Morgunblaðið - 15.04.1992, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. APRÍL 1992
35
Það fór ekki mikið fyrir Kidda,
en það er ekki fyrirgangur sem
markar dýpstu sporin. Kiddi skilur
eftir sig djúp spor hjá okkur öllum
því hann rækti fjölskyldu sína vel.
Eftir að við fluttumst öll til Hafnar-
fjarðar var heimili hans og ömmu
sá staður þar sem við söfnuðumst
saman, bæði hvunndags og á hátíð-
um. Þar var alltaf von á kaffisopa
og skemmtilegum samræðum um
allt á milli himins og jarðar því
Kiddi var víðförull maður og fróður.
Samvistirnar við Kidda kveiktu
áhuga okkar á ýmsum málefnum,
sum fóru í íþróttir, önnur í pólitík
og verkalýðsbaráttuna. Kiddi hafði
eldheitan áhuga á öllum þessum
málum og var ávallt góður og hrein-
skilinn ráðgjafi okkar. Mikilvægar
ákvarðanir voru einatt bornar undir
hann áður en gengið var til verks.
Fráfall Kidda bar brátt að og
verður það skarð er hann skilur
eftir hjá okkur varla fyllt. í minn-
ingunni stendur Kiddi samt eftir,
og í framtíðinni þegar við stöndum
frammi fyrir erfiðum ákvörðunum
munum við hugsa: „Hvað hefði
Kiddi lagt til?“
Rósi, Pétur,' Þórarinn,
Sveinþór og Jóhanna.
Rannsóknaskip fer út á miðin
eins og önnur skip. Verkefnið er
að kanna úthafskarfa. Svo berst til
lands frétt um að maður hafi fallið
fyrir borð á skipi, en náðst. Þyrla
sótti hann út á miðin og flutti á
sjúkrahús. Þá var hann látinn.
Seinna kemur í fréttum að skipið
var rannsóknaskipið Bjarni Sæ-
mundsson. Nafn mannsins fréttist
svo hjá félögum og vinum. Maður-
inn var Kristján Jónsson, um langt
skeið fyrsti stýrimaður á Bjarna
Sæmundssyni.
Allir eiga einhveijar vonir. Krist-
ján Jónsson átti sínar. Félagar á
sjó í lengri eða skemmri tíma ræða
stundum málin, ekki síst í kyrrð
nætur á vakt í brú og siglingu um
lygnan sjó. Þá er einnig þagað.
Þegar vindar fara menn svo að
huga að öðru. Þannig fór um kvöld-
ið sem fréttin barst. Þegar váleg
fréttin barst að lokum öll, hrönnuð-
ust minningarnar upp í huganum,
lygnar minningar margra góðra
samverustunda á sjó með Kristjáni
Jónssyni. Hann var stálminnugur
maður, íþróttir og stjórnmál voru
honum einkar kær, samt var ekki
hrópað, rifist né deilt harðlega. Álit
og athugasemdir Kristjáns byggð-
ust yfirleitt á sannleika, greind og
minni og einnig hollustu við mál-
staðinn. Kristján var hógvær maður
nema í einu, honum þótti gott að
borða, því má ekki gleyma í minn-
ingunni um hann. Freistingarnar í
þeim efnum á Bjarna Sæmundssyni
standast reyndar fáir.
Við Kristján ræddum ekki íþrótt-
ir heldur fremur stjórnmál. Báðir
vorum við búsettir í Hafnarfirði svo
nærtæk voru heimatökin. Alþýðan
voru okkar stafir með mismunandi
áherslum sem mótast væntanlega
af ytri aðstæðum, uppeldi, lífsbar-
áttu og reynslu, stað og stund. Aldr-
ei virtist Kristján segja illt orð um
menn né málefni, heldur beitti hann
kímninni öllu fremur án þess þó að
draga dul á skoðanir sínar. Hollusta
og trúnaður við menn og málefni
voru áberandi í fari Kristjáns, sam-
fara virðingu og jafnvel feimni við
aðra, feimni sem kann stundum að
hafa háð honum á lífsleiðinni. Hlýtt
fas, hlý augu og kurteisi Kristjáns
munu fylgja minningunni um
manninn.
Ég veit að Kristjáns verður sárt
saknað af félögum sínum á Bjarna
Sæmundssyni og við hinir, land-
krabbarnir á Hafrannsóknastofn-
uninni, höfum misst traustan sam-
ferðamann sem gerði sér vel grein
fyrir eðli og skipulagi rannsókna-
leiðangurs á sjó. Kristján var snar
í hugsun og ráðagóður félagi. Það
var svo að lokum á þeim starfsvett-
vangi sem kallið kom svo óvænt,
við starf á hafi úti á lygnum sjó.
Fljótt skipast oft veður í lofti. Megi
vonir Kristjáns lifa í eilífðinni.
Ég kveð Kristján Jónsson með
trega og með þakklæti fyrir sam-
veruna. Ég votta vinum hans til
sjós og lands og ættingjum hlut-
tekningu í harmi eftir góðan dreng.
Móður Kristjáns suður í Hafnarfirði
bið ég góðan Guð að blessa í sorg
sinni yfir missi sonar. Blessuð sé
minningin um Kristján Jónsson,
stýrimann.
Svend-Aage Malmberg.
í dag minnist ég félaga míns og
náins samstarfsmanns, Kristjáns
Jónssonar yfirstýrimanns, en hann
lézt við skyldustörf á skipi sínu rs.
Bjarna Sæmundssyni hinn 8. apríl
sl.
Kristján var fæddur í Hafnarfirði
25. apríl 1929 og var því rétt tæp-
lega 63 ára er hann lézt. Foreldrar
hans voru Jón Rósant Jónsson sjó-
maður, er lézt þegar Kristján var 6
ára og Petrína Hjörleifsdóttir en hún
er 87 ára og bjó með Kristjáni syni
sínum í Hafnarfirði. Þau hjón eign-
uðust þijú böm og var Kristján elst-
ur en eftir lifa Guðbjörg og Hjörleif-
ur.
Kristján fór í sína fyrstu sjóferð
aðeins 14 ára gamall, sumarið 1943,
en þá fór hann með hjálparkokkur
eins og það var kallað á einn af
Hafnarfjarðartogurunum. Síðar það
sumar fór hann í sveit en fljótlega
úr því tók sjómennskan við og varð
hans ævistarf og vorið 1952-útskrif-
aðist Kristján frá Stýrimannaskó-
lanum í Reykjavík.
Kynni okkar Kristjáns hófust
sumarið 1968 en þá var hann stýri-
maður á síldveiðiskipinu Sóleyju frá
Flateyri, en skipið var við tilraunir
með síldarnót á vegum Hafrann-
sóknastofnu’nar en ég vann á þeim
tíma við veiðarfærarannsóknir hjá
stofnuninni. Leiðir okkar lágu síðan
saman á nýjan leik í byijun árs
1978 er hann réðst yfirstýrimaður
á rs. Bjarna Sæmundsson en ég
hafði tekið við skipstjórn þar nokkr-
um mánuðum fyrr. I hálfan annan
áratug höfum við því verið nánir
samstarfsmenn og félagar. Áður en
Kristján kom á Bjarna Sæmundsson
hafði hann verið 1. stýrimaður á
rannsóknaskipinu Árna Friðriks-
syni. Kristján var sérstakt prúð-
menni, strangheiðarlegur, þægileg-
ur I umgengni og nákvæmur við
allt er varðaði siglingu skips og ein-
staklega fljótur að ná tökum á nýj-
um siglingatækjum, en undanfarin
ár hafa verið miklar framfarir á því
sviði.
Helztu áhugamál Kristjáns utan
starfsins voru ýmis félagsmál og
íþróttir. Hann hafði ennfremur
brennandi áhuga á stjórnmálum og
var virkur féiagi í Alþýðubandalag-
inu í Hafnarfirði. Kristján átti sæti
í stjórn Sjómannafélag Hafnai'fjarð-
ar í fjöldamörg ár, var formaður
þess í 13 ár og varaformaður Sjó-
mannasambands íslands um tíma.
Þá átti hann sæti í Sjómannadags-
ráði fyrir hönd félaga sinna í Sjó-
mannafélagi Hafnarfjarðar.
íþróttir voru 5 miklu uppáhaldi
hjá Kristjáni. Ég man sérstaklega
eftir því hve ánægður hann var er
hann hringdi til mín út á sjó þegar
hann kom heim frá B-heimsmeist-
arakeppninni í handbolta sem fram
fór í Áusturríki í síðasta mánuði.
Það var sannarlega ekki í fyrsta
skipti sem hann fór á leiki íslenskra
landsliða erlendis til að styðja við
bakið á sínum mönnum. Hann lifði
sig svo inn í leikina að honum hefði
ekki orðið skotaskuld úr því að lýsa
öllum leikjunum nákvæmlega frá
upphafi til enda.
Kristján giftist ekki og átti ekki
börn. Hann bjó með móður sinni sem
er hátt á níræðisaldri og við góða
heilsu og er mér kunnugt um að
hann bar sérstaka umhyggju fyrir
henni.
Á kveðjustund votta ég móður
hans, systkinum og öðrum aðstand-
endum mína dýpstu samúð.
Kristjáni þakka ég samstarfið í
tæp 15 ár og óska honum góðrar
ferðar að landi lifenda.
Blessuð sé minning Kristjáns
Jónssonar.
Sigurður Kr. Árnason.
Minning:
Sveinn Bjarnason
frá Hrafnagili
Fæddur 10. júlí 1921
Dáinn 3. apríl 1992
Elskulegur móðurbróðir okkar og
vinur er látinn eftir erfið veikindi
síðustu mánuði. Hann lést í Sjúkra-
húsi Skagfirðinga á Sauðárkróki
hinn 3. apríl 1992.
Sveinn var fæddur á Reykjum í
Tungusveit í Skagafirði og voru for-
eldrar hans hjónin Kristín Sveins-
dóttir, fædd 13. janúar 1885, dáin
13. janúar 1967 og Bjarni
Kristmundsson bóndi, fæddur 2. maí
1887, dáinn 24. júní 1954.
Er hann kominn af gömlum
bændaættum úr Skagafjarðar- og
Húnavatnssýslum. Hann ólst upp í
stórum systkinahópi við kröpp kjör
og þurfti hann því fljótt að taka til
hendinni og aðstoða við búskapinn.
Systkinin voru alls 15, en 13 kom-
ust til fullorðinsára. í dag eru 8 af
systkinunum á lífi. Hann var 9. í röð
systkinanna.
Þriggja ára var Sveinn þegar fjöl-
skyldan tók sig upp og flutti frá
Reykjum að Grímsstöðum í sömu
sveit og þar bjuggu foreldrar hans
frá 1924-44. Bærinn fór í eyði þegar
afi og amma fluttu að Hafragili í
Laxárdal í Skagafirði, enda aðstaða
öll á Grímsstöðum alla tíð erfið til
búskapar og jörðin harðbýl og ekki
í alfaraleið.
Úr sveitinni lá leiðin svo til
Reykjavíkur og þar bjó hann í nokk-
ur ár og vann við ýmis störf, en þó
aðallega við bifreiðaakstur. í
Reykjavík kynntist hann eftirlifandi
eiginkonu sinni, Helgu Hinriksdótt-
ur, fædd 9. september 1923 og
gengu þau í hjónaband 27. desember
1947.
Sveinn og Helga eignuðust fimm
börn, en þau urðu fyrir þeirri miklu
sorg að missa son sinn, Hinrik, að-
eins 17 ára gamlan. Hann fékk al-
varlegan sjúkdóm sem leiddi til ,
dauða á nokkrum mánuðum. Hinrik
var fæddur 2. desember 1950, en
dó 18. janúar 1968. Önnur börn
þeirra eru: Kristín Bjarney, fædd
2. maí 1948, eiginmaður Gunnar Þór
Sveinsson og eiga þau þrjú börn og
eru búsett á Sauðárkróki; Jóhanna,
fædd 6. janúar 1952, eiginmaður
Árni Ingimundarson og eiga þau
þijú börn, en Jóhanna átti eitt barn
fyrir hjónaband, þau eru búsett á
Sauðárkróki; Kári fæddur 26. apríl
1955, eiginkona Margrét F.
Guðmundsdóttir, þau eiga tvö börn,
en Kári átti eitt barn fyrir hjóna-
band, þau eru búsett á Sauðárkróki;
Bjarni Friðrik, fæddur 18. apríl
1960, eiginkona Ragnheiður Anna
Haraldsdóttir, og eiga þau tvo drengi
og eru búsett í Keflavík. Allt er
þetta hið mannvænlegasta fólk og
ber uppruna sínum vel söguna.
Þau hjónin hófu búskap í Reykja-
vík, en festu ekki rætur þar. Hugur-
inn leitaði norður yfir heiðar og þau
fluttu árið 1949 norður og hófu
búskap á Hafragili í Laxárdal. í
fyrstu var búið með foreldrum
Sveins og Páli bróður hans. Sveinn
kunni alla tíð vel við sig í sveitinni
enda flest áhugamál hans tengd
náttúru landsins og því'lífí sem þar
er. Árið 1968 ákváðu þau að hætta
búskap á Hafragili og flytja á Sauð-
árkrók, þar sem þau hafa átt sitt
heimili síðan. Hann vahn ýmis störf
á Sauðárkróki, en lengst af hjá Loð-
skinni hf.
Sveinn var meðalmaður á hæð og
alla tíð grannvaxinn, skarpur til allra
verka og hlífði sér aldrei í neinu.
Hann var búmaður góður en lífið
var ekki eintómt brauðstrit og kunni
hann manna best að njóta góðra
stunda.
Hann var mikill unnandi íslenskr-
ar náttúm. Á hverju vori fór hann
til fjalla í grenjaleit og þurfti þá oft
mikla þolinmæði í misjöfnum veðrum
að vinna grenin, en nálægðin við
náttúruna var þess virði. Fyrir neðan
Hafragil rennur Laxá og Sveinn
naut þess að vera við ána og renna
fyrir lax.
Hann var ávallt léttur í skapi og
glaðlyndur og mikill vinur vina
sinna. Góður var hann heim að sækja
og hrókur alls fagnaðar á manna-
mótum og söngmaður ágætur. Geisl-
aði hann af gleði og kæti þegar svo
bar við. Gott og náið samband var
alla tíð á milli systkina hans og horfa
þau nú með trega á eftir honum
yfir móðuna miklu.
Sveinn var alla tíð mikill fjöl-
skyldumaður og leið hvergi betur en
í faðmi fjölskyldunnar. Hann naut
samvista við barnabörn sín í ríkum
mæli og sinnti þeim mikið, en þau
eru nú orðin 12 áð tölu.
Með Sveini er genginn maður af
þeirri kynslóð, sem man tímana
tvenna . og hefur upplifað miklar
breytingar í búskaparháttum og í
þjóðlífi.
Að leiðarlokum viljum við þakka
honum fyrir allt, sem hann hefur
gert fyrir okkur og okkar fjölskyldu
í gegnum tíðina.
Elsku Helga, börn, og tengda- og
barnabörn, við vottum ykkur innileg
samúð á þessum erfiðu tímamótum.
Það er þó huggum harmi gegn,
að minningin um góðan dreng mun
lifa.
Jón Aðalsteinn Jóhannsson,
Kristinn Bjarni Jóhannsson.
FJAÐRAGORMAR
í ÝMSA BÍLA
Sríaust
Sími622262
í dagfró kl. 14-18.
10% af slóttur
meðan á kynningunni stendur
Nýtt greiðslukortatímabil
Miðbæ, Háaleitisbraut.
LONIÐ
Opið alla páskahátíðina - fýrir þig
Hádegisverðarhlaðborð
Kaffihlaðborð

SUBSTRAL
BIÓMAÁBURÐUR
FLUGLEIÐIR
HÓTEL LOFTLEIÐIR
- þegar matarilmurinn liggur í loftinu
_______________J