Morgunblaðið - 26.07.1990, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. JULI 1990
33
Guðbjörg Guðmuiids
dóttír — Kveðjuorð
Golan bærir blóm á engi,
blika ský við komu dags.
Sumir muna - muna lengi
margir aðrir gleyma strax.
(Arnheiður Guðjónsdóttir)
Enginn gleymir Boggu, sem
þekkt hefur. J^akklæti er mér efst
í huga, er ég minnist Guðbjargar
Guðmundsdóttur. Guðbjörg var gift
afabróður mínum Jóni Árnasyni
skipstjóra og var að „seyðfirskum
sið“ ávallt kölluð Bogga Jóns. Þann-
ig var þetta á Seyðisfirði áður fyrr.
Konur voru kenndar við menn sína,
börn gjarnan við mæður sínar.
Boggu kynnist ég fyrst tveggja ára
gömul á Seyðisfirði, og man ég
auðvitað ekki þau kynni, en farsæl
hafa þau verið mér alla tíð síðan,
Jón og Bogga fluttust til
Reykjavíkur og fyrst þá kynnist ég
þeim verulega. Mikill samgangur
var milli heimila, móðir mín og
Bogga miklar vinkonur, og kom ég
mikið á heimili þeirra, fyrst á Vest-
urgötu, síðar á Nesvegi. Á þeirra
heimili var öllum vel tekið og marg-
ir voru þeir, sem þangað leituðu
með sorgir sínar og gleði. Víst er
að þaðan út fór enginn án huggun-
ar eða samgleði Boggu.
Hún hafði stórt hjarta, var fé-
lagslynd og skoðun sinni trú. Hún
var alla tíð talsmaður smælingjans
og fann þeirri skoðun sinni stað í
Alþýðuflokknum, sem hún starfaði
fyrir svo lengi sem kraftar leyfðu.
Hún starfaði einnig mikið í félagi
austfirskra kvenna. Minnist ég
margra stunda á heimili hennar,
þar sem saman sátu austfirskar
konur við hannyrðir, sem fara áttu
á næsta basar félagsins. Seyðfirð-
ingafélagið var henni kært og Nes-
kirkja eitt af hennar helgustu hugð-
arefnum. Ástúð og einlægni, aðals-
merki Jóns og Boggu og þeirra
barna, upplifi ég síðan sem einstæð
móðir. Þegar syni mínum, sökum
aldurs, var burtvísað af barnaheim-
ili tóku Jón og Bogga við. Það var
ekki vandamál í þeirra augum, held-
ur sjálfsagður hlutur, að líta eftir
drengnum frá því skóladegi lauk,
þar til starfsdagur móður var á
enda. Guðmundur og Inga áttu sinn
þátt í þessari ómetanlegu aðstoð.
Þessi ár verða mér ávallt ógleyman-
leg. Ég sé í minningunni lítinn
dreng, lesandi úr blöðum dagsins
fyrir blindan langafabróður, sé
hann fyrir mér þræðandi öngla á
línu, hlustandi á speki þessa gamla
góða manns. Kirkjuferðir sonar
míns og Boggu í Neskirkju, eru
mér einnig minnisstæðar. Aðstoð
hennar, er veikindi steðjuðu að,
mun aldrei fullþökkuð. Þetta allt
man ég og þakka. Ungum dreng
varð ekkert hollara í uppvextinum
en samneytið við Jón og Boggu.
Fimmtudaginn 19. júlí lést Vil-
helmína Bech eftir stutta legu.
Kynni mín af Vilhelmínu hófust
fyrir rúmum 10 árum, er systir mín
gekk að eiga systursonarson henn-
ar, sem búsettur hafði verið hjá
henni um árabil.
Vilhelmína heitin var barnlaus,
en hún hafði ávallt pláss fyrir börn
fjölskyldunnar, hvort sem hún
fóstraði þau um lengri tíma eða sat
yfir þeim í fjarveru foreldra. Mágur
minn er eitt þessara fósturbarna
Vilhelmínu og milli þeirra voru
miklir kærleikar. Það kom því eng-
um á óvart, er systir mín og mágur
ákváðu fyrir fáum árum að byggja
tvíbýlishús ásamt Vilhelmínu til
þess að hún mætti vera nálægt
þeim á haustdögum ævi sinnar.
Það eru nú rúm þrjú ár, síðan
þau fluttu öll inn í nýja húsið, og
hafa systurbörn mín notið um-
hyggju og kærleiks Vilhelmínu í æ
Ég kveð Boggu mína með sökn-
uði og tel það gæfu mína og fjöl-
skyldunnar að hafa átt hana að.
Við Örn sendum öllum aðstandend-
um, innilegar samúðarkveðjur.
Helga Harðardóttir
Með nokkrum orðum vil ég minn-
ast og þakka minni elskulegu
tengdamóður, Guðbjörgu Guð-
mundsdóttur, fyrir 44 ára kynni
og þar af 24 undir sama þaki.
Margar sögur hafa verið sagðar
um tengdamæður í nábýli og flest-
ar miður góðar. Ég ber hins vegar
tengdamóður minni góða sögu,
þótt í fyrstu hafi ég ekki alltaf
verið sátt við Guðbjörgu, því mér
fannst hún stjómsöm. Árið 1948
keyptum við Guðmundur sænskt
hús á Nesvegi 50 í Reykjavík og'
bjuggum á efri hæð hússins en
Guðbjörg og Jón Árnason, tengda-
faðir minn, bjuggu á jarðhæðinni.
Nokkru seinna flutti móðir Guð-
bjargar, Arnbjörg, til þeirra Jóns
og bjó hjá þeim til ársins 1957, er
hún lést. Eftir að börnin okkar
fæddust voru orðnir 4 ættliðir í
húsinu.
Það voru mikil umskipti fyrir
Guðbjörgu að flytja úr eigin húsi á
Seyðisfirði á jarðhæðina hjá okkur,
því ekki var rýmið eins mikið. Það
var ætíð mannmargt í kringum
tengdamömmu og á máltækið „þar
sem er hjartarými, þar er er hús-
rými“ vel við um hana. Barnabörn-
um sínum var hún með eindæmum
góð amma og aldrei skorti okkur
barnapössun á Nesveginum.
Strax um haustið 1948 bauðst
Guðbjörgu vinna við ræstingar í
Reykjavíkurapóteki og starfaði þar
í tæplega 30 ár. Hún var í góðum
tengslum við samstarfsfólkið þar
sem mat hana mikils og sýndi henni
margvíslegan sóma. Eftir að Guð-
björg fluttist til höfuðborgarinnar
tók hún fljótlega virkan þátt í
ýmsum félögum, svo sem Félagi
austfirskra kvenna, verkakvenna-'
félaginu Framsókn, Kvenréttinda-
félagi íslands og Félagi alþýðu-
flokkskvenna. Hún virtist hafa
óþrjótandi kraft til að sinna félags-
máíum, var ósérhlífin og var hvar-
vetna heill liðsmaður. Ég undraðist
oft afköst hennar, hugkvæmni og
skipulagsgáfu. Hún var flokks-
bundin alþýðuflokkskona og bar
hag flokksins mjög fyrir brjósti og
vildi veg hans sem mestan. Hún
sat nokkur Alþýðusambandsþing
en þá voru þau haldin í KR-heimil-
inu. Á morgnana áður en hún fór
á þing var hún oft búin að útbúa
veisluborð og kom svo stormandi
heim í hádeginu með 5-6 konur sem
hún hafði boðið til hádegisverðar.
Ég sé þær ennþá fyrir mér, flestar
ríkara mæli en áður fyrr. Hún
þreyttist aldrei á að hlusta á þau
og hlúa að þeim, og áttu þau í henni
sína aðra ömmu. Samband fjöl-
skyldu systur minnar og Vilhelmínu
var mjög náið og naut ég og fjöl-
skylda mín einnig gestrisni hennar,
hlýju og hjálpsemi þegar við sóttum
þau heim.
Mikið tómarúm hefur skapast hjá
fjölskyldunni í Hesthömrum nú,
þegar Vilhelmína hefur kvatt, en
sárastur er söknuðurinn hjá börn-
unum Herði Ellert og Kolbrúnu
Dóru, því að Vilhelmínávar óijúfan-
legur hluti af þeirra tilveru.
Elsku Óli, Lilja, Hörri og Kolla,
megi sá er öllu ræður styðja ykkur
og styrkja í sorg ykkar. Við fjöl-
skyldan hér í Montréal sendum
ykkur okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur á þessari erfiðu stundu.
Sigrún Harðardóttir
á peysufötum og man sérstaklega
eftir heiðurskonunni Jóhönnu Eg-
ilsdóttur, en þær Guðbjörg urðu
góðar vinkonur. Ég skaust gjarnan
niður til aðstoðar og hafði gaman
af, því oft voru líflegar umræður
við matborðið sem hlaðið var góm-
sætum réttum, því Guðbjörg gat
gert ótrúlega góðan mat úr litlu
enda var hún listakokkur.
Systkini tengdapappa voru mörg
og háöldruð. Þau töldust með
hæsta meðalaldur systkina á Norð-
urlöndum á þeim tíma en í hópnum
voru þrennir tvíburar. Eftir að Jón
og Guðbjörg fluttust á Nesveginn
varð það að skemmtilegum vana
systkina að hittast a.m.k. einu sinni
í mánuði á sunnudögum hjá þeim.
Þessir sunnudagar eru mér ógleym-
anlegir því það var svo fróðlegt að
hlusta á þau rifja upp gamlar minn-
ingar að vestan en þaðan voru þau
ættuð. Og alltaf var veisluborð hjá
Guðbjörgu.
Tveimur árum eftir að tengda-
faðir minn lést, flutti Guðbjörg
ásamt yngsta syni þeirra, Jónasi,
til okkar í Áusturgerði 10 í
Reykjavík. Þau leigðu íbúð á jarð-
hæðinni. Það var ekki átakalaust
fyrir Guðbjörgu að flytja úr Vestur-
bænum frá góðum nágrönnum og
úr Neskirkjusókn því hún var trúuð
og kirkjurækin og sótti guðsþjón-
ustur sérhvern sunnudag. En henni
var vel tekið í Bústaðasókn og
kynntist strax góðum nágrönnum.
IVAtLI'
SKAPUR
140 lítra, meö klakakubbafrysti
TILVALINN FYRIR
SUMARBUSTAÐI
FYRIRTÆKI
SMÆRRIHEIMILI
% ÞÚ GETUR TREYST
PHILIPS
4j>
Heimilístæki hf
SÆTÚNI8 SÍMI691515 ■ KRINGLUNNISÍMI6915 20
(/cd eAUtoSwcyajéegiri í sqmííkqjiwc
Minning:
Vilhelmína J. Bech
Á. níræðisaldri tók hún að sér
að gæta 6 ára nöfnu minnar, sem
var hjá henni 5 daga vikunnar. Á
milli þeirra myndaðist mikið ástríki
og Inga litla lærði margt af
langömmu sinni. Þær söknuðu hvor
annarrar mikið þegar Ingunn flutti
alfarið til Noregs ásamt yngri bróð-
ur sínum og norskri móður þeirra.
Þegar þau hringja frá Noregi
spyrja þau ávallt fyrst um „olde-
mor“.
Ég er þakklát fyrir að hafa get-
að aðstoðað tengdamóður mína
síðustu árin hennar hér í Austur-
gerði, því hún hjálpaði mér svo
mikið og margvíslega í gegnum
árin. Héðan fór hún á Hrafnistu í
janúar 1987. Hjúkrunat'- og starfs-
fólki deildar 4a þökkum við fjöl-
skylda hennar fyrir ft'ábæra
umönnun. Einnig viljium við þakka
öllum þeim sem heimsóttu hana og
styttu henni stundirnar í ellinni.
Blessuð sé ntinning hennat'.
Ingunn E. Stefánsdóttir
poqqen
Funahöföa 19
sími 685680
ORYGGI
TEF2HI
VATNABÁTAR
I hœsta gceðaflokki
margar stœr&ir og gerðir
planandi eða óplanandi
með eða ón utanborðsmótor
Raunverulegg ósökkvandi!
Tvöfaldur skrokkur með
polyurethan ó milli.
Viðurkenndir af
Sigiingamólastofnun.
Er ekki róð að fó sér einn
vísitölubót ó góðum kjörum
hjó okkur
Vélar&Tækihf.
Tryggvagata 18-121 Reykjavlk
Sími: 91-21460 - Fax.: 623437
Föróunar
námskeiö
Öll undirstöðuatriði dag- og kvöldförðunar
eru kennd á eins kvölds námskeiðum.
Aðeins 10 eru saman í hóp og fær hver
þátttakandi persónulega tilsögn.
Innritun og nánari upplýsingar
í síma 26525 milli kl. 10.00 og 17.00.
Unnið með__________
NO NAME
—... COSMETICS -...-
J
Kennari:
Kristín Stefánsdóttir,
snyrti- og förðunarfræðingur