Morgunblaðið - 13.04.1991, Blaðsíða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. APRÍL 1991
© 1990 .lim Unqer/Oistríbuled by Universal Press Synðicale
FÖLk kunni -eJcki be.int \S£l
sé&jftu í þá da.9ct "
Nei, ég eyddi ekki krónu í
blómin. Einhver gleymdi
þeim í strætó____
Kvennamál bílstjórans koma
mér ekki við meðan hann
lætur einkaritarann minn í
friði, segðu honum það.
Hvað gerðist á páskunum?
Til Velvakanda.
Páskahátíðin er nýlega um garð
gengin. Ekki er mér kunnugt um
það hve mörg páskaegg seldust að
þessu sinni. Þykist þó vita að sæl-
gætisverksmiðjumar uni sælar við
sitt og að flest börn í landinu hafi
troðið sig út á sælgæti þessu.
„Hvað gerðist á páskunum"
spurði skipstjóri nokkur áhafnar-
meðlimi sína, eitt sinn. „Þá töpuðum
við bauju," svaraði einn háseta hans
um hæl, maður roskinn. En svar
mannsins er vitaskuld rangt, því
eins og flestir vita að þá krossfestu
gyðingar Jesús Krist þann dag fyr-
ir tæpum tvö þúsund árum, á stað
sem heitir Golgata, vegna þess að
þeir trúðu því ekki að hann væri
sonur hins hæsta.
Strax eftir krossfestinguna fóru
æðstu prestamir og farísearnir að
gera nauðsynlegar ráðstafanir. Þeir
gengu því fyrir Pílatus: „og sögðu:
— Herra vér minnumst þess að svik-
ari þessi sagði í lifenda lífi: „Eftir
þrjá daga rís ég upp.“ — Bjóð því
að grafarinnar verði vandlega gætt
allt til þriðja dags, ella gætu læri-
sveinarnir stolið honum og sagt:
„Hann er risinn frá dauðurn." Pilat-
us sagði við þá: — Hér hafið þér
varðmenn, farið og búið svo tryggi-
lega um sem best þér kunnið. —
Þeir fóru og gengu tryggilega frá
gröfinni og innsigluðu steininn með
aðstoð varðmannanna." (Matt. 27,
63-66.)
Þrátt fyrir stranga varðgæslu var
steininum, sem var mjög stór, velt
frá hellismunanum. Það gerði eng-
ill Drottins. Þetta var á þriðja degi.
„Þegar hann var upp risinn árla
hins fyrsta dag vikunnar, birtist
hann fyrst Maríu Magdalenu, en
út af henni hafði hann rekið sjö illa
anda.“ (Mark. 16, 9.)
„Jesús segir við hana: — Snertu
mig ekki. Eg er ekki enn stiginn
upp til föður míns. En farðu til
bræðra minna og seg þeim: — „Eg
stíg upp til föður míns og föður
yðar, til Guðs míns og Guðs yðar.“
(Jóh. 20, 17.)
Er varðmennirnir höfðu sagt
æðstu prestunum hvað skeði þá um
morguninn, kvöddu þeir saman öld-
ungana og tóku það ráð með þeim
að bera mikið fé á hermennina og
mæltu við þá: „S.egið þetta: —
Lærisveinarnir koma að næturþeli,
meðan vér sváfum, og stálu honum.
Og ef þetta berst landshöfðingjan-
um til eyrna, skulum vér sefa hann,
svo að þér getið verið áhyggjulaus-
ir. — Þeir tóku við fénu og gjörðu
sem þeim var sagt. Þessi sögusögn
hefur verið borin út meðal gyðinga
allt til dagsins í dag.“ (Matt. 28,
13-15.)
En hvað er svona merkilegt við
andlát og upprisu Jesú. Og hví erum
við yfir höfuð að velta þessum hlut-
um fyrir okkur þegar hægt er að
horfa á sjónvarp, fara í bíó eða
fljúga í sólina á Spáni á þremur,
fjórum klukkutímum? Og hvað er
maðurinn eiginlega að bulla? Fyrst
og fremst höldum við í boðskap
Guðs sökum þess að hann er sann-
leikur og bæði mannbætandi og
uppbyggjandi fyrir sál og líkama.
Dauði og endurlifnun Mannsson-
arins er í raun aðalatriði kristin-
dómsins og það sem aðskilur hann
frá öðrum trúarbrögðum. Og með
téðu kraftaverki á Golgatahæð er
Drottinn einfaldlega að sýna mönn-
um hvað þeirra býður, er trúa og
vonast eftir endurkomu Messíasar
til jarðarinnar. Þeirra er breyta
grandvarlega og geyma boðskap
hans í hjörtum sér og þrátt fýrir
mótlæti heimsins. Þeirra er Guð
hefur útvalið og forhertu ekki
hjörtu sín er kallið barst þeim:
„Gangið inn um þrönga hliðið. Því
breytt er hliðið og vegurinn breið-
ur, sem liggurtil glötunar, og marg-
ir þeir, sem þar fara inn.“ (Matt.
7, 13.)
Já, Kristur dó fyrir alla menn:
„En ég segi yður sannleikann. Það
er yðar. Þegar hann kemur, mun
hann sanna heiminum, hvað er synd
og réttlæti og dómur, — syndin er
að þeir (hér er líklega átt við gyð-
inga. Innskot mitt) trúðu ekki á
mig , réttlætið, að ég fer til föður-
ins, og þér sjáið mig ekki lengur,
og dómurinn, að höfðingi þessa
heims er dæmdur.“ (Jóh. 16, 7-11.)
Og ennfremur: „Vér vitum að Krist-
ur, upp vakinn frá dauðum, deyr
ekki framar. Dauðinn drottnar ekki
lengur yfir honum. Með dauða sín-
um dó hann syndinni í eitt skipti
fyrir öll, en með lífi sínu lifir hann
Guði. Þannig skuluð þér líka álita
yður sjálfa vera dauða syndinni, en
lifandi Guði í Kristi Jesú.“ (Róm.
6, 9-11.)
Það er akkúrat þetta sem hinn
trúaði væntir með breytni sinni hér
á jörðu. Sem sagt, að deyja en lifa
þó. Atarna kann ef til vill að hljóma
ankannalega í eyrum þeirra er skilja
ekki málið til hlítar. Og hvernig
getur dauði eins manns verið öðrum
til gleði og verulegrar velgengni í
lífinu? spyija þeir kannski. En ofan-
ritaðar ritningargreinar svara þess-
ari spurningu efahyggjumannana
mjög vel, myndi ég halda. Nóg um
það.
Að endingu langar mig til að
fara út í aðra sálma og víkja örfáum
orðum að helgidögunum er tengjast
mótmælendum, en þeir eru jól,
föstudagurinn langi (góði, sumar
þjóðir nefna hann það) páskar og
hvítasunnudagurinn. Mörgum
manninum fínnst þessir dagar nefn-
ilega vera frámunalega leiðinlegir
og lengi að líða. „Eru þá enda versl-
anir- og skemmtistaðir lokaðir og
þar með er „ekkert" hægt að gera,“
segja þeir. Undan þessu „fargi"
stynja menn hástöfum og biðja um
að þunga þessum sé umsvifalaust
varpað af herðum þeirra. Slík er
áþjánin.
En nú er rétti tíminn til að setj-
ast niður í ró og næði og velta einu
fyrir sér. Og það er að sérhvert ár
hefur 365 daga, eða 8.760 klukku-
stundir. í aðeins 96 stundir, ár
hvert, eða í fjóra daga, eru menn
í raun „fjötraðir" með þessum
hætti. Ég vorkenni því engum þótt
hann noti þennan tíma, annaðhvort
í faðmi fjölskyldunnar, meðal vina
eða bara með sjálfum sér, og íhugi
dauðann, h'fið og tilganginn með
þessu öllu saman.
Geti menn hins vegar ekki hugs-
að sér annað en að vera á randi,
líka á þessum dögum, er eitthvað
mikið að sálartetrinu og þjóðfélag-
inu í heild. Eitthvað mjög, mjög
alvarlegt.
Gott fólk, svo ég tali hreint út:
Búið er að umhverfa hinum háheil-
ögum dögum Drottins í allsheijar
„bissness" þar sem hver otar sínum
tota til að græða sem mest og hrað-
ast. Kristur segir: „Eins var á dög-
um Nóa, svo mun og verða á dögum
mannsonarins. Menn átu og
drukku, keyptu og seldu, gróður-
settu og byggðu. En daginn, sem
Lot fór úr Sódómu, rigndi eldi og
brennisteini af himnum og tortímdi
öllum. Eins mun verða á þeim degi,
þegar Mannsonurinn obinberast.“
(Lúk. 17, 26-30.)
Já, heimurinn er að sigla inn í
áþekkt tímabil í dag og Kristur
talar um hér ofar. A.m.k. verður
ekki annað séð og því miður eru
það ekki margir sem gefa aðvör-
unarorðum Biblíunnar minnsta
gaum.
Konráð Friðfinnsson
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkverji skrifar
Mjög erfítt virðist verá fyrir
skólafólk að fá vinnu um
þessar mundir. Víkveiji veit af ung-
um manni sem er búinn að vera
að leita sér að vinnu undanfarna
mánuði og gengið afar treglega.
Er hann búinn að skrifa 30-40
starfsumsóknir, en ekki fengið svör
við nema tveimur þeirra og þau
neikvæð. Þessi ungi maður er að
vonum hissa og undrandi yfir þeirri
ókurteisi sem honum er sýnd með
því að allir hfnir skuli ekki hafa
manndóm í sér til að endursenda
umsóknir hans, því þar sé mikið
af persónulegum upplýsingum, sem
honum sé illa við að liggi út um
allan bæ. Fjölmörg fyrirtæki stunda
það, að auglýsa eftir starfsmönnum
án þess að geta um það hvaða fyrir-
tæki er um að ræða og eru þá
umsækjendur beðnir um að leggja
umsóknir sínar inn á auglýsinga-
deildir blaðanna. í viðtali við við-
skiptablað Morgunblaðsins í vik-
unni segir forstöðumaður ráðning-
arstofu, að menn ættu ekki að svara
slíkum auglýsingum sætti þeir sig
ekki við slík vinnubrögð. Ungi mað-
urinn sem er að leita sér að vinnu
verður hins vegar að hafa allar klær
úti, jafnvel verður hann að sækja
um störf frá þessum leynifyrirtækj-
um. Sjálfsagt eru margar ástæður
fyrir því að fyrirtæki kjósa að aug-
lýsa, án þess að fram komi um
hvaða fyrirtæki er að ræða. Engin
þeirra réttlætir þó slík vinnubrögð
og verður að gera kröfu til fyrir-
tækja, sem einhverra hluta vegna
geta ekki komið fram í eigin nafni,
að þau nýti sér frekar þjónustu
ráðningarstofanna, þannig að um-
sóknir og önnur persónuleg skjöl
umsækjenda séu á vísum stað.
xxx
Allir fjölmiðlar eru þessa dagana
undirlagðir af ýmiskonar efni
tengt kosningunum næsta laugar-
dag. Víkverji hefur verið að horfa
á umræður frambjóðenda í sjón-
varpssal og kynningu fréttamanna
á málefnum kjördæmanna. Slíkur
þáttur var m.a. á dagskrá á mið-
vikudagskvöldið um Norðurland
vestra. Að loknum þættinum var
Víkveiji mjög efíns um gildi slíkra
þátta, stjórnendur beindu umræð-
unum í mjög einhæfan farveg og
fór t.d. stór hluti tímans í karp um
hafnarframkvæmdir á Blönduósi. í
kynningu fréttamanna og spurning-
um finnst Víkveija hafá komið fram
mikil vanþekking á málefnum kjör-
dæmiSins, helst að þeir vissu um
þau mál sem fjölmiðlar hafa blásið
út að undanförnu, eins og höfnin á
Blönduósi sannar best. Þá var einn-
ig áberandi misvægi í umfjöllun um
máiefni einstakra svæða kjördæm-
isins. Þannig var lítið sem ekkert
rætt um málefni Skagafjarðar og
Sauðárkróks, sem er þó öflugasti
kjarni kjördæmisins og framfarir
mestar þar. Benti reyndar einn
frambjóðandinn á þetta í lok þáttar-
ins og þótti greinilega sárt. Til að
fyrirbyggja svo yfirborðslega um-
fjöllun sem þarna átti sér stað væri
e.t.v. ráð, að leita til heimamanna
um stjórn slíkra þátta. í öllum kjör-
dæmum landsins eru blaða- og
fréttamenn, sem hafa þann daglega
starfa að Ijalla um málefni þeirra
og hafa á þeim mun meiri þekk-
ingu, en fréttamenn Sjónvarpsins í
Reykjavík.