Morgunblaðið - 22.05.1991, Qupperneq 56

56
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. MAI 1901
mtsm
NY BYGGÐAÞROUN
Eins og flestir vita, sem fylgjast
með almennum málum, varð sú
breyting á rekstri Sláturfélags
Suðurlands að það flutti alla kjöt-
vinnslu sína úr Reykjavík og aust-
ur á Hvolsvöll.
Það gefur auga leið að þetta
er mikil lyftistöng fyrir Hvolsvöll
og nágrenni, þar sem áður bólaði
á atvinnuleysi en nú hefur skapast
þar atvinna fyrir á annað hundrað
manns.
Helsta áhyggjuefnið var að ekki
fengist nógu margt fólk til starfa
í kjötvinnslunni, sérstaklega yrði
erfitt að fá hluta af því vana fólki
sem var í kjötvinnslu Sláturfélags
Suðurlands í Reykjavík til að
„flytja austur fyrir Fjall“. En það
óvænta skeði að fólkið vildi gjarn-
an fiytja austur, vandinn var að
fá húsnæði. Hreppsnefnd Hvolf-
svallar tók þegar að úthluta lóðum
undir íbúðarhús og voru þegar 10
lóðir keyptar. Og það er einmitt
þetta, að fólkið vill gjarnan flytja
austur, sem ég ætla að hugleiða
í fáum orðum. Þetta er að mínu
viti vísir að nýrri byggðaþróun í
landinu, þróun sem á sér víða stoð
í löndum þar sem gerðar eru svip-
aðar kröfur um menningar- og
félagsaðstæður og hér á landi, þ.
e. þegar borgir eru búnar að ná
ákveðinni stærð vill fólk gjaman
flytja úr borginni. En að vísu ekki
langt í burt. Það vill vera í snert-
ingu við borgina þegar því hentar
en komast úr mesta ysinum og
stressinu - komast í meiri snert-
ingu við náttúruna. Auknar og
bættar samgöngur stuðla einnig
að þessari þróun. Það er síst leng-
ur farið milli Stór-Reykjavíkur eða
Hafnarfjarðarbyggðarinnar og
Árborgarsvæðisins en á milli stór-
borga erlendis. (Ég vil svona til
gamans geta þess að forseti okk-
ar, Vigdís Finnbogadóttir, er búin
að kaupa lóð í útjaðri Selfoss og
ætlar að hasla sér þar nýjan starf-
svöll með húsbygginu og skóg-
rækt.)
Að þessu athuguðu má búast
við auknum flutningum fólks
„austur fyrir Fjall“ og þá fyrst og
fremst á Árborgarsvæðið til að
byrja með. Vonandi eru forystu-
menn Árborgarsvæðisins vel á
verði, að nota þessa þróun áður-
nefndu byggðarlagi til eflingar og
aukinna áhrifa.
Gestur Sturluson
*
Ast er...
. . . að fást sameiginlega
við hveitilengjurnar.
Með
morgunkaffmu
TM Reg. U.S. Pat Off. —all rights reserved
©1991 Los Angeles Times Syndicate
Þessir hringdu . .
Gott barnaefni
Mlóðir hringdi:
„Ég vil þakka Ríkissjónvarpinu
fyrir gott barnaefni _sem verið
hefur að undanförnu. Ég hef ekki
efni á að vera með Stöð 2 líka
og kvarta börnin oft undan því.
Finnst mér að Ríkissjónvarpið
ætti að hafa meira efni fyrir börn-
in og þá einnig á morgnana eins
og Stöð 2.“
Kettlingar
Fjórir kettlingar fást gefins.
Upplýsingar í síma 680687.
Svartur palíettutoppur tapaðist
föstudaginn 3. maí, sennilega við
Laugavega, finnandi er vinsam-
legast beðinn að hringja í ofan-
greint símanúmer.
Erlent vinnuafl
Torfi hringdi:
„Er ekki orðið tímabært að
hætta að flytja inn útlendinga til
að vinna hér þegar hundruðir ís-
lendinga ganga um atvinnulausir.
Það hjálpar lítið löndum eins og
t.d. Póllandi að nokkrir Pólverjar
fái vinnu hér. Mér finnst að ís-
lendingar ættu að ganga fyrir.“
Veski
Lítið hvítt veski með rennilás,
sem í voru snyrtivörur og fleira,
týndist laugardaginn 10. apríl á
Rauðarárstíg 27-29, í ganginum
eða í lyftunni. Finnandi er vinsam-
legast beðinn að skila veskinu í
hárgreiðlsustofuna Gresíku,
Rauðarárstíg 27-29.
Taupoki
Guðrún Björg 10 ára hringdi:
„Ég tapaði sunddóti á uppstign-
ingadag í skræpóttum taupoka
með rauðu hjarta á leiðinni frá
Sundhöll Reykjavíkur til Laugar-
nestanga. Finnandi er vinsamleg-
ast beðinn að hafa samband í síma
673767.“
HÖGNI HREKKVtSI
Víkveqi skrifar
að setti kvíða að Víkverja þeg-
ar hann sá sjónvarpsþáttinn í
síðustu viku um eyðingu bóka í
söfnum heimsins. Var með ólíkind-
um að sjá verði draga bækur úr
hillum safnanna, opna þær og taka
síðan til við sópa mylsnu úr þeim,
molnuðum blaðsíðum.
Umræður um þennan mikla
vanda hafa verið töluverðar undan-
farin ár. Orðin ein hafa þó dugað
skammt til að vekja athygli á hon-
um. Sjónvarpsmyndin gerði það
sannarlega. Þar kom einnig fram,
að finna yrði önnur úrræði en nú
er beitt til að geta staðist eyðingar-
öflunum snúning.
Furðulegast er, ef pappírsfram-
leiðendur taka ekki mið af þeim
staðreyndum sem við blasa. Tafar-
laust þarf að gera sérstakt átak til
að auka gæði pappírs. Á tímum
umhverfisverndar hefur athygli
einkum beinst að endurvinnslu á
pappír. Hann er síður en svo ending-
arbetri en sá sem sýndur var í sjón-
varpsmyndinni.
xxx
Islendingar hafa betri vitneskju
um uppruna sinn og búsetu í
landi sínu en margar þjóðir. Ef
þeir sem skráðu íslendingasögur
hefðu fest þær á endurunninn
pappír eða annað sem ekki stóðst
tímans tönn, væri viðhorf okkar og
staða áreiðanlega allt önnur. Þarf
ekki að hafa sérstaklega orð á því
að vilji Islendingar minna á sess
sinn í heiminum hefja þeir mál sitt
venjulega með því að vísa til bók-
mennta- og menningararfsins. Þær
tilvísanir eru allar til þess sem á
skinnhandrit var skráð.
Fjölmiðlamenn leggja sig mjög
fram um það, þegar þeir ræða mál
líðandi stundar að fá svör í viðteng-
ingarhætti um það sem kynni að
gerast í framtíðinni eða ef forsend-
ur væru aðrar. Að nokkru er þetta
flótti frá samtíðinni og frá því að
skilgreina nákvæmlega það sem er
að gerast í henni. Hvernig væri að
velta því fyrir sér í viðtengingar-
hætti, hver örlög íslensku þjóðar-
innar hefðu orðið, ef hún hefði ekki
getað stuðst við ritaðar heimildir
um uppruna sinn og sögu á fyrstu
öldum byggðar í landinu?
xxx
*
Imenningarblaði Morguntílaðsins
á laugardag birtist samtal við
Hjálmar H. Ragnarsson tónskáld,
sem telur íslenska einangrunar-
hyggju hættulega. Hann dregur
þessa ályktun af henni:
„Afleiðingin er sú að við sitjum
uppi með feysknar hugmyndir um
sjálf okkur í samfélagi þjóðanna og
við virðumst gjörsneydd þeim krafti
og hugmyndauðgi sem okkur er
nauðsynlegt að hafa ef okkur á að
tákast að hleypa lífi í nýsköpun á
sviði efnahags- og menningarmála.
Þá höfum við ekki tekið á okkur
neina ábyrgð í þeim miklu þjóð-
flutningum sem átt. hafa sér hafa
í heiminum — við erum hrædd við
að lenda í óleysanlegum vandamál-
um og viljum helst vera stikkfrí og
horfa ,á vandamálin erlendis ut-
anfrá."
Hér er tapað tæpitungulaust.
Meðal spurninga sem vöknuðu í
huga Víkverja þegar hann las þessi
orð var: Erum við of mikið fortíðar-
fólk tij að geta tekist á við nútíma-
verkefni með þeim hætti að hæfi
framtíðinni?