Morgunblaðið - 26.07.1990, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. JÚLÍ 1990
17
virða hann og meta bæði sem fé-
lagsmálamann en ekki síst sem
persónu og hans sterku mannlegu
hlið sem hann sýndi svo oft.
Hann lagði mikla vinnu og orku
í störf sín fyrir félagið, bæði hin
almennu félagsstörf og ekki síður
uppbyggingu og ræktun á orlofs-
svæði félagsins á Úlfljótsvatni. Sá
staður var honum mjög kær, hann
fór þar, vann og dvaldi svo oft sem
hann gat. Nú í sumar eftir að veik-
indi hans ágerðust og þróttur
minnkaði fór hann með félags-
mönnum sínum í gróðursetningu
og eitt af hans síðustu verkum var
að skipuleggja framkvæmdir á Or-
lofssvæðinu. Kom þá fram hans
sterki vilji og umhyggja fyrir staðn-
um.
Ég vil að leiðarlokum þakka
Haraldi gott samstarf og ánægju-
lega kynningu í gegnum árin, og
sendi Sveinbjörgu eiginkonu hans,
börnum þeirra og öðrum aðstanden-
um innilegar samúðarkveðjur. Ykk-
ar missir er mikill.
Elín Mjöll Jónasdóttir
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Ég vil þakka Haraldi tengdaföður
mínum fyrir allar góðu stundirnar
og hlýjuna sem hann ætíð sýndi
mér. Mér er minnisstætt að þegar
ég, feimin og óörugg, hitti hann í
fyrsta skiptið, faðmaði hann mig
að sér eins og stór, hlýr björn. Alla
tíð síðan hefur Halli átt stórt rúm
í hjarta mínu. Halli var maður fram-
kvæmdanna og bar öðrum fremur
með sér lífsþrótt, kraft og gleði og
þrátt fyrir veikindi sín sem fyrst
varð vart við fyrir tveimur árum,
var hann áfram jafn sterkur og allt-
af jafn stutt í glaðværðina. Hann
barðist hetjulega við sjúkdóminn
og þar naut hann stuðnings Sveinu
sem stóð eins og klettur við hlið
hans, þangað til yfir lauk.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur hug þinn, og þú munt sjá að þú græt-
ur vegna þess, sem var gleði þín.“
(Kahlil Gibran.)
Elsku Sveina og ijölskylda, Guð
styrki ykkur. Blessuð sé minning
Haraldar.
Þórey Magnúsdóttir
Hinn 19. júlí síðastliðinn lést
Haraldur Hannesson, formaður
Starfsmannafélags Reykjavíkur og
varaformaður BSRB, fyrir aldur
fram. Hann fæddist 13. júlí 1924
og var því aðeins 66 ára að aldri
er hann lést.
Haraldur Hannesson var vilja-
mikill og staðfastur maður. Þessir
eiginleikar voru ríkir í fari hans og
komu fram í öllu hans starfi. í hetju-
legri baráttu við erfiðan sjúkdóm á
undanförnum mánuðum sýndi Har-
aldur að hann bjó í senn yfir miklum
lífsvilja og undraverðu æðruleysi.
Þetta er sú minning sem við félag-
ar og samstarfsmenn Haraldar
Hannessonar í BSRB eigum um
hann.
Við eigum líka minningu um
mann sem vann að málefnum
launafólks af heilum hug. Á undan-
förnum árum helgaði Haraldur
kjarabaráttu krafta sína. I þeirri
i>aráttu kom fram það grundvallar-
viðhorf að jöfnuður ætti að vera
milli manna og á hann ætti að
leggjá ríka áherslu í allri verkalýðs-
baráttu.
Haraldur Hannesson var kjörinn
formaður Starfsmannafélags
Reykjavíkur árið 1982 og varafor-
maður BSRB var hann kjörinn á
þingi samtakanna haustið 1988.
Eftir það hafa leiðir okkar Haraldar
legið saman. í samstarfi innan
BSRB kynntist ég eljusemi hans
og dugnaði en allt fram í andlátið
var Haraldur óstöðvandi vinnu-
þjarkur. Hann hafði mikinn hug á
því að efla BSRB og hvatti óspart
til umræðu um leiðir að því marki.
Fram á síðasta dag var hugurinn
bundinn framtíðinni.
Á vettvangi BSRB lét hann til
sín taka á fjölmörgum sviðum, átti
sæti í ótal nefndum og ráðum jafnt
innan lands sem utan. Þar má nefna
að Haraldur var formaður Bæjar-
starfsmannaráðs og fulltrúi BSRB
í samstarfi norrænna bæjarstarfs-
manna.
Það er skarð fyrir skildi í BSRB
við ft'áfall Haraldar Hannessonar.
Fyrir hönd BSRB votta ég minningu
hans virðingu og fjölskyldu hans
sendi ég innilegar samúðarkveðjur.
Ogmundur Jónasson
Fyrir skömmu barst mér bréf frá
Starfsmannafélagi Reykjavíkur,
undirritað af formantii félagsins,
Haraldi Hannessyni. I bréfi þessu
var boðið til skemmtiferðar fyrir
lífeyrisþega innan starfsmannafé-
lagsins. Þrívegis áður hafði ég not-
ið þess að fara með félaginu og líkað
mjög vel. Starfsmannafélagsfólkið
hefur lagt mikla vinnu í að gera
þessar ferðir sem ánægjulegastar
og/æri ég því einlægar þakkir fyrir.
í þessum ferðurn kynntist ég líka
elskulegri og ljúfmannlegri hlið
formannsins, Haraldi Hannessyni,
en hann hefur í öllum þessum ferð-
um komið einstaklega vel fram og
sýnt eldri félögunum virðingu og
umburðarlyndi. Jafnan gafst þá
tækifæri á að rifja upp ýmislegt
úr starfi okkar en árin voru 17 sem
við störfuðum saman hjá Hitaveitu
Reykjavíkur. Ég var því fljótur að
panta far í ferðina og ég hlakkaði
til að hitta Harald enn einu sinni,
en nú var mér tjáð að Haraldur
lægi þungt haldinn af þeim sjúk-
dómi sem greindur var ári fyrr.
Haraldur kom því ekki með í ferð-
ina en hugur hans var áreiðanlega
hjá okkur. Hann bað fyrir innilegar
kveðjur til lífeyrisþeganna, sem
varaformaður félagsins flutti okk-
ur, en daginn eftir var Haraldut-
allur.
Haraldur var mikill dugnaðar-
forkur, kom það best í ljós ef
skyndilega þurfti að bjarga litlum
hlutum sem oft kemur fyrir í vél-
stjórastarfi. Skap hans einkenndist
mikið af þeim dugnaði og hann gat
vet'ið htjúfur og ekki allra er því
var að skipta en ljúfmennskuna og
heiðarleikann átti Haraldur engu
að síður sem fyrr er getið.
Ég minnist atviks er lýsir harð-
fylgi Hannesar, en vegna breytinga
á aðalæð hitaveitunnar varð að
hætta dælingu í nokkra daga af
Bolholtssvæðinu. Við vissum að
svæðið kæmi upp en ekki svo fljótt
sem raun vat'ð á. Láðst hafði að
loka tveimur mælingaholum og fyrr
en varði tóku holurnar að gjósa.
Gosið varð einir 5 metrar á hæð
af 130 gráðu heitu vatni. En gosið
var með hvíldum, einna til þriggja
mínútna millibilum, og varð þá að
sæta lagi til að koma boltum í lok-
in. Áræði og snör handtök þurfti
til og það sýndi Haraldur sem tókst
að loka holunum án slysa.
Haraldur kvæntist ungur og
hafði fyrir stóru heimili að sjá.
Hann vann ýmis störf til lands og
sjávar. En kominn á fertugsaldur
hóf hann vélsmíðanám í Vélsmiðj-
unni Héðni. Sveinn Guðmundsson,
forstjóri Héðins, var þá með tilraun
að skóla sína menn, bæði faglega
og bóklega, innan síns fyrirtækis.
Tók hann nokkra roskna menn með
góða verkreynslu og stofnaði svo-
kallaða öldungadeild og kenndi
þeim, en mikill skortur var þá á
járniðnaðarmönnum. Einn þessara
„öldunga" var Haraldur Ilannesson.
Þegar Haraldur hafði lokið
smiðjunámi sínu gerðist hann und-
anþáguvélstjóri og starfaði meðal
annars hjá Bæjarútgerð Reykjavík-
ur, en þá var vélstjóraskortur veru-
lega mikill. Fyrir tilstuðlan og
hvatningu Jóns Axels Péturssonar,
forstjóra Bæjarútgerðarinnar, fór
Haraldur í Vélskólann og lauk þar
fullnaðarprófi árið 1961, þá orðinn
37 ára gamall. Sigldi nú Haraldut-
í nokkur ár eða til ársins 1966 að
hann var ráðinn vélstjóri við Hita-
veitu Reykjavíkut'.
Vegna hins stóra heimilis síns
vann Haraldur ýmis störf með vél-
stjórastarfi sínu hjá hitaveitunni.
Hann vann í byggingavinnu og öðl-
aðist mikla þekkingu á þeim störf-
um sem kom sér vel í starfi starfs-
mannafélagsins. Einnig starfaði
hann við vélaumboð og annaðist
ýmis ráðgjafar- og viðgerðarstörf
fyrir umboðið.
Árið 1976 var Haraldur kjörinn
í fulltrúaráð Starfsmannafélags
Reykjavíkur, þá 52 ára gamall.
Kom það mörgum á óvart, því að
fram að þessu hafi hann látið fé-
lagsmálin lönd og leið. En svo fór
að Haraldur sýndi ódrepandi áhuga
á félagsmálunum og sýndi ótvíræða
hæftleika í foringjahlutverk. Hann
var svo kjörinn formaður Starfs-
mannafélags Reykjavíkur árið 1982
og sat þar til yfir lauk.
Á því tímabili sem Haraldur
gegndi formannshlutverki hafa átt
sér stað miklar sviptingar hjá opin-
berum starfsmönnum og margir
hafa klofið sig út úr samtökunum.
Það hefur því þurft sterkar taugar
til að halda saman ólíkum starfs-
hópum innan samtakanna og fá þá
til að skilja hvetjir aðra og vinna
saman í bróðerni. Þetta tel ég að
Haraldi hafí tekist vonum framar
og munu aðrir ekki betur gera.
Haraldur markar djúp spor í fé-
lagsmálum borgarstarfsmanna.
Hann átti þátt í því að vinna að
því að koma þjónustuíbúðum upp
fyrir eldri félagsmenn. Sú hugmynd
komst þó ekki nema að hálfu leyti
í framkvæmd vegna mikils kostnað-
ar, en kemur áreiðanlega og verður
eftir vörðuðum sporum Haraldar.
Þá gleymum við ekki þeirri vinnu
sem hann lagði í land og bústaði
við Úlfljótsvatn. Ekki er nema tæp-
ur mánuður liðinn frá því að Harald-
ut' var við gróðursetningu á þessum
stað. Svo mjög þótti honum vænt
um staðinn að hann lét ekki erfiðan
sjúkdóm sinn koma í veg fyrir gróð-
ursetningu. Þetta sýnir glöggt
hversu samviskusamur og trúr
hann var því sem honum var trúað
fyrir.
Sá sem heldur á lampanum í fé-
lagsmálum fær sjaldnast þakkir í
lifanda líft en ég er sannfærður um
að margir sem voru andvígir Har-
aldi munu meta störf hans að vet'ð-
leikum.
Við vélstjórar Hitaveitu
Reykjavíkut', fyrrverandi og núver-
andi, þökkum Haraldi samfylgdina
og við munu varðveita minninguna
um góðan dreng.
Við sendum eiginkonu hans,
Sveinbjörgu Georgsdóttur, og börn-
unum þeirra okkar innilegustu hlut-
tekningarkveðjur. __
Örn Steinsson
Við fráfall Haraldar Hannesson-
ar, formanns Starfsmannafélags
Reykjavíkurborgar, viljurn við
minnast hans nokkrum orðum.
Ég undirrituð fékk tækifæri til
að starfa mjög náið að félagsmálum
með honum undanfarin ár og fyrir
þann tíma er ég mjög þakklát. En
sá tími hefur auðkennst mjög af
hraðri atburðarás, enda foringinn
hugmaður mikill. Uppbyggingin á
Úlfljótsvatni ásamt svo mörgu öðru
sýna best dugnað og framtakssemi
Haraldar.
Gæslukonur kveðja hér traustan
og dugmikinn foringja sem ávallt
hafði heiðarleikann að leiðarljósi.
Sveinbjörgu konu hans og öðrum
aðstandendum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
F.h. Félags gæslukvenna,
Guðrún Guðjónsdóttir.
Kveðja frá Hjúkrunarfélagi
íslands
Það er sól í sinni og sól í heiði
einn góðviðrisdag í lok maí og ég
á leið austur að Úlfljótsvatni í
kompaníi við þtjá öndvegis borgar-
starfsmenn og Harald vin minn
Hannesson formann Starfsmanna-
félags Reykjavíkurborgar.
Ég hef ríka ástæðu til að vera
glöð. Þorvaldur Þorvaldsson for-
stöðumaður Borgarskipulags og
hans menn ætla að mæla út og
ákveða hvar næstu sumarbústöðum
er byggðir verða skuli markaður
bás. Okkar bústaður er einn af
þeim. Höfðingleg gjöf frá Reykja-
víkurborg til Hjúkrunarfélags ís-
lands á 70 ara afmæli þess í nóvem-
ber 1989. í ræðu sinni þá gat borg-
arstjóri þess að við skyldum leita
til Haraldar og hans stjórnar með
staðarval á bústaðnum. Ákvörðun
sem stjórn Hjúkrunarfélagsins
veittist létt að taka.
Haraldur tók þessari beiðni okkar
strax með stakri ljúfmennsku, taldi
það til bóta fyrir sumarbústaða-
byggðina á Úlfljótsvatni að þangað
kæmu fleiru hópar. Breyta þurfti
reglugerð starfsmannafélagsins um
orlofsheimila-byggðina til þess að
gera þetta framkvæmanlegt.
Reglugerðarákvæðinu vat' breytt á
síðasta aðalfundi og gatan þannig
greið fyrir félagsmenn Hjúkrunar-
félags íslands. Haraldur og hans
stjórn eiga rniklar þakkir skildar.
Það er reisn yftr Úlfljótsvatni,
félagsmiðstöðin gnæfir yfir og sum-
arbústaðirnir dreifðir í kring.
Ég hafði aldrei komið og skoðað,
lét því aðdáun mína óspart í ljós.
Haraldur sýndi mér allt úti sem
inni, verk brautryðjandans, ég
skynjaði glöggt þau sterku bönd
er tengdu hann þessum stað og
þann metnað er hann bar í btjósti.
Við vorum bæði sannfærð um
að hjúkrunarfræðingum ætti eftir
að líða vel á Úlfljótsvatni.
Kynni mín af Haraldi hófust árið
1982 er við nýkjörin sem formenn
okkar stéftarfélaga hófum samstarf
innan BSRB. Samstarf er aldrei
féll skuggi á en þróaðist með árun-
um upp í gagnkvæmt traust og virð-
ingu.
Haraldur var eldhugi að eðiisfari
það kom skýrt fram í öllu hans fé-
lagsmálastarfi en ekki síst í baráttu
hans við krabbameinið, baráttu er
hann háði dyggilega studdur af Ijöl-
skyldu sinni. „Það er skarð fyrir
skildi.“
Hjúkrunarfræðingar í Hjúkrun-
arfélagi íslands þakka samfylgdina
og gott samstarf.
Eiginkonu, börnum og fjölskyld-
um þeirra vottum við samúð. Bless-
uð sé minning Haraldar Hannesson-
ar.
Sigþrúður Ingimundar-
dóttir, formaður Hjúkr-
unarfélags Islands.
Kveðja frá Starfsmannafé-
lagi Reykjavíkurborgar
Það var í þann mund er við vor-
um að heija stjórnarfund sl.
fimmtudag að boðin bárust, Harald-
ur er látinn.
Þó okkur, sem næst honum stóðu
dyldist ekki hvert stefndi þessar
síðustu vikur, koma slík boð ætíð á
óvart og spurningarnar leita á hug-
ann. Af hvetju hann? Hann sem
átti svo margt ógert, hann með all-
an sinn lífskraft og kjark.
En við slíkum spurningum fást
aldrei svör. I þau átta ár er Harald-
ur var formaður félagsins helgaði
hann því allan sinn tíma og orku.
Ef einhver tími var aflögu, var
skroppið að Úlfljósvatni og tekið
þar til hendi.
Við sem eigum eftir að njóta
þess að dvelja þar, munum minnast
verka Haraldar með virðingu og
þökk, því án hans væri sá staður
ekki með því svipmóti, sem hann er
í dag.
Hinstu ferð sína að Úlfijóstvatni
fór Haraldur hinn 30. júní sl., er
félagar hans úr St. Rv. voru þar
við gróðursetningu. Og enn lagði
hann á ráðin um framtíð staðarins.
Af sömu elju og dugnaði starfaði
Haraldur að öllum öðrum þáttum í
félagsstarfinu, bæði innan St. Rv.
og fyrir heildarsamtök okkar BSRB
og ávann sér traust og virðingu
samferðamanna.
Fyrir hönd Starfsmannafélags
Reykjavíkurborgar þökkum við
Haraldi fyrir óeigingjarnt starf fyr-
ir félagið og biðjum honum blessun-
ar á Guðs vegum.
Við sendum eiginkonu hans,
Sveinbjörgu Georgsdóttur, og fjöl-
skyldu hans allri, hugheilar samúð-
arkveðjur.
Sjöfii Ingólfsdóttir
Hulda S. Ólafsdóttir
EKKI PRÍLA!
NOTAÐU BELDRAY
Álstigarnir og tröppurnar frá
Beldray eru viðurkennd bresk
gæðavara - öryggisprófuð og
samþykkt af þarlendum yfir-
völdum.
Beldray er rétta svarið við vinnuna,
i sumarbústaðnum og á heimilinu.
Verðið er ótrúlega hagstætt -
gerðu hiklaust samanburð.

s i i M
i I, iLmc 4 1
A ÍE.\lD .

TUÆ
■ ' i '* ' U * !
1 í{
k iL
i ip.
HFlJ
1 V.O i
.
!U_.
v
\ l
11 \ i——
c
il

Beldray fæst i byggingavöruverslunum og kaupfélögum um land allt.
EINKAUMBOÐ I.GUÐMUNDSSON & CO HF. SÍMI 24020
64.5cm 87.0cm I09i5cm 132.0cm 154.5cm 177.0cm