Morgunblaðið - 25.01.1992, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. JANÚAR 1992
, ^C) getLa. c*2 tc
arineíð hamcLa.
c*Í tcL /‘Le.-fiur-éif
moinntncim mtnuyyt.

v
Forstjórinn vissi að endurskoð-
unin hæfist í dag. Því fór har.n
til útlanda í gær.
Nei, þakka þér fyrir. Ég er
ekki í byssukaupa-hugleiðing-
um.
HÖGNI HREKKVÍSI
Fjölgim sels áliyggjiiefni
Ég tel að mikil fjölgun sels við
ísland sé mikið áhyggjuefni. Á
sama tíma og skera verður niður
kvóta á nytjafiskum okkar étur sel-
urinn meira en nokkru sinni fyrr
af þessum stofnum. Það er ekki
langt síðan selskinn voru verðmæt
og var þá töluvert um að menn
veiddu selinn til að ná sér í aukapen-
ing og varð þetta til að halda stofn-
inum niðri.
Það er frumskilyrði fyrir okkur
Islendinga að hafa fulla stjórn á
þeim málum sem varða fiskimið
okkar. Ofstækisfullir verndunar-
sinnar sem heimta alfriðun dýra af
fullkomnu dómgreindarleysi eiga
ekki og mega ekki ráða ferðinni.
Margt af þessu fólki er fætt og
Góð björgunarvesti hafa þann
kost að snúa sjálfkrafa þeim
er þau nota í flotlegu. Öll vesti
ættu að vera með endurskins-
borðum, flautu og ljósi.
uppalið í stórborgum og heldur að
kjötið sem það leggur sér til munns
sé komið úr verksmiðjum, sé ekki
af lifandi dýrum. Friðunarsamtök
eru mörg hver fyrst og fremst
gróðasamtök, einhver málstaður er
fundinn sem vænlegur þykir til að
hafa peninga af fólki og hefur þessi
starfsemi líka reynst arðvænleg.
En þarna ræður heimskan ferðinni
og er það jafnan hættulegt. Það sem
við Islendingar eigum að gera er
að standa fast á okkar rétti og láta
skynsemina ráða. Auðvitað má
segja að við höfum neyðst til að
bakka með hvalveiðarnar á sínum
tíma en stefna bera að því að hefja
þær á ný hvað sem tautar og raular.
Fyrrv. sjómaður
------*—*—*-----
Ekkií
fyrsta sinn
Á Kjarvalsstöðum stendur nú
yfir sýning á Iistaverkum í eigu
borgarinnar sem nefnist „Eldri
meistarar“. í fréttatilkynningum
frá Kjarvalsstöðum er þrástagast á
því að þetta sé í fyrsta sinn sem
haldin sé sýning af þessu tagi. Þetta
er ekki rétt. Áður hafa verið haldn-
ar að minnsta kosti tvær sýningar
á listaverkum í eigu Reykjavíkur-
borgar á nákvæmlega sama stað,
1974 og 1977. Auk þess hafa lista-
verk í eigu borgarinnar oft verið á
samsýningum, bæði innanlands og
utan. Þess vegna er langt frá því
að þessi listaverk hafi hangið
óhreyfð á skrifstofum borgarinnar
þangað til núverandi stjórn Kjarv-
alsstaða datt í hug að koma þeim
fyrir almennings sjónir.
Fyrrv. starfsmaður
á Kjarvalsstöðum.
Innleggsnóta fannst í versl-
uninni Grænu línunni, Lauga-
vegi 46, fyrir um það bil tveim-
ur vikum. Eigandinn getur
vitjað hennar í búðinni.
Kettlingar
Tveir gullfallegir átta vikna
fresskettlingar fást gefíns.
Upplýsingar í síma 672248.
Hagkvæmara en að byggja
nýtthús
Súsanna Westlund hringdi:
Það hefur verið talað um
að hús Þjóðminjasafnsins sé
og lítið og þess vegna verði
að byggja nýtt hús yfir safnið.
Væri ekki tilvalið að ríkið
keypti hús Sambandsins fyrir
Þjóðminjasafnið? Það yrði
áreiðanlega hagkvæmara en
að byggja nýtt hús.
Tvær bækur
Halldóra Briem hringdi:
Ég las mikið um jólin. Það
ber að fagna því að bækur eru
ekki það dýrar að flestir geta
látið eftir sér að lesa þær.
Meðal þeirra bóka sem ég las
voru Fyrirgefning syndanna
eftir Olaf Jóhann Olafsson og
Spellvirkjar eftir Egil Egils-
son. Ég hafði mikla ánægju
af því að lesa Fyrirgefning
syndanna, það er ljóðræn bók
en dálítð einhæf á köflum.
Hins vegar fannst mér að höf-
undur risti ekki djúpt í Spell-
virkjum og kæruleysisleg efni-
stök einkenna bókna. Orð-
gnótt er mikil en stíllinn
stundum ósmekkvís. Það var
fróðlegt að lesa þessar bækur
saman. Annars er ég ánægð
með hve margar góðar bækur
hafa komið út að undanförnu.
Víkverji skrifar
Yíkverja hefur borist svohljóð-
andi bréf: „í pistli Víkveija
21. þ.m. er að ákveðnu tilefni spurt
hvers vegna bændur þurfi styrki til
flestra hluta úr opinberum sjóðum
og hvaða rök liggi að baki.
Undirrituðum, sem gegnir for-
mennsku í stjórn Framleiðnisjóðs
landbúnaðarins, er bæði ljúft og
skylt að svara þessum spurningum
að hluta.
Opinber stefnumörk um málefni
landbúnaðar á íslandi sem nú er
unnið eftir byggir á lagasetningum
frá því um miðjan síðasta áratug.
Lykilatriðin eru aðlögun framleiðsl-
umagns búvara að markaðsaðstæð-
um og efling nýrra atvinnugreina
í dreifbýli til að mæta samdrætti í
hinum hefðbundnu búgreinum.
Ákveðið var að draga úr fjárveiting-
um ríkisins til útflutningsbóta en
verja þess í stað fé til að þróa og
efla nýjar greinar. Framleiðnisjóði
var falin ráðstöfun fjármuna í þessu
skyni.
Það er yfirlýst stefna nær allra
aðila sem teljast „málsmetandi" í
þjóðfélaginu að byggja ísland allt.
Þegar fjöldi fólks í hinum dreifðu
byggðum þarf að hasla sér völl á
nýju atvinnusviði þarf oftast að
byija frá grunni:
— Afla nýrrar þekkingar og
dreifa henni — fræða.
— Finna markaði fyrir nýja af-
urð, t.d. ferðaþjónustu.
— Afla verður fjár til að byggja
upp aðstöðu fyrir hina nýju grein,
bæði hjá hveijum einstaklingi og
sameiginlega.
Dæmi: Til að efla ferðaþjónustu
á vegum bænda hefur Framleiðni-
sjóður veitt stuðning með tvennum
hætti:
1) Hagsmunafélag bænda sem
stundar ferðaþjónustu hefur sl. 6-7
ár notið framlags að meðaltali 5-6
millj. kr/ á ári. Þetta fé hefur verið
notað til að auka þekkingu þeirra
sem greinina stunda, samræma
gæði og vinna að því að tryggja
að aðbúnaður sé í samræmi við gild-
andi reglur. Þá er markaðsöflun
veigamikill þáttur.
2) Bændur á lögbýlúm geta no-
tið stofnframlags sem nemur allt
að 30% stofnkostnaðar, þó að hám-
arki um ein milljón króna.
Rúmlega hálfur áratugur er ekki
langur reynslutími þegar meta skal
árangur af þróunarstarfi í heilli
atvinnugrein. Ef til vill má nokkurn
árangur sjá í því að umsagnir þeirra
er tjá skoðun sína í lesendadálkum
blaða eru yfirleitt jákvæðar um þá
aðbúð og þjónustu sem gestir ferða-
þjónustubænda hafa notið. Ef mig
misminnir ekki fyllir Víkveiji þann
flokk. Ég vona að þetta dæmi um
stuðning við þróun nýrrar atvinnu-
greinar upplýsi Víkveija um hvern-
ig reynt er að leggja lið þeim öflum
sem vilja í raun byggja Island allt.
Deilur aðila innan ferðaþjón-
ustunnar sem að mestu virðast snú-
ast um leiðir eru hins vegar alvöru-
mál. Þær veikja tiltrú, bæði væntan-
legra gesta og einnig þeirra sem
er falið það hlutverk að veita stuðn-
ing til að efla og þróa atvinnugrein-
ina.
í mörgum löndum sem við íslend-
ingar viljum bera okkur saman við,
er veitt miklu fé úr sameiginlegum
sjóðum til að þróa og efla nýjar
atvinnugreinar.
Til að mynda er að finna í drög-
um að EES-samningum ákvæði um
framlag okkar Islendinga í þróunar-
sjóð fyrir ríki í Suður-Evrópu, sem
er nálega 100 milljónir króna á ári.“