Morgunblaðið - 16.07.1992, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. JÚLÍ 1992
_____BUMKRÐECKHT ////A
SUMARTILBOÐW
wr^fscT
KR. 4.990

B)l»jl!»!tUff
Söiustaðir um land allt
SINDRI
■sterkur í verki
SLÍPIROKKUR 4i/?" 720W
HLEÐSLUBORVEL 7,2V bd 60;
HRISTARI 1/4 ORK aoi í
VINNUBORÐ w,
BORVELMEÐ OLLU 13MM 550W bdisjr
BORGARTÚNI 31 • SÍMI 6272 22
Ingigerður Einars-
dóttir - Minning
Amma Ingigerður er látin, hvað
er það þó 93 ára gömul kona gefí
upp öndina, eðlilegur og sjálfsagður
hlutur í sjálfu sér, bara ef þetta
væri ekki hún amma mín. Það eru
þessi persónulegu nánu vina- og
ættartengsl sem skipta svo miklu
máli alls staðar í þessum heimi
okkar, sem gera lífið svo dásamlegt
ef við kunnum aðeins að taka því
eins og hún amma mín gerði og
kenndi fólkinu sínu með góðu for-
dæmi alla ævi. Aldrei annað en
jákvæðir hlutir, aldrei kvartanir um
að einn eða neinn hefði það betra
en annar. Alltaf hin örugga sanna
trú á hinn hæsta höfuðsmið og
skapara himins og jarðar og örugga
vissu um áframhald í öðru lífi fyrir
okkur öll að þessu loknu.
Mér var oft hugsað til þess þeg-
ar við ræddum saman og hún sagði
mér sögur úr lífinu frá því í gamla
daga að aldrei muni nokkur kyn-
slóð hafa upplifað aðrar eins framf-
arir á sviði tækni og vísinda og hún
amma mín, þrátt fyrir það að
mannssálin og mannslíkaminn
breyttust ekki neitt. Bíll, flugvél,
já vegir og brýr, ekkert af þessu
var til í hennar æsku og unglingsár-
um. Sjálfsagður hlutur eins og brú
yfír Lagarfljót var óþekkt, hvað þá
heldur minni ár. Frásögumar af
því hvemig stóru viðarbútunum frá
Reyðarfirði var komið yfir vegleysu
upp á Hérað er verið var að byggja
Lagarfljótsbrúna knýr mann til að
hugsa eilítið eins og fólk gerði á
þeim tímum. Eða þá sögur hennar
af heilsufari landsmanna á þessum
tíma. Faðir hennar og nafni minn
var sá eini sem upp komst af sjö
systkinum og á einu og sama árinu
missti móðir hans mann sinn og
fimm böm, sennilega allt úr berkl-
um, sem þá vom að byija að heija
á ísland af fullum krafti.
Tvær heimsstyijaldir lifði hún
amma mín. Kjarnorku- og vetnis-
sprengjuna, fæðingu og fall heims-
velda, ekki með því að lesa sögur,
heldur með því að fylgjast með
hlutunum þegar þeir gerðust raun-
verulega.
Hún fæddist á Kirkjubæ í Hró-
arstungu 2. október 1898. Foreldr-
ar hennar voru Einar prófastur
Jónsson, síðar á Hofi í Vopnafirði
og Kristín Jakobsdóttir. Ingigerður
var lang yngst fjögurra systkina
en þau voru Vigfús sem síðar varð
skrifstofustjóri í Stjórnarráðinu,
Sigríður kennari sem dó ung og
Jakob prófastur á Hofi í Vopnafirði
eftir föður sinn. Örlögin höguðu
því svo að hún amma mín fæddist
í sama herbergi og sama húsi og
tengdasonur hennar verðandi og
faðir minn Sindri Siguijónsson
rúmum 20 ámm síðar. Á Kirkjubæ
lifði hún svo bemskuárin, fluttist
þaðan með foreldrum sínum að
Desjamýri í Borgarfirði eystra árið
1909 og þaðan að Hofi í Vopna-
fírði 1912, en þar átti hún heima
blómaskeið lífs síns, fyrst sem
prestsdóttir og síðan sem eiginkona
ráðsmannsins þar Helga Tryggva-
sonar, síðar bókbindara og þekkts
bókamanns úr bókaheimi Reykja-
víkurborgar og vom þau gjaman
eftir það kennd við Hof. Við barna-
bömin nutum svo góðs af því að
frændi okkar bauð okkur að vera
í sveit hjá sér sumar eftir sumar.
Urðu því sögumar hennar ömmu,
sérstaklega um laxveiðina þegar
dregið var fyrir sérlega áhugaverð-
ar fýrir ungan veiðimann, þegar
oft fengust 20-30 laxar í einum
fyrirdrætti á góðum stöðum í ánni.
En er séra Jakob lét af störfum
höfðu faðir og sonur þjónað Hofs-
prestakalli samfellt í meira en hálfa
öld.
Fyrir seinna stríð flytja þau svo
til Reykjavíkur afi og amma, en
þar sem ég varð ekki til fyrr en í
miðju stríði eru mínar fyrstu bem-
skuminningar frá ömmu undir lok
stríðsins er hún bjó úti á Grímsstað-
arholti á Lóugötu 2. Lóugata 2
fannst mér alla tíð bera af öðrum
heimilum manna eins og gull af
eiri og hápunktur tilverunnar í „den
tid“ var að fá að gista hjá afa og
ömmu og notaði ég gjarnan öll ráð
tæk til þess. Alla tíð síðan hefur
hún verið hinn fasti hornsteinn í
mínu lífi og minnar fjölskyldu og
fyrir okkur barnabörnin var hún
sífellt ljósi punkturinn í tilverunni
sem aldrei bar skugga á. Kona sem
smitaði frá sér mannkostum, kær-
leika og Guðsblessun með því einu
að vera sú sem hún var. Hún náði
að halda fjölskyldu sinni saman
streitulaust á einstæðan hátt,
þannig að öllum leið vel bara að
vera nálægt henni. Framan af voru
jólaveislur ömmu og afa einn af
hápunktum jólanna þar sem börn
og barnabörn og síðar barnabarna-
böm komu saman. Þegar námi
mínu lauk og ævistarfíð byijaði
urðum við viðskila, næstum áratug,
þó þannig að hún kom að heim-
sækja okkur út til Álaborgar í júlí-
mánuði 1972 og var það með kær-
komnari heimsóknum á meðan á
dvöl okkar í Danmörku stóð. Þá
upplifði ég einstæðan atburð er ég
keyrði ömmu og afa, ásamt
mömmu og pabba niður til Kolding.
í Kolding hafði amma verið á hús-
mæðraskóla árið 1919. Ég hafði
enga nákvæma leiðarlýsingu annað
en það sem amma sagðist þekkja
vel hvar skólinn væri, hann væri
Steinvari 2000
Þegar engin önnur málning er nógu góð
Þeir scm vilja vanda til hlutanna, eða beijast
gegn alkalí- og frostskemmdum, mála með
Steinvara 2000 frá Málningu hf.
Steinvari 2000 býður upp á
kosti, sem engin önnur
utanhússmálning á stein
hefur í dag. Hann stöðvar
því sem næst vatnsupptöku
steins um leið og hann gefur
steininum möguleika á að
„anda“ betur en hefðbundin
plastmálning. Viðloðun
Steinvara 2000 við stein er
gulltrygg, unnt er að mála með honum við
lágt hitastig, jafnvel í frosti, hann þolir regn
eftir um eina klst. og hylur auk þess
fullkomlega í tveimur um-
ferðum. Steinvari 2000 er
góð fjárfesting fyrir húseig-
endur. Veðrunarþol hans og
ending er í sérflokki og
litaval fallegt. Steinvari
2000 er málning fagmanns-
ins, þegar mæta þarf hæstu
kröfum um vemd og end-
ingu.
Næst þegar þú sérð fallega málað hús - kynntu þér þá hvaðan málningin
er
u,
málninghlf
- það segir sig sjdlft -