Morgunblaðið - 22.12.1989, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. DESEMBER 1989
Kristín Guðmunds
dóttir — Minning
Fædd 29. mars 1926
Dáin 16. desember 1989
Gott er sjúkum að sofa
meðan sólin í djúpinu er
, og ef til vill dreymir þá eitthvað
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson)
í dag er til moldar borin Kristín
Gu^mundsdóttir, tengdamóðir okk-
ar. Kristín eða Stína eins og hún
var kölluð lést hinn 16. desember
eftir langa og hetjulega baráttu við
sjúkdóm sem flesta leggur að velli
að lokum. Þegar við hugsum til
baka um þær samverustundir sem
okkur áskotnaðist með Stínu kemur
margt fram I hugann. Alltaf var
Stína kát þó maður vissi að oft
gengi hún ekki heil til skógar. Þeg-
ar við komum heim á Löngubrekku,
eða nú síðustu ár að Furugrund 22,
kom maður aldrei að tómum kofun-
um. Alltaf vildi Stína halda veislu
og helst að við borðuðum aðeins
meira en við mögulega gætum, að
gefa fólki að borða var eitt það
skemmtilegasta sem hún gerði.
Lífshlaup Kristínar var ekki allt-
af dans á rósum. Ung missti hún
elstu dóttur sína, Rúndísi, og rétt
ári seinna mann sinn, Ágúst Alex-
andersson, eftir löng og erfið veik-
indi og stóð þá Stína ein eftir með
tvær ungar dætur. En áfram barð-
ist hún af miklum dugnaði og elju,
pijónaði peysur fram á nætur,
ásamt því að vinna við önnur störf.
í sinni erfiðu sjúkdómsbaráttu var
tvennt sem stóð hjarta hennar næst,
það voru barnabörnin sem hún var
sífellt að spyrja um og ferðalag það
sem hún og Þórólfur sambýlismað-
ur hennar höfðu skipuiagt á kom-
andi vori. Stína var mikill náttúru-
unnandi og hafði mjög gaman af
því að ferðast um land sitt.
Eitt af mörgu í fari Stínu sem
var aðdáunarvert var hversu
drífandi og kát hún var og lifði
iífinu lifandi, sífellt að bæta við
þekkingu sína á allskonar nám-
skeiðum. Kristín var mjög list-
hneigð og hafði gaman af tónlist
og málaði hún myndir, þó ekki mik-
ið nú í seinni tíð. Henni entist ekki
sólarhringurinn því alltaf virtist hún
vera að gera eitthvað spennandi og
skemmtilegt. Oft finnst manni
ósanngjarnt hversu tilviljunar-
kenndur sá dómur er miili lífs og
liðinna, manneskja sem elskar lífið
af slíkum eldmóði skuli frá okkur
kölluð langt fyrir aldur fram. En
við verðum að trúa því að henni sé
ætlað annað og betra hlutverk hinu-
megin við móðuna miklu, í faðmi
þeirra ættingja sem þar gista og
fá hennar notið nú. Eða eins og
ömmubörnin segja: nú er amma
engill hjá Guði, og Guð er góður
við alla: Blessuð sé minning hennar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Bubbi og Svanur
í dag verður til moldar borin
elskuleg tengdamóðir mín, Kristín
Guðmundsdóttir, Furugrund 22,
Kópavogi, en hún lést í Landspítal-
anum 16. desember eftir erfiða
sjúkdómslegu. Kristín var fædd á
Seljum í Helgafellssveit 29. mars
1926. Foreldrar hennar voru
Petrína Sæmundsdóttir og Guð-
mundur Bjarni Halldórsson, systk-
ini hennar eru Guðrún kennari í
Reykjavík, Sæmundur, giftur Ey-
rúnu Oskarsdóttur, Þorgerður, gift
Hólmsteini Haligrímssyni og Hall-
dóra, gift Júlíusi Gestssyni.
Kristín var næstelst systkina
sinna, hún óist upp á Seljum. Hún
var ekki há í loftinu, þegar hún fór
að létta undir störf þeirra fullorðnu.
Gæta yngri systkina, sækja hesta,
hjálpa til við heyskap og annað það
sem til féll. Hún minntist þess oft
sjálf þegar hún sjö ára var send
eftir hestum í þrumuveðri og
myrkri, þá var kjarkurinn ekki mik-
ill, eldingar blossuðu en hestanna
varð að finna. Þessi minning fylgdi
Kristínu alla tíð.
Eins mátti hún, lítil eins og hún
var, bisast með heybagga, ná þeim
af hestunum þegar heim var komið,
oftar en ekki ultu þeir yfir hana,
sárt var það oft og löngu seinna
kom í ljós að einhvern tíma hafði
hún viðbeinsbrotnað, minntist hún
þá heybagganna frá æsku?
Snemma kom í ljós hve hög
Kristín var til handa, hafði hún
verkaskipti við Gerðu systur sína,
fékk hana til að sjá um pottana,
en sat og saumaði dúkkuföt fyrir
hana á meðan.
Á þessum tíma var skólagöngu
barna háttað á annan veg en í dag,
farskóii var í Helgafellssveit og
gekk Kristín í hann, síðar fór hún
á Laugarvatn, en varð frá að hverfa
vegna veikinda á miðjum vetri,
saknaði hún þess alltaf að hafa
ekki getað klárað skólann.
Nú fór alvara lífsins að taka við,
tvítug vann hún í mötuneyti í
Grundarfirði og þar lágu leiðir
tveggja ungmenna saman. Á nýárs-
dag 1947 giftu þau sig, Kristín og
Ágúst Jóhann Alexandersson frá
Kjós í Ámeshreppi á Ströndum. Þau
eignuðust fimm dætur: Rúndísi,
dáin 1968, Bimu, gifta Guðmundi
Jónssyni, Petrínu, búsetta í Banda-
ríkjunum, Sveinsínu, gifta Guðbimi
Ævarssyni og Dröfn, gifta Svani
Jónatanssyni.
Hófu þau búskap í Reykjavík og
bjuggu þá í Kringlumýri. Ágúst
stundaði nám í bílasmíði í Iðnskól-
anum í Reykjavík, hann lagði hart
að sér og kláraði skólann á helm-
ingi þess tíma er þurfti. Rifjaði
Kristín það upp nú í haust „að oft
hefði það verið erfitt hjá Gústa
sínum að fá næði til að læra heima,
með smábörn og í þrengslum, og
hvað hann hefði lagt hart að sér“.
í Kringlumýrinni var ekkert raf-
magn fyrstu árin en Ágúst ásamt
fleiri íbúum þar kom því til leiðar
að lagt var rafmagn og sími þang-
að. Þarna höfðu þau nóg landsvæði
og ræktuðu kartöflur og ýmiskonar
grænmeti.
Blómagarð útbjó Kristjín sér af
mikilli natni og sá mjög eftir honum
er hún flutti. Árið 1960 fluttu þau
í Kópavog að Löngubrekku 13 í
nýtt hús sem þau byggðu ásamt
vinafólki Gísla og Unni sem reynd-
ust þeim og dætrum þeirra sérstak-
lega vel.
Stuttu áður en þau fluttu í Kópa-
voginn var Ágúst farinn að kenna
sjúkdóms er þá var lítt þekktur,
sjúkdóms er kallast MS-veikin. Dró
það af Ágústi að lokum gat hann
ekki stundað vinnu. Fór Kristín þá
að vinna á Kópavogshælinu sem var
henni mjög kært, því þar dvaldi
elsta dóttirin Rúndís, fannst henni
hún geta fýlgst betur með henni
nú. Einnig tók hún að sér skúring-
ar og hafði þá eldri dæturnar til
aðstoðar. Kristín var aldrei heilsu-
hraust og var oft mikið álag og
áhyggjur sem hvíldu á herðum
hennar.
Rúndís dó 1968, hennar var sárt
saknað af foreldrum og systrum.
Tveim árum seinna varð Ágúst
bráðkvaddur á heimili sínu á þjóð-
hátíðardaginn, 17. júní, aðeins 45
ára. Tvær yngstu dæturnar eru enn
heima, níu og tólf ára. Með útsjón-
arsemi og dugnaði tókst Kristínu
að útskrifa þær báðar úr Verslunar-
skólanum. Unnu þær báðar með
skóla og léttu undir með móður
sinni sem þær gátu. Handlagni
Kristínar sparaði heimilinu mikil
útgjöld í gegn um árin, hún saum-
aði allan fatnað á dæturnar jafnt
utanyfirflíkur sem annað og kenndi
þeim svo þegar aldur leyfði. íbúðin
í Löngubrekkunni var nú orðin of
stór, ungarnir flognir úr hreiðrinu
og Kristín ein eftir. Árið 1980 flutti
hún svo að Furugrund 22, þar hafði
hún stórar og góðar svalir, þá vakn-
aði aftur áhuginn fyrir blómunum.
Hún sáði sjálf til sumarblómanna
og grænmetis og ræktaði það ótrú-
legasta á svölunum sínum. Notalegt
var að sitja innanum blómin með
kaffibolla og ræða um líðandi stund,
Kristín tók alltaf svo vel á móti
gestum. Árið 1979 hóf Kristín störf
hjá Auglýsingastofu Kristínar Þor-
kelsdóttur við kaffiumsjón og vann
þar fram á það síðasta. Hún unni
vinnu sinni þar og var mjög ánægð
með vinnuveitendur og samstarfs-
fólk.
Kristín bjó ein en kvartaði ekki
þó hún væri félagslynd, því var það
okkur sem til þekktum auðsæ sú
hamingja sem henni veittist þegar
hún kynntist eftirlifandi manni
sínum, Þórólfi Sveinssyni, fyrrum
skipstjóra, árið 1987.
Hann á ferðabíl sem þau ferðuð-
ust á um landið þvert og endilangt
og nutu þess bæði í ríkum mæli.
Þáð var gaman að sjá þau ganga
frá farangri í bílinn áður en lagt
skyldi af stað, þau unnu eins og
einn maður og gleði og spenna ríkti
í sál beggja. Þórólfur keypti tvær
veiðistangir sem voru óspart notað-
0HITACHI
Stereo sjónvarp
21“ 2 X 20 wött, fjarstýring,
flatskjár og stafrœnar
upplýsingar á skjá.
Verð frá: 93.900*
* Miðað við staðgreiðslu.
Við erum ekki bara hagsUeáir... KRINGLAN ...vtó erum betri & 68 $8 68
ar. Kristín hafði gaman af að rifja
upp er hún veiddi marhnútinn á
bryggjunni í Neskaupstað, þá var
kallað í Þórólf og hann látinn gera
að. Kristín hafði dálæti á fallegum
steinum og tíndi mikíð af þeim í
ferðum þeirra.
Myndir voru teknar af markverð-
ustu stöðum og atburðum og skoð-
aðar á eftir af mikilli natni oft og
oftar því þetta voru minningar, sem
ekki mátti gleyma. Ný andlit sá
maður á myndunum og var þar um
að ræða fólk sem þau kynntust á
ferðalögunum. Auk innanlands-
ferða fóru þau tvisvar utan. Þau
voru farin að ráðgera utanlandsferð
næsta vor.
Við hjónin urðum þess aðnjótandi
að fara nokkrar styttri ferðir með
þeim. Voru það ógleymanlegar ferð-
ir, allir í góðu skapi, brandarar fuku
og Þórólfur alltaf tiltækur ef eitt-
hvað bilaði, þar sem við vorum á
gömlum bíl.
Hjálpsemi þeirra beggja var með
eindæmum enda nutum við góðs
af henni þegar ég lá á spítala fyrir
ári síðan og konan mín stóð ein í
því að komast inn í hálfbyggt hús
okkar. Þá stóðu þau við hlið henn-
ar, Kristín hjálpaði henni við að
einangra loft, mála veggi og annað
sem þurfti. Nú naut Kristín þess
að hafa Þórólf að baki sér, því þar
fór hæfur og duglegur maður.
Hennar verður sárt saknað á
okkar heimili, hún kom þar nær
daglega og fylgdi henni ætíð hlýja
og elskulegheit.
Barnabörn Kristínar eru orðin
12 á aldrinum 7 mánaða til 22ja
ára, og tvö barnabarnabörn. Hún
unni þeim öllum og gerði aldrei upp
á milli hvorki barna né ömmubarna
sinna. Þau sakna ömmu sárt og
biðja góðan guð að geyma hana.
Nú eru þrautir hennar liðnar.
Um leið og ég kveð hana og þakka
henni allt sem hún var okkur biðjum
við Guð að vaka yfir sálu hennar
og styrkja okkur öll sem sárt sökn-
um hennar.
Guðmundur Jónsson
Svilkona mín, Kristín Guðmunds-
dóttir, verður kvödd frá Fossvogs-
kirkju í dag. Hún fæddist 29. mars
1926 að Seljum í Helgafellssveit
og ólst þar upp. Kristín var dóttir
hjónanna Petrínar Sæmundsdóttur
og Guðmundar B. Halldórssonar,
sem bjuggu að Seljum. Hún var
einn vetur nemandi á héraðsskólan-
um að Laugarvatni en fór síðan til
Reykjavíkur í vinnp.
Kristín giftist Ágústi Alexand-
erssyni bifreiðasmiði frá Kjós í Ár-
neshreppi 1. janúar árið 1947. Þau
hófu búskap í Reykjavík við lítil
efni eins og flest ungt fólk á þeim
tímum. Þau keyptu lítið hús í
Kringlumýrinni og Ágúst byggði
við það smátt og smátt uns það var
orðið ágætis bústaður. Þau seldu
það svo þegar fjölskyldan stækkaði
og lögðu í að byggja sér tvíbýlishús
ásamt vinafólki sínu í Löngubrekku
13 í Kópavogi. Þau bjuggu þar all-
an sinn búskap á meðan Agúst lifði.
Þau eignuðust fimm dætur. Þær
eru Rúndís sem er látin fyrir mörg-
um árum. Birna, hún var gift Herði
Ingólfssyni, þau slitu samvistir.
Börn þeirra eru þijú. Birna er núna
gift Guðmundi Jónssyni, þau búa í
Reykjavík. Petrína, hún býr í
Bandaríkjunum og á fjögur börn.
Svensína, hún er gift Guðbirni
Ævarssyni, þau eiga þijú börn og
búa í Kópavogi, og Dröfn, hennar
maður er Svanur Jónatansson, þau
eiga tvö börn og búa í Garðabæ.
Ágúst fór að kenna veikinda á
fertugsaidri, hann vann á meðan
hann gat en það kom þó að því að
hann hætti að geta unnið vegna
lömunar, en var þó ekki rúmliggj-
andi og gat verið heima. Kristín
annaðist hann þá af mikilli nær-
færni og umhyggju í mörg ár. Hann
lést í júní 1970. Þrátt fyrir þennan
mikla missi og erfiðleika bjó Kristín
áfram í húsinu þeirra með yngri
dætrum sínum tveim. Hún var dug-
leg og hörð af sér og lét ekki deig-
an síga. Eldri dætumar voru þá
giftar og farnar að heiman. Hún
kom upp dætrum sínum af dugnaði
enda myndarleg húsmóðir og bjó
vel að sínu. Það er margs að minn-