Morgunblaðið - 15.07.1988, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. JÚLÍ 1988
43
íslandsmeistaramótið í torfæruakstri:
TVISYN BARATTAI
BÁÐUM FLOKKUM
■

Haraldur Ásgeirsson hefur forystu i íslandsmeistarakeppninni í
flokki sérútbúinna jeppa og ekur Jeepster. Hann hefur unnið tvö
mót og náði þriðja sæti um sl. helgi.
Staðan í íslandsmeistarakeppn-
inni í torfæru:
Sérútb. jeppar
1. Haraldur Ásgeirsson, Rvk.
2. Gunnar Guðmundsson, Rvk.
3. Guðbjöm Gnmsson, Rvk.
4. Bergþór Guðjónsson, Hvolsv.
5. Kjartan Kristinsson, Akureyri
Gerð Stig
Jeepster 2464.64
Willys 2130.13
Bronco 2033.29
Willys 1939.99
Bronco 1418.20
Óbreyttir jeppar
1. Þórður Gunnarsson, Rvk.
2. Gunnar Hafdal, Skagast.
3. Ámi Kópsson
4. Jón Valgeir Kristensen, Rvk.
5. Bjöm Bjömsson, Rvk.
Ford’42 2635.26
Willys 2395.6
Bronco/Isuzu 2385
Willys x 1720.19
Willys v 1596
sæti eftir að hafa lokið öllum
mótum á Willys, þó hann hafi
aðeins einu sinni komist í verð-
launasæti, í það þriðja í keppninni
á Hellu.
„Keppnin í Jósefsdal um sl.
helgi er skemmtilegasta keppni
sem ég hef ekið í, þó ég hafi ekki
unnið. Þarna er komið nýtt og
skemmtilegt svæði skammt frá
höfuðborginni, sem vonandi verð-
ur notað mikið í framtíðinni.
Keppnin um íslandsmeistaratitil-
inn er hörð og ég munmæta and-
stæðingunum á Egilsstöðum í
næstu keppni," sagði Haraldur
Ásgeirsson.
En það er ekki bara barátta í
sérútbúna flokknum. Mikil þátt-
taka er í flokki óbreyttra jeppa,
svo mikil að undanrásir verða að
fara fram fyrir hvert mót til að
takmarka fjölda keppenda.
Þórður Gunnarsson sem er ætt-
aður frá Snæfellsnesi, en búsettur
f Reykjavík, hefur forystu í
flokknum á Ford ’42. Hann hefur
unnið tvö mót á árinu, en velti f
síðustu keppni í baráttunni um
sigurinn. Hann náði samt þriðja
sæti og um leið í dýrmæt stig til
íslandsmeistara. „Eg hef mikinn
hug á að ná í titilinn. Ég hef ver-
ið heppinn með jeppann, það hef-
ur aldrei bilað og mér hefur tek-
ist vel upp í þeim mótum sem ég
keppti í, þar til ég velti núna. Ég
hef nú yfirleitt reynt að aka skyn-
samlega og geri það í komandi
mótum," sagði Þórður.
Núverandi íslandsmeistari í
flokki óbreyttra jeppa er Skag-
strendingurinn Gunnar Hafdal.
Hann vann um helgina eftir frem-
ur slakan árangur í tveim fyrstu
mótunum. Hann er meðal fjögurra
ökumanna sem á góða möguleika
á titlinum, en að neðan sést stað-
an í báðum flokkum. í hverri
keppni eru gefin um 8—900 stig,
þannig að baráttan er tvísýn. Þar
fyrir utan eiga nokkrir ökumenn
eftir að missa stig þegar þeir fella
lökustu stigagjöfina út. - G.R.
Eftir að bilanir höfðu plagað Guðbjörn Grímsson á Bronco gekk
dæmið upp í siðustu keppni í Jósefsdal og hann náði öðru sæti
eftir mikla keppni við Bergþór.
Morgunblaðið/Gunnlaugur Rognvaldsson
Bergþór Guðjónsson frá Hvolsvelli hefur unnið tvö mót f ár á
Willys, en hann er fjórfaldur íslandsmeistari í torfæru. Mikill
fjöldi áhorfenda fylgist með hverri keppni og Bergþór er hér
umvafinn áhorfendum i síðustu keppni.
ÞEGAR keppnistímabil torfæruökumanna er hálfnað hefur Reyk-
víkingurinn Haraldur Ásgeirsson á Jeepster forystu i flokki sérút-
búinna jeppa, en Þórður Gunnarsson í flokki óbreyttra jeppa.
Mótin hafa farið fram á Akureyri, Hellu og i grennd við Reykjavík,
en eftir er að keppa á Egilsstöðum, í Grindavík og Akureyri að
nýju. Spennan er mikil í báðum flokkum torfærunnar og eru
efstu menn ákveðnir að keppa í öllum mótum sem eftir eru. Fimm
mót af sex gilda í endanlegri stigagjöf um íslandsmeistaratitil-
inn, þannig að ökumenn geta sleppt út lélegasta mótinu þegar
stigin eru reiknuð.
Haraldur Ásgeirsson hefur for-
ystu í sérútbúna flokknum eftir
að hafa tekið þátt í öllum mótum
til þessa. Hann vann á Akureyri
og síðan á Hellu ásamt Bergþóri
Guðjónssyni, sem einnig vann
síðustu keppni. Guðbjöm
Grímsson hefur ekið í öllum mót-
um en heilladlsimar voru honum
ekki hliðhollar fyrr en í keppni
BÍKR um sl. helgi, þegar hann
náði öðru sæti, sem hann gerði
einnig á Akureyri eftir mikið
stímabrak vegna bilana. Á Hellu
varð hann hins vegar að hætta
keppni og fékk því fá stig, en er
engu að síður þriðji að stigum.
Gunnar Guðmundsson er í öðm
Minning:
Elías M. V. Þórarins
son á Sveinseyri
Að undanfömu varð mér tíðhugs-
að til Ella vinar míns, ég átti von á
að hitta hann á næstu dögum og
ég hlakkaði til. Svo barst mér frétt-
in sem gerði þá von að engu, Elli
er allur.
Fundum okkar Ella bar fyrst sam-
an fyrir 16 ámm, þegar ég var ný-
kominn til starfa á skrifstofu Kaup-
félags Dýrfirðinga. Við Valdi bróðir
hans stóðum undir fjárhúsvegg og
röbbuðum saman eftir útreiðar, þeg-
ar Ella bar að, lágan vexti, úfinn
og ekkert snyrtilegan, en með lif-
andi svip og leiftrandi augu. Hann
þekkti ekki gestinn og spurði hvort
þar færi sá sem átti að mæla fyrir
raflínu út í dalinn. Því var neitað
án frekari skýringa. Hann hlustaði
um stund á rabb okkar Valda og
komst svo að þessari niðurstöðu:
Mögnuð gerist manni kvölin,
mikið blóð um hælana.
Þetta er sá sem skrifar skjölin
og skattleggur okkur þrælana.
Síðan kvaddi hann, en forvitni mín
var vakin, forvitni sem átti eftir að
leiða til góðra kynna og síðan vin-
áttu. í vísunni hér að framan kynnti
hann lífsskoðun sína í hnotskum.
Hann vildi að hvert mannsbam gæti
lifað sem fijálsustu lifi i nánum
tengslum við náttúmna og hann
hafði rótgróna andstyggð á öllu og
öllum sem lögðu stein í götu annarra
á leið þeirra til betra og heilbrigðara
lífs, einkum ef það var gert til eigin
ijárhagslegs ábata.
Fyrir nokkmm ámm tók ég saman
stutta lýsingu á Ella, sem var ætlað
að tjá honum vináttu mína og virð-
ist, án væmni, sem hann hafði engar
mætur á. Hann sagði mér oft að
honum félli lýsingin vel og ég læt
hér fylgja brot úr henni:
Hann Elli vinur minn er lár í loft-
inu, klofstuttur og hjólbeinóttur
glettinn á vorin en þyngri í skamm-
deginu. Hann er sóldýrkandi og trúir
á drauga, hann skýrði eina dætra
sinna eftir draug. Hann hefur gaman
af að glingra við stút á góðum stund-
um og þá talar hann helst ekki
óbundið mál. Visnagerð er honum
meira en áhugamál, hún er ástríða.
Hann er kommúnisti af gamla skó-
lanum, sem sér froðufellandi óarga-
dýr í kaupmanninum en geislabaug
og vængstubba á erfiðismanninum.
Hann er draslari í búskapnum, laginn
smiður og tekur í nefíð. Mest yndi á
eftir vísnagerð hefur hann af að
smíða báta. Hann á aldrei peninga
og þó á enginn neitt hjá honum.
Hann er eitt af síðustu afsprengjum
íslenskrar afdalamenningar.
Inn í þessa lýsingu vantar þátt
um föðurinn, sem átti traust og vin-
áttu bama sinna svo óskorað að
unun var á að horfa. Síðasta athöfn
Ella í þessu lffí var að fá sér sund-
sprett í tjöm í Keldudal, dalnum sem
hann fædidst í, ólst upp og bjó með
fjölskyldu sinni þar undir Amamúpn-
um í tólf ár eftir að annað fólk var
flutt úr dalnum. Hann synti yfir í
móðuna miklu. Hefði Elli mátt velja
sér dauðdaga, þykir mér sennilegt
að hann hefði orðið í líkingu við það
sem raunin varð á. Að minnsta kosti
er ég sannfærður um að Keldudalinn
hefði hann viljað sjá sfðastan allra
staða í þessu jarðlífí. Hann unni
Keldudalnum meira en öðrum stöð-
um á jarðríki, enda var honum tregi
í huga þegar hann neyddist til að
flytja þaðan í skuggann norðan und-
ir fjallinu. Það var þoka þann dag
og hann kvað:
Þungt er allt mitt þrautastand
þokan hylur veginn.
Flyt af mold á svartan sand
sólarleysismegin.
Nú veit EUi vinur minn, hvort trú
hans á líf eftir dauðann reyndist rétt.
Ég treysti því að hann láti mig vita
ef svo er, því þá veit ég að við eigum
eftir að hittast. Til þess get ég hlakk-
að, því ég sakna hans.
I dag er'til hinstu hvílu borinn,
frá Þingeyrarkirkju í Dýrafirði, Elías
Mikael Vagn eins og hann hét fullu
nafni. Sá vinsæli drengur lést fyrir
aldur fram. Hann var sannur vinur
okkar allra, sem einhver kynni höfð-
um af honum. Það er oft sagt að
það komi vinur í vinar stað en ég
held hann verði vandfundinn.
Elli, eins og við kölluðum hann
venjulega, var hagur í hug og hönd
og lét ekki standa á að hlaupa frá
sínu verki til að hjálpa öðrum, létt-
lyndur var hann og hagmæltur og
gamanvísur fuku hver af annarri.
Þá er varla hægt að lýsa því með
orðum hvað gamanljóð hans gerðu
samkomur okkar glaðlegar og
skemmtilegar. Með Eliasi Þórarins-
syni missum við öll mikið en heimili
hans og sveitin þó mest. Elli var vel
gefínn maður og lifði breytta tíma
og vissi hvað var frá bamæsku að
lifa við erfíð kjör. Hann var fæddur
í Hrauni í Keldudal í Dýrafirði 2.
maí 1926 og ólst þar upp hjá foreld-
rum sínum, ásamt stórum systkina-
hópi, sem allt varð mannvænlegt og
gáfnafólk.
Elías réð sig eina vertíð á bát á
Þingeyri og þar kynntist hann ást-
mey sinni, Kristjönu Sigríði Vagns-
dóttur. Þau gengu í heilagt hjóna-
band árið 1952, tóku við búi for-
eldra hans á Hrauni og bjuggu þar
í 5 ár, þá var allur dalurinn kominn
i eyði, þau keyptu stærstu jörðina,
Arnarnúp, og fluttu þangað og voru
þar í 12 ár. Á þeim tíma var búið
að leggja niður farskóla svo erfitt
var að koma börnunum i skóla, en
samt þraukuðu þau. Helga, dóttir
okkar og tengdasonur, Guðmundur
Andrésson, bjuggu á Þingeyri og
tóku af þeim 3 böm 1 vetur í skóla.
Það virtu þau mikils við þau hjón
og vinskapur stóð alla tíð.
Vegna vandræða út af skólamál-
unum fluttu þau innfyrir torfærum-
ar að Sveinseyri i sömu sveit. Þaðan
gat hann ekið bömunum í skóla
daglega og sótt að kvöldi. En dalur-
inn var honum kær og erfitt að
skilja við hann, enda nytjaði hann
Amamúp fram á síðustu ár.
Á Amamúpi byrjaði hann að
smíða smá skektur og hefur haldið
því áfram og alltaf stækkað bátana
og hafa margir notið þess en ekki
síst hans ágætu synir. Einn þeirra
hefur sótt sjó á bát eftir föður sinn i
2 sumur og annar átti hálfsmíðaðan
12 tonna bát á stokkunum þegar
Elli féll frá. Af þessari smá lýsingu
má sjá hvað mikill dugur var í þess-
um manni, með öllu öðru sem hann
hafði um að hugsa.
Ég ætla mér ekki að rekja ættir
Elíasar en hann er landskunnur
maður fyrir skrif sín og viðtöl í sjón-
varpi og útvarpi og er það leitt ef
það glatast sem liggur eftir svona
mann, sem hefur allt sitt án skóla-
göngu.
Ég enda þessi fátæklegu orð mín
með virðingu og þökk til hans fyrir
allar okkar samverustundir og það
sem hann hefur verið mér og mfnu
fólki og ég efast ekki um að svo
myndu margir segja. Við hjónin
sendum eiginkonu hans, bömum og
öðrum ættingjum og vinum hug-
heilar samúðarkveðjur og segjum:
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
(V. Briem.)
Ottó Þorvaldsson
frá Selvogum.