Morgunblaðið - 13.04.1991, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. APRÍL 1991
47
Minning:
Ólöf R. Jóhanns-
dóttir - Krossanesi
Fædd 20. mars 1908
Dáin 3. apríl 1991
Alltaf virðumst við óviðbúin þeg-
ar dauðinn kveður dyra. Jafnvel
þótt allhár aldur og sjúkdómar séu
til staðar kemur hann okkur í opna
skjöldu. Svo' fór mér nú við lát
minnar kæru nágrannakonu, Ólafar
Jóhannsdóttur í Krossanesi. Við
töluðum saman í síma um sexleytið
en fyrir miðnætti var lífinu lokið.
Það er svo snöggt, svo óskiljanlegt
og sárt. Hingað að Löngumýri kom
ég ásamt vinkonu minni Hólmfríði
1967. Hún tók þá við skólastjórn
Husmæðraskólans á Löngumýri af
Ingibjörgu Jóhannsdóttur, systur
Ólafar. Hér á Löngumýri voru því
Ólafar bernsku- og æskuspor og
sjálf bjó hún hér ætíð á næsta bæ,
Krossanesi, ásamt manni sínum,
Sigurði Óskarssyni. Þau hjón tóku
okkur, þessum nýju stjórnendum
Húsmæðraskólans, af einstakri vel-
vild og ljúfmennsku. Þau fræddu
okkur um marga hluti sem gott var
að vita um fortíð og um fólk og
nágrenni hér.
Aldrei hafa gróið götur milli
Löngumýrar og Krossaness. Hús-
móðirin í Krossanesi var veitandi
af sínu góða hjarta, vináttu sem
aldrei bar skugga á og svo þá miklu
rausn sem einkenndi hana svo
sterklega. Gestrisnari konu hef ég
aldrei kynnst. Ekkert var of gott
handa gestum hennar og aldrei
neyttu þeir svo mikils að henni
þætti nóg að gert. Ólöf naut ekki
langrar skólagöngu en var mjög vel
að sér um alla hluti, stálgreind,
minnug og hafði svo fagra rithönd
að af bar.
En hæst ber í minningunni þessa
hógværu og hjartahlýju konu sem
ávallt var gefandi, bæði sínum nán-
ustu og hveijum sem kom í ná-
munda við hana. Nú er skarð fyrir
skildi í Krossanesi sem ekki verður
fyllt. En ég bið þess að minningin
um ástríkan lífsförunaut, móður og
ömmu geymist aðstandendum sem
dýrmæt perla. Á hana fellur aldrei
skuggi en hún verður æ skærari
sem tíminn líður.
Páll postuli segir oft í bréfum
sínum: „Ég þakka Guði mínum í
hvert skipti er ég hugsa til yðar.“
Þannig mún ég og margir með mér
ávallt þakka fyrir Ólöfu í Krossa-
nesi. Blessuð sé minning hennar.
Margrét á Löngumýri
Þegar vorið er rétt að festa ræt-
ur og fæða af sér líf er hinu jarðn-
eska lífi sumra þreyttra ferðalanga
að ljúka. Ólöf amma var í þeim
hópi. Að kvöldi 3. apríl lést hún
eftir langæ veikindi. Það er erfitt
að veijast söknuðinum og sorginni
þrátt fyrir þá vissu að nú hafi hún
öðlast hvíld og eilífa sælu.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanijóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson)
I minningunni um ömmu sé ég
fyrir mér gamia, hjartahlýja og
góðlega konu sem sjúkdómsþrautir
höfðu sett mark sitt á. Amma var
mjög fórnfús og afskaplega umhug-
að um að gera öðrum gott. Örlæti
hennar var einstakt og virtist það
engu skipta hvernig á stóð. Jafn-
framt var hún ákaflega gestrisin
og er mér það sérstaklega minnis-
stætt að þegar gesti bar að garði
var öllu tjaldað af fínasta kaffi-
brauði sem til var. Enginn skyldi
fara svangur frá Krossanesi. En
þrátt fyrir að borðið væri hlaðið
kræsingum var hún alltaf að afsaka
meðlætið, það var aldrei nógu fínt
eða gott þó það væri hvergi betra.
Aðdáunarvert var hve annt henni
var um garðinn sinn. Á sumrin var
ekki að sjá að sjúklingur eins 'og
hún var orðin sæi um að rækta
hann. Samt sem áður þótti henni
aldrei nóg að gert. Því var ekki
óalgeng sjón að sjá ömmu sitja þar
við að reyta arfa eða annað sem
gera þurfti þótt heilsan leyfði varla
að hún kæmist út fyrir hússins
dyr. Hún lagði á sig ómældan tíma
og eyddi öllum sínum kröftum í
garðinn sem var mjög fallegur þó
erfítt gæti verið að sannfæra hana
um það. Sama var að segja um
huggulegt heimilið sem henni þótti
svo vænt um.
Við amma vorum nánar og góðar
vinkonur og það var gott að tala
við hana um hvaðeina sem mér bjó
í bijósti. í raun gátum við rætt um
allt milli himins og jarðar. Hún var
viðkvæm sál og auðsærð þannig að
oft þurfti að sýna henni nærgætni
og aðgát. Við ræddum m.a. ósjaldan
um hesta en hún hafði alla tíð gam-
an af hestum og sagði mér oft frá
Skjóna sínum sem hún átti sem
barn og var svo mikill fjörhestur
að enginn annar gat setið hann en
hún. Mér þótti því mjög gaman
hvað amma naut þess að virða fyr-
ir sér gæðingana á hestamanna-
mótinu fram á Vindheimamelum í
sumar sem leið þann stutta tíma
sem hún staldraði þar við. Það
kunni hún svo sannarlega að meta.
Það er ekki laust við að vera
sárt að missa svo friðelskandi konu
sem engan vildi styggja. Hún tók
ekkert í veröldinni eins nærri sér
og sundurlyndi fólks. Yrði okkur
systkinunum eitthvað sundurorða
svo hún heyrði eða vissi til varð hún
eins og vængbrotinn fugl. Mér
reyndist hins vegar erfitt að skilja
það.
Amma var víðlesin og vel gefin
kona. Auk þess var hún músíkölsk
og var sjaldan sælli en þegar hún
heyrði fallegan tenórsöng. Hún
miðlaði mér af fróðleik sínum og
lífsviðhorfum og fæ ég henni aldrei
fullþakkaðar allar þær samveru-
stundir sem hún gaf mér og þær
gjafir sem hún færði mér. Amma
hafði mikla guðstrú og kenndi mér
að trúa á mátt bænarinnar. Minn-
ingin um þessa góðu konu sem mér
þótti svo vænt um er mér sem fjár-
sjóður og vona að hún eigi eftir að
verða mér vegvísir í lífinu.
Þú hafðir fagnað með gróandi grösum
og grátið hvert blóm, sem dó.
Og þér hafði lærzt að hlusta unz hjarta
í hveijum steini sló.
Og hvemig sem syrti, í sálu þinni
lék sumarið öll sín ljóð,
og þér fannst vorið þitt vera svo fagurt
og veröldin ljúf og góð.
Elsku afi, Guð styrki þig í sorg-
inni.
Ragnheiður
Mig langar tii þess að minnast
ömmu minnar, Ólafar Ragnheiðar
Jóhannsdóttur, sem andaðist á
heimili sínu 3. apríl sl. Hún fæddist
20. mars 1908, dóttir hjónanna
Jóhanns Sigurðssonar og Sigur-
laugar Ólafsdóttur sem bjuggu á
Löngumýri. Þar ólst amma upp á
stóru og mannmörgu heimili. Systur
hennar eru Steinunn og Ingibjörg
sem nú eru búsettar í Reykjavík.
Árið 1934 giftist amma eftirlifandi
eiginmanni sínum, Sigurði Óskars-
syni, og hófu þau búskap í Krossa-
nesi. Þau eignuðust þijár dætur og
eru afkomendur þeirra nú orðnir
átján, með barna- og barnabörnum.
Þó ég viti að dauðinn sé óumflýj-
anlegur þá er það þannig að maður
á erfitt með að sætta sig við hann.
Þannig er það með mig. Það tóma-
rúm sem amma skilur eftir sig verð-
ur erfitt að fylla.
Ég var ekki hár í loftinu þegar
ég dvaldist fyrst hjá ömmu og afa
í Krossanesi. Það má segja að ég
hafi dvalist þar öll vor, sumur og
haust fyrstu 20 ár ævi minnar. Ég
fékk gott veganesti út í lífið þótt
ekki sé meira sagt. Þær voru ófáar
sögurnar, ófáar bænirnar og ófáar
vísurnar sem amma kenndi mér og
las fyrir mig sem barn. í dag sem
fullorðinn maður er ég sannfærður
um að þetta var og er betra vega-
nesti en það sem flest börn fá í dag
á tímum hraða, spennu og lífsgæða-
kapphlaups. Ég veit að sá tími sem
amma mín gaf mér alla tíð verður
aldrei fullþakkaður.
Sú lífssýn sem í orðum og athöfn-
um hennar fólust er hinn heilbrigði
veruleiki, heimur einfaldleikans,
ástar á lifinu og þeim sem lifa því.
Engu ofgert, heldur nægjusemi í
sinni sönnustu mynd.
Ég þakka ömmu alla þá tryggð
sem hún sýndi mér og minni fjöl-
skyldu. Ég veit að það gladdi hana
fátt meira en að fá góðar fréttir
„að sunnan“. Það var erfitt að vita
af henni haldandi heimili sárlasna.
Ég veit hvernig henni leið. Gestrisn-
in var með eindæmum, hvernig sem
líðanin var, þá gengu gestirnir fyr-
ir. Flesta daga voru gestir í Krossa-
nesi, enda gott þangað að koma.
Aldrei undi hún sér hvíldar ef eitt-
hvað var ógert. Hvort sem það var
innan eða utan dyra.
Það voru ekki margir sem vissu
hve vel hún spilaði á munnhörpu.
Ofþ gladdi hún mig með þessu litla
hljóðfæri. Munnharpan var yfirleitt
falin í kommóðunni. Eitt vissu samt
allir, þ.e. hversu víðlesin hún var,
hve vandvirk og hve falleg rithönd-
in var. Amma var hógvær en það
sem ég hef hér skrifað er ekkert
of eða van. í veikindum hennar
voru hennar áhyggjur mínar.
Ömmubörnin og langömmubörn-
in sakna ömmu. Við söknum hennar
öll.
Elku afi, guð gefi þér styrk í
sorg þinni.
Sigurður Þorsteinsson
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrii-vara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta til-
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
AÐALFUNDUR
Aöalfundur Olíufélagsins h.f.
verður haldinn þriðjudaginn 16. aprfl 1991
á Hótel Sögu, Súlnasal
og hefst fundurinn kl. 14.00.
DAGSKRÁ
Venjuleg aðalfundarstörf skv. 14. gr.
samþykkta félagsins.
Tillaga um útgáfu jöfnunarhlutabréfa.
Tillögur um breytingar á 4., 5. og 16 gr.
samþykkta félagsins.
4. Önnur mál, löglega upp borin.
1.
2.
3.
Dagskrá, endanlegar tíllögur og
reikningar félagsins munu liggja framml á
aðalskrifstofu félagsins, hluthöfum til sýnls,
viku fyrir aðalfund.
Aðgöngumiðar og fundargögn verða
afhent á aðalskrifstofu félagsins
Suðurlandsbraut 18,4. hæð,
frá og með 11. apríl, fram að
hádegi fundardag.
Stjórn Olíufélagsins h.f.
Olíufélagið hf

jjj |
á heilsárs sumarhúsi
næstu daga og helgar frá kl. 13-18 í Skútahrauni 9, Hafnarfirði.
Hamraverk hf. býður nú til sölu nokkrar stærðir af þessum glæsilegu sumarhúsum af FÍFA-
gerð á ýmsum byggingarstigum. Við getum boðið sumarhús á einstaklega góðu verði og
greiðslukjör mjög hagstæð.
Skoðið fullbúið sýningarhús okkar, sem sýnt er með
öllum innréttingum, tækjum og húsgögnum og fáið
frekari upplýsingar._ .... ..
yiocoiicyL
hús á eins
ÍT*
amraverk h/f
Skútahrauni 9, 220 Hafnarfirði,

r nn—-rmnmran ttttt rraiiwamiiiiiiíi n
sími 53755
wiiafrf^gfiiwiiwwrtiim