Morgunblaðið

Dagsetning
  • fyrri mánuðurjúní 1994næsti mánuður
    SuÞrMiFiLa
    2930311234
    567891011
    12131415161718
    19202122232425
    262728293012
    3456789

Morgunblaðið - 25.06.1994, Blaðsíða 26

Morgunblaðið - 25.06.1994, Blaðsíða 26
26 LAUGARDAGUR 25. JÚNÍ 1994 MORGUNBLAÐIÐ + Magriús Guð- jónsson var fæddur 8. júní 1908 á Laugarbökkum í Ölfusi. Hann lést á heimili sínu í Kefla- vík 16. júni síðastlið- inn. Foreldrar hans voru Guðjón Magn- ússon og Guðríður Sigurðardóttir. Magnús missti föður sinn fimm ára gam- all og sex ára fór hann í fóstur. Eftir- lifandi systkini Magnúsar eru Sig- rún Guðjónsdóttir, sem nú dvelur á sjúkrahúsinu á Selfossi og Ingibjörg Guðjóns- dóttir, sem búsett er í Kalifor- níu. AIls voru systkinin fimm. Magnús var ókvæntur og barn- laus. Hann vann ýmisleg störf. Síðustu árin vannn hann á Keflavíkurflugvelli. Útför Magnúsar verður gerð frá Keflavíkurkirkju í dag. LÁTINN er í Keflavík Magnús Guðjónsson. Hann kom til Keflavík- ur um 1940 og hóf þá vinnu við ýmiss konar þjónustu við báta. Magnús kynntist foreldrum mínum við komu sína til Keflavíkur, en hann leigði hjá þeim um það leyti sem þau hófu búskap. Frá þeim tíma tókust náin kynni þeirra í milli, en Magnús starfaði síðar hjá föður mínum eftir að hann hóf verk- takarekstur á Keflavíkurflugvelli um 1950. Starfaði hann þar til ársins 1984 er faðir minn hætti rekstri fyrirtæk- isins. A milli þeirra myndaðist gagn- kvæmt traust og virð- ing þó að um mjög ólíkar persónur- væri að ræða. Á skólaárum mín- um vann ég oft á sumrin með Magnúsi og gafst mér þá tæki- færi á að kynnast hon- um. Magnús var einf- ari, en þó margbrotinn persóna. Innst inni var hann tryggur og greiðvikinn, en framkvæmdi sín greiðaverk þannig að enginn mátti af þeim vita. Á yfirborðinu lét hann koma fram, að slíkt væri honum ekki að skapi, en áður en af var vitað var hann búinn að framkvæma greiðann, þannig að minnst bar á. Verklaginn var hann og þótt hægt færi voru afköstin mikil. Hann var einn af þeim fyrstu hér á landi, sem tileinkuðu sér sjónvarpsmenn- inguna, ólíkt því, sem við mátti búast af hans persónu. Tilhlökkun var að fara í heimsókn til Magnús- ar á þeim tíma, sem sjónvarp var ekki algengt á íslenskum heimilum. Karlinn tók vel á móti gestunum og þótti honum vænt um heimsókn- ina og ánægja hans var mikil að geta leyft okkur bömunum að horfa á sjónvarpið. Það var mér mikil ánægja þegar Magnús sótti mig heim til Isafjarð- MINNINGAR NÚ ER ég minnist Magnúsar Guð- jónssonar eða Manga eins og við kölluðum hann, þess góða manns, er mér söknuður og þakklæti efst í huga. Söknuður um mann sem alltaf sýndi mér góðvild og var mér sem einn af fjölskyldunni. Alltaf fannst mér gaman að koma til Manga og þiggja jólaköku og kók innan um öll fallegu blómin hans og þess á ég eftir að sakna. Með þessum orðum kveð ég Manga minn. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stn'ð. (V. Briem.) Blessuð sé minning Magnúsar Guðjónssonar. Brynja Steinarsdóttir. Enn leysa dagar vors lífs hver annan af hólmi, þótt lögð sé á þau sú kvöð að bera oss, fávísa menn, þrotlaust um allar vegleysur vöku og svefns, og hvorki þeir né vér séum látnir vita hvert erindið sé (sem ýmsum finnst bagalegt) og því síður hvar eða hvenær ferðinni lýkur. (Tómas Guðmundsson) í dag kveðjum við kæran vin og góðan félaga. Söknuður ríkir hjá okkur öllum er höfðum kynni af þessum góða manni. Þó að heilsu hans hafi verið ábótavant um skeið kom andlát hans mjög óvænt. Magnús Guðjónsson var heimilis- fastur á Efri-Brú í Grímsnesi þar til hann flutti til Keflavíkur í at- vinnuleit. Þar kynntist hann foreldr- um okkar og hefur æ síðan verið einn af fjölskyldunni. Við leiðarlok koma margar minn- ingar upp í hugann og efst í huga er þakklæti fyrir allan þann hlýhug og manngæsku sem hann lét ijöl- skyldu okkar í té. Magnús var dulur um sína hagi, en gleði fylgdi honum og birta hvert sem hann fór sem hann sýndi með sinni hæglátu framkomu. Þegar við systkinin á Mánagötu í Keflavík rifjum upp bernsku okkar og árin sem eftir komu fram til þess dags er Magnús hluti af lífi okkar. Hann fylgdist með uppvexti okkar systkinanna, síðan tengdist hann heimilum okkar allra og var sannur þátttakandi í lífi okkar. Börnum okkar var hann sannur vin- ur og mikið uppáhald. Magnús hafði stórkostlegan og sérstakan persónuleika að geyma. I huga okkar var hann hetja. Það eru ékki margir sem gera sér þá mynd af hetjunni að hún lifi hljóð- látu hversdagslífi, en þannig var með Magnús. Hann vildi öllum gott gera, gestrisinn var hann með af- brigðum. Hlýjar hugsanir streymdu til okkar samferðamanna. Á erfið- leikastundum var hann sannur vin- ur jafnt sem á gleðistundum. Guð blessi Magnús og varðveiti og blessuð sé ávallt minning hans. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýi’ðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Einar, Guðrún, Sigurbjörg og fjölskyldur. Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér, þú lopr enn, í gegnum bárur, brim og voðasker. Nú birtir senn. MAGNÚS GUÐJÓNSSON 0g ég finn aftur andans fögru dyr og engla þá, sem bam ég þekkti fýr. (M. Joch.) Með þessum orðum skáldsins viljum við kveðja okkar besta fjöl- skylduvin, Magnús Guðjónsson. Hann tók þátt í gleði og sorg hjá okkur öllum og var alltaf tilbúinn að hjálpa og taka þátt í lífi okkar. Hann var traustur sem klettur og brást aldrei. Þó að Magnús okkar hafi ekki verið tengdur okkur blóð- böndum voru ekki síður tengsl okkar á milli. Þegar við systkinin fæddumst var hann einn af fjöl- skyldunni og hafði verið það í móðurfjölskyldu okkar til margra ára. Við systkinin litum ávallt á Magnús sem afa okkar, enda reyndist hann okkur sem slíkur. Hann var einstaklega góðviljaður, hjartkær, réttsýnn, gestrisinn og afar fróður. Umhyggja hans fyrir lífinu sást best á því hversu vel blóm döfnuðu hjá honum, enda var íbúð hans uppfull af vel hirtum blómum. Við eigum eftir að sakna sárt allra heimsóknanna til Magnúsar í Keflavík, þar sem hann tók á móti okkur með hlýhug og vin- semd. Magnús tók alltaf þátt í öllum hátíðarhöldum í fjölskyldunni, hélt hver einustu jól með okkur. Þessar hátíðir verða ekki eins án hans. Magnús hefur verið okkur krökkun- um meira en nokkur orð fá lýst og minningarnar munum við varðveita í hjörtum okkar. Við þökkum Magnúsi fyrir sam- fylgdina og biðjum Guð að blessa hann og styrkja í nýjum heimkynn- um. Magnea Lilja, Ebba Björg og Einar Gauti. HERMANN JÓNSSON -I- Hermann Jóns- • son var fæddur í Neðra-Dal í Mýr- dal 10. júní 1909. Hann lést á Sjúkra- húsi Suðurlands 19. júní síðastlið- inn. Foreldrar hans voru hjónin Þórunn Gísladótt- ir, f. 10. október 1865 á Mið-Fossi í Mýrdal, d. 1949, og Jón Árnason, f. 10. ágúst 1877 á Skammadalshóli í Mýrdal, d. 1964. Systkini Hermanns voru fimm, talin eftir aldursröð: 1) Gísli, f. 7. maí 1902, sjómaður í Reykjavík, drukknaði 27. febrúar 1941 af bv. Gullfossi, ókvæntur; 2) Árni, f. 22. júlí 1903, sjó- og síðar verkamað- ur á Hjalteyri og Akureyri, d. 1993. Kona hans var Ingi- björg Ágústsdóttir. 3) Sigríð- ur, f. 4. september 1904, hús- móðir í Vestmannaeyjum og síðar lengst í Reykjavík, d. 1980. Maður hennar var Þór- hallur Á. Benediktsson tré- smiður. 4) Tómas, tvíburi við Sigríði, sjómaður í Reykjavík, sá eini á lífi af þeim systkin- um. Kona hans var Karen J. Júlíusdóttir. 5) Sveinn, f. 21. júní 1906, bóndi í Langholts- parti í Hraungerðishreppi, d. 1989. Kona hans var Eyrún Guðjónsdóttir. Hinn 21. maí 1943 kvænt- ist Hermann Guðnýju Bergrós Jónasdóttur, f. 21. nóvember 1912. Hún lifir mann sinn. Þau eiga saman fimm börn, talin eftir ald- ursröð: 1) Gísli, f. 10. júlí 1941, í mörg ár flokksstjóri hjá RA- RIK, síðar sjálfstæð- ur verktaki. Kona hans er Hólmfríður Sigurðardóttir. Bú- sett á Selfossi. 2) Sjöfn, f. 29. ágúst 1944, hjúkr- unarfræðingur. Maður hennar er Egil Andenes hagfræðing- ur. Búsett í Noregi. 3) Jónas Smári, f. 16. desember 1946, bóndi í Norðurhvammi. Kona hans er Droplaug Erlingsdótt- ir. 4) Hreiðar, f. 2. júní 1948, húsasmíðameistari. Kona hans er Ágústa Jónsdóttir. Búsett á Selfossi. 5) Svanhvít, f. 11. október 1955, útibús- stjóri Landsbanka Islands á Selfossi. Maður hennar er Almar Sigurðsson prentari. Dóttir Guðnýjar Bergrósar og fósturdóttir Hermanns er Gís- lína Erla Eyþórsdóttir, f. 6. mars 1938, húsmóðir í Reykja- vík. Maður hennar er Brynj- ólfur Ámundason múrari. Út- för Hermanns fer fram frá Selfosskirkju í dag. Fallegt og varan- legtaleiði Smíðum krossa og ramma úr ryðfríu stáli, hvíthúðaða. Einnig blómakrossa á leiði. Sendum um land allt. Ryð- frítt stál endist um ókomna tíð. Sendum myndalista. Blikkverksff., sími 93-11075. MEÐ Hermanni Jónssyni er geng- inn ljúfur og látlaus maður. Hann bjó lengst í Norðurhvammi í Mýr- dal. Fæddur var hann í Neðra-Dal í sömu sveit og fluttist tveggja ára að aldri með foreldrum og systkin- um að Norðurhvammi. Foreldrar hans höfðu búið í Neðra-Dal frá 1903 og þar voru þau systkinin fædd. Hann ólst upp hjá foreldrum sínum í Norðurhvammi og þar var hans starfsvettvangur lengstan hluta ævinnar, í Mýrdalnum, sem er ein af fegurstu sveitum þessa lands. Hann tók að nokkrum hluta við búskap í Norðurhvammi árið 1935 í sambýli við foreldra sína. Árið 1939 réðst til hans sem bústýra Guðný Bergrós Jónas- dóttir frá Efri-Kvíhólma undir Eyjafjöllum, dóttir Jónasar Sveinssonar og Guðfinnu Árna- dóttur búandi hjóna þar. Þau Hermann og Bergrós felldu hugi saman og giftust 1943. Það var þeirra beggja gæfuspor. í Norður- hvammi bjuggu þau saman í far- sælu hjónabandi í rúm þijátíu ár, en þá fluttust þau að Selfossi og keyptu sér þar íbúð í Smáratúni 20. Þar héldu þau heimili til 1993 er þau fluttust á Dvalarheimili aldraðra, Hjallatúni í Vík í Mýr- dal, þar sem þau nutu frábærrar umönnunar alls starfsfólks þar. Síðustu mánuðina var hann rúm- liggjandi á Sjúkrahúsi Suðurlands á Selfossi, þá var heilsan búin. Svo sem að framan greinir eign- uðust þau hjón saman fimm börn sem öll voru fædd í Norður- hvammi. Eru þau hið mesta dugn- aðar- og sómafólk, börn þeirra eru orðin sextán og bamabarnabömin Qogur. Með Guðnýju Bergrós fluttist að Norðurhvammi dóttir hennar af fyrra hjónabandi, Gís- lína Erla Eyþórsdóttir, eiginkona undirritaðs. Olst hún upp í Norður- hvammi við fágætt ástríki móður og fósturföður síns. Vill hún koma hér á framfæri þakklæti fyrir alla hans ástúð fyrr og síðar. Hermann Jónsson var hár og karlmannlega vaxinn, óragur við að takast á við verkefni sín hvort sem það var við búskapinn, sjó- sókn eða að síga í fuglabjörgin í Mýrdalnum. Hann var svo vel skapi farinn að öllum leið vel í návist hans. Hans hlýja viðmóti til manna og málleysingja var við- bmgðið. Hann var hamingjusamur í lífinu, átti góða konu og mat hana mikils og hafði mikið barna- lán. Eftirlifandi eiginkonu, börnum og öðrum aðstandendum er vottuð samúð. Það eitt er víst að heim- koma Hermanns Jónssonar til æðri heima er ekkert vandamál því ef biðja þyrfti lengi fyrir þeim manni þyrftu sálir margra að fara í skjóðunni innfyrir það „Gullna hlið“. Hafi hann þökk fyrir alla alúð og elskusemi. Það er mann- bætandi að fá að hafa nokkra sam- fylgd í lífinu með slíkum mönnum sem honum. Brynjólfur Ámundason. Hermann Jónsson bóndi er lát- inn, 85 ára að aldri. Með honum er til moldar hniginn maður sem lifði tímana tvenna, tíma fátæktar og erfiðrar lífsafkomu, tíma torf- bæja, tíma er hestar sáu um fólks- og heyflutninga, tíma þegar drátt- arvélar, sími, útvarp, bifreiðar og tölvur ryðjast með ljóshraða inn í tilveru landsbúa. Hermann stjúpafi minn var glæsimenni, hann var bóndi af guðs náð, búskapur var hans eftir- læti, en oft þurfti hann að takast á við náttúruöflin og leysti hann þær þrautir vel af hendi. Hann flíkaði ekki tilfinningum sínum, var ætíð rólegur og yfirvegaður, en þó mátti lesa úr andliti hans t.d. þegar veðurfregnir voru lesnar í útvarpi hvort spáin væri góð eða vond. Kankvís var afi og meira en það, hann sá broslegu hliðina á mörgum málum sem aðrir sáu ekki og ekki síður jákvæðu hlið- ina. Barngóður var afí og þess naut ég þau tólf sumur sem ég dvaldi í sveit hjá honum. Minningarnar frá N-Hvammi þessi ár eru margar og góðar. Veiðiferðir í Hvammsá, beijaferð- ir, fýlatíminn og heyskapurinn ásamt samvistum við afa ber þar hæst. Sumarið 1966 er mér minn- isstætt, en í ágúst það ár gerði aftakaveður eitt kvöldið og þá mátti afi horfa á fjóshlöðuna tak- ast á loft, fjúka niður fyrir bæinn og brotna í spón. Ekki vannst tíma til að byggja nýja hlöðu fyrir vet- urinn og varð að tjasla saman grindum og plasti yfir heyið og gefa undan því um veturinn. Sum- arið ’67 var byggð ný hlaða, sú sem stendur enn í dag. Sumarið 1969 rigndi alla daga og var hey- skapur erfíður, nánast ekkert var hægt að þurrka og þurfti að grafa geilar í hlöður til að heyið brynni ekki til ösku. Þetta voru erfið sum- ur en afi leysti þrautirnar eins og áður sagði, þótt aldurhniginn væri. Afa féll aldrei verk úr hendi á þessum árum og naut þó jafnframt aðstoðar sona sinna. Afi og amma voru hagsýn, nægjusöm og samhent og bera afkomendur þeirra því vitni. Þegar ég hugsa um heilsufar og æðru- leysi afa míns á efri árum koma mér í hug ljóðlínur úr Helgaerfi Stephans G. Stephanssonar, svo- hljóðandi: Hljóður fram á hinstu stund hann um mein sitt þagði, faldi sína opnu und undir glöðu bragði. Aðstandendum sendi ég hlýjar kveðjur. Starfsfólki Dvalarheimilis aldraðra f Vík í Mýrdal ásamt Sjúkrahúsi Suðurlands sendi ég þakkir. Sérstakar kveðjur og þakkir sendi ég Sveini Sigur- sveinssyni á Selfossi, sem reyndist afa og ömmu drengur góður. Elsku amma mín, megi að lok- um sólin verma þig. Að endingu minnist ég hins fomkveðna: Dey fé, deyja frændur, deyr sjálfur ið sama. En orðstír deyr aldregi hveim er sér góðan getur. (Hávamál) Eyþór.

x

Morgunblaðið

Gerð af titli:
Flokkur:
Gegnir:
ISSN:
1021-7266
Tungumál:
Árgangar:
111
Fjöldi tölublaða/hefta:
55740
Skráðar greinar:
3
Gefið út:
1913-í dag
Myndað til:
30.09.2024
Skv. samningi við Árvakur útgáfufélag Morgunblaðsins er ekki hægt að sýna efni frá síðustu þremur árum Morgunblaðsins í almennum aðgangi á Tímarit.is.
Útgáfustaðir:
Ritstjóri:
Vilhjálmur Finsen (1913-1921)
Þorsteinn Gíslason (1921-1924)
Jón Kjartansson (1924-1947)
Valtýr Stefánsson (1924-1963)
Sigurður Bjarnason frá Vigur (1963-1970)
Matthías Johannessen (1959-2000)
Eyjólfur Konráð Jónsson (1960-1974)
Styrmir Gunnarsson (1972-2008)
Ólafur Þ. Stephensen (2008-2009)
Davíð Oddsson (2009-í dag)
Haraldur Johannessen (2009-í dag)
Útgefandi:
Félag í Reykjavík (1924-1947)
Árvakur (1947-í dag)
Efnisorð:
Lýsing:
Dagblað. Fréttir og greinar um innlend sem erlend málefni.
Styrktaraðili:
Fylgirit:

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað: 141. tölublað (25.06.1994)
https://timarit.is/issue/126467

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

141. tölublað (25.06.1994)

Aðgerðir: