Morgunblaðið - 01.12.1988, Qupperneq 70

70
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. DESEMBER 1988
Þýskir Islandsvinir o g hval-
verndardella grænfriðung,a
Til Velvakanda.
Grænfriðungasamtökin eru vissu-
lega þörf í sambandi við vamir gegn
megnun og eyðileggingu náttúrunn-
ar og gegn hættunni á því að maður-
inn eitri umhverfi sitt af skammsýni
og vegna vanhugsaðra aðferða og
lausna í umhverfismálum.
En grænfriðungar eru eins og
aðrir menn, þeir em ekki alvitrir.
Hvalvemdunardellan er dæmigerð
fyrir það.
Því skrifa ekki allir íslendingar
sem eiga vini í Þýzkalandi, bæði
einkavini og viðskiptavini, hárbeitt
lesendabréf fyrir þýzk blöð með
stuttum rökum í málinu, sem svo
vinir þeirra geta sent til sinna
áskriftarblaða og beðið um birtingu
á.
Það mætti fylgja jólakortunum í
ár.
0g því skrifar ekki sjávarútvegs-
ráðuneytið slíkt staðlað bréf og læt-
ur fjölrita, svo Þjóðveijavinir hér
geti fengið þann eintakafjölda sem
þeir þurfa til að senda með jólapóst-
inum?
Þessi fyrirtekt grænfriðunga
gagnvart okkur Islendingum er þeim
til hreinnar skammar, bæði aðferðin,
að ætla að beita þýzk viðskiptafyrir-
tæki íslendinga þrýstingi og hótun-
um, sem er ekkert annað en dulbúið
ofbeldi, og svo hitt að hamast eins
og vitstola fólk í baráttu fýrir máli,
þar sem þeir hafa enga rökstudda
vissu fyrir að geri nokkurt raunhæft
gagn.
Við íslendingar emm veiðiþjóð og
lifum á afurðum sjávar. Það er stað-
reynd sem grænfriðungar í sínum
ákafa og skammsýni virðast algjör-
lega gleyma. Við lifum á öllum nýt-
anlegu afurðum sjávar sem við get-
um nýtt af viti.
Við eigum ekki námur eða önnur
náttúruauðæfi eins og þýzka þjóðin,
sem er rík og auðug, og ef við hefð-
um ekki sjávaraflann gætum við
ekki lifað hér neinu nema sultarlífí
á þessu „krummaskeri" eins og í
fortíðinni. Og hugsanlega gæti að-
eins innan við helmingur okkar kom-
ist af, og jafnvel við bág kjör, ef
sjávaraflans nyti ekki við.
Við börðumst með aðferð eins og
lesendabréfum í þorskastríðinu og
þar unnum við, ekki sízt vegna áróð-
ursins. Hinir ríku voru að taka brauð
fátæka mannsins.
Er ekki kominn tími til að við
með hjálp erlendra vina okkar snú-
umst öndverð gegn þessari glóru-
lausu hvalvemdunarvitleysu með
áhrifaríkum og raunhæfíim mót-
áróðri, í stað þess að láta reka á
reiðanum, eða stöndum í að slá
gagnslaus vindhögg, eins og því
miður virðist vera raunin nú?
Og væri ekki líka ástæða til að
bjóða völdum áhrifahópi í forystu-
sveitinni í hvalfriðunardellu græn-
friðunga, bæði í Þýzkalandi og hugs-
anlega í Bandaríkjunum, í útsýnis-
flug þegar hinar stórkostlegu hvala-
vöður, sem sjómenn hér þekkja, eru
á ferð að sumrinu til, svo þeir geti
sjálfír séð hversu langt frá sannleik-
anum um hættu á útrýmingu hval-
anna öll þeirra áróðursþvæla er. Og
auglýsa þetta og niðurstöðumar vel,
t.d. með svona bréfum á eftir líka.
Vonandi gefa forystumenn sjávar-
útvegsmála og vinafólk Þjóðverja
þessum áróðursmöguleika gaum og
styrkja hann á réttan hátt. Þetta
kostar dálitla fyrirhöfn og greinilega
eitthvert fé, en það myndi án efa
skila sér vel aftur, ef hægt væri
með svona aðferðum að spoma gegn
hinni lúalegu og ískyggilegu ofsókn,
sem nú er uppi í vaxandi mæli gegn
íslenzkum útflutningsvömm, og sem
stafar af slíkum misskilningi og
ímyndunum, eins og raunin er, og
sem sæmir vart viti bomum, menn-
ingarlegum forystumönnum, ef þeir
vilja teljast slíkir.
Hvalirnir em ekkert að hverfa og
ef þeir verða of margir, hvað þá um
fiskinn, sem þeir eta, sem við eigum
að lifa á? Ætla grænfriðungar að
brauðfæða okkur, ef við sveltum?
Hvað skeði með áróðurinn gegn sel-
veiðunum? Grænfriðungar stóðu
uppi þar berstrípaðir, urðu að biðj-
ast afsökunar og urðu sér til minnk-
unar, eftir að hafa orsakað byggðar-
öskun, sult og neyð af hreinum mis-
skilningi. Vilja þeir lenda aftur í því
sama fyrir glómlausa hugsjónadellu
sem ekki stenzt?
APG.
Víkveiji skrifar
Linda Pétursdóttir er nýjasta
þjóðhetja íslendinga. Hún vann
hug og hjörtu landsmanna með
glæsilegum sigri í keppninni
Ungfrú heimur í London á dögun-
um. Ekkert gleður íslendinga meira
en það að landinn skari framúr í
útlöndum. Linda var vel að sigrinum
komin. Hún var áberandi fallegust
og glæsilegust þeirra 84 stúlkna,
sem þátt tóku í keppninni. Hér tal-
ar Víkveiji ekki áðeins sem stoltur
Islendingur heldur líka sem ein-
staklingur, sem falið hefur verið
það vandasama starf að meta feg-
urð og glæsileik kvenna.
Linda Pétursdóttir mun næsta
árið ferðast um heimsbyggðina og
vinna að góðgerðarmálum og kynn-
ingarmálum margs konar. Mikil-
vægt er að við Islendingar not-
fæmm okkur þetta tækifæri eins
vel og mögulegt er. Þeir aðilar
íslenzkir sem vinna að kynningar-
málum vom of lengi að taka við
sér þegar Hólmfríður Karlsdóttir
vann þennan sama titil fyrir þremur
ámm. Það má ekki endurtaka sig
nú. Linda er glæsilegur fulltrúi ís-
lands og henni er treystandi til að
kynna land og þjóð þannig að eftir-
tekt veki.
að leyndi sér ekki að stúlkurn-
ar í keppninni Ungfrú heimur
höfðu mismikla reynslu í því að
koma fram. Linda var í hópi þeirra
stúlkna, sem vom ömggastar í
framgöngu. Þama skilaði sér vel
sú mikla vinna sem aðstandendur
keppninnar um titilinn Fegurðar-
drottning íslands leggja í til að
undirbúa stúlkurnar. Strax og
stúlkumar hafa verið valdar til þátt-
töku í undankeppni um land allt,
er byijað að þjálfa þær. Fyrir aðal-
keppnina em þær í kennslu og þjálf-
un svo mánuðum skiptir. Erlendir
fegurðarforkólfar hafa sagt í blaða-
viðtölum, að líklega leggi engin þjóð
jafn mikið á sig til að velja fulltrúa
sinn í fegurðarsamkeppni og íslend-
ingar. Arangur íslands í keppninni
Ungfrú heimur hefur vakið svo
mikla athygli, að erlend blöð hafa
boðað komu sína hingað til lands
næsta vor til þess að fylgjast með
því hvernig íslendingar fari að þeg-
ar þeir velja fulltrúa sinn!
XXX
Víkveiji skrifaði um Fegurðar-
samkeppni íslands 27. maí í
vor. Til fróðleiks birtist hér smá
hluti þessa pistils:
„Hópurinn sem tók þátt í fegurð-
arsamkeppninni í ár var óvenju jafn
og góður og því var valið erfitt.
Dómnefndin fylgdist með stúlkun-
um í 2—3 vikur fyrir keppnina og
ræddi við þær nokkmm sinnum.
Að mörgu er að hyggja þegar velja
skal fegurðardrottningu íslands.
Hún þarf vitaskuld að vera mjög
fögur og tignarleg en hún þarf líka
að vera vel gefin og í góðu andlegu
jafnvægi, því hennar bíða vandasöm
verkefni í fegurðarkeppni erlendis.
Dómnefndarmenn töldu að Linda
Pétursdóttir, 18 ára stúlka frá
Vopnafirði, væri öllum þessum
kostum búin. Og ekki er að heyra
annað en almenningur hafi verið
dómnefndinni sammála, því val
Lindu hefur mælst mjög vel fyrir.“
Þannig mælti Víkveiji í maí sl.
og ekki verður annað sagt en Linda
hafi uppfyllt þær vonir sem dóm-
nefndin batt við hana!
iiuiimmHtuituMiitnuiuiMUiuunuuMUiiimuiMuuauiiUuiHiMkHiHUHuU