Morgunblaðið - 13.08.1991, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐÍUDÁGUR 13. ÁGÚST 1991
43
áhugasvið sitt og miðlaði öðrum af
nýrri reynslu sinni. Þannig tókst
honum t.d. að vekja áhuga minn á
brids á nokkrum gönguferðum um
Elliðaárdalinn, lánaði mér bækur
um efnið og leiðbeindi mér um notk-
un þeirra.
Áð leiðarlokum vil ég þakka Þór-
arni fyrir samfylgdina og vináttuna.
Við Guðrún vottum Siggu, dætrun-
um og öllum aðstandendum hans
okkar dýpstu samúð.
Ingvar Ásmundsson
„Ætt manna er sem ætt laufblað-
anna“ segir í Ilijónskviðu Hómers
í þýðingu Sveinbjarnar Egilssonar.
Lífið fölnar sem laufblöðin, þau
falla af greinum. Svo er um menn
en eftir standa stofninn og grein-
arnar sem munu bera nýjan ávöxt
því að lífið kviknar á ný. Fráfall
Þórarins Guðmundssonar er okkur
sem þekktum hann mikill harmur.
Hann bar þannig persónu að erfitt
verður að hugsa sér að hafa hann
ekki lengur hjá sér. Þótt hann væri
aðeins á miðjum aldri er hann féll
frá, var hann búinn að kenna svo
lengi í Menntaskólanum í Reykjavík
að hann var samgróinn stofnuninni
og einkennilegt verður að hugsa sér
kennarastofuna án Þórarins. Hon-
um þótti vænt um þessa öldnu
stofnun, og oft sagði hann mér að
sér líði vel á þessum vinnustað.
Honum féll kennslan vel, traust
þekking á eðlisfræði, sem var aðal-
kennslugrein hans, og það góða
samband sem hann náði við nem-
endur, gerðu hann að ágætum
kennara. Var þægilegt fyrir sögu-
kennara að leita til hans ef eitthvað
í vísindasögu bögglaðist fyrir þeim.
Reyndar leit hann líka á sig sem
sögukennara þar sem hann hafði
hafið sinn kennsluferil sem sögu-
kennari í Flensborgarskóla.
Persóna Þórarins verður öllum
sem honum kynntust minnisstæð.
Skopskyn hans beindist mjög að
honum sjálfum og ætla ég að fáum
lánist að gera jafn laglegt grín að
sjálfum sér og honum tókst jafnan.
Gaman hans var hnittið og skoðað
frá óvæntu sjónarhorni. Það var
fullt af þverstæðum sem hann lék
sér að. Slíkt hefur undarlega góð
áhrif þegar kennarar koma þreyttir
á kennarastofu í frímínútur. Væri
þess virði að safna þeim setningum.
Annað aðal Þórarins var rök-
hugsun og skýrleiki í öllum málum.
Hann hafði yndi af þrautum eins
og skák, kotru og spiium. Þessum
eiginleikum geta spilamenn vel
kynnst í bókunum sem Þórarinn
skrifaði fyrir Almenna bókafélagið
Spilabókinni og Kaplabókinni. Hon-
um var ekkert um þau svið mann-
legrar reynslu þar sem tilfinning
og ímyndun haldast einar í hendur.
En nú ber að herða upp hugann.
Kennarar Menntaskólans í
Reykjavík verða saman að varðveita
það andrúmsloft sem Þórarinn
skapaði.
Við hjónin sendum eiginkonu og
dætrum Þórarins okkar einlægu
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing Þórarins Guðmundssonar.
Haukur Sigurðsson
Þórarinn Guðmundsson mennta-
skólakennari fæddist í Reykjavík
4. maí 1936. Foreldrar hans voru
þau hjónin Guðmundur bakara-
meistari Ágústsson og Þuríður Ingi-
björg Þórarinsdóttir, fiðluleikara
Guðmundssonar. Þórarinn lauk
stúdentsprófi frá Menntaskólanum
á Laugarvatni 1957 og BA-prófi í
stærðfræði og eðlisfræði frá Há-
skóla íslands 1962. Árið 1969 lauk
hann MS-prófi í eðlisfræði frá há-
skólanum í Wisconsin í Banda-
ríkjunum. Þórarinn lauk einnig
prófum.í efnafræði og tók þátt í
ýmsum námskeiðum heima og er-
lendis.
Þórarinn var kennari við Mennta-
skólann á Laugarvatni 1962-1964
og Menntaskólann í Reykjavík frá
1964, deildarstjóri þar frá 1970.
Auk þess var hann um skeið stunda-
kennari við Háskóla íslands og
víðar. Þórarinn lést eftir harða bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm hinn sjötta
þessa mánaðar.
Þórarinn Guðmundsson var
tvíkvæntur. Fyrri kona hans var
Sólveig Magnúsdóttir, en þau slitu
samvistir. Börn þeirra voru: Þuríður
Ingibjörg (dáinn 12. mars 1980)
og Kristín tollfulltrúi í Reykjavík.
Seinni kona Þórarins var Sigríður
Steingrímsdóttir. Börn þeirra voru:
Agla Huld og Helga Dröfn, en þær
eru skólanemendur.
Sá sem þetta ritar hefur lengi
verið samstarfsmaður Þórarins
Guðmundssonar í Menntaskólanum
í Reykjavík og margar minningar
og allar ljúfar koma fram í hugann,
þegar hann er kvaddur. Fyrir tæp-
um 20 árum varð ég aðstoðarmaður
Þórarins í prófstjórn skólans. Það
var fróðlegt og lærdómsríkt fyrir
ungan mann að kynnast vinnu-
brögðum Þórarins. Hann skipuiagði
prófstjómina, eins og önnur störf,
vandlega fyrir fram en gerði einnig
ráð fyrir því, að ýmislegt ófyrirséð
kynni að gerast. Mikil spenna er í
loftinu á próftímum, og biýnt er,
að þar fari allt skipulega og vel
fram. Ef eitthvað óvænt og óþægi-
legt gerðist, leysti Þórarinn jafnan
úr þeim vanda fljótt og örugglega
og sagði svo með kímnisvip á eftir:
„Þetta er nú eitt af því sem gefur
lífinu gildi.“
Þess minnist ég nú, er þau Þórar-
inn og Sigríður höfðu verið að
byggja í Breiðholtinu, að þangað
komu stundum nokkrir vinir og
samstarfsmenn til þess að hjálpa
dálítið til. Sumt var gert til bráða-
birgða, eins og títt er við slíkar
aðstæður, m.a. skápur nokkur. Við
gerð hans unnu ýmsir lærðir menn,
m.a. eðlisfræðingur, stærðfræðing-
ur, tónmenntafræðingur og nor-
rænufræðingur og einhveijir fleiri.
Að verki loknu sagði Þórarinn með
bros á vör, að þetta væri nú líklega
einhver „lærðasti skápur“ hér á
landi.
Þórarinn Guðmundsson hafði
yndi af ferðalögum og fórum við
kennararnir margar ánægjulegar
ferðir að hans hvatningu. Hann kom
og fyrir fáeinum árum í ferð, er við
íslenskukennarar í MR fórum með
nemendum á söguslóðir Njálu.
Minntist hann nokkrum sinnum
síðar á það, hve ánægjuleg þessi
ferð hefð! verið. Þórarinn hafði
mikinn áhuga á fornsögum, einkum
íslendingasögum og ræddi alloft við
mig um þær.
Þórarinn var viðkvæmur maður,
þótt hann flíkaði því ekki. Honum
sárnaði t.a.m. mjög tómlæti og
skilningsleysi í málefnum skóla og
menntunar í voru samfélagi. Hann
ræddi m.a. þau mál við mig, er við
hittumst í síðasta sinn um miðjan
síðasta mánuð. En Þórarinn var líka
hreystimenni, og hann barðist við
erfiðan sjúkdóm af karlmennsku og
æðruleysi. Er ég ræddi við hann í
vor hafði hann horast mjög, enda
var búið að nema burt stóran hluta
af meltingafærunum. En þótt hann
væri fölur og tekinn brá fyrir kunn-
uglegu brosi, og hann sagði við
mig: „Ég mæli ekki með þessari
aðferð til þess að grennast."
Það hefur verið styrkur Mennta-
skólans í Reykjavík, að þar hafa
unnið ýmsir mjög vel menntaðir og
áhugasamir kennarar. Þar var í
fremstu röð Þórarinn Guðmunds-
son. Hann setti sterkan svip á
kennarastofuna, oftast glaður og
reifur, og hann lagði jafnan eitthvað
gott og skynsamlegt til mála, ef
þess var þörf. Hann naut mikils
álits, var í forustusveit kennara og
jafnan kallaður til, ef mikilvægar
ákvarðanir þurfti að taka á vegum
kennaranna eða að vinna vandasöm
verk.
Það var alltaf ánægjulegt að
ræða við Þórarin Guðmundsson.
Maður skynjaði fljótt, að Þórarinn
var hámenntaður maður, og
víðsýnn, gæddur skýrum og hvöss-
um gáfum. Hann var glaðsinna,
einkar viðfelldinn og afar hlýlegur
maður í viðræðum. Maður fór jafn-
an ríkari af hans fundi.
Mér er minnisstætt, eitt sinn fyr-
ir mörgum árum, er hann sýndi
mér ýmsar fjölskyldumyndir. Geis-
landi augnaráðið og brosið sagði
allt sem segja þurfti, enda var Þór-
arinn mikill ijöiskyldumaður og lét
sér mjög annt um velferð fjölskyldu
sinnar.
Að síðustu votta ég samúð mína
eiginkonu, dætrum og móður hins
látna. Algóður skaparinn gefi þeim
styrk á erfiðum tímum. Guð blessi
minningu Þórarins Guðmundsson-
ar.
Olafur Oddsson
Kveðja frá Menntaskólanum
í Reykjavík
Hann kom til kennslu í eðlis- og
efnafræði við Menntaskólann í
Reykjavík haustið 1964 frá
Menntaskólanum að Laugarvatni,
þar sem hann hafði kennt frá því
hann lauk BS-prófi frá Háskóla
íslands. Skólaárið 1968-1969 hafði
hann leyfi frá störfum, fór til
Bandaríkjanna og lauk MS-prófi,
kom aftur og kenndi hér fram á
síðasta skólaár, er hann veiktist og
átti ekki afturkvæmt.
Þetta er í stórum dráttum starfs-
saga Þórarins Guðmundssonar
menntaskólakennara, sem kvaddur
er í dag, en í hana vantar að sjálf-
sögðu margt. í svona upptalningu
kemur ekki fram gleðin, sem frá
honum stafaði hvort sem var í
kennslu- eða kennarastofu, ekki
áhuginn á að koma ungu fólki til
þroska í fræðigreininni, ekki hæfi-
leikinn til að útskýra fyrir nemend-
um, ekki stríðnin sem aldrei varð
að háði, ekki góðvildin, sem alltaf
bjó undir.
Frá því að stöður deildarstjóra
voru teknar upp var Þórarinn deild-
arstjóri í eðlisfræði, skipulagði og
stjórnaði kennslu í henni, sá um
eðlisfræðistofuna og var vakinn og
sofinn varðandi val á námsefni og
áherzlum. Öll sín störf vann hann
asalaust og af fyllstu samvizku-
semi. Það er ekki vandi að reka
skóla með slíkan starfsmann sér
við hlið.
Okkur kennurunum verður vafa-
laust minnisstæðust kímnigáfa
hans og kappsemi við skákborðið,
kotruna og go-gobang, og ekki
síður gönguferðirnar, sem hann um
tíma hafði forgöngu um. Það er
ósköp hætt við því, að hlátrasköllum
á kennarastofu fækki og eftirsjáin
verði mikil.
Fyrir hönd Menntaskólans í
Reykjavík sendi ég eiginkonu, dætr-
um, móður og systkinum hans inni-
legar samúðarkveðjur og persónu-
lega þakka ég vináttu og hjálp og
langan kunningsskap sem hófst,
þegar ég kenndi honum dönsku í
Miðbæjarskólanum fyrir rúmum 40
árum. Við hjónin þökkum skemmti-
lega samfylgd.
Guðni Guðmundsson
Fleiri greinar um Þórarinn Guð-
mundsson, menntaskólakennara
bíða birtingar. Þærmunu birtast
næstu daga.
t
Faðir okkar og fósturfaðir,
MAGNÚS GUÐMUNDSSON
frá Hvítárbakka,
Fjölnisvegi 8,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í dag, þriðjudaginn 13. ágúst,
kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jakob Frímann Magnússon,
Borghildur Magnúsdóttir.
Rúna Hauksdóttir.
t
Eiginkona mín, moðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HELGA GUÐRÍÐUR BJARNADÓTTIR,
Skeiðflöt,
Sandgerði,
lést í Landspítalanum 9. ágúst.
Þórarinn Sæbjörnsson,
Bjarnveig Skaftfeld, Skúli Ragnarsson,
Sæbjörn Þórarinsson, Guðrún Antonsdóttir,
Jónína Þórarinsdóttir, Gunnar Stígsson,
Ásta Laufey Þórarinsdóttir, Ragnar Már Sigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Sonur minn og bróðir okkar,
JÓN ARINBJÖRN,
vistmaður á Kópavogshæli,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 14. ágúst
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Foreldra- og vinafélag
Kópavogshælis, gíró 72700-8.
Lárus Sigurðsson og börn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SVEINEY GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 14. ágúst
kl. 15.00.
Sveinn Þorsteinsson, Hjördís Einarsdóttir,
Solveig Þorsteinsdóttir,
Ólafur Þorsteinsson Guðrún Björgvinsdóttir
og barnabörn.
+
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför elskulegs
sonar okkar,
GUÐMUNDAR SVEINBJÖRNSSONAR.
Ingibjörg Kristjánsdóttir,
Sveinbjörn Guðmundsson
og aðrir ættingjar.
+
Þökkum samúð og vináttu við andlát og útför
GUÐRÍÐAR ÁSMUNDSDÓTTUR
fyrrverandi forstöðukonu,
Akranesi.
Systkini og aðrir aðstandendur.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vináttu vegna fráfalls elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar og tengdamóður,
ÁSTU VIÐARSDÓTTUR,
Borg,
Þykkvabæ.
Fyrir hönd foreldra og systkina hinnar látnu, tengdaforeldra og
annarra vandamanna,
Guðni Guðlaugsson,
Viðar Rúnar Guðnason, Anna Eyberg Hauksdóttir,
Róbert Karel Guðnason, Vigdis Rós Gissuradóttir,
Atli Már Guðnason,
Árni Reynir Hálfdanarson,
Katrín Árnadóttir, Stefán Jóhannsson,
Lára Árnadóttir,
Ólafur H. Árnason, Stefanía Knútsdóttir,
Þórhildur Annie Árnadóttir,
Jón H. Árnason, Guðný Friðriksdóttir,
Hrafnhildur Árnadóttir,
Rannveig Ólafsdóttir, Guðjón Kristjánsson
og barnabörn.