Morgunblaðið - 04.06.1988, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. JÚNÍ 1988
Erlingur Björns-
son - Kveðjuorð
Fæddur 29. mars 1966
Dáinn 30. maí 1988
í dauðans faðm nú fallið er
og fölt og kalt þar sefur
það bam, ó, Guð, sem gafstu mér
og glatt um stund mig hefur.
0, faðir, lít í líkn til mín,
og lát þú blessuð orðin þín
mér létta sviðann sára,
er sárra fær mér tára.
(H. Hálfd.)
Tregt er um tungu er við minn-
mnst unga sjómannsins er var í
skipsrúmi hjá okkur fyrir svo
skömmu. Þessi glaðlyndi drengur
kom til okkar um borð, áhugasam-
ur, snar í hugsun, góðgjam og
hjálpfús og hafði lag á því að laða
það besta fram í mannskapnum.
Okkur leið því vel í návist hans.
Við söknum Erlings Bjömssonar
sárlega. Brottför hans var svo svip-
leg og við mennimir fáum ekki allt-
af svo auðveldlega skilið að það er
annar sem ræður ferðinni.
Fyrirvaralaust brottkall ungs
fólks setur okkur í þá aðstöðu að
verða að sætta okkur við orðinn
hlut. Hjálpin í þeim erfíðleikum felst
í góðum minningum. Þess vegna
höfum við, sem syrgjum þennan
unga mann, gott veganesti. í bæn-
um okkar biðjum við góðan Guð
að styrkja fjölskyldu Erlings
Bjömssonar og varðveita okkur öll-
um minninguna um elskulegan
dreng._
Áhöfnin á mb. Happasæl
Sunnudaginn 29. maf frétti ég
að frændi minn, Erlingur Bjöms-
son, hefði slasast alvarlega i bif-
jejðaslysi, sem daginn eftir kallaði
hann yfir móðuna miklu. Þá komu
fyrst í huga mér minningar um
tvíburana hennar Sjafnar frænku,
þá Ella og Helga, en þeim hafði ég
kynnst fyrst þegar þeir voru 3 ára
í húsi Kobba afa í Smáratúni 28 í
Keflavík. Þeir vom mjög líkir, en
ég var einn þeirra sem alltaf gat
greint þá í sundur. Þeir höfðu oft
gaman að því að mgla samferða-
fólk í ríminu og þykjast vera hinn.
Þessi leikur minnti mig á það sem
alltaf fylgdi Ella, en það var spaug
og gamansemi þar sem hann fór.
Eg naut þeirrar ánægju að fylgj-
ast með uppvexti Ella og einnig
vann hann hjá mér um tíma. Þó
gengið hafið á ýmsu í uppvextinum,
þá bera hæst minningar um dugleg-
an og hjartahlýjan dreng, en þær
munu aldrei gleymast.
Erlingur var sonur Sjafnar Erl-
ingsdóttur og Bjöms Jakobssonar
rafvirkja, Greniteig 39, Keflavík.
Elli bjó í foreldrahúsum alla tíð.
Þar hafa sólskinsstundir verið
margar og margs er að minnast,
þegar sorgin knýr dyra svona
skyndilega. Elskuleg amma, hún
Helga, man Ella síðasta laugardag,
þegar hann var eldhress og kátur
að hjálpa til í garðinum hennar við
Suðurgötuna. Ykkur, Helga, Sjöfn
og Bubbi, sendi ég nú mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Einnig ykk-
ur, Grétar, Bima og Einar Haukur.
Þá færð þú, Helgi frændi, sérstaka
kveðju á þessari erfiðustu stundu
lífs þíns. En mundu það að eftir él
birtir upp og við munum öll hitta
Ella aftur þegar okkar tími kemur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Haukur
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjartað harmi lostið;
sem hugsa til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna
sem horfðu á eftir þér í sárum trega.
Þá blómgast enn og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu á gullnu augnabliki.
(Tómas Guðmundsson)
Hann Elli er dáinn.
Okkur setti hljóð og skiljum ekki
tilganginn í því þegar ungur dreng-
ur er burt kallaður. Hann sem var
aðeins 22ja ára og átti allt lífið
framundan.
Á unglingsárunum fór hann að
vinna í frystihúsinu hjá okkur og
Fæddur 5. ágúst 1967
Dáinn 25. maí 1988
Hann Gummi, Guðmundur Pétur
Gestsson, er dáinn og í dag er kom-
ið að kveðjustund.
Það er oft sárt að kveðja. Já,
mjög sárt og á slíkum stundum
grípum við gjaman til þess að segja
„sjáumst síðar". Oft er endurfunda
langt að bíða og jafnvel læðist að
sá ótti að við hittumst aldrei fram-
ar, en þessi fallega kveðja verður
okkur til hugarhægðar og auðveld-
ar okkur að líta með bjartsýni fram
á veg.
Innst inni vissum við að þessi
stund rynni upp. Þar rann allt að
sama ósi. En við bægðum hugsun-
inni frá, vildum ekki trúa því að
þessi góði drengur hyrfi frá okkur.
Þrátt fyrir ungan aldur hafði
hann háð langa og erfiða baráttu
við ógnvekjandi sjúkdóm. Um tíma
leit út fyrir að lífið og læknavísind-
in hefðu haft betur og framtíðin
blasti við enn á ný.
Okkur er í fersku minni heimsókn
Gumma þegar hann sagði okkur
að nú væri búið að komast fyrir
meinið og þetta væri allt orðið gott.
Við samglöddumst honum heils-
hugar og ánægjuefni hins daglega
lífs urðu sem hjóm í samanburði
við slíkar fregnir. Þá gleði og þann
létti sem þessum tíðindum fylgdi
skilja þeir sem upplifað hafa. En
svo dundi reiðarslagið yfir. Meinið
hafði tekið sig upp aftur og myrk-
rið og vanmátturinn læsti sig um
hug okkar á ný.
seinna á togaranum Hauk af og til
og fyrir það er honum þakkað.
Ég veit að í dag fylgja honum
hlýjar kveðjur frá vinum á þessum
stöðum.
Frænda minn kveð ég með þakk-
læti fyrir samfylgdina.
Ég vil minnast hans eins og ég
sá hann við eitt af sínum síðustu
dagsverkum að hjálpa ömmu okkar
í garðinum hennar, en henni reynd-
ist hann alla tíð drengur góður.
Elsku Sjöfn og Bubbi, amma
mín, systkini og aðrir aðstandend-
ur, innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Megi minningin um drenginn
ykkar gera ykkur dagana létt-
bærari.
Eyþór og fjölskylda
Hví var þessi beður búinn,
bamið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með Ijóssins öndum.
(Sb. 1886 - B. Halld.)
Þegar okkur berst andlátsfregn
hjartfólgins vinar, þá finnum við
hversu skammt er á milli lífs og
dauða okkar mannanna. Dauðinn
er alltaf hryggilegur í augum okkar
en sorglegast er það samt þegar
hann hrifsar burt með sér efnilega
menn á æskuskeiði, sem gefið hafa
góðar vonir um bjarta framtíð.
Við stöndum nú frammi fyrir
þeirri hörmulegu staðreynd að ung-
ur vinur okkar og frændi, Erlingur
Bjömsson, hefur verið kallaður burt
með svo skjótum hætti að við höfum
enn ekki áttað okkur á að hann sé
horfínn frá okkur. Fyrir aðeins einni
viku var hann á meðal okkar, tók
þátt í daglegu amstri, gleði og sorg-
um, eins og gengur, en f dag fylgj-
Við viljum nú að leiðarlokum
þakka Gumma fyrir allt það sem
hann var okkur. Hann var ekki ein-
ungis vinur sonanna í fjölskyld-
unni, þó hann kynntist þeim fyrst,
heldur okkar allra. Hann var ein-
lægur og góður vinur okkar og
ætíð, þrátt fyrir mótlætið, gleði-
gjafi. Hann var alltaf kátur og létt-
ur í skapi þegar hann heimsótti
okkur og við gátum talað saman
um heima og geima. Aldrei kvart-
aði hann eða hóf máls á veikindum
sínum. Gagnvart okkur bar hann
sorgina með reisn og eftirminni-
legri virðingu.
Það er dýrmætt að hafa átt svo
góðan og valinkunnan dreng að
vini. Við trúum því að hann sé nú
laus úr viðjum sjúkdómsins og sest-
ur að í ríki ljóssins og langþráðra
endurfunda.
Við biðjum algóðan guð að
styrkja foreldra hans, systkini og
aðstandendur alla í þeirra sáru sorg.
Heiðar, Halli, Magga,
Jón Björn og Elimar.
Kær vinur og félagi okkar, Guð-
mundur Pétur Gestsson, lést 25.
maí síðastliðinn aðeins tvítugur að
aldri.
Guðmundur var lífsglaður og já-
kvæður drengur. Hann var fæddur
á Raufarhöfn 5. ágúst 1967. Hann
fluttist til Keflavíkur ásamt fjöl-
skyldu sinni. Hann var einn þeirra
sem eiga svo mikla birtu og innri
fegurð og hreinleika að engin spill-
ing heimsins eins og hún er í dag
um við honum til hinstu hvíldar.
Erlingur Bjömsson var aðeins
22ja ára, fæddur í Keflavík 29.
mars 1966, sonur hjónanna Sjafnar
Erlingsdóttur og Bjöms Jakobsson-
ar. Eiga þau hjón fjögur önnur böm:
Helga, tvíburabróður Erlings, en
einkar náið samband var milli þeirra
bræðra, Grétar Jakob, 18 ára, Bimu
Margréti, 9 ára, og Einar Hauk,
3ja ára. Erlingur, sem bjó í foreldra-
húsum, lauk skyldunámi að Héraðs-
skólanum á Egilsstöðum. í Reykja-
nesi kynntist hann vinu sinni, henni
Maríu, og fóm þau saman í skólann
á Egilsstöðum. Elskuleg vinátta
þeirra hélst þar til hann var kallað-
ur burt með svo sviplegum hætti.
Um frekara nám var ekki að ræða
í bili því sjórinn heillaði og vann
hann ýmis störf í sjávarútvegi,
bæði í landi og á togara og nú
síðast á mb. Happasæli frá
Keflavík.
Erlingur var fjarskalega glaðvær
og hnyttinn. Tilsvör, einn af mikil-
vægustu fjársjóðum hans, lífguðu
heldur betur upp á tilvemna á
Greniteignum. Umhyggjusemi hans
fyrir ömmu sinni var aðdáunarverð,
hann sýndi hana með einstakri
nærgætni í hennar garð.
Það var vorhugur í unga mannin-
um. Hann sýndi okkur myndir af
litlum bátum og það leyndi sér ekki
hvert hugurinn stefndi, hann lang-
aði að eignast einn slíkan. Hann
ræddi um þetta og allt hans tal bar
vott um svo miklar væntingar og
hann trúði sannarlega á mátt æsk-
unnar til nýrra dáða.
Erlings Bjömssonar er sárt sakn-
að af frændum og vinum en sárast-
ur er söknuður foreldra, systkina
og ömmu.
Almáttugur Guð, okkar ástríki
faðir, styrki og blessi flölskylduna
á Greniteig 39. Megi minningin um
góðan dreng lifa.
Móðursystkini
komst þar nærri. Sorgin gerir
sjaldnast boð á undan sér. Hvað
er til huggunar?
Jú, minningin um góðan og heið-
arlegan ungan mann, sem nú hefur
lokið göngu sinni og lauk henni
með sóma. 20 ár er ekki hár aldur,
en þó má lifa þannig að manni verði
minnisstæðari en miklu lengri
lífdagar. Að lifa þannig að hafa
allra manna gott orð og takast að
laða fram hið jákvæða hjá sam-
ferðarmönnum sínum. — Slíkur var
Guðmundur og það eru góð með-
mæli. Við vottum fjölskyldu hans
og öðrum ástvinum Guðmundar
innilegustu samúð og biðjum þeim
blessunar. Við kveðjum vin okkar
með þessum orðum sálmaskáldsins
V. Briem:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Haukur, Kidda, Una,
Linda Helga og Bidda.
Guðmundur Pétur
Gestsson - Minning