Morgunblaðið - 08.02.1990, Side 20

MöRGdNBLRBIÐ. FIMMRIDMJUR! 8. FJ2BRÚAR1890
M
Morgunblaðið/Þorkell
Þær keppa um titilinn Fegurðardrottning Reykjavíkur. Fremri röð frá vinstri: Sigrún Eiríksdóttir 22
ára, Ragnhildur Matthíasdóttir 20 ára, Sigurrós Jónsdóttir 18 ára menntaskólanemi, Eygló Olöf Birgis-
dóttir 20 ára afgreiðslustúlka, og Guðrún Valdimarsdóttir 19 ára Verslunarskólanemi. Aiitari röð frá
vinstri: Linda Björk Bergsveinsdóttir 22 ára skrifstofústúlka, Þórdís Steinsdóttir 20 ára afgreiðslu-
stúlka, og Soffia Ketilsdóttir 19 ára.
Fegurðardrottning Reykjavíkur;
Atta stúlkur tilnefiidar
en kjörið í næstu viku
FEGURÐARDROTTNING Reykjavíkur 1990 verður kjörin á Hótel
Borg fimmtudaginn 15. febrúar n.k., en átta stúlkur eru tilnefhdar
og hafa þær undirbúið sig fyrir keppnina síðan um áramót.
Þetta er þriðja árið, sem Fegurð-
ardrottning Reykjavíkur er valin
með þessum hætti, en Hugrún
Linda Guðmundsdóttir, sem hreppti
titilinn í fyrra, var síðan útnefnd
Fegurðardrottning íslands. Áður
fór krýningin fram á úrslitakvöld-
inu, er Fegurðardrottning íslands
var kjörin, en úrslitakvöldið að
þessu sinni verður 16. apríl á Hótel
Islandi.
Að sögn Gróu Ásgeirsdóttur, sem
hefur yfirumsjón með keppninni,
hafa stúlkurnar verið í líkamsþjálf-
un og æfingum í göngu og sviðs-
framkomu hjá Katý í World Class
og Birnu Magnúsdóttur danskenn-
ara frá áramótum og auk þess ver-
ið í ljósatímum hjá Sólarmegin.
Dúddi hárgreiðslumeistari og hans
fólk sér um alla hársnyrtingu fyrir
keppnina og snyrtingin er í höndum
Rúnu Guðmundsdóttur snyrtifræð-
ings.
Stúlkurnar munu koma fram í
sundbolum og í samkvæmisklæðn-
aði, en Fegurðardrottning
Reykjavíkur fær _m.a. sólarlanda-
ferð frá Úrval - Útsýn í verðlaun,
snyrtivörur, hársnyrtivörur og blóm
frá Blómálfinum.
Model 79 sýnir fatnað frá versl-
uninni Joss um kvöldið og Einar
Júlíusson og dóttir syngja nokkur
lög. Framreiddur verður léttur fisk-
réttur ásamt borðvíni, en miðasala
er þegar hafin.
Starfsmannafélag- Reykjavíkurborgar:
Ahersla á ný vinnu-
brögð við samninga
- segir Guðmundur Vignir Óskarsson
GUÐMUNDUR Vignir Óskarsson, sem hefúr boðið sig fram til form-
anns í Starfsmannafélagi Reykjavíkur í kosningum sem verða haldnar
8.-9. febrúar næstkomandi, segir að nái hann kjöri, muni hann einkum
leggja áherslu á að starfsemi félagsins verði breytt og tekin verði upp
ný vinnubrögð við gerð kjarasamninga.
„Ég tel að það form sem við höf-
um búið við hafi gengið sér til húð-
ar. í Starfsmannafélagi Reykjavík-
urborgar eru 14 deildir. Samninga-
nefnd félagsins er skipuð einum full-
trúa úr hverri deild, sem hefur oft
fjölda vinnustaða á bak við sig, og
hins vegar þremur fulltrúum stjórn-
ar. Sem dæmi um hvernig unnið
hefur verið að þessum málum má
nefna að Borgarspítalinn, þar sem á
mílli 6-700 manns vinna, á einn full-
trúa í nefndinni og er honum ætlað
það verkefni að koma sjónarmiðum
sinna manna á framfæri innan
samninganefndar og síðan við við-
semjendur. Það getur verið að þetta
hafi einhvem tímann gengið en ég
tel að þetta fýrirkomulag hafi geng-
ið sér til húðar. Nú er kominn vísir
að breyttum vinnubrögðum hvað
þetta varðar því nú hafa verið skip-
aðar níu viðræðunefndir sem ræða
sín sérmál beint við fulltrúa
Reykjavíkurborgar," sagði Guð-
mundur Vignir.
í Starfsmannafélagi Reykjavíkur-
borgar eru um 2.500 félagsmenn og
sagði Guðmundur Vignir ljóst að
töluverð völd fylgdu stöðu formanns
félagsins.
„Þessu þarf að breyta á þann
hátt að þáttur hins almenna félags-
manns aukist í ákvarðanatöku og
að formaður félagsins styrki þann
feril í auknum mæli. Skrifstofa fé-
lagsins er lífæð þess og -ég legg
áherslu á að stjómarmenn, skiptist
á að hafa þar fastan viðverutíma í
hverri viku og komist þar með í
nánari snertingu við félagsmenn.
Einnig væri breytinga þörf í þá veru
að stjómarmenn fari meira út á
vinnustaðina og kynnist þar við-
horfum félagsmanna og styrki starf
þeirra á vinnustöðunum. Þá er ekki
síst nauðsynlegt að virkja fulltrúa-
ráðið að miklum mun, þar sem það
er æðsta vald félagsins á milli aðal-
funda,“ sagði Guðmundur Vignir.
Guðmundur Vignir vildi að fram
kæmi að hann teldi að hugmyndir
sem hann hefði lagt fram á aðal-
fundi félagsins í marsmánuði 1988
ásamt öðrum nefndarmanni um
eignatilfærslu á hluta eigna stéttar-
Guðmundur Vignir Óskarsson
félaga sem hygðust ganga úr Starfs-
mannafélagi Reykjavíkurborgar og
stofna nýtt stéttarfélag hefðu verið
afgreiddar í eitt skipti fyrir öll á
aðalfundi félagsins.
„Tillagan var felld með miklum
atkvæðamun og taidi ég þar með
málið afgreitt frá minni hálfu og
félagsins og hef ég því ekki í hyggju
að taka þetta mál upp aftur. Nú
hefur hins vegar mótframbjóðandi
minn, Haraldur Hannesson, sent ell-
ilífeyrisþegum bréf þar sem því er
haldið fram að ég vilji hugsanlega
útdeila eignum félagsins. Af þeim
sökum tel ég ástæðu til að nefna
afstöðu mína til þessa máls,“ sagði
Guðmundur Vignir.
Hann vildi að endingu hvetja alla
félagsmenn til að mæta á kjörstað.
Herdís Þorgeirsdóttir ritstjóri:
Heimsmynd hefur
ekki þurft að leita til
stjómvalda né banka
Morgunblaðið Ieitaði í gær álits Herdísar Þorgeirsdóttur, rit-
stjóra Heimsmyndar, á ummælum Jóns Ottars Ragnarssonar í
Morgunblaðinu í gær um hana og tímarit hennar. Svar Herdís-
ar fer hér á eftir.
„Sannleikanum er hver sárreið-
astur. Það er augljóst af við-
brögðum Jóns Óttars Ragnars-
sonar við úttekt Ólafs Hannibals-
sonar um Stöð 2 í Heimsmynd.
JÓR, sem á sínum tíma gagn-
rýndi Hafskipsmenn og kallaði þá
bankaræningja, hrósaði Helgar-
póstinum fyrir tök sín á því máli,
notar HP nú sem háðungarstimp-
il á Heimsmynd þegar hann er
dottinn ofan í sömu gryfjuna og
þeir sem hann kallaði bankaræn-
ingja forðum. Öllum hans dylgjum
um að ég sé búin að vera vísa ég
til föðurhúsanna. Það eru aðrir
sem eru nær því að vera búnir
að vera þótt Jóni Óttari hafi verið
hlíft við öllum slíkum fullyrðing-
um í Heimsmynd. JÓR fékk allt
það lof sem hann á skilið fyrir
frumkvæði sitt, dug og kjark.
Hins vegar getur hann ekki búist
við eintómu hrósi. Maður í hans
stöðu hlýtur að sæta gagnrýni og
þó þessi grein sé kannski óvægin
þá er hún sanngjörn.
JÓR tilgreinir mig eina í þess'u
sambandi en ekki Morgunblaðið
og DV sem bæði voru búin að
taka hart og ítarlega á þessu sama
máli.
Þegar ég horfði á Jón Óttar
svara spurningum Páls Magnús-
sonar vissi ég betur og vafalaust
Páll Magnússon líka sem og aðrir
er til málanna þekkja. Jón Óttar
bauðst til að reka ákveðna frétta-
menn og hann bauð fleirum það
en þeim sem voru nefndir í grein-
inni. í örvæntingu sinni til að
bjarga stöðinni sinni leitaði hann
á náðir ríkisvaldsins tilbúinn að
fórna næstum hverjum sem var.
Hann svaraði því bæði á Stöð 2
og í Morgunblaðinu að enginn
stjórnmálamaður hefði farið fram
á það að einhver fréttamaður
væri rekinn. Þó nú væri! En hann
svaraði því ekki hvort hann hefði
boðist til að gera slíkt sjálfur.
Heldur sagði hann að „menn réðu
hvort þeir tryðu því“.
Varðandi bruðlið og óráðsíuna
þá vita það þeir sem til þekkja
að ekkert fyrirtæki sem hefur
tapað 1,2 milljónum á dag frá
stofnun hefur verið rekið af ráð-
deild og aðhaldssemi. Jón Óttar
hneykslaðist á því í viðtalinu við
Pál Magnússon að einhver banki,
sem væri að sameinast öðrum,
gæti neytt menn til að hysja upp
um sig fyrir einhver áramót. Er
hann ekki þarna að viðurkenna
að hann hafi verið með buxurnar
á hælunum?
Auðvitað hann að vera eitthvað
missagt um smáatriði í greininni
í Heimsmynd en það breytir engu
um megininntak greinarinnar.
Þess má geta að greinarhöfundur
reyndi trekk í trekk að fá Jón
Óttar og félaga til að tjá sig um
málið, en Jón Óttar neitaði því
nema hann réði uppsetningu
greinarinnar, gæti sætt sig við
fyrirsagnir og myndaval. Þetta
er einhver Austur-Evrópuárátta
sem stangast á við yfirlýsingar
JÓR um opið og fijálst þjóðfélag.
Öll hans hugmyndafræði fellur
um sjálfa sig þegar hann sjálfur
á í hlut. Þá er allt í lagi að „ræna
einn banka“ og leita á náðir
stjórnvalda til að bjarga einkafyr-
irtæki.
JÓR talar um Heimsmyndar-
greinina sem einstæða blaða-
mennsku í heiminum sem byggi
á heimildarlausum gróusögum.
Þetta eru ekki gróusögur. Fyrir
öllu höfum við heimildarmenn sem
Herdís Þorgeirsdóttir
við teljum áreiðanlega. Eftir út-
komu blaðsins fengum við upp-
hringingar sem staðfestu enn bet-
ur innihald greinarinnar auk
áreiðanlegra viðbótarupplýsinga
sem sýna að dæmið er verra en
kemur fram í Héimsmynd. Ef Jón
Óttar les erlend tímarit sér hann
að þessi grein er ekki einstæð
fyrir blaðaménnsku í heiminum,
eins og hann heldur fram. Hún á
sér því miður of fáar hliðstæður
í lokuðu fjölmiðiakerfi íslands.
Við vitum það öll að dagblöð eru
á ríkisstyrkjum. Við þekkjum
flokka- og hagsmunatengsl blað-
anna. Við vitum að það eru afar
fáir frjálsir fjölmiðlar hér. Stöð 2
hafði alla burði til að verða einn
slíkur þar til reksturinn var kom-
inn í óefni og Jón Óttar skreið
undir pilsfaldinn hjá valdhöfum.
Ónafngreindir heimildarmenn
eru ekkert einsdæmi. Virtustu
blöð og tímarit erlendis vaða eld
og brennistein til að vernda trún-
aðarsamband við ónafngreinda
heimildarmenn og láta frekar
hneppa blaðamenn í fangelsi en
að láta undan kröfum valdhafa
um að gefa upp nöfn. Um þetta
eru ótal dæmi bæði ný og gömul.
Það er enn meiri ástæða hér í
kunningjaþjóðfélaginu að virða
þessa nafnleynd en nokkurs stað-
ar annars staðar svo fólk verði
ekki beitt harðræði.
Hvað varðar samanburðinn á
mér sem ritstjóra og honum sem
sjónvarpsstjóra þá hefur hann
verið opinberlega ákærður fyrir
sýningu á klámmyndum sem eig-
endur rúmlega fjörutíu þúsund
afruglara þurfa að bægja börnum
og unglingum frá. Heimsmynd
hefur aldrei þurft að leggjast svo
lágt til að afla sér lesenda.
Jón Óttar ræðst á mig persónu-
lega, nafngreinir mig og fellir
yfir mér dauðadóm sem ritstjóra.
Ég var orðin ritstjóri áður en Jón
Óttar varð sjónvarpsstjóri. Ég er
enn ritstjóri en hann er ekki sjón-
varpsstjóri. Heimsmynd hefur
hvorki þurft að leita á náðir
stjórnvalda né banka. Heimsmynd
hefur trausta blaðamenn og les-
endur sem hafa síðasta orðið. Og
því segi ég eins og Mark Twain;
fullyrðing Jóns Óttars um að ég
sé búin að vera er töluvert ýkt
og orðum aukin."