Morgunblaðið - 18.07.1989, Page 38

38
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. JÚLÍ 1989
BANDALÖG
Sumarsafnplöturnar birtast í sumarbyrjun nú eins og áður, þó
ýmislegt valdi því að þær eru eitthvað seinni á ferðinni núna en
oft áður. Hljómplötuútgáfan Steinar sendir frá sér að þessu sinni
safnplötuna Bandalög.
A Bandalögum eiga lög hljóm-
sveitirnar Sálin hans Jóns míns,
sem á lögin 100.000 volt og
Getur verið?, Greifarnir eiga
Strákarnir í götunni og Dag eftir
dag, Stjórnin á Ég finn það nú
og Ég flýg, Todmobile á lagið
Stelpurokk, Ný dönsk á lögin
Vígmundur og Ég vil vera ég,
Jójó á lagið Stúlkan, Bítlavinafé-
lagið á lögin Mynd í huga mér
og Danska lagið, Sú Ellen á lagið
Leyndarmál og Possibillies eiga
lagið Talaðu.
Stjórnin
Stjórnin á tvö lög á Bandalög-
um, eitt eftir Sigríði Beinteins-
dóttur og eitt eftir Karl Örvars-
son. Stjórnina skipa Grétar Örv-
arsson, hljómborð og söngur,
Sigríður Beinteinsdóttir, söngur,
Þorsteinn Gunnarsson, tromm-
ur, Eiður Arnarson, bassi, Einar
Bragi Bragason, saxófón og
midi-stick, og Jón Elvar Haf-
steinsson, gítar. Stjórnarformað-
ur er Grétar Örvarsson, sem leitt
hefur Stjórnina frá stofnun.
Rokksíðan tók hús á Grétari.
Hvað segir þú mér um þessi
tvö lög?
Ég finn það nú er ársgamalt
og samið af Siggu Beinteins og
er einnig fyrsta lag samið af
henni sem fer á hljómplötu.
Stjórnin útsetti það og úr varð
rokklagið sem er á plötunni. Kon-
ur láta of lítið á sér bera á mark-
aðnum, en líklega er það frekar
vegna þess að þeim eru ekki
gefin tækifæri frekar en að þær
séu of feimnar.
Hitt lagið, Ég flýg, er eftir Karl
Örvarsson, bróður minn, og líka
um ársgamalt. Ég var hrifnastur
af textanum á laginu sem er besti
texti sem Karl hefur látið frá sér
fara. Ég lá yfir því lengi og niður-
staðan er lag sem er allt öðruvísi
en Ég finn það 'nu. Það sýnir
bara það að Stjórnin er ekki
bundin við neina ákveðna tónlist-
arstefnu. Ef menn leita lengra
n
o
ae
aftur og taka Landslagið með í
samanburðinn og lag sem við
tókum upp með Öldu og heitir
Sumardraumur þá verður breidd-
in enn meiri.
Þú stýrir stefnunni að mestu.
Það gerist allt í samráði við
sveitina alla. Ástæðan fyrir því
hvað breiddin er mikil er vitan-
lega sú að þar sem Stjórnin er
fyrst og fremst hljómsveit sem
Todmobile
starfar við það að skemmta fólki
á dansleikjum, þá reynum við að
ná til sem flestra, gera alla án-
ægða. Á dansleikjum spilum við
allt milli himins og jarðar og
stefnan er sú að halda áfram að
vera dansleikjasveit.
Auðvitað langar okkur að
senda frá okkur þau lög sem við
eigum frumsamin og kynna
hljómsveitina frekar. Við leikum
þau alltaf á dans leikjum og þau
ganga mjög vel þar. Við eigum
lög á ríflega hálfa LP-plötu núna
og erum að velta fyrir okkur fleiri
lögum. Ég er í sambandi við Jó-
hann G. og hann á nokkuð af
lögum sem standa okkurtil boða.
Hver er þinn metnaður í tón-
listinni?
í dag er minn helsti metnaður
að vera með best spilandi dans-
leikjasveit á landinu og ég held
að það hafi náðst. Við erum búin
Stjórnin
að starfa saman í Stjórninni og
vinna okkur nafn og ég treysti
engum betur til að spila en þeim
sem eru með mér í Stjórninni í
dag.
Todmobile
Todmobile skipa Eyþór Arn-
alds, Þorvaldur Bjarni Þorvalds-
son og Andrea Gylfadóttir. Sveit-
in bærði fyrst á sér skömmu fyr-
ir síðustu jól er hún sendi frá sér
lagið Sameiginlegt á safnplöt-
unni Frostlög. Hún á á Bandalög-
um lagið Stelpurokk og er í hljóð-
veri þessa daga að vinna LP-
plötu sem kemur út fyrir jól.
Stelpurokk er annað lagið
sem kemur frá sveitinni, eru
fleiri framundan?
Við erum núna að taka upp
LP-plötu sem gefa á út í haust.
Á þeirri plötu verður Stelpurokk,
eilítið breytt og við erum líka að
taka Sameiginlegt upp aftur, all
frábrugðið. Við Ákváðum að
vinna Stelpurokk aftur, enda var
lagið ekki alveg tilbúið þegar það
fór á plötuna, tímaþröngin var
of mikil. Annars eigum við nóg
af lögum og vandinn er að velja.
Hvað með spilamennsku?
Við erum vitanlega upptekin
núna á meðan við erum að taka
upp plötuna, þar sem við vinnum
nær allt bara þrjú, en við setjum
saman hljómsveit til að spila
þegar platan kemur út. Þá fáum
við til liðs við okkur einhverja
góða menn og höldum fáa og
góða tónleika.
Nú komið þið hvert úr sinni
áttinni í tónlist; hafið mjög óiík-
an bakgrunn. Hvað dregur ykk-
ur saman?
Við komum sitt úr hverri átt-
inni, en einnig úr sömu átt, því
þótt við eigum okkur ólíkan upp-
runa í popptónlisl þá eigum við
það sameiginlegt að hafa öll lok-
ið klassísku tónlistarnámi. Eyþór
og Þorvaldur kynntust í tónfræði
og voru að vinna verk fyrir Flens-
borgarskóla sem í var popparía
og þá vantaði söngkonu. Aldrea
var talin á að vera með og það
rná segja að þetta hafi verið tón-
listarást við fyrstu sýn.
Klassfskt tónlistarnám hefur
ekki orðið til þess að þið mis-
stuð áhugann á poppinu?
Nei, þvert á móti. Það var
bara fyrst sem menn ætluðu að
hella sér algerlega út í klassíkina.
Við höfum þó alls ekki sagt skilið
við klassíkina. Tónlistarnámið
hefu hjálpað okkur mikið. Það er
alltaf rígur á milli klassískra tón-
listarmanna og poppara; klas-
síkerarnir líta oiður á popparana
og poppararnir hafa minnmáttar-
kennd gagnvart klassíkinni af því
þeir halda að hinir tónlistar-
menntuðu viti eitthvað sem
popparanir fara á mis. Við erum
laus við slíkt, enda eigum við
ekki gott með að rífast við sjálf
okkur og getum því nýtt okkur
alla þá þekkingu sem við höfum
aflað okkur í hvorri hefðinni fyrir
sig. Ef þú ert kominn með góða
hugmynd þá hefur þú kannski
meiri möguleika á að vinna úr
því, með menntun á bak við þig.
Ef þú ert að vinna með putt-
ana og hjartað þá má segja að
með menntunina sértu að bæta
heilanum við. Það er líkt og með
þriggja manna hljómsveit eins
og okkur; sex hendur, þrír heilar
og eitt hjarta.
Ráðley si á rauðu lj ósi
eftir Hrannar
Jónsson
Nú hefur komið á daginn að
risnu- og ferðakostnaður ríkisins
nam litlum 750 milljónum króna
árið 1987 eða 1 milljarði að núvirði
og eins og það sé .ekki nóg þá fóru
ráðuneytin 880 milljónum fram úr
áætlunum.
Hvar er ábyrgðin?
Þeir sem hafa komið þessu svona
lyrir, núverandi ríkisstjórn og sú á
undan henni, hafa innan sinna vé-
banda fulltrúa þeirra flokka sem
hæst hafa hrópað um festu og
ábyrgð. Þegar ég hugsa um þetta
dettur mér einhvem veginn alltaf í
hug útlent máltæki sem ég heyrði
einhvern tíma: „Þangað leitar
tungan sem tönnin er aurnust" og
er þá átt við að ef menn tali mikið
um eitthvað sé það oft merki um
að þar séu þeir veikastir fyrir.
ístöðu- og ábyrgðarleysi gætu
þannig verið meiri háttar tannpína
stjórnvalda.
„Þetta reddást bara“
í gegnum tíðina hefur það orð
farið af Islendingum að við værum
ekkert að hafa of miklar áhyggjur
af hlutunum sem lýsir sér best í
viðhorfinu „þetta reddast bara“.
í dag er líka ekki óalgengt að
heyra fólk segja ,ja, ég er svo
ópólitísk(ur)“ og er fólk ekki mikið
að fylgjast með því hvort ríkið eyði
nokkur hundruð krónum meira eða
minna. Enda drepst svo sem enginn
þó þessu sé haldið svona áfram.
Kannski líkar fólki þetta vel, þó það
sé hálfhallærislegt að vilja helst
vera staddur einhvers staðar annars
staðar þegar einhveijum útlendingi
verður það á að spyija um stjóm-
málaástandið á Islandi.
En ég held samt að við Islending-
ar viljum ekki hafa hlutina svona
og það er heldur engin ástæða til.
Eg ee viss um að fólk er ekki hrif-
ið af því að borga matarskatt til
þess að standa undir dýrum veisl-
um, óþarfa utanlandsferðum og
bruðli stjórnvalda. Ég er viss um
að íslendingar hafa ríkari réttlætis-
kennd en svo að þeir kyngi því
þegjandi og hljóðalaust að ráðherr-
ar hafa á utanlandsferðum sínum
jafn mikla dagpeninga og veikt eða
slasað fólk fær í sjúkrapeninga á
mánuði.
Riddari ríkiskassans
Fjármálaráðherra, Olafur Ragn-
ar Grímsson, talar nú mjög digur-
barkalega um að nú þurfi að draga
saman og skera niður rikisútgjöld.
En hvað skyldi riddari ríkiskassans
hafa sjálfur eytt miklu af almanna-
fé í utanlandsferðir á síðasta ári?
Það minnsta sem hann gæti gert
væri að ganga á undan með góðu
fordæmi og í leiðinni gæti hann
passað uppá lagsbróður sinn í ut-
anríkisráðuneytinu að láta hann
ekki hafa of mikinn pening svo
ekki komi til þess að hann eyði
þeim öllum í einhveiju rauðuljósa-
hverfinu í útlandinu svo hrifnir sem
þeir bræður virðast af rauðum ljós-
um þessa dagana.
Að öllu gamni slepptu hef ég þó
litla trú á að núverandi stjórn, eða
meirihluti Alþingismanna ef því er
að skipta, geri mikið til þess að
koma í veg fyrir allt bruðlið. Ekki
þar fyrir, þeir hafa til þess öll tæki.
Spurningin er bara hvort þeir séu
ekki sjálfir of veislu- og ferðaglað-
ir. Allt myndi eflaust ganga betur
ef þeir beindu sér þess í stað að
fullu að því sem ætti að vera þeirra
starf: Að sjá til þess að hér geti
lifað upprétt og velmegandi þjóð.
Sofandaháttur eða hræsni?
Þegar rætt var við þingmenn í
fjölmiðlum í tilefni af þessum tíðind-
um kepptust þeir við að fordæma
alla sóunina og voru heldur betur
á því að þetta þyrfti endurskoðunar
við og voru jafnvel hálfhissa á þessu
öllu saman.
Hvað eru þessir menn búnir að
vera mörg ár á þingi? Vissu þeir
ekkert um allt bruðlið? Af hveiju
hafa þeir ekkert talað um þetta
fyrr en núna? Hvað halda þeir að
hlutverk Alþingismanna sé? Ef þeir
Hrannar Jónsson
„Hvað eru þessir menn
búnir að vera mörg ár
á þingi? Vissu þeir ekk-
ert um allt bruðlið? Af
hverju hafa þeir ekkert
talað um þetta fyrr en
núna?“
vissu ekkert um þetta, af hveiju
hafa þeir þá ekki fyrir löngu sagt
af sér?
Annað hvort er þetta merki um
stórkostlegan sofandahátt eða
mikla hræsni og ég trúi því ekki
fyrir fimm aura að einhveijar raun-
verulegar lausnir komi frá þeim
bænum.
Hvað er hægt að gera?
Hvernig er það, veit einhver
þarna úti um eitthvað gott meðal
við þessu ef þetta skyldi vera sof-
andaháttur. Það er slæmt ef
læknavísindin skyldu hafa fundið
eitthvað við þessu sem síðan er
ekki notað. Ef þetta er hræsni er
öllu erfiðara að eiga við þetta, hing-
að til hefur enginn getað bent á
hræsnisvaldandi sýkla svo lækna-
vísindin hafa varla nein ráð við
því. En hver veit? Ef einhver veit
um gott ráð auglýsi ég eftir því hér
með.
Við í Flokki mannsins höfum svo
sem verið að bralla við pólitíkina í
nokkur ár, kannski höfum við mis-
skilið þetta allt saman, kannski er
áhugi fólks að sami hringlandahátt-
urinn haldi áfram og enginn vill sjá
að neitt sé gert í alvöru.
Þrátt fyrir allt saman býður mig
þó í grun að úti í þjóðfélaginu sé
fullt af fólki sem er orðið hundleitt
á þykjustuleiknum og ekki síður á
vonbrigðum vegna getuleysis
stjórnmálamanna. Ef svo skyldi
vera, er kannski ekki svo vitlaus
hugmynd að taka sig saman í and-
litinu og gera eitthvað til að hætta
þessum þykjustuleik. Eða eins og
sagt er: Það er aldrei of seint að
hætta.
1.. Iliifundur er í laiidsráöi FM.