Morgunblaðið - 24.09.1988, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. SEPTEMBER 1988
Guðmundur Áma-
son - Minning
Fæddur 14. ágúst 1971
Dáinn 16.september 1988
Ó sólarfaðir signdu nú hvert auga,
en sér í lagi þau sem tárin lauga.
Og sýndu miskunn öllu því sem andar,
en einkum því sem böl og voði grandar.
Hann Gummi er dáinn, hrifínn
burt svo allt of fljótt. Ævi 17 ára
pilts er ekki löng. Hjá honum var
lífíð rétt að byrja. Lífið var svo bjart
og hugurinn svo stór. Hann var á
lokaönn í Fjölbrautaskóla Breið-
holts og stefndi í matreiðslunám.
Hann sagði föðursystur sinni að
hann ætlaði að sjá um næstu ferm-
ingarveislu fyrir hana.
Alltaf birti yfír þegar Gummi
kom í heimsókn, hann var svo kát-
ur og hress, skildi eftir sig gott
skap og létta lund. Gummi var allt-
af einstaklega blíður og hlýr og
sérlega natinn við afa sína og ömm-
ur.
Guðmundur var fæddur á Sel-
fossi, sonur hjónanna Áma 0. Guð-
mundssonar frá Oddgeirshólum og
Guðrúnar Guðmundsdóttur frá Sel-
fossi. Hann átti tvö systkini, þau
eru Jóhann f. 7. apríl 1973 og Ámý
Ilse f. 3. maf 1984.
Þeirra söknuður er mikill og ekki
síður hjá föðurforeldrum, Ilse og
Guðmundi Ámasyni, og móðurfor-
eldrum Katrínu Ólafsdóttur og Guð-
mundi Elíasi Guðmundssyni.
Elski Ámi, Guðrún, Jói, Ámý,
ömmur og afar. Innilegar samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Guð gefi ykkur styrk í ykkar
miklu sorg.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
(V.Briem.)
Angelika, Magnús, Steinþór og
fjölskyldur þeirra.
í dag verður jarðsettur vinur
okkar Guðmundur Ámason eða
Gummi eins og hann var alltaf kall-
aður. Hann lést í hörmulegu bflslysi
16. þ.m.
Þegar við sitjum hér og skrifum
þessar línur og hugsum til baka
finnum við óneitanlega til tómleika
í huga okkar og hjörtum, því
Gummi vinur okkar er ekki lengur
á meðal okkar. En sagt er að þeir
deyi ungir sem guðimir elska og
það gerir okkur tómleikann létt-
bærari.
Gumma kynntumst við fyrst í
bamaskóla og er hann því búinn
að vera vinur okkar frá bamæsku.
Hann verður okkur alltaf ofarlega
í huga vegna allra þeirra góðu
stunda sem við áttum saman. Hvert
sem Gummi fór og hvar sem Gummi
var, þar var alltaf gaman, því eins
og þeir vita sem Gumma þekktu,
var hann einstaklega lífsglaður og
uppátækjasamur. Hann hafði gam-
an af íþróttum, ferðalögum og alls-
konar útiveru og ófáar voru stund-
imar sem við vinimir eyddum sam-
an við þá iðju. Og mörg vom böllin
og margt var þar brallað.
Áform Gumma í lífinu vom fjöl-
mörg og hafði hann sett stefnuna
á að verða kokkur. Var hann búinn
að stunda nám í rúmt ár við Fjöl-
brautaskóla Suðurlands og síðar
Fjölbrautaskólann í Breiðholti á því
sviði. Á summm vann Gummi í
SG-einingahúsum, á Hótel Örk og
var í sveit.
Með þessum orðum viljum við
votta samúð okkar foreldmm hans
og systkinum, ættingjum og öllum
sem þekktu Gumma. Við vinimir
emm þakklátir fyrir að hafa kynnst
Gumma og hafa verið með honum
í gegnum árin.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem)
Auðunn Örvar, Elvar,
Siggi Bogi, Siggi Fannar,
Stefán, Tonuni Skúli,
Leó og Einar.
Laugardaginn 16. september var
sannkallaður sorgardagur. Sú
harmafregn barst út að fjórir ungir
piltar hefðu kvöldið áður látið lífið
í hörðum árekstri austurí Gnúp-
verjahreppi og fimmti pilturinn al-
varlega slasaður. Hér á Selfossi
blöktu fánar víða í hálfa stöng,
bæði á fyrirtækjum og í einkagörð-
um, laugaðir támm himins í þung-
búnu veðri. Bærinn og byggðin
vom harmi lostin. Frændgarðurinn
er stór hér í Amesþingi, sem riú á
um sárt að binda. Hér eiga þau við
orð skáldsins:
Svo örstutt er bil milli blíðu og éls
og brugðist getur lánið frá morgni tfl kvelds.
(MJ. þýddi.)
Skeiðaréttadagurinn var að venju
dagur gleði og samfunda í Flóa og
á Skeiðum. Engan gat órað fyrir
því að kvöldið bæri slíkan harm í
skauti.
Enn einu sinni hefur umferðin
hirt fóm sína, eitt mannskæðasta
bflslys aldarinnar að baki. Hraðinn,
stálið og tækni nútímans ógna lífi
og limum, agndofa stöndum við
frammi fyrir slíkum atburðum.
Allir ábyrgir aðilar verða nú að
taka höndum saman. Hvemig er
hægt að stöðva þessa ógn? Hrað-
brautimar mega ekki höggva svona
skörð í mannlífið og allra síst unga
fólkið, sem virðist í óskaplegri
hættu á ákveðnu aldursskeiði.
Einn hinna ungu pilta var góður
nágranni, Guðmundur Árnason, f.
14. ágúst 1971, sonur Áma Odd-
geirs Guðmundssonar og Guðrúnar
Guðmundsdóttur, sem búa að Mið-
engi 20 hér á Selfossi. Guðmundur
var elsta bam þeirra hjóna, en þau
eiga einnig fimmtán ára son og
fjögurra ára dóttur.
Sautján ára piltur á ekki langa
sögu að baki. Segja má að Guð-
mundur hafi verið staddur við
morgunverðarborð lífsins. Lífið virt-
ist framundan með sínar vonir,
væntingar og þrár.
Guðmundur varð snemma vin-
sæll af félögum sínum og jafnöldr-
um, glaðsinna og hrókur alls fagn-
aðar í góðum hópi. Hann var hlýr
í viðmóti og aldrei brást það, yrði
hann á vegi þess er þetta ritar, að
hann heilsaði kurteislega að fyrra
bragði og skipst var á nokkmm
orðum. Ungt fólk sem kemur þann-
ig fram ber það með sér að það
hefur hlotið gott uppeldi og í því
býr manndómur.
Guðmundur var fríður sínum, hár
og grannur og samsvaraði sér vel.
Hann var af hagleiks- og hæfileika-
fólki kominn og allt benti til þess
að hann myndi erfa mannkosti
frændfólks síns.
Skarðið er stórt sem nú stendur
autt á heimili hans, hér er
kvödd að fullu ein sumarsaga
með sólbros og hamingjudaga.
(Sigurður Einarsson)
Lífið er ferðalag og byrðamar
eru þungar sem margir verða að
bera á göngunni miklu. Kæru vinir.
Þó ÖIl sund virðist lokuð og gleðin
horfin um sinn kemur nýr dagur
og sárið tekur að gróa. Þær eru
hlýjar bænimar sem margur biður
ykkur til styrktar í þessari sáru
sorg.
Eg og fyölskylda mín vottum
ykkur samúð okkar og biðjum að
sá sem öllu ræður gefi ykkur kraft
og gleði að nýju.
Blessuð sé minning Guðmundar
Ámasonar.
Guðni Ágústsson
Enginn getur fylgt þér
á göngu þinni
upp himinbogann
að hliðum ljóssins.
Þegar heimurinn hverfur þér
eins og grein, sem fellur af sjálfu sér
og tíminn og foriögin rflqa ekki lengur yfir þér,
þegar þú stendur í skugga eilífðarinnar
og hlustar á söng hinna djúpu vatna
sem eiga sér engar strendur.
Enginn getur fylgt þér,
þegar þú á göngu þinni upp himinbogann
hlustar á sönginn, sem kaílar á sál þína að
hliðum Ijóssins.
(Gunnar Dal).
Við drúpum höfði hrygg í huga
og hugsum um kæran vin, skólafé-
laga og nemanda sem hvarf svo
skyndilega á brott í blóma lífsins.
í upphafi vorannar 1988 bættust
þrír piltar frá Selfossi j nemenda-
hópinn á matvælasviði Fjölbrauta-
skólans í Breiðholti. Þeir höfðu þá
lokið hluta af gmnnnámi í Fjöl-
brautaskólanum á Selfossi og létu
það ekki aftra sér að ferðast á
milli heimabyggðar og Reykjavíkur
daglega til að stunda nám sitt.
Einn þessara pilta var Guðmund-
ur Amason sem við kveðjum nú
Fæddur 4. maí 1970
Dáinn 16. september 1988
Ég get varla trúað því ennþá að
Raggi okkar sé ekki lengur hér á
meðal okkar.
Eftir þann stutta tíma sem ég
var svo heppin að þekkja Ragga,
sá ég hversu góðan dreng hann
hafði að geyma. Hann var mikið í
íþróttum og ef verið var að tala um
bíla eða snjósleða var hann rétti
maðurinn til að tala við. Það em
ófáar stundimar sem hægt er að
minnast á sem ég var með Ragga
og aldrei gat ég trúað því að við
ættum eftir að missa hann svona
fljótt eins hraustan og sterkan
dreng og hann var. Hann sem allt-
af var tilbúinn að gleðja aðra og
hjálpa ef þess þurfti. Missirinn er
mikill og ekkert getur bætt fyrir
hann. En við verðum að muna að
meðan minningin er til, deyr eng-
inn. Þess vegna verður Raggi alltaf
hjá okkur.
Fyrir helga fæðing þína,
fyrir blessuð lífsins orð,
fyrir verk, er fagurt skína,
fyrir skím og náðarborð,
fyrir píslarferil þinn,
fyrir dýrasta sigurinn
allt þér lof um aldur segi,
ástvin sálna guðdómlegi.
(Kingo - Sb. 1886, H. Hálfd.)
Með þessu vil ég votta fjölskyldu
hans mína innilegustu samúð.
Elín Grétarsdóttir Áshói.
með sámm söknuði. Guðmundur
féll strax inn í nemendahópinn og
vann ötullega að því marki sem
hugur hans stóð til, matreiðslunámi
í Hótel- og veitingaskóla íslands.
Guðmundur var glaðlyndur, hlý-
legur og hjálpsamur félagi. Hann
naut trausts bæði nemenda og
kennara.
Við sendum foreldmm hans,
systkinum, ættingjum og vinum
innilegar samúðarkveður.
Blessuð sé minning Guðmundar
Ámasonar.
Nemendur og kennarar á
matvælasviði Fjölbrautaskólans
í Breiðholti.
Allir em harmi slegnir. Enn einu
sinni hefur orðið hræðilegt um-
ferðarslys hér á Suðurlandi. Á
síðustu 5 ámm hafa 18 mannsját-
ist í umferðinni í héraðinu, að mikl-
um meirihluta ungt fólk.
Við minnumst hér vinar okkar
og frænda, Guðmundar Ámasonar,
sem lést ásamt félögum sínum
föstudagskvöldið 16. september.
Guðmundur var aðeins 17 ára,
fæddur 14. ágúst 1971, sonur hjón-
Elsku gamla skólasystir og vin-
ur, Ella og Hjálmtýr. Við missi
Ragnars kom stórt skarð í tilver-
una. En minningin er dýrmæt og
hana verðum við að geyma. Þennan
stutta tíma sem við vorum þess
aðnjótandi að þekkja Ragnar var
hann orðinn okkur eins og sonur.
Þegar hann kom heim í Áshól var
hann alltaf hress og fullur lífsgleði,
oftast nýkominn af sjónum, sem var
hans Iíf og yndi. Vora þá ekki ófá
skiptin sem hann kom færandi
hendi með eitthvað í soðið. Varð
hann fljótt mikill heimilisvinur okk-
ar hjónanna og krakkanna sem
vora héma yfir sumartímann.
En lífsins vegur er óskiljanlegur
og tekur stundum stærri fómir en
skilningur manna nær yfir.
Margur einn í aldurs blóma
undi sæll við glaðan hag,
brátt þá fregnin heyrist hljóma:
Heill í gær, en nár í dag. -
Ó, hve getur undraskjótt
yfir skyggt hin dimma nótt!
Fyrir dyrum dauðans voða
daglegt þér ber að skoða.
(Sb. 1886 - B. Halld.)
Guð styrki ykkur og styðji í ykk-
ar miklu sorg.
Lára, Grétar og fyöl-
skyldan Áshól.
Ragnar er dáinn og það tekur
mig sárt að þurfa að kveðja hann
svo_ snögglega.
Ég kynntist honum þegar við
Ragnar Hjálmtýs-
son — Minning
Kveðjuorð
Guðmundur Árnason - BenediktR.
Ásgeirsson - Ragnar Hjálmtýsson
Á örskoti hinnar líðandi stundar
era ungir og efnilegir piltar hrifnir
á brott úr samfélagi okkar. Það er
ávallt skarð fyrir skildi þegar svo
fer. Mörg orð hafa verið sögð um
hinn miskunnarlausa toll sem um-
ferðin tekur en samt er aldrei nóg-
samlega um það fjallað, megi það
verða til þess að minnka þær fómir
sem færðar era í umferðinni.
Orð mega sín lítils við þær að-
stæður þegar fólk ferst í umferðar-
slysi eða lætur lífið á annan hátt.
Þó er rétt að hafa orð á og styrkja
endurminninguna um hina látnu.
Það er huggun harmi gegn að eiga
sér góðar endurminningar til að
upplifa og geyma.
Það er mikils virði að hafa átt
þess kost að kynnast unglingum
við hvaða tækifæri sem er. Opni
unglingurinn hjarta sitt í tjáningu
þá verður til strengur milli hans og
þess sem hann kynnist þannig að
hvoram þykir sem hann þekki hinn
þó svo ekki sé um mikil samskipti
að ræða.
Mér auðnaðist að kynnast piltun-
um Ragnari Hjálmtýssyni, Bene-
dikti R. Ásgeirssyni og Guðmundi
Ámasyni og hafa við þá nokkur
samskipti þann tíma sem þeir vora
nemendur mínir í Gagnfræðaskól-
anum á Selfossi. Eftir þau sam-
skipti fór ekki hjá því að maður
fylgdist með þeim í Ieik og starfi
eftir að þeir luku grannskólanámi.
Það er einn af kostum fámenns
samfélags að þar hafa menn mögu-
Ieika á að hittast og heilsast og
eiga orðaskipti.
Þó nemendafyöldinn sé mikill í
skólanum og alltof lítill tími til að
sinna hveijum og einum þá er það
svo að hver og einn hefur sín per-
sónueinkenni sem verða eftir í
minningunni. Þannig era í mínum
huga minningar um snarpa og
snaggaralega stráka sem ávallt
voru tilbúnir að fást við eitthvað
nýtt og áhugavekjandi. Einnig um
glaðlega pilta í viðmóti sem tilbúnir
vora í spjall um það sem á döfinni
var. Slíkar minningar era dýrmæt-
ar.
Piltamir vora allir að feta sín
spor í átt til fullorðinsára og höfðu
markað sér farveg í námi, hver á
sínu sviði og gengu til þess af at-
orku. Þessi fáu orð eru hér sett
fram í þakklætisskyni fyrir þau
tækifæri sem gáfust til samskipta
við góða drengi. Megi minningin
um þá lifa.
Foreldrum piltanna og öllum að-
standendum sendi ég bestu samúð-
arkveðjur og bið þann sem öllu
ræður að gefa þeim styrk í þungri
sorg.
Sigurður Jónsson
Það folnaði skyndilega yfir öllu,
sú harmafregn barst að fjögur efni-
leg ungmenni hefðu farist í hrika-
legu umferðarslysi 16. september
sl. Þar af vora 3 piltar héðan frá
Selfossi, þeir Benedikt R. Ásgeirs-
son, Ragnar Hjálmtýsson og Guð-
mundur Ámason. Þrír lífsglaðir
strákar hrifsaðir frá okkur í blóma
lífsins. Það sannast nú betur að
vegir Guðs era órannsakanlegir.
Margs er að minnast þegar litið
er til baka. íþróttir voru eins og
hjá mörgum á þessum aldri ofarlega
á blaði ef þeir ekki vora í íþróttum
þá tengdust þeir þeim í gegnum
félagana. Ég minnist þess fyrir
nokkram áram þegar við einu sinni
sem oftar fóram upp á gamla golf-
völl til að leika okkur í fótbolta, að
þá hafi þar verið nær undantekn-
ingalaust lítill ljóshærður strákur
með bolta að sparka, þó að jafnaldr-
ar hans væra búnir með dagsverkið
í boltanum og famir heim. Þá var
Benni rétt að byija, halda bolta á
lofti, æfa víti og svoleiðis, jú, áhug-
inn var ódrepandi. Það var því fót-
boltinn sem átti hug hans og síðast
í sumar lék hann með 2. flokki
Selfoss. Það kom því ekki á óvart
að Benni ásamt nokkram félögum
sínum í 2. flokki færi á knattspymu-
dómaranámskeið í vor. í framhaldi
af því fengum við í dómarafélagi
Selfoss að kynnast og starfa með
honum. Mig langar fyrir hönd okk-
ar í dómarafélaginu að þakka
Benna mjög góð kynni og gott sam-
starf á liðnu sumri. Það var síðan
vegna starfs míns að mér hlotnað-
ist sá heiður að fá að kynnast þeim
félögum þremur mjög vel.
Mig hefði ekki órað fyrir því að