Morgunblaðið - 07.04.1992, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. APRIL 1992
SIEMENS
ÞYSKALAND
í EVRÓPU
Kg?Ii - og frvstitœki í miklu úrvati!

Lítiö inn til okkar og skoöiö vönduö
vestur-þýsk heimilistœki!
Hjá SIEMENS eru gœði, ending og
fallegt útlit ávallt sett á oddinn!
SMITH &NORLAND
NÓATÚNI 4 • SÍMI 28300
eftir Heinz Joachim
Fischer
Ástæðan fyrir því að ég skrifa
þessa grein er sú að nýlega hafa á
opinberum vettvangi verið endur-
teknar fullyrðingar um ættland
mitt, Þýskaland, um landa mína
Þjóðveija og um Evrópubandalagið
sem grundvallað er á hugsjónum
manna eins og Konrad Adenauer,
Robert Schuman og Jean Monnet.
Ef til vill ætti maður ekki að virða
þessar fullyrðingar svars. Á hinn
bóginn má segja að ágætt sé að
fyrrverandi forsætis- og utanríkis-
ráðherra íslands, og félagi í Alþjóða-
sambandi fijálslyndra flokka, riíja
þannig upp söguna. Mér virðist að
þetta geti aukið skilning á framvind-
unni í Evrópu meira en nokkur skyn-
samleg umræða á íslandi gæti gert.
í landi sem virðir málfrelsi getur
hver sem er lagt Þýskaland ársins
1992 að jöfnu við Þýskaland nasista
frá því upp úr 1930 og fram yfir
1940. Þótt sömu hlutir séu endur-
teknir æ ofan í æ verða þeir ekki
betri. Og af hvetju ætti ekki að
setja þá hlið við hlið, Dr. Helmut
Kohl, kanslara Þýskalands, og Adolf
Hitler, bölvun Þýskalands, eins og
dagblaðið Tíminn gerði síðastliðinn
miðvikudag? Hvort þetta er réttlæt-
anlegt, heiðarlegt og sögulega rétt
svo og hvort Þýskaland og Þjóðveij-
ar eiga þetta skilið er allt önnur
spurning.
Sem Þjóðveija sárna mér þessi
ummæli og sú aðdróttun að Þýska-
landi sé nú að takast það sem Hitl-
er mistókst, aðeins með öðrum að-
ferðum, eins og að vísu var viður-

kennt, það er að segja með fjár-
magni en ekki vopnum. Mér þykir
þetta sérstaklega leitt vegna þess
að mér fínnst að Þýskaland sé hér
notað til að dylja annað mál, þ.e.a.s.
þróunina í Evrópu.
Hvernig getur andstaða við sam-
vinnu og samruna Evrópuþjóða ieitt
til slíkrar óvirðingar við vinsamlegt
lýðræðisríki?
Það sem gerist á íslandi skiptir
mig miklu máli vegna þess að ég
hef búið hér síðan 1983, ég hef
verið í nánum tengslum við Island
síðan 1963 og árið 1966 kvæntist
ég íslenskri konu. Hér er ég meðal
vina og hér finnst mér ég eiga
heima. En eins og áður sagði, þá
er ég líka Þjóðvetji. Ég var og er
nnn mjög ánægður með að Þýska-
land hefir verið sameinað vegna
þess að Þjóðvetjar eru ein þjóð og
þeir vilja, þrátt fyrir fortíð sína,
leggja sem mest af mörkum — ekki
aðeins fjármagn — til að skapa
Evrópu framtíðarinnar. Þess vegna
er ég líka einlægur Evrópusinni.
Það er fjarri mér að vera þjóðern-
issinni en ég er stoltur af því að
vera Þjóðvetji á sama hátt og Islend-
ipgar eru stoltir af þjóðerni sínu.
Ég tel mig ekki þurfa að lúta höfði
vegna fortíðar þjóðar minnnar þar
sem Hitler og nasistar eru ekki öll
saga Þýskalands og hafa ekki
þurrkað út 2000 ára sögu landsins.
Ég er fæddur 1941, og man því
ekkert eftir nasistatímabilinu. Ég
hef hins vegar iesið sögu Þýska-
Heinz Joachim Fischer.
„Sem Þjóðverja sárna
mér þessi ummæli og
sú aðdróttun að Þýska-
landi sé nú að takast
það sem Hitler mis-
tókst, aðeins með öðr-
um aðferðum, eins og
að vísu var viðurkennt,
það er að segja með
fjármagni en ekki vopn-
um.“
lands rækilega og sérstaklega kynnt
mér hina hræðilegu og skelfilegu
atburði áranna 1933 til 1945. Eg
hef lifað og mun lifa í vitneskjunni
um skömm Þýskalands. Ég öfunda
íslendinga að eiga sér sögu sem er
óflekkuð.
Þýskalands nasismans er sárs-
Hundrað millj-
arða skuldir
Skrautfjöður á undirstöður íslendinga
eftir Jónas Pétursson
Að kvöldi miðvikudags 22. janúar
í fréttum á rás 1 kl. 19 var rætt
af fréttamanni um skuldamál út-
gerðar og fiskvinnslu og tíundaðar
tölur: Skuldir þessarar meginundir-
stöðu mannlífs á fósturlandi okkar
taldar vera um þessi áramót eitt
hundrað milljarðar króna! Þessu var
fylgt eftir með umræðu eða vanga-
veltum sem ég greip á þánn hátt
að orsakir væru alls kyns ráðleysi,
vanhæfni, allt of dýr veiðifloti og
smákóngaráðleysi og ég man
óglöggt allt sem til var tínt, því í
sannleika sagt funaði ég upp, svo
hastarlega reiddist ég. Og þetta
ekki í fyrsta skipti setn heyrist bull-
að af alls konar lýð um ráðleysi og
þæfnisskort margra þeirra er hafa
lífsstarfið á þessum sviðutn. En aldr-
ei vottar fyrir glóru af skilningi á
sök samfélagsins, sem hefir lengst
af síðustu 10-12 árin rænt og rupl-
að af þessum atvinnuvegi arðinum
sem hann hefir skapað! Með ósvtf-
inni gengisstjórnun og siðlausu
verðbóta- og vaxtaokri afhent hann
til gróðaafla í valdaklíkum — í
brask, og viðskiptasveiflum. Þar
sem steinrunnir álhausar, valdhroka
og gróðahyggju hreykja sér!
Æ koma mein eftir munuð
Eitt al' spakmælum yfir tíma og
rúm: „Æ koma mein eftir munuð",
felur í sér sannleik tímabilsins.
Munuð þjónustu og neyzlu. Mein
framleiðslunnar, lífgildis íslenzkrar
þjóðar. Stöðugt gengi, tilbúin tala
á skrifstofu, handaflsstjórnun í
raun! Margar lotur þessi síðustu ár
að festa gengi — þar til stöðvun
útflutningsframleiðslu var komin í
hlað.
Áihausar peningavalds hafa
áorkað það á þessu skeiði að hundr-
að milljarðarnir eru eignaðir útgerð
og fiskvinnslu / skuld. Enga skarp-
skyggni þarf þó til að skiija að sá
hagnaður sem orðið hefur til á þessu
tímabili, er að meginhluta kominn
frá fiskveiðum og fiskvinnslu. En
það hefir tekist með siðlausri stjórn-
un peninga- og vaxtamála, með
ólögum gengisskráningar að hirða
gróðann til peninga og fjármagns
en „skreyta“ lífsbjargariðju þjóðar-
innar með 100 milljarða skuld!
Að skilja skylduna við
skráningu gengis
Frá þeim tíma er svonefndir
GATT-samningar voru gerðir í lok
sjöunda áratugarins hefir hagur inn-
lendrat' iðju mjög fallið. Mér er ekki
launung á að öll min hugsun var í
raun andstæð grunni og yfirbragði
málsins. Tíu ára aðlögunartími átti
að slétta úr áhrifunum. En sjálfs-
björg íslendinga er á mörgum svið-
um horfin. En við höfum þó alltaf
átt einn kost til að vernda og tryggja
íslenzka framleiðslu — það er geng-
ið! Islenzka krónan í þágu íslenzks
afla og iðju til útflutnings og eigin
nota! Þessa hefir ekki verið gætt!
En þegar neyðin hefir þó valdið
gengisbreytingu, lækkun íslensku
krónunnar, þá hefir alltaf vantað
nauðsynleg gerð: Enga hækkun inn-
lendrar framleiðslu í innanlandssölu
a.m.k. í 6 mánuði! Lækkun gengis
hefði aðeins verðhækkun í för með
sér á innfluttri vöru og þjónustu.
Með þeim hætti næðist bættur hag-
ur útflutnings án verulegra áhrifa
á innlent verðlag. Til þes eru íslenzk
stjórnvöld að stjórna — ekki aðeins
með handafli heldur fyrst og síðast
af viti!
Helzt þagað við rökum!
Á öllu þessu skeiði, 10-12 árum
hafa komið fram menn sem sáu
ófarnaðinn, ránið í formi fastgengis,
verðbóta og vaxta frá frumfram-