kastar mæðinni eftir að hafa gengið á hið helga fjall
Japana, Fujiama.
Við öllu búinn skömmu fyrir Tet-áhlaupið.
síðar. En það var annað sem ég
þoldi illa og gat aldrei vanist. Það
var hvernig bömin vom leikin
þama. Maður sá allt of oft böm sem
Víetcong höfðu limlest eða stórsk-
aðað á annan hátt, yfirleitt til þess
að sýna þorpsbúum hvemig færi
fyrir þeirrTöIIum ef þeir hjálpuðú
okkur og ynnu ekki fyrir þá.“
Þetta hefur þá verið í alla staði
vond reynsla?
„Já, það var hún svo sannarlega
og Víetnam er heldur ömurlegur
staður. Það myglaði allt vegna rak-
ans, menn fengu sveppi á hendur
og fætur og maður varð að hafa
veskið sitt í plastpoka í vasanum.
Margir fengu malaríu. Ég slapp við
það, tók alltaf pilluna. Það var
ógeðsleg pilla, stór og gul. Daginn
eftir að maður tók hana fór ekki á
milli mála að líkaminn var hreinn.
Alveg hreinn."
Á meðan á samtalinu stóð, vakti
það athygli blaðamanns hversu
góða íslensku Grímur talar, hefur
hann þó aðeins komið .7 sinni}m
„Ég ætti auðvitað að segja ne
eins og skot, en ætla þó að svar:
þessu þannig að eins og stendui
er svarið nei. Það togar alltaf eitt-
hvað í mann og þegar ég kem hein
fínn ég það og alitaf vex þessi þrá
Hins vegar myndi kona mín aldre
setjast hér að. Hún hefur mikii
gaman af því að heimsækja landið
en myndi ekki setjast að. Kannsk
kem ég í ellinni.“
Við göngum út úr húsi á Álf
hólsveginu þar sem Grímur hefu:
búið þessa daga heima á ísland
hjá mágkonu sinni. Hann segir a<
skilnaði um leið og hann bendir :
Esjuna sem skartar snævi þöktun
hlíðum í vorhretinu:
„Þetta er sú tignarlegasta sjói
sem ég þekki og ekkert jafnast :
við hana. í hvert sinn sem ég ken
til íslands stend ég mig að þvf a>
taka myndir af Esjunni þótt ég eig
þær margar heima. Þegar ég var
Japan, gekk ég á þeirra helga fjall
Fujiama.
Esgan er mitt Fujiama.
Fjölsótt ráðstefna
um forskólabörn
FÓSTRUFÉLAG íslands stóð fyrir opinni ráðstefnu um uppeldi
og menntun forskólabarna dagana 14.—16. apríl sl. Ráðstefnan
hófst með setningarathöfn þar sem forseti Islands, frú Vigdís
Finnbogadóttir, var viðstödd, ásamt ýmsum ráðamönnum þjóð-
arinnar.
Ávörp fluttu Selma Dóra Þor-
steinsdóttir, formaður Fóstrufélags
Islands, og Guðmundur Magnússon,
aðstoðarmaður menntamálaráð-
herra. Valborg Sigurðardóttir, fyn--
verandi skólastjóri Fóstruskóla ís-
lands, flutti fyrirlestur sem hún
nefndi: „Uppeldi ungra bama í ljósi
aukinnar þekkingar og breyttra
lífshátta." Ennfremur söng bama-
kór frumsamið ljóð. eftir Þórhall
Einarsson.
Hátt á annað þúsund manns
sóttu ráðstefnu. Ellefu fyrirlestrar
vom í boði og þurfti að tví- og
þríflytja suma þeirra til að sem
fæstir misstu af þeim.
Myndlistarsýning bama, sem
haldin var samtímis ráðstefnunni,
vakti mikla athygli.
„Á ráðstefu þessari var athyglis-
vert hvað viðhorf til dagvistar-
heimila hafa breyst frá því þau
voru álitin geymslustaður, en nú
uppeldis- og menntastaður bams-
ins,“ segir í frétt frá Fóstrufélags-
ins.
PARÍS
2xí viku
daglegt tengiflug
FLUGLEIDIR
-fyrir þig-
utanlanasferöir
á 75þiisund-og
40 þúsund krónurlwer.
mm

7VJT TTrrjjTTUji