Morgunblaðið - 16.07.1992, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. .JULI 1992
THmUMSH Ktðiomsui H fifiu
n itirm mmmm
Thailendinar eru þekktir ffyrir
sérstæða og girnilega
matargerð. Við bjóðum
ykkur velkomin í thailenska
hlaðborðið okkar.
Matseðill hússins
í fullu giídi.
Lystauki að hætti hússins
Forréttur:
Tom Yum súpa
Aðalréttir:
Thailenskir sjúvarréttir með
grænmetissalati
YAM TA - LEA
Súrsætt lambakjöt
PAD PHATWAN KE
Djúpsteikt egg í tanmarinsósu
KEIWAN
Nautakjötí massamansósu
MASAMAN-NUER
Svínakjöt ó thailenska visu
TOD MAN MOO
Fiskbollur í grænni karrýsósu
KAENG KHIEU WAN-PLA
Pönnusteiktar hrísgrjónanúðlur með grænmeti
KUEYTEOWPADTAI
Ofnsteiktur kjúklingur með thailensku kryddi
KAIWAN
Austurlenskt salat
Eftirréttur
AGAR-AGAR óvextir
Ver& á mann
kr. 1.490.-
Fyrir börnin: Djúpsteiktur Bankok kjúk
með frönskum kartöflum á kr. 550.-
niiis m iniiiMii
Frí heimsendinarþjónusta fyrir tvo eða fleiri frá kl. 18.00. Laugavegi 10 - sími 626210
p mt w
i 1 f ) á hverjum degi!
Bjami Bjarnason í
Hörgsdal — Minning
Fæddur 12. maí 1902
Dáinn 6. júlí 1992
Ekkert er svo sem áður, er okkur
berast fregnir af fráfalli vina og
náinna samferðamanna frá æskuár-
um. Við, sem erum fædd og uppalin
í fagurri íslenskri sveit á fyrstu ára-
tugum þessarar aldar, erum forrétt-
indafólk. Eftir aldalangt harðræði,
hungur og heilsuleysi barst hingað
eldmóður ungmennafélaga og ann-
arra hugsjónarmanna, sem boðuðu
þjóðinni bjartari tíð. Þá var vor í lofti,
hlýviðrisskeið á náttúru og mannlífi,
frelsisþrá og framfarasókn, sem lyfti
skjótt grettistökum um land allt.
Bjami Bjamason, frændi minn í
Hörgsdal, var sannur fulltrúi þessar-
ar aldar, síungur í anda, bjartsýnn
og glaður til síðustu stundar, þótt
stundum blésu næðingsvindar um
gróðurlendur og mannlíf.
Vert væri að gera langri viðburð-
arævi hans góð skil, en mér verður
það eigi auðið að þessu sinni. Verður
því aðeins drepið hér á fáein atvik,
sem ofarlega em í huga þegar hann
er kvaddur að loknu farsælu ævi-
starfi í átthögum okkar.
Barlómur og bölsýni voru honum
ijarlæg svo og vanþakklæti. Fátt
hygg eg lýsa betur lífsviðhorfi hans
en þau svör er hann gaf á efri ámm
hvert sinn, er borið var saman mann-
líf fyrr og nú: „Það er allt betra nú
en það var áður.“ í þessari lífsskoðun
hans fólst ekki vanmat á verðmætum
fyrri tíðar né heldur blindni á mistök
og ágalla nútíðarsamfélagsins. Þótt
hann væri sjálfur alinn upp á góðu
heimili við farsælan efnahag, þá vissi
hann að svo var ekki um alla sveit-
unga og samferðamenn. En hann
hafði hins vegar séð hér verða stór-
stígar framfarir í heilbrigði, lífsskil-
yrðum og öryggi allra, lifað stórstíg-
ustu framfaraskref, sem þjóð okkar
steig á jafnmörgum áratugum og
grannþjóðimar höfðu þurft aldir til.
Bjami í Hörgsdal var virkur þátt-
takandi í þessum hamfömm þjóðar-
innar, þar sem framlag íslensku
bændastéttarinnar var eigi veiga-
minnst; ræktun landsins, virkjun
bæjarlækja til rafvæðingar, vega-
lagning, traust endumýjun alls húsa-
kosts og vélvæðing búsáhalda og
heimilistækja tryggði gmnn að stór-
bættu heilsufari og því farsæla
mannlífí, sem komandi kynslóðum
er nú búið hérlendis svo að betra
þekkist vart.
Minningar em margar og kærar
allt frá fyrstu dögum. Skammt var
milli æskuheimila okkar, Múlakots
og Hörgsdals, og sjaldan var Hörgsá
farartálmi utan einu sinni, í skyndi-
legum náttúmhamfömm 16. sept.
1936. Þá varð eg að gista hjá frænd-
fólkinu og væsti ekki um.
Bjami var barngóður og skilnings-
ríkur svo að af bar. Meðal Ijúfra
bemskuminninga minna em fastar
heimsóknir hans til að gleðjast með
okkur á annan jóladag og spila við
okkur meðan entist vökuþrek yngri
frænda. Þótt eg væri hálfum öðmm
áratug yngri gætti þess aldrei í við-
móti hans, barnið var vinur hans og
barnslund hans var einlæg. Þessu
kynntust öll börn, er gistu Hörgsdal,
vandalaus sem venslafólk og síðar
hans eigin böm og barnaböm. Þessa
naut m.a. elsti sonur okkar er hann
dvaldist þar tvö sumur, 10 og 11 ára.
Hörgsdalsheimilið var ætíð mann-
margt. Bjarni var elstur 11 systkina,
auk fóstursystkina, vinnuhjúa og elli-
hrumra sem áttu þar athvarf.
Eg vissi þvl að treysta mátti er
Bjarni skrifaði mér gott bréf fyrir
tæpum fjóram áratugum og bað mig
auglýsa eftir röskri konu til heimilis-
starfa árlangt, en móðir þeirra systk-
ina var þá öldruð og þrek farið að
dvína. Gat hann þess, að ekki þyrfti
að hindra ráðningu þótt konan hefði
með sér bam, eitt eða jafnvel fleiri:
„Þú veist, að við emm ekki vond við
böm“. Þannig lauk Bjami þessu ör-
lagaríka bréfi sínu. Eg vissi að satt
var og auglýsti í Mogganum. Margar
konur svömðu og eg átti einkaviðtöl
við hverja um sig. Reit eg svo Bjarna
sem gleggsta lýsingu á viðtölum og
viðhorfum. Allar voru þær íslenskar
utan ein. Oft hefur Bjarni minnst
þess hvemig bréfi mínu og kvenlýs-
ingum lauk: „En eg held, að þrátt
fyrir allt muni sú þýska henta ykkur
best.“ Bjarni fór að þeim ráðum, bað
mig senda hana að Hörgsdal ásamt
kornungri dóttur, sem hann tók þeg-
ar sem faðir væri. Mér varð það svo
aukið gleðiefni, er mér barst hið
næsta bréf með pöntun á hringum,
og æ síðan höfum við kunningjar og
venslafólk vitað hversu gæfa fylgdi
þessu vali og blessun öllu þeirra
heimilislífi. Þýska flóttakonan frá
hemumdu og herþjáðu heimalandi,
Dóróthea Theódórsdóttir, eins og hún
velur að kenna sig að íslenskum sið,
hefur sannað atorku sína og mann-
kosti alla þeirra búskapartíð frá
1953, veitt erilsömu heimili fomstu
af rausn og gestrisni, alið þeim hjón-
um fyrirmyndarbörn og á síðustu
ámm annast sjúkan mann sinn af
þeirri alúð og kostgæfni, sem seint
verður til jafnað eða þakkað sem
skyldi.
Bústörfin vom Bjama ætíð hug-
leikin, hvort sem var við fjárhirðingu
eða ræktun. Auk þess hlóðust á hann
ýmis trúnaðarstörf um skeið m.a.
sem hreppstjóri, oddviti og sýslu-
nefndarmaður. Hann var greiðvikinn
og hjálpsamur og lipurmenni I hví-
vetna. Hann varð því vinmargur og
eigi hygg eg hann hafi átt nokkurn
óvildarmann.
Það var Dórótheu og börnum
þeirra mikill sómi hversu vel þeim
tókst að gera níræðisafmæli frænda
míns að þeim samfagnaði með vinum
og vandamönnum, sem hann hafði
helst kosið. Hugur hans stóð til þess
að ná því marki. Taldi hann sig þá
tilbúinn til lokaferðar og sú bið varð
eigi löng.
Við kveðjum heiðursmanninn
Bjarna Bjarnason í Hörgsdal þakk-
látum huga og biðjum eiginkonu
hans, bömum og öllu venslafólki allr-
ar blessunar við Ijúfar minningar.
Helgi Þorláksson.
UTSAIAN HAFIN
(NÝTT GREIÐSL UKORTA TÍMABIL)
JOSS \
KRINGLAN 8-12
SÍMI 689150