Morgunblaðið - 10.06.1992, Qupperneq 49

MQRGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR IO. JÚNÍ 1902
49
alltaf að reyna að hætta. Þótt allir
í kringnm hann væru að reyna að
hætta að reykja virtist það engin
áhrif hafa á hann. Honum fannst
það engu máli skipta.
En einn góðan veðurdag fyrir um
það bil 15 árum, eftir 30 ára reyk-
ingar, ákvað hann að hætta að
reykja. Og Doddi hætti að reykja
án þess að hafa minnsta orð á því
við nokkurn mann og reykti aldrei
upp frá því. Þetta lýsir frænda mín-
um vel. Hann var ekki maður há-
stemmdra yfirlýsinga. Ekki dæmi
um manninn, sem sveiflast milli
fyrirætlana og engra athafna. Festa
og skapstyrkur voru ráðandi í lund-
erni hans. Orð hans voru betri en
loforð margra annarra.
Þau Dæja og Doddi bjuggu sam-
an í Kópavogi í 41 ár, fyrst við
Kársnesbraut, síðar að Víðigrund.
Doddi var ákaflega ánægður með
húsið á Víðigrund. Hann taldi árin
þar bestu ár ævi sinnar. Enda hús-
ið vinalegt og vistlegt og umhverfíð
hlýlegt.
Þar hafa þau Dæja átt mörg
ánægjuleg ár. Bæði hafa þau ríku-
lega notið samvista við barnabörn-
in. Doddi hélt mikið upp á barna-
börnin. Það var eins og raddblærinn
breyttist og augun ljómuðu, þegar
hann var að segja mér sögur af
þeim. Mér er minnisstæð mynd, sem
ég sá af Dodda uppi í sófa liggj-
andi með fimm barnasyni klifrandi
yfir sig.
Reyndar lifði Doddi fyrir fjöl-
skyldu sína, konu, börn, og barna-
börn. Langur vinnudagur hans var
til þess að tryggja þeim öryggi og
vellíðan.
Líf hans var ekki áberandi í fjöl-
miðlum eða félagslífi. Þó hafa bæk-
ur verið skrifaðar um ómerkari ör-
lög en hans.
Það er svo misjafnt hvaða gildi
menn meta mest í lífinu. Þeir, sem
mesta áherslu leggja á yfirborðs-
gildin, grípa oft í tómt þegar yfír
lýkur. Ég held að Þórður Guð-
mundsson hafí valið góð gildi.
Doddi átti það til að vera hjátrú-
arfullur. Eins og sjómenn taka mið
af fjöllum og tindum tók hann
stundum mið af dögum. Anna, dótt-
ir hans, sagði mér að hann hefði
aldrei getað hugsað sér að kaupa
nýjan bíl á mánudegi og fýrsta túr-
inn á nýjum bíl gaf hann alltaf.
Er það ekki undarlegt að þessi
maður, sem þannig tók mið af dög-
um, skyldi deyja á laugardegi?
Síðustu mánuðina vissi Doddi
vel, hvert stefndi. En hann ræddi
það ekki við neinn, það mátti eng-
inn vita. Að honum var aldrei neitt.
Jafnvel á sjúkrahúsinu áttaði hjúkr-
unarfólkið sig á því að þessi mikið
veiki maður kvartaði aldrei. Að
honum var ekkert.
Báðir vissum við þó, að þetta gat
ekki verið spurning um langan tíma.
En styttra var eftir en ég áttaði
mig á.
011 stöndum við ráðþrota frammi
fyrir óræðum rökum tilverunnar.
Spyijandi óvissan tekur huga minn.
Gáta lífs og dauða verður mörgum
torráðin.
Sé hún rétt ráðin þannig, að líf
sé eftir þetta líf, gleðst ég yfir að
eiga eftir að hitta Dodda frænda
minn aftur. Þar sem Snæfellsjökull
gnæfir við himin og úthafsaldan
lemur ströndina væri gaman að
ræða við hann um liðna tíma. Við
mundum ganga upp að jöklinum
og horfa til hafs.
En sé lífsgátan rétt ráðin á þann
veg, að dauðinn sé dauði og síðan
ekki meir, gleðst ég yfir að eiga í
huga mér ófarið örstutt æviskeið
minninguna um þennan frænda
minn, óbilandi æðruleysi hans og
festu. Slíkar minningar eru góð
kjölfesta í öldurótinu.
Dæju og börnum þeirra Dodda
og barnabörnum færi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Guðmundur G. Þórarinsson.
Þegar ég heyrði lát Þórðar mágs
míns setti mig hljóða þó við því
mætti búast hvenær sem var því
hann var búinn að vera lengi veikur
þó að hann bæri það ekki utan á
sér. Hann var sérstaklega harður
af sér og hafði ótrúlega mikið hug-
rekki og sálarstyrk, fram á síðustu
stund var hann að ráðleggja börn-
um sínum hvað þau ættu að gera
og Dæju konunni sinni með garð-
inn. Hann var alltaf vakinn og sof-
inn fyrir heill heimilisins enda mik-
ill heimilisfaðir.
Foreldrar Þórðar voru hjónin Ól-
afía Katrín Sveinsdóttir og Guð-
mundur Þórðarson, sjómaður,
Hruna, Ólafsvík, Snæfellsnesi. Þau
voru átta systkinin, elsta barnið dó
aðeins fárra mánaða gamalt, dreng-
ur, Hallgrímur, svo er Kristín Aðal-
heiður sem nú er látin, María,
Nanna, Guðrún Andrea og Guð-
mundur.
Þetta var stórt heimili og þurfti
því mikils með enda voru foreldrar
hans afburða duglegar manneskjur.
Snemma fór Þórður að fara með
föður sínum til sjós eins og altítt
var á þeim tímum þar sem lifsbjörg
fólks byggðist nær algjörlega á
sjónum ásamt einhvetjum landbún-
aði.
Árið 1935 missti Þórður föður
sinn, um 1938 flytur fjölskyldan
suður til Reykjavíkur, þá fer hann
til sjós á bát suður í Keflavík, en
fljótlega fer hann að keyra leigubíl
og átti það eftir að vera ævistarf
hans, eða yfir 50 ár.
Þórður giftist 1945 Dagmar
Clausen frá Hellissandi og eiga þau
þijú börn: Guðmundur lögfræðing-
ur í Kópavogi, giftur Margréti
Lindu Þórisdóttur. Þau eiga þijú
börn, Guðmund, Ingva Þórð og Jón-
as Þór; Þórður lögfræðingur í Kópa-
vogi, giftur Lindu Leifsdóttur, eiga
þau tvær dætur, Telmu, Dagmar
og Sjöfn, sem Þórður átti áður;
Anna María hjúkrunarfræðingur
Húsavík, gift Ragnari Jóhanni Jóns-
syni og eiga þau þijú börn, Þórð
Rafn, Jón Rafn og Atla Þór.
Þórður og Dæja byijuðu að búa
í Reykjavík, síðan réðust þau í að
byggja hús á Kársnesbraut í Kópa-
vogi ásamt bróður Dæju, en síðustu
14 árin hafa þau búið á Víðigrund
25, Kópavogi. Þetta sýnir hvílíkur
dugnaður var í þessum manni,
komnum á sjötugsaldur, að fara að
byggja heilt hús og vann að því
mest sjálfur og þar að auki var
heilsan farin að bresta. Mér er það
minnisstætt þegar ég kom til þeirra
í heimsókn þar sem hann var að
múrhúða húsið að utan, hvað hann
tók stóra færu og hvað hann fylgdi
verkinu vel eftir. Þarna var maður
sem kunni að vinna, það var öldu-
fall breiðfírskra sjómanna í hreyf-
ingum hans.
Þeim fer fækkandi sem lifðu
þessa miklu þjóðfélagsbyltingu og
gömlu verkmenningu sem aðeins
mun geymast í bókum og ritum.
Þarna er aðeins stiklað á stóru yfir
ævi manns sem geymir mikla sögu.
Ég mun sakna hans og heimsókna
hans á sunnudögúm, þegar þau
Dæja komu í Hafnarfjörð. Honum
þótti gaman að koma í Hafnarfjörð,
fara niður að höfn, sjá skipin, keyra
meðfram ströndinni. Hann fýlgdist
vel með öllu athafnalífi og þjóðmál-
um, eins var hann náttúruunnandi,
hlúði vel að smáfuglunum í garðin-
um sínum þegar kalt var á vetrum.
Já, hann var verkamaður í víngarði
drottins.
Ég vil geyma minningu um góðan
mann og bið Guð að styrkja og
styðja Dæju og börnin og alla hans
vini og vandamenn.
Nú til hvíiu halla ég mér,
höfgi á augu síga fer
alskyggn drottinn augun þín
yfír vaki hvílu mín.
(Hensel - SB 1886 - Stg. Thors.)
Matthildur Þ. Matthíasdóttir.
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast afa okkar, Þórðar Guð-
mundssonar, sem lést í Borgarspít-
alanum að kvöldi laugardagsins 30.
maí síðastliðins.
í okkar huga var afi Þórður ein-
stakur maður. Alltaf þegar við vor-
um með honum, einn eða fleiri,
fundum við, svo ekki varð um villst,
að í hjarta hans áttum við okkar
sess. Það leynir sér heldur ekki
þegar hann hefur nú verið frá okk-
ur tekinn að myndast hefur tóma-
rúm í tilveru okkar. Tómarúm sem
enginn nær að fýlla. Eftir sitja
minningarnar sem enginn nær að
taka frá okkur og þær munu lifa.
í minningunni verður afí áfram
okkar förunautur. Minningarnar
munu þannig um ókomin ár vekja
upp barnshjartað í okkur, sem von-
andi verður jafnt stórt og barns-
hjartað hans afa. Hjartað sem
mætti okkur í hvert sinn sem við
hittumst og rúmaði okkur alla.
Alltaf þegar við komum í heim-
sókn til afa Þórðar og ömmu Dæju
var okkur tekið með opnum örmum.
Þá skipti ekki máli hvort afí var
bundinn yfír einhveijum verkum,
en hann var alltaf eitthvað að bard-
úsa, eða þreyttur eftir eril dagsins.
Afi Þórður naut sín á ferðalögum,
í hvíld frá amstri hversdagsleikans.
Þá gaf hann okkur allan þann tíma
sem hann hafði. Það voru sérstakar
unaðsstundir sem færðu okkur gleði
sem gleymist seint. Reyndar höld-
um við að hann hafí stundum geng-
ið lengra en bæði ömmu Dæju og
foreldrum okkar fannst tilhlýðilegt.
Hann átti nefnilega til að taka full-
an þátt í ærslum okkar. Þá var
hann einn af hópnum og það var
ekki langt í strákinn hjá afa.
Afi Þórður var búinn að bera
sjúkdóm sinn lengi. Hann var ekki
sú manngerð sem kvartaði undan
örlögum sínum eða bar þjáningar
sínar á torg. Samt leyndu þær sér
ekki þegar á leið. Eftir sem áður
reyndi hann alltaf að gera sem
minnst úr þeim. Þannig var afi
Þórður. Og þrátt fyri baráttu, sem
einkenndist af æðruleysi, hafði
maðurinn með ljáinn betur fyrir
rest. Við trúum því að góður Guð
geymi afa og að honum líði nú vel.
Það er okkur huggun á erfiðum tím-
um.
Elsku amma Dæja, við vitum að
sorg þín er mikil og að það er þung-
bært að sjá á eftir lífsförunaut sín-
um eftir öll þessi ár. En það er
huggun harmi næst að vita að hjá
Guði líður afa vel. Megi góður Guð
styrkja þig og blessa í sorg þinni.
Barnabörn.

Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
GUNNAR MARTEINSSON,
Miðtúni 56,
Reykjavik,
sem andaðist 31. maí sl., verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 11. júní kl. 13.30.
Sesselja Einarsdóttir,
börn, barnabörn
og barnabarnabörn.

Innilegar þakkirfyrir auðsýnda vináttu, hjálpsemi og samúð vegna
andláts bróður okkar,
ÞORSTEINS JÓNSSONAR
bónda á Kaðalsstöðum.
Sérstakar þakkir færum við sveitungunum fyrir að heiðra minn-
ingu hans eftirminnilega á útfarardaginn.
Ástri'ður Jónsdóttir,
Ólafur Jónsson,
Ólína I. Jónsdóttir
og fjölskyldur.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR INGIBJARGAR SVEINSDÓTTUR
frá Seljanesi.
Páll Jónsson,
Unnur Stefánsdóttir,
Wívi' Hassing,
Dagbjört Hafsteinsdóttir,
Dagný Stefánsdóttir,
Sveinn Jónsson,
Magnús Jónsson,
Sesselja Jónsdóttir,
Jón Hjálmar Jónsson, Svala Sigurvinsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
við fráfall móður okkar, tengdamóður,
systur og ömmu,
MARGRÉTAR D. ODDSDÓTTUR,
Blöndubakka 3,
Reykjavik.
Guð blessi ykkur öll.
Haraldur Harvey, Þóra Geirs,
Ragnheiður Harvey, Ole Bjorn Salvesen,
Magdalena Oddsdóttir,
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og jarðarför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR SIGURÐSSONAR
frá Katadal.
Ragnhildur Levy,
Ögn Guðmundsdóttir,
Benedikt Jóhannsson,
Sigurður Ingi Guðmundsson,
Ragnhildur Guðrún Benediktsdóttir,
Gestur Benediktsson,
Jóhann Ingi Benediktsson.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, er sýndu okkur samúð,
vináttu og hlýhug við andlát og útför eiginkonu minnar, móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ELÍNAR ELÍASDÓTTUR,
Tryggvagötu 10,
Selfossi.
Maril Jónsson,
Jenný Marilsdóttir, Kjartan Bjarnasson,
Sigrún Marilsdóttir, Einar Páll Sigurðsson,
Elsa Marilsdóttir, Davið Vokes,
Óskar Marilsson, Guörún Guðmundsóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
JAKOBÍNU JÓNSDÓTTUR,
Brávallagötu 48.
Sérstakar þakkir viljum við færa öldrunardeild Borgarspítalans
og Ferðaþjónustu fatlaðra fyrir hlýhug og góða umönnun.
Garðar Árnason, Hanna Kjærnested,
Kristjana Stella Arnadóttir, Kristján Pétursson,
Ragnheiður Erla Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu vegna andláts
og útfarar föður míns og tengdaföður, afa okkar og langafa,
KRISTJÁNS ÁSGEIRSSONAR,
Hvassaleiti 97,
Reykjavfk.
Edda Kristjánsdóttir,
Kristján Sigurmundsson,
Helga Sigurmundsdóttir,
Anna Sigurmundsdóttir,
Jón Sigurmundsson,
Friðrik Sigurmundsson,
Einar Sigurmundsson
Sigurmundur Jónsson,
Anna Eli'sabet Ólafsdóttir,
Guðjón Þorkelsson,
Helgi Tómasson,
Sjöfn Guðmundsdóttir,
Vigdfs Klemenzdóttir,
og langafabörnin.