Morgunblaðið - 15.04.1992, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. APRÍL 1992
RafnkellÞorleifs
son - Minning
Fæddur 18. desember 1904
Dáinn 7. mars 1992
Tengdafaðir minn Rafnkell Þor-
leifsson andaðist á hjúkrunarheímil-
inu Skjólgarði 7. mars síðastliðinn,
eftir skamma sjúkralegu, þá hafði
hann dvalið á Skjólgarði hálft annað
ár. Þó Rafnkell væri orðin 87 ára
þá kom andlát hans okkur á óvart
því hann var andlega hress og bar
aldurinn vel þó fæturnir væru fam-
ir að gefa sig eins og oft er um
gamla sjómenn.
Rafnkell var fæddur á landnáms-
jörðinni Bæ í Lóni, þann 18. desem-
ber 1904, sonur hjónana Þorleifs
Eiríkssonar og Sveinbjargar Sig-
urðardóttur í Bæ. Hann var sjöundi
í röðinni af tíu alsystkinum. Hann
var fjórði elstur þeirra er komust á
*egg.
Af börnum þeirra Þorleifs og
Sveinbjargar dóu fjögur mjög ung
og elsti sonur þeirra Ólafur fórst í
Hvalaveðrinu 1925 þá aðeins 27
ára gamall. Það voru því fimm af
þessum systkinum frá Bæ sem lifðu
til efri ára og er Rafnkell sá síð-
asti er hverfur til feðra sinna.
Þessi systkini voru auk Rafnkels;
Eiríkur, Valgerður, Ingunn og
Bjartmar. Þá er ótalinn Sigurður
Ólafsson hálfbróðir þeirra er Svein-
björg móðir þeirra átti af fyrra
hjónabandi, en hún missti fyrri
mann sinn Ólaf eftir örstutt hjóna-
band í mjög átakanlegu slysi úti
fyrir Papósi í Lóni þar sem hann
fórst við þriðja mann. Slysið má
rekja til fáheyrðs gáleysis danskra
skipstjómarmanna.
Rafnkell ólst upp í Bæ í Miðhús-
um en margbýlt var í Bæ á þessum
tíma, milli 50 og 60 manns heimilis-
fastir. Þáð var því ekki fásinninu
eða einangrun fýrir að fara í upp-
vextinum. Þar var líka hægt að
stunda silungsveiðar í lóninu og
veiddi hann stundum í soðið ásamt
systur sinni Ingu sem var hans
aðal hjálparhella við veiðarnar.
Fyrsta róðurinn fór hann frá
Papósi níu ára gamali með þeim
bræðmm sínum og var sjóveikur
og löng þótti honum sjávargatan
frá Bæ og suður í Þorgeirsstaðar-
klif en þaðan reru þeir á miðin.
Rafnkell komr ungur til Hafnar
og réri á Björgvin, bát sem þeir
áttu Sigurður Ölafsson hálfbróðir
hans og Jón Brunnan sem gjarnan
em taldir frumkvöðlar í vélbátaút-
gerð á Höfn. í hóp brautryðjend-
anna er Rafnkell skilyrðislaust líka.
Hann var um tvítugt orðinn for-
maður á Gnoðinni, bát sem þeir
áttu Sigurður ólafsson og Jón
Brunnan. Skipstjórnarréttindi fékk
hann 1924. Hann átti sitt heimili
hjá þeim í Hvamminum. Árið 1929
kaupir hann ásamt fleirum sinn
fyrsta bát, Ingólf Amarson, frá
Vestmannaeyjum. Fyrsta árið sem
hann átti Ingólf SF 51 fiskaði hann
mjög vel. En síðan komu fimm afla-
leysisár og einnig varð verðfall á
físki vegna heimskreppunar 1930.
Mátti þá litlu muna að hann missti
bátinn.
Upp frá þessu er hann útgerðar-
maður og skipstjóri á eigin bátum
til ársins 1968. Var hann alla tíð
farsæll og var svo heppinn að ekki
urðu slys á mönnum er hjá honum
voru.
Rafnkell kvæntist 12. september
1932 Aðalbjörgu. Guðmundsdóttur
ættaðri úr Nesjum. Þau byggðu sér
húsið Arnarhól sem nú er Hafnar-
braut 14. Bjuggu þau þar allan sinn
búskap. Böm þeirra vom þijú. Það
fyrsta stúlkubam sem dó í fæðingu,
þá Fjóla sem býr á Höfn og er gift
undirrituðum, þeirra böm em Sæv-
ar -Hrafnkell, kvæntur Ingibjörgu
Ólafsdóttur og eiga þau fjórar dæt-
ur, Aðalsteinn, sem lést í bílslysi
17 ára gamall, og Olga Matthildur,
þriðja barn þeirra Aðalbjargar og
Rafnkels er Ólafur, hann býr í
Reykjavík og á hann börnin Aðal-
björgu og Þorstein Ágúst.
Á heimili þeirra Aðalbjargar og
Rafnkels var gestrisnin í heiðri höfð
og var þar oft margt um manninn.
Menn sem ráðnir voru á bátana
voru meira og minna á heimilinu.
Óhætt er að segja að Aðalbörg
hafí stutt mann sinn með ráðum
og dáð. Eftir að hún féll frá 12.
desember 1980 má segja að hann
hafi misst alla lífslöngun. Hann bjó
einn í húsi sínu tíu ár eftir dauða
hennar, en flutti í Skjólgarð fyrir
hálfu öðm ári.
Ég minnist þess hve þau tengda-
foreldrar mínir voru mér góð alla
tíð og hvað þau bám mikla um-
hyggju fyrir okkur og börnum okk-
ar. Þegar góðir vinir hverfa á braut
koma margar spumingar upp í hug-
ann en fátt er um svör.
Rafnkell var sterkur persónuleiki
og mikill vinur vina sinna. Hugur
hans var alla tíð bundinn við sjóinn.
Síðustu árin var það hans helsta
dægradvöl að aka út í Ósland á
góðviðrisdögum og dvaldi hann þar
oft lengi við að horfa á báta og
skip fara um ósinn. Hitti hann þar
þá stundum ýmsa kunningja sem
hann hafði gaman af að tala við.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósin kveiktu mér hjá.
(H. Andrésdóttir)
Minning:
Hjálmar Bárðarson
Fæddur 28. júní 1913
Dáinn 26. mars 1992
Félagi okkar, Oddgeir Bárðarson,
lést hinn 26. mars sl. Útför hans
fór fram frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík hinn 3. apríl sl.
Oddgeir fæddist hinn 28. júní
1913 í Bolungarvík, sonur hjónanna
Bárðar Jóns Sigurðssonar, sjó-
manns, og Guðbjargar Ólaflu Magn-
úsdóttur frá Gröf á Rauðasandi.
Oddgeir fór 13 ára gamall að
vinna fyrir sér. Hann aflaði sér
menntunar af eigin rammleik með-
fram störfum. Varð mæltur á er-
lendar tungur og gerðist þannig fær
um að annast alþjóðleg viðskipti
síðar á ævinni.
Oddgeir hóf starfsferil sinn sem
sendisveinn hjá Kveldúlfí hf. og
varð þannig einnig heimagangur á
Thorsaraheimilunum. Síðar fór
hann til sjós á 3 Kveldúlfstogurum,
en Kveldúlfsfyrirtækið var um tíma
eitt stærsta útgerðarfyrirtæki í Evr-
ópu.
Seinna gerðist Oddgeir verkstjóri
hjá hinu danska verktakafyrirtæki
Höjgaard & Schultz og vann við
fyrstu virkjanirnar í Soginu og lagn-
ingu hitaveitunnar í Reykjavík. Enn-
fremur gerði hann út vörubíl hjá
Bretanum og keyrði í Reykjavíkur-
flugvöll frá Rauðhólum.
Oddgeir er þó þekktastur fyrir
störf sín í Ræsi hf. en þar hóf hann
störf 1942. Það fyrirtæki gerðist
umboðsaðili fyrir Mercedes Benz
þegar verksmiðjurnar hófu störf að
nýju eftir stríðið. Nafn Oddgeirs
tengist því sigurgöngu Mercedes
Benz á Islandi órjúfanlegum bönd-
um, en hann var sölustjóri fyrirtæk-
isins um áratuga skeið.
Fór Oddgeir ófáar ferðir með ís-
lenska bílstjóra til Þýskalands til að
kynna þeim ágæti Bens-verksmiðj-
anna. Minntist hann stundum ferða
þessara á græskulausan hátt, því
hann hafði glöggt auga fyrir hinu
skemmtilega og spaugilega í mann-
lífínu. Enda maðurinn ljörmikill
hláturbelgur að upplagi og hafði
jafnan skemmtisögur á hraðbergi
og oftar á eigin kostnað en annarra.
Oddgeir starfaði mikið að félags-
málum. Hann var einn stofnenda
Tjaldanesheimilisins í Mosfellssveit
og var í stjóm þess frá 1963 þar
til það var afhent skuldlaust til rík-
isins 1976. Hann var fulltrúi Versl-
unarmannafélags Reykjavíkur á
ASÍ-þingum og var í trúnaðarmann-
aráði VR um áratugi. Sæmdi félag-
ið hann enda gullmerki sínu árið
1973.
Oddgeir kvæntist árið 1939 Sess-
elju Kristínu Kristjónsdóttur, tré-
smiðs í Reykjavík, Jónssonar og
konu hans, Guðrúnar Einarsdóttur.
Börn þeirra eru Jón Rúnar, starfs-
maður í Síldarvinnslunni á Norð-
firði, sambýliskona hans er Ásta
Karlsdóttir, og Bára Björg, flug-
freyja, gift Gunnari Þorsteinssyni,
viðskiptafræðingi hjá verðlagsstjóra
og eiga þau 3 börn.
Oddgeir Bárðarson var góður
félagi og ljúfur í allri framgöngu.
Nú að leiðarlokum minnumst við
þess varla að hafa séð hann nema
brosandi og með einhver skemmti-
legheit á vörum.
Geiri, eins og við kölluðum hann,
var eins og áður sagði mikill fjör-
maður. Margar óborganlegar sögur
sagði hann mér af veiðiferðum sín-
um með Ragnari í Þórskaffí og
Lása kokki. Sem barn man ég eftir
þeim Ragnari er þeir komu í heim-
sókn til Hákonar frænda á Snorra-
brautina á Þorláksmessu, akandi á
jólasveinasleða með hestum fyrir.
Þetta þóttu mér merkilegir menn
og miklir fyrir sér. Enda' voru þeir
það víst oft og tíðum.
Ég vil að lokum þakka fyrir ára-
langa góða viðkynningu við Oddgeir
Bárðarson. Hann sagði stundum
kankvíslegur þegar við mættumst á
morgnana í Laugunum og veður var
óvenju vont úti: „Ja, good morning
Sir. Everything under control og
hægur sunnan sex.“
Nú er Geiri horfinn á braut og
siglir hægan sunnan sex inn í ómæl-
isblámann. Við laugarfélagarnir
stöndum á ströndu og veifum í
kveðjuskyni þegar við sjáum á eftir
svo góðum dreng og skemmtilegum.
F.h. sundfélaga í Laugardal,
Halldór Jónsson.
Ég kveð Rafnkel og hafi hann
þökk fyrir samfylgdina. Guð veri
með honum.
Ingólfur Eyjólfsson.
Mig langar að minnast hans afa
míns í fáeinum orðum. Ég vaknaði
við það að morgni 7. mars að
mamma kom og sagði mér að hann
afi væri dáinn. Við höfðum verið
hjá honum kvöldið áður, hann var
þá búinn að vera mikið veikur í
nokkra daga. Við vonuðum öll að
hann myndi ná sér upp úr þeim
veikindum, því fram að þeim tíma
hafði afi verið hraustur. Hann var
nýbúinn að endurnýja ökuskírteinið
sitt og við bjuggumst alls ekki við
að missa hann svona fljótt. Á með-
an hann lá banaleguna var hann
að hughreysta mig og segja mér
að þetta yrði allt í lagi. Hann var
sáttur við að deyja.
Ég á margar góðar minningar
úr æsku um afa og ömmu. Og eigin-
lega talaði maður aldrei um annað
þeirra án þess að minnast á hitt.
Amma dó í desember 1980 eftir
erfíð veikindi, afí hafði hjúkrað
henni í veikindunum eftir bestu
getu. Eftir það bjó afí einn í húsinu
sínu.
Þó afi væri hættur til sjós þegar
ég fer að muna eftir mér var sjó-
mennskan alltaf ofarlega í huga
honum og hann hætti aldrei að
vera sjómaður.
Oft vorum við búin að fara með
afa í bíltúra upp í sveit öll fjölskyld-
an. Og þá var stundum þröngt set-
ið en alltaf var gaman. Það var líka
árviss viðburður að fara út á Breiða-
merkursand. Á þessum ferðum
hafði afi gaman af að spyija okkur
krakkana um örnefni og bæjarnöfn.
Afi tók oft í spil og var alltaf
tilbúinn að spila við okkur krakk-
ana. Hann las líka mikið, bæði
skáldsögur og ýmsan fróðleik auk
dagblaðanna. Því hann fylgdist allt-
af vel með öllum fréttum og vissi
vel hvað um var að vera í heiminum.
Hann bar alltaf mikla umhyggju
fyrir okkur og hafði áhuga á því
sem við vorum að gera.
Afi var mikill persónuleiki, hann
var örlátur og góður. Það var gott
að leita til hans. Við eigum eftir
að sakna hans afa, það verður tóm-
legt án hans. Guð blessi afa minn.
Olga M. Ingólfsdóttir.
Minning:
Kristín Jónasdóttir
Fædd 22. mars 1903
Dáin 3. apríl 1992
Elsku langamma okkar, Kristín
Jónasdóttir, lést 3. apríl sl. í sjúkra-
húsi Húsavíkur. Hún fæddist í
Presthvammi í Aðaldal 22. mars
1903, og var því á 90. aldursári
þegar hún lést.
Foreldrar ömmu voru Jónína
Kristín Sigtryggsdóttir og Jónas
Sigurbjömsson og var hún elst
bama þeirrar og eina dóttirin sem
lifði, bræður hennar fjórir taldir í
aldursröð vom: Ingólfur, Gunnar,
Sigtryggur og Dagur Sveinn, þeir
eru allir látnir. Amma ólst upp í
Ystahvammi í Aðaldal, en þegar
faðir hennar lést á besta aldri flutti
fjölskyldan til Húsavíkur, þá var
amma um tvítugt. Amma giftist 6.
desember 1930 Sigurmundi Friðrik
Halldórssyni en hann lést árið 1975.
Þau eignuðust tvö börn, Jónas
Halldór og Þóru Kristínu. Jónas er
kvæntur Hrönn Káradóttur og eiga
þau þijú böm og sex barnaböm,
Þóra er gift Magnúsi Andréssyni
og eiga þau eina dóttur, tvö bama-
börn og eitt barnabarnabarn.
Amma var fyrst og fremst hús-
móðir, ein af þessum hógværu og
traustu konum, sem helgaði sig
heimili og börnum og umvafði alla
sína afkomendur ástúð og hlýju og
bar velferð þeirra fyrir bijósti.
Amma var mestan hluta ævi sinnar
heilsugóð og vann mikið, nánast til
hinstu stundar.
Amma og afí bjuggu lengst af á
Laugarbrekku 19 þar sem hún taldi
sig alltaf eiga heima, en síðustu
ellefu árin var hún vistmaður í
Hvammi, heimili aldraðra á Húsa-
vík, þar undi hún hag sínum vel,
vann mikla og fallega handavinnu,
sem nú prýðir heimili ættingjanna,
það var gott að koma í heimsókn
til ömmu, spjalla við hana og segja
frá áhugamálum okkar, því amma
vildi fylgjast með. Fyrir átta vikum
var hún flutt í sjúkrahúsið á Húsa-
vík vegna veikinda, við viljum eins
og hún hefði viljað þakka vistfólki
og starfsfólki í Hvammi samfylgd-
ina svo og starfsfólki sjúkrahússins,
þar sem allir lögðust á eitt að hlúa
að henni og láta henni líða eins vel
og hægt var. Að endingu kveðjum
við elsku ömmu, sem okkur þótti
svo vænt um og óskum henni góðr-
ar ferðar til nýrra heimkynna, þar
sem við vitum að bíða vinir í varpa
og taka á móti henni.
Hafði hún þökk fyrir allt og allt.
Magnea Dröfn og Arngrímur
Iangömmubörn.
Hafnarfjarðarkirkja:
Tónlistarflutningnr um
bænadaga og páska
UM BÆNADAGA og páska verð-
ur mjög vandað til alls tónlistar-
flutnings í Hafnarfjarðarkirkju.
Við helgistund á skírdagskvöldi
16. apríl sem hefst kl. 20 mun Kór
Öldutúnsskóla syngja undir stjórn
Egils Friðleifssonar. Við guðsþjón-
ustuna á föstudaginn langa 17. apríl
sem hefst kl. 14.00 mun Hlín Er-
lendsdóttir, nýorðinn konsertmeist-
ari Sinfóníuhljómsveitar æskunnar,
leika á fiðlu og Sigríður Gröndal
óperusöngkona syngja. Við tvær
messur á páskadag sem hefjast kl.
8.00 árdegis og kl. 14.00 flytur Kór
Hafnarfjarðarkirkju undir stjórn
Helga Bragasonar, kórstjóra og
organista kirkjunnar, messu í B-dúr
Kv. 275 eftir W.A. Mozart ásamt
einsöngvurunum Öldu Ingibergs-
dóttur sópran og Ingu Dóru Hrólfs-
dóttur sópran, Þorsteini Kristinssyni
tenór og Valdimar Mássyni bassa
ásamt hljóðfæraleikurunum Martin
Frewer og Maríu Weiss sem leika á
fíðlu, Jóhannesi Georgssyni sem
leikur á kontrabassa og Guðrúnu
Guðmundsdóttur sem leikur á orgel.
Flutningur mikilfenglegra og fag-
urra tónlistarverka við helgihald um
bændadaga og páska þjónar þeim
tilgangi að glæða trúarskynjun og
vekja lofgjörð þökk og fögnuð vegna
blessunar Drottins.
- Gunnþór Ingason,
sóknarprestur.