Morgunblaðið - 05.01.1993, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. JANÚAR 1993
37
gengu eða skriðu þau rakleiðis til
hans og réttu honum litlu hendurn-
ar, brá hann þá jafnan strax við
og lyfti þeim upp á hné sér, jafn-
vel var tekinn smárúntur á hjóla-
stólnum. Elsku Auður og fjöl-
skylda, við vottum ykkur innilega
samúð. Gott er þó að vita að núna
líður honum vel.
Sæunn og Kalli.
Ég var búin að vera hríðarföst
á Hofsósi í viku, en ég komst þó
heim 19. desember. Eg fékk þá
hræðilega fregn, afí var dáinn.
Hann hafði dáið fyrr um daginn
þegar ég var að beijast við að
komast heim í jólafrí. Afi, sem var
svo hress og kátur þegar ég kom
í heimsókn, var nú farinn. En ekki
var hann farinn úr huga mínum
og alltaf skal ég muna eftir hon-
um.
Það var alltaf gott að koma í
heimsókn til afa og ömmu í Tungu-
selið. Ég fann að alltaf var manni
vel fagnað og fékk hlýjar móttök-,
ur þegar ég kom. Afi var mjög
barngóður og honum fannst mjög
gaman þegar börn sátu hjá honum
og töluðu við hann. Alltaf skildi
hann hvað þau voru að tala um.
Það var líka gaman að fylgjast
með þegar litlir krakkar voru að
príla upp í hjólastólinn til hans.
Afa fannst gaman að stríða
svolítið, það var nú bara gaman.
Ég man alltaf eftir þegar afi var
frískur og kom norður í land að
heimsækja börn sín og barnabörn-
in. Þá gaf hann mér stundum ópal-
pakka. Það fannst mér alltaf
spennandi. Afi las aldrei mikið og
hafði lítinn áhuga á bókum.
Stærsta minningin sem er mér
efst í huga núna er þegar afi varð
80 ára í í ágúst sl. Þá héldu börn
hans upp á afmælið hans með
pomp og pragt og það var mjög
gaman að sjá hve ánægður afi
varð. Þama voru samankomin
börn hans, barnabörn og barna-
barnabörn, og honum fannst mjög
gaman að hafa alla fjölskylduna
saman.
Afi og amma eignuðust 4 börn.
Guðrún giftist Grétari Sveinbergs-
syni og er hann nú nýlátinn, en
þau eignuðust 3 börn; Benedikt
er kvæntur Hjördísi Þórarinsdótt-
ur og eiga þau 3 böm; Guðmann,
sambýliskona hans er Día Guð-
mannsdóttir. Eiga þau 3 dætur;
Þorbjörn, sambýliskona hans er
Hulda Jóhannesdóttir og á hún
dóttur fyrir.
Afi missti annan fótinn og af
þeim sökum fór hann í hjólastól.
Elsku amma, pabbi, Gæja,
Benni, Þorbjörn og allir aðrir að-
standendur. Ég votta ykkur
dýpstu samúð fyrir mína hönd og
systra minna.
Blessuð sé minning afa.
Þrúður Halla Guðmannsdóttir.
ast að venju á annan dag jóla.
Það verður að bíða betri tíma
að börnin, tengdabömin og öll
barnabörnin komi saman í hennar
minningu og borði jólamatinn sam-
an, því hún kvaddi þennan heim
að morgni 27. desember á heimili
sínu, eins og hún óskaði sjálf eft-
ir. Það hefði ekki reynst unnt að
veita henni þá ósk ef ekki hefði
komið til hjálpar heimahjúkrun
krabbameinssjúkra, eins og fannst
börnum hennar sjálfsagt að sitja
hjá henni þessa tvo mánuði og var
svo vel skipulagt að aldrei þurfti
hún að vera ein.
Aðstæður hjá mér komu þó í
veg fyrir að ég gæti stutt hana
síðustu vikurnar en ég reyndi þó
að sýna henni þakkir mínar fyrir
góð kynni með því að heimsækja
hana eins oft og ég gat.
Vil ég þakka öllum sem studdu
hana í veikindum hennar, sérstak-
lega heimahjúkrun krabbameins-
sjúkra, börnum hennar og vinkon-
um.
Ég þakka Ellu fyrir árin 23 sem
við áttum saman og eins gera
Helgi, Sússa og Svenni. Hvíli Ella
mín í friði.
Dídí.
Ragnheiður Amórs
dóttir — Minning
Fædd 1. september 1921
Dáin 25. desember 1992
Þessi jól var dóttursonur minn
skírður og því dvaldi ég í Dan-
mörku yfir hátíðina.
Minn elskulegi Axel hringdi í
mig kvöldið áður en ég fór og sagði
mér að Ragna væri á batavegi
eftir áfallið sem hún fékk fyrir
jólin.
Það var því enn sárara að frétta
lát hennar við heimkomuna. Aðrir,.
betur til þess fallnir, skrifa ugg-
laust um ævi hennar og uppruna.
Ég kynntist henni 11-12 ára
gamall þegar foreldrar mínir
keyptu efri hæð hússins á Lang-
holtsvegi 206, af Skúla Páli bróður
Axels, en húsið byggðu þeir bræð-
urnir í sameiningu.
Nú á dögum er siður að meta
verðleika fólks eftir því hvert það
nær á þjóðfélagslegum vettvangi,
t.d. skólamenntun, ríkidæmi eða
frægð en það eru allt aðrir hlutir
sem höfða til 12 ára barns.
Ég held raunar að fátt sér fjær
tólf ára dreng en að leggja mikið
úr þessum gildum hversu ágæt sem
þau nú annars kunna að vera.
Ragna heitin var hinsvegar full-
trúi þess, sem, í mínum augum sem
tólf ára drengs og nú sem eldri
manns, er hið sanna manngildi.
Hún var sterk, hjartahlý og ein-
læg kona, sem ævinlega var öðrum
stoð og styrkur, þrátt fyrir lang-
varandi líkamlega vanheilsu.
Þetta broshýra glaðlega viðmót,
sem mér er svo minnistætt hefur
þó tæplega alltaf verið auðvelt jafn
veikburða og hún iðulega var.
Sem áður sagði keyptu foreldrar
mínir efri hæð hússins, sem Ragna
og Axel bjuggu í og heyrði ég oft
á báða bóga að betra sambýli hefðu
þau ekki getað kosið sér.
Eftir að faðir minn dó og sjón
og heyrn móður minnar tók að
hraka alvarlega kom best í ljós
hvern mann þau höfðu að geyma.
Umhyggjan fyrir gömlu konunni
og elskulegheitin í hennar garð
hefðu ekki verið meiri þó þau hefðu
verið börn hennar.
Það var einlæg ósk gömlu kon-
unnar að geta búið á sínu heimili
eins lengi og heilsan leyfði, og það
auðnaðist henni til dauðadags
vegna vakandi umhyggju og vin-
áttu Rögnu heitinnar og Axels.
Auðvitað hefði móðir mín búið
hjá einhveiju okkar systkinanna í
góðu yfirlæti ef þeirra hefði ekki
notið við, en þá hefði hún þurft
að eyða ævikvöldinu sem gestur í
annarra umsjá og það hefði henni
fallið þungt.
Nú á dögum þegar fátt telst
fréttnæmt annað en stór tíðindi
og ill, verður sönn vinátta svo dýr-
mæt þeim sem hennar njóta.
Það er því með djúpu þakklæti
og trega sem ég skrifa þessi
kveðjuorð.
Ragna heitin verður ætíð í mín-
um huga ímynd hins dýrmætasta
í mannlegu eðli. Kona sem fegraði
og bætti sitt nánasta umhverfi af
hógværð og glaðlyndi og er þannig
okkur sem kynntumst henni til
eftirbreytni.
Ég veit ég mæli fyrir okkur öll
systkinin þegar ég þakka forsjón-
inni fyrir að hafa fengið að kynn-
ast henni og njóta samvistar við
hana og ég votta Axel og fjölskyld-
unni allri innilega samúð og bið
þeim Guðs blessunar.
Kristinn Helgason.
Mig langar að minnast Rögnu
ömmu, en það var hún alla tíð
kölluð á mínu heimili. Ég kynntist
henni fyrir 27 árum þegar ég gifti
mig, en Axel er föðurbróðir manns-
ins míns.
Ragna lést á hjartadeild Land-
spítalans aðfaranótt jóladags. Var
hún búin að vera þar síðan 3. des-
ember. Hún fékk hjartaáfall, en
var öll að hressast, eða svo fannst
okkur, og á aðfangadagskvöld er
hennar nánustu voru hjá henni lék
hún á als oddi og er ekki hægt
að hugsa sér betri minningu.
Foreldrar Rögnu voru þau Arnór
Guðni Kristinsson og Sigrún Ólafs-
dóttir. Þau hjón áttu sjö börn og
var Ragna fimmta í röðinni af
þeim, nú eru aðeins þau tvö yngstu
eftirlifandi.
Ragna giftist 25. apríl 1940
Axel Helgasyni, f. 23. september
1909 og var hún þá ekki orðin 19
ára og hafa þau átt 52 ár saman.
Þau eignuðust 3 börn, Sigrúnu,
fædda 25. maí 1940, Ólaf, fæddan
6. júlí, er hann giftur Ruth Höllu
Sigurgeirsdóttur og eiga þau þrjá
syni, Jón Axel, sambýliskona hans
er Gróa Ásgeirsdóttir, en Jón Axel
á eina dóttur frá fyrra hjóna-
bandi, Kristínu Ruth. Næstur er
Ólafur Ragnar og yngstur er Jó-
hann Garðar. Sigþrúður Björg,
fædd 12. október 1952, hún er
gift Davíð Davíðssyni og eiga þau
þijú börn, Helgu Sigríði, Ragnheiði
Ingu og Davíð Karl, sem er líka
yngstur barnabarnanna.
Ragna var lánsöm í sínu einka-
lífi, átti góð börn og gott og vina-
legt heimili á Langholtsvegi 206
sem öllum leið vel heim að sækja.
Eins og ég hef áður sagt þá kynnt-
ist ég henni fyrir 27 árum og var
mér tekið eins og einu af tengda-
börnunum. Axel er altaf kallaður
Axel frændi en Ragna fékk ömmu-
nafnið fast við sig, ekki einungis
af börnum okkar heldur af okkur
líka og var alltaf litið á hana sem
slíka. Ekkert afmæli fór fram hjá
henni og eru þau ekki svo fá í 7
manna fjölskyldu. Ef hún kom
ekki var alltaf hringt, aldrei
gleymt, síðast kom sending frá
þeim 2. desember, en þá átti dótt-
ir okkar 13 ára afmæli og fékk
sú yngri líka pakka. Svo var ætíð,
ekki skilið út undan. Bjarni fékk
síðbúna fimmtugsgjöf vegna þess
að við vorum erlendis á þeim tíma-
mótum, en svona var það alltaf.
Með okkur var sem sagt deilt
bæði gléði og sorg.
Ragna og Axel eru traustar
manneskjur sem gott er að eiga
að og hefur væntumþykja verið á
báðar hliðar. Því munum við sakna
Rögnu ömmu mikið, en minning-
arnar eru til að varðveita og það
munum við gera. Ragna, Axel og
Sigrún áttu sér lítinn sælureit sem
þau nefndu Andalúsíu, en það var
gamall andakofi sem þau endur-
gerðu sem sumarhús og var þar
hlýtt og notalegt að koma þó pláss-
ið væri ekki mikið. Þau voru þar
í nábýli við Blómkvist bróður Ax-
els og hans konu Gerðu, en þetta
er í þeirra landi, í Miðfelli í Hruna-
mannahreppi. Þar byggðu líka þau
Sigþrúður systir Axels og hennar
maður Ingimar, en það var mjög
svo skammur tími sem þau áttu
þar saman, því Sigþrúður dó fyrir
aldur fram og kom þá dóttir henn-
ar og tengdasonur þar í staðinn.
Öllum sem kynntust Rögnu ömmu
þótti vænt um hana, hún var kát
og skemmtileg en það háði henni
hve hún hefur oft verið heilsulaus.
Alltaf komu þó góðir tímar á milli
og voru þeir vel notaðir og naut
hún þess.
Ragna var góð söngmanneskja
og var í kór Óháða safnaðarins frá
upphafi og starfaði hún með kven-
félagi þess til þess síðasta. Sigrún
dóttir þeirra var þeim stoð og
stytta. Ragna amma er farin til
æðri heima og flyt ég henni alúðar-
þakkir fyrir tryggð, vináttu og allt
sem hún sýndi okkur alla tíð. Ég
tel það gæfu að tengjast góðri fjöl-
skyldu sem hennar. Elsku Axel
frændi, Sigrún, Óli, Sigga og fjöl-
skyldur, þið hafið minninguna sem
svo gott er að eiga. Alltaf finnst
manni lífið svo stutt þegar kvatt
er. Ég bið algóðan guð að styrkja
ykkur og styðja á stundu sem þess-
ari. Kveðju og þakklæti flyt ég frá
mér og minni fjölskyldu.
Sigríður Olafsdóttir.
Á jólanótt lést elsku amma okk-
ar á hjartadeild Landspítalans. Að
kvöldi aðfangadags fórum við með
mömmu og pabba til ömmu á
spítalann. Hún var svo glöð og
ánægð og virtist vera svo hress,
hún hafði sungið í messu sem var
á spítalanum rétt áður en við kom-
um. Og var svo ánægð með jóla-
gjafirnar og hafði fengið möndlug-
jöfina í jólagrautnum.
Alltaf var gaman að koma til
ömmu og afa á Langholtsveginn.
Þau áttu alltaf eitthvað handa okk-
ur og afi sagði okkur sögur á
meðan amma bakaði pönnukökur
eða bar á borð eitthvað góðgæti.
Oft þegar við vorum á Langó
var spilað á orgelið og amma og
frænka sungu lagið í Bljúgri bæn
en það var uppáhaldslagið hennar
ömmu, en hún kenndi okkur líka
fullt af lögum og bænum og afi
kenndi okkur mikið af vísum og
sögum.
Á sumrin fórum við stundum
með þeim upp í Andalúsíu en það
er sumarbústaðurinn þeirra í
Hrunamannahreppi. Við klifum
upp á fjall og sungum á leiðinni
eða fórum í pottinn, þar var nota-
legt.
Amma var alltaf svo góð og
gjafmild og vildi allt fyrir okkur
gera. Svona viljum við geyma
minningu um elsku ömmu okkar,
og við biðjum góðan guð að styrkja
elsku afa okkar, frænku, mömmu
og Óla frænda .á þessari sorgar-
stundu.
Yndislega ættaijðrð,
ástarkveðju heyr þú mína,
þakkarklökka kveðjugjörð.
Kveð ég líf þitt, móðir jörð!
Móðir bæði mild og hörð
mig þú tak í arma þína.
Yndislega ættaijörð
ástarkveðju heyr þú mína.
(1940)
Minning um ömmu er ljós í lífi
okkar.
Ommubörnin, Helga,
Ragnheiður og Davíð Karl.
Kennsla hefst
mánud. 11. ianúar.
Framhaldsnemendur
mæti á sömu tímum
og fyrir jól.
^ jjai Ballettskóli ÍL ^
w' Eddu""
Scheving
Skúlatúni 4
Meðlimur í Félagi íslenskra listdansara.
Innritun
í síma 38360.
Afh. skírteina í skólan-
um fimmtud. 7. ianúar
frá kl. 17-19.