Morgunblaðið - 19.05.1992, Side 43
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. MAÍ 1992
43
Minning:
Hlíf Tryggvadóttir
Fædd 2. júní 1908
Dáin 9. maí 1992
Oftast finnst okkur mönnunum
sem yfir skyggi þegar dauðinn
bregður sinni beittu banasigð. Það
fór þó ekki þannig, þegar mér var
flutt sú fregn, að kær vinkona og
samstarfsmaður um tveggja ára-
tuga skeið, Hlíf Tryggvadóttir frá
Ytri-Njarðvík, væri nú lögð upp í
ferðina miklu, sem eitt sinn bíður
okkar allra. Mér fannst þvert á
móti, sem sólin skini skært í skýja-
rofi, þegar minningamyndir liðinna
samverustunda hrönnuðust upp í
huga mínum. Það var alltaf svo
bjart í kringum Hlíf, hvar sem hún
fór. E.t.v. var það einn sterkasti
eiginleikinn í fari hennar, að breiða
birtu og yl yfir umhverfi sitt. Það
finn ég einmitt svo mætavel, þegar
minningin um þessa mikilhæfu
konu sest að völdum í hjarta mínu.
Hlíf Tryggvadóttir fæddist í
Reykjavík 2. júní 1908. Poreldrar
hennar voru hjónin Tryggvi Matt-
híasson, trésmiður og Kristín Þórð-
ardóttir. Þau hjónin eignuðust
þijár dætur. Elst þeirra er Auður,
húsmóðir í Garðinum, en yngri
voru tvíburarnir Nanna og Hlíf.
Nanna er látin fyrir nokkrum
árum. Tveggja ára gömul fluttist
Hlíf með foreldrum sínum og systr-
um suður að Skeggjastöðum í
Garði og þar ólust þær systurnar
upp.
Að loknu námi í barna- og ung-
lingaskóla fór Hlíf til Reykjavíkur
og lærði þar kjólasaum. En hugur
hennar stefndi lengra á náms-
brautinni, enda gædd ótvíræðum
hæfileikum á þeim vettvangi. Hún
hóf nám í Kennaraskóla Islands
haustið 1931 og útskrifaðist þaðan
vorið 1933 með kennarapróf og
auk þess sérstakt söngkennara-
próf. Að námi loknu lá svo leiðin
fyrst til Ólafsvíkur. Þar kenndi
Hlíf við barnaskólann um tveggja
ára_ skeið.
Árið 1935, hinn 9. janúar, gekk
hún svo í hjónaband með unnusta
sínum og skólabróður, Sigurbirni
Ketilssyni frá Álfsstöðum á Skeið-
um. Þau bjuggu fyrst í Reykjavík
og voru þar við kennslu í eitt ár.
Eftir það lá leiðin austur á Eski-
fjörð. Þar kenndu þau hjónin við
barnaskólann næstu fimm árin.
Þá var Sigurbjörn ráðinn skólastj-
óri við Njarðvíkurskóla. Þangað
flutti fjölskyldan 1942 og áttu þau
heima í Ytri-Njarðvík. I Njarðvík
var svo ævistarfið unnið. Hlíf hóf
þegar kennslu hjá manni sínum
og kenndi alltaf á meðan hann var
þar við stýrið. Hennar aðalkennslu-
greinar voru handmennt og söng-
mennt. Annars var hún oftast nær
reiðubúin að grípa þar inn í, sem
þörfin var mest hveiju sinni.
Fyrstu árin í Njarðvík var hún
stundakennari, en frá 1955 var
hún fastráðin þar.
Hlíf var fædd kennari og naut
þess að miðla öðrum af þekkingu
sinni og hæfileikum. Eg kynntist
störfum hennar talsvert náið. Bæði
vorum við samkennarar við Njarð-
víkurskóla á annan áratug og auk
þess var hún organisti og söng-
stjóri í því barnastarfi, sem fram
fór innan vébanda kirkjunnar í
Ytri-Njarðvík á starfsárum mínum
þar syðra.
Það var gott að starfa með Hlíf.
Hún var svo samvinnuþýð, jákvæð
og uppörvandi, að allt starfið var
léttara, ánægjulegra og umfram
allt árangursríkara en jlað ella
hefði orðið. Hún náði oft og tíðum
alveg frábærum tökum á barna-
kórnum sínum, sem alla tíð var
starfandi í Njarðvíkurskóla á með-
an hennar naut þar við. Þá má
ekki gleyma þeim þætti, sem söng-
urinn skipaði í skólastarfinu.
„Syngjandi skóli er góður skóli“
er eftir vitrum skólamanni haft.
Og þá staðhæfingu hygg ég, að
Hlíf hafi sannað með söngkennslu
sinni í Njarðvíkurskóla. Þeir eru
áreiðanlega margir, bæði þátttak-
endur og áheyrendur, sem muna
hinn fagra og fágaða söng, sem
setti svo mikinn svip á hátíðahöld
litlu jólanna í Njarðvíkurskóla. Oft
kom mér í hug englasöngur, þegar
ég hlýddi á hinar björtu, tæru og
glöðu barnaraddir hljóma við und-
irleik ýmiss konar ásláttarhljóð-
færa, sem börnin Iéku sjálf á. Hlíf
stjórnaði, og kórinn hlýddi stjórn-
anda sínum, eins og hún væri að
leika á hljóðfæri.
Stærsta sigurinn tel ég þó, að
kórinn hennar hafi unnið, þegar
hann söng við hátíðarguðsþjónustu
í Innri-Njarðvíkurkirkju á Thork-
illí-hátíðinni svonefndu, þegar
minnisvarði Jóns Þorkelssonar
skólameistara var afhjúpaður 29.
maí árið 1965. Það hefði verið
gaman að eiga upptöku af þeim
söng og eins af lögunum, sem kór-
inn söng úti við afhjúpunina sjálfa.
Þetta var mikil hátíðarstund, en
hápunktur hennar var hinn
ógleymanlegi söngur barnanna.
Árið 1951-1952 var Sigurbjörn
skólastjóri í fríi og dvaldi erlendis.
Tók Hlíf þá að sér hlutverk eigin-
Kveðjuorð:
Anna Bjamadóttir
Fædd 9. júlí 1899
Dáin 15. apríl 1992
Látin er á ísafirði mikil heiðurs-
kona, Anna Bjarnadóttir. Mig langar
til að minnast hennar með nokkrum
fátæklegum orðum. Anna giftist
Ólafi Jakobssyni skósmið. Þau
bjuggu á Urðarvegi 11 svo lengi sem
ég man eftir, en Ólafur lést fyrir
allmörgum árum. Þau eignuðust
saman, stóran, góðan og myndarleg-
an barnahóp, sem ég hef þekkt síðan
ég man eftir mér
Elst er Bjarney, þá Guðbjörg,
Dagrún, Guðrún, Arndís, Ánna
Ólafía (Lóló) sem lést 11. jan. 1956,
þá Jakob og yngst Fjóla. Oft var
þröngt í litla húsinu, sem von var,
en mikill kærleikur og hjartahlýja.
Ég kom í litla liúsið á mínum
barna- og uppvaxtarárum. Þangað
var gott að koma, og á ég góðar
minningar frá þessum árum. Já, það
var stór barnahópurinn sem þau
eignuðust, samt ólu þau upp eitt
barnabarn, hana Steinunni. Eftir að
ég flutti suður hef ég alltaf komið
við hjá Önnu þegar ég hef farið
vestur á ísafjörð. Oft hef ég minnst
þessarar góðu konu eftir að ég varð
fullorðin, sérstaklega fyrir hvað hún
var alltaf hlý og notaleg. Aldrei
heyrði ég hana kvarta, eða tala illa
um nokkurn mann. Þó að þau væru
svona mörg í litla húsinu fékk ég
oft að bætast í hópinn. Svo er það
eitt sem ég hef tekið eftir, en það
er hvað sambandið milli hennar og
barnanna hefur ætíð verið gott. Ég
veit að Adda vinkona mín hefur
hugsað vel um mömmu sína, og
reyndar þau öll, enda var Anna allt-
af boðin og búin að rétta hjálpar-
hönd ef á þurfti að halda.
Síðast kom ég til Önnu sumarið
1989, en þá var hún flutt í Hlíð, hús
aldraðra á ísafirði. Það var sama
viðmótið sem mætti mér. Ellen mín
ert þú komin? Ég held að við fáum
okkur nú kaffisopa. Þá rifjuðum við
allt mögulegt frá fyrri tíð, hún nefndi
hitt og þetta í sambandi við okkur
Öddu frá fyrri árum. Já, hún Anna
var engin venjuleg kona hún var
kjarkmikil Alþýðukona sem vert er
að muna eftir.
Ég sendi börnum, tengdabörnum
og barnabörnum samúðarkveðjur.
Ég á minninguna um hana hreina og
fagra.
Ellen Einarsdóttir.
manns síns og var settur skólastj-
óri í fjai'veru hans. Fórst henni það
vel úr hendi eins og flest það sem
að skólastarfi laut.
Hlíf kom víðar við sögu á vett-
vangi söng- og tónlistarmála í
Njarðvík en í sambandi við skóla-
kórinn og söngkennslu í skólanum.
Árið 1944 var Innri-Njarðvíkur-
kirkja endurvígð og Innri-Njarðvík
gerð að sérstakri sókn. Þá tók
Hlíf að sér að æfa upp nýjan kór
þar í hverfinu og stjórnaði honum
til 1948.
í Ytri-Njarðvík var engin kirkja.
En reglulegt guðsþjónustuhald
hófst þar árið 1954 og fóru guðs-
þjónusturnar fram í samkomuhús-
um þar. Nokkru síðar hófst Hlíf
handa og stofnaði kirkjukór í Ytri-
Njarðvík og söng hann jafnan við
guðsþjónustur þar upp frá því, með
örlitlum hléum þó. Síst ber að van-
meta og vanþakka hinn mikla og
einlæga áhuga söngfólksins, sem
hlaut að starfa við mjög erfiðar
aðstæður. En fyrst og fremst var
það þó hinn óbilandi baráttuhugur
söngstjórans, sem hélt liðinu sam-
an, bar starfið uppi og náði oft og
tíðum alveg ótrúlegum árangri.
Marga Ytri-Njarðvíkinga
dreymdi um að eignast sína eigin
kirkju. Sá draumur varð að bless-
uðum veruleika á sumardaginn
fyrsta 1979. Við þá framkvæmd
lögðust margir á eitt. En sannfær-
ing mín er sú, að með því góða
og gifturíka starfi, sem Hlíf innti
af hendi með söngstjórn sinni,
bæði meðal barna og fullorðinna,
megi telja hana í hópi hinna
fremstu og virkustu brautryðjenda
að kirkjubyggingunni.
Auk tímafrekra starfa að söng-
stjórn og organleik tók Hlíf tals-
verðan þátt í félagsmálum Njarð-
víkinga. Hún var t.d. formaður
kvenfélagsins Njarðvíkur árin
1943-1945 og 1951-1954.
Af því sem hér hefir verið sagt
mætti draga þá ályktun, að Hlíf
liafi ekki haft mikinn tíma aflögu
til að sinna húsmóðurstörfum. En
því fór víðs fjarri. Hún bjó fjöl-
skyldu sinni fagurt heimili og gest-
risni var hjá þeim hjónum í háveg-
um höfð. Sjálfur minnist ég margra
ógleymanlegra ánægjustunda á
heimili þeirra við Þórustíginn í
Ytri-Njarðvík og þeir eru áreiðan-
lega mjög margir, sem eiga bjartar
minningar í barmi geymdar frá
samverustundum með þeim hjón-
um á heimili þeirra.
Börnin eru fimm talsins og öll
á lífi. Elstur er Tryggvi, verkfræð-
ingur og framkvæmdastjóri,
kvæntur Siglindu F. Klein, þau búa
í Reykjavík, þá er Kristín, kennari
og húsmóðir í Reykjavík, gift Sig-
urði Halldórssyni arkitekt, Drífa
er húsmóðir og rekur gistiheimili
í Lúxemborg, gift Þórði Sæmunds-
syni flugvirkja, Álfdís Katla býr í
Tampa í Flórída í Bandaríkjunum
og yngstur er Þráinn, verkfræðing-
ur búsettur í Suður-Afríku, kona
hans, Susan, er af ensk-hollensk-
um ættum. Afkomendur þeirra
hjóna eru í dag 33 talsins.
Hlíf hélt áfram kennslu til 1978.
Eftir það bjuggu hjónin áfram í
Ytri-Njarðvík til 1985. Þá um vor-
ið fluttu þau til Reykjavíkur og
bjuggu í Stóragerði 34 þangað til
í nóvember 1991, er þau fluttu á
dvalarheimilið Litlu-Grund.
Síðustu þijú árin átti Hlíf við
ört vaxandi vanheilsu að stríða.
Það var því sannkölluð lausnar-
stund, þegar augu hennar lukust
aftur í síðasta sinn hinn 9. maí
síðastliðinn.
Ég kom síðast á heimili þeirra
hjóna á sólbjörtu síðdegi í júnímán-
uði 1988. Það var alveg jafn gott
og gaman að sækja þau heim þá
eins og forðum suður í Njarðvík.
Sama glaðværa gestrisnin, vinátt-
an og hlýjan. Tíminn tók á flug.
Það var liðið langt á kvöld, þegar
ég loksins kvaddi, þó að ekki virt-
ist það vera nema ein örskots-
stund. Þau hjónin fylgdu mér fram
á ganginn. Þangað inn var kvöld-
sólin að senda síðustu geislana
sína. Enn sem fyrr ljómaði birtan
í þeim ranni, þar sem Hlíf Tiyggva-
dóttir réði ríkjum. Það var einmitt
þessi sólskinsmynd, sem fyrst kom
fram í huga minn, þegar Sigur-
björn tjáði mér lát konu sinnar.
Og nú sé ég hana í anda, þar sem
hún gengur, á bjartri geislabrú,
burtu frá dauðanum til lífsins.
Vini mínum, Sigurbirni, börnum
hans og fjölskyldum þeirra sendi
ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur og bið þeim Guðs blessun-
ar í bráð og lengd.
Björn Jónsson.
Eitt sólríkt júníkvöld fyrir 34
árum steig ung kona sín fyrstu
spor á íslenskri grund. Við land-
ganginn stóðu tengdaforeldrar
sem sáu hana þarna í fyrsta sinn.
Faðirinn var heldur skeptískur á
svipinn, en konan opnaði faðminn
á móti konunni, sem sonur hennar
var að koma með frá Þýskalandi.
Síðan var faðmur hennar ætíð
opinn þrátt fyrir tungumálaerfið-
leika í byijun. Henni Hlíf tengda-
mömmu minni þótti vænt um börn-
in mín, og ekki síst um nýjasta
fjölskyldumeðiiminn, fyrsta barna-
barnið mitt.
Móður minni sem síðustu árin
kom árlega til íslands tengdist hún
vináttuböndum og það eru ekki
fáar myndirnar sem teknar voru
af þeim sitjandi saman brosandi
hvor til annarrar þrátt fyrir að þær
skildu ekki mál hvor til annarrar.
Því miður hafði hún ekki tæki-
færi til að kynnast öðrum ættingj-
um mínurn persónulega fyrr en
fyrir tveim árum, en hún fylgdist
ætíð með þeim og spurði um líðan
þeirra. Með árunum bættust fleiri
og fleiri útlendingar í fjölskylduna
og alltaf var hún reiðubúin að taka
á móti þeim með hlýju og vinsemd.
Að leiðarlokum vil ég þakka
henni allt gott, líka fyrir hönd
barna minna og ættingja. Megi hún
fá hvíld eftir langa og farsæla ævi.
Siglinde Sigurbjarnarson.
Ævintýraleg sumardvöl í sveit
fyrir 6 til 12 ára börn
að sumardvalarheimilinu
Kjarnholtum í Ðiskupstungum.
Á áttunda starfsári okkar bjóðum við uppá fjölbreytta og
vandaða dagskrá undir stjórn reyndra leiðbeinenda:
Reiðnámskeið, íþróttir, leiki, sveitastörf, siglingar, sund,
ferðalög, kvöldvökur o.fl.
VERÐ:
í tilefni þjóðarsáttar höldum við verðinu óbreyttu frá því í fyrra:
1 vika kr. 15.800,2 vikur kr. 29.800.
Staðfestingargjald fyrir 1 viku kr. 5.800, fyrir 2 vikur kr. 9.800
Systkinaafsláttur: 1 vika kr. 1.200, 2 vikur kr. 2.400
Tímabil:
31. maí - 6. júní 28. júní - 4. júlí 26. júlí - 1. ágúst
7. júní - 13. júní 5. júlí - 11. júlí 3. ágúst - 9. ágúst
14. júní - 20. júní 12. júlí —18. júlí
21. júní-27. júní 19. júlí - 25. júlí
Innritun og upplýsingar
sími 98-68808 á daginn og 98-68991
um kvöld og helgar.