Morgunblaðið - 25.06.1994, Blaðsíða 28

28 LAUGARDAGUR 25. JÚNÍ 1994
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Maðurinn minn og faðir,
MAGNÚS BÖÐVARSSON,
bóndi,
Hrútsstöðum,
Dalasýslu,
lést í Borgarspítalanum 23. júní.
Elín Júliana Guðlaugsdóttir,
Böðvar Bjarki Magnússon.
t
VALGERÐUR SVEINSDÓTTIR
frá Langholti,
Meðallandi,
sfðasttil heimilis
á Hrafnistu, Reykjavík,
andaðist þann 22. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Valgerður Ólafsdóttir,
Valgerður Sigurjónsdóttir
og systkini hinnar látnu.
+
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
TRYGGVI ÞORVALDSSON,
Háaleitisbraut 105,
frá Skúmsstöðum,
Vestur-Landeyjum,
sem lést 8. júní sl., hefur verið jarðsettur í kyrrþey.
Öllum þeim, sem hafa auðsýnt okkur hlýhug og samúð vegna
fráfalls hans, færum við innilegar þakkir.
Jóhanna Rakel Jónasdóttir
og börnin.
+
Ástkær dóttir okkar, móðir, tengda-
móðir, amma og systir,
ÞÓRUNN SIGURÐARDÓTTIR,
Eyjavöllum 4,
Keflavík,
lést í Borgarspítalanum 14. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Sigurður H. Jóhannsson, Sigrún Jóhannsdóttir,
María Sigurðardóttir,
Gunnar Sigurðsson,
Benedikt Sigurðsson, Guðlaug Sveinsdóttir,
Sigrún Helga Sigurðardóttir, Brynjar Harðarson,
Ingibjörg S. Björnsdóttir,
Margrét Sigurðardóttir og Jóhann Haukur Sigurðsson.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim,
er sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
LÚÐVÍKS MAGNÚSSONAR
frá ísafirði,
Holtsgötu 29,
Ytri-Njarðvík.
Sigrfður Helgadóttir,
María Lúðviksdóttir, Kristján Kristinsson,
Óli M. Lúðvíksson, Guðrún Þórðardóttir,
Jóna Lúðvíksdóttir, Jóhann Jóhannsson,
Halldóra Lúðvíksdóttir, Hannes Ragnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og
bróður,
PÉTURS JÓNASSONAR,
Vogum,
Mývatnssveit.
Jónas Pétur Pétursson, Sólveig Pétursdóttir,
Gunnar Rúnar Pétursson, Þórdís G. Jónsdóttir,
Pétur Jónasson,
Ólöf Jónasdóttir, Stefán Jónasson,
Sigurgeir Jónasson, Þorlákur Jónasson,
Friðrika Jónasdóttir, Kristfn Jónasdóttir,
Hallgrfmur Jónasson.
HREFNA TYNES
+ Hrefna Tynes fæddist að
_ Tröð í Súðavíkurhreppi í
N-ísafjarðarsýslu 30. mars 1912.
Hún lést í Reykjavík 10. maí síð-
astliðinn og fór útför hennar
fram frá Neskirkju 21. maí.
ÞAÐ VAR fastmælum bundið þeg-
ar við hittumst í skóbúð í Banka-
strætinu fyrir nærri aldarijórð-
ungi. Hrefna ætlaði að koma til
starfa. Okkur vantaði sárlega
starfskraft hjá Æskulýðsstarfi
þjóðkirkjunnar, konu sem hefði
reynslu, þolinmæði, bjartsýni og
vílaði ekki fyrir sér margs konar
amstur sem alltaf kemur upp þeg-
ar unnið er í félagslegu starfi. Við
æskulýðsfulltrúarnir, Guðmundur
Einarsson og ég, vorum ákafir og
óþolinmóðir og Hrefna kom sem
himnasending inn í starfið. Henni
var létt að umgangast alla sem
bar að garði og ekki síður starfsfé-
lagana. Hún kunni að leggja á
ráðin, skipuleggja, uppörva, en var
jafnframt raunsæ og kom okkur
oft í skilning um að við værum
ekki að finna upp hjólið. Sitthvað
hefði nú gerst í æskulýðsstarfi
kirkjunnar fyrir okkar tíð.
Hún hafði áratuga reynslu í
bama- og unglingastarfi, aðallega
í skátahreyfíngunni, og skildi því
vel aðstæður presta og annarra sem
við það starfa. Hún tók þeim fagn-
andi sem komu í efnisleit og miðl-
aði óspart af reynslu sinni, ríku
ímyndunarafli og góðum hugmynd-
um, uppörvaði, bauð upp á kaffi
og óborganlegar gamansögur.
Kaffikrókurinn á Biskupsstofu
glumdi við af hjartanlegum hlátri,
þegar Hrefna var í essinu sínu. Það
gengu margir léttstígir út og bjart-
sýnir þegar Hrefna hafði veitt þeim
varmar viðtökur í orðsins fyllstu
merkingu á skrifstofu okkar.
En auðvitað var hún mikil al-
vörukona eins og flestir sem eru
blessaðir með ríkri kímnigáfu. Líf-
ið hafði fært henni margvíslega
reynslu. Hún hafði kynnst ókjörum
af fólki og skildi vel veikleika
manna. Hún var fjarri því að vera
dómhörð, sá frekar það skoplega
í því sem öðrum hefði verið
hneykslunarefni. Hún tók afdrátt-
arlausa stöðu með þeim sem stóðu
höllum fæti með einhverjum hætti,
studdi þá með orðum og gjörðum.
Þar var Vestfirðingurinn Hrefna.
Hún_ var úr stórum systkinahópi
við ísafjarðardjúp. Þar er lífsbar-
áttan hörð og reynir á samstöðu
og samhjálp til þess að komast af.
Hún fékk líka í veganesti að heim-
an vinnusemi og nægjusemi. „Nóg
á sá sem sér nægja lætur,“ var
orðtak Kristínar systur hennar í
Súðavík sem Hrefna gerði líka að
sínu. Öll systkinin voru söngvin
og Hrefna svo um munaði. Hún
raulaði gjarnan fyrir munni sér við
störfín, kunni feikn af ættjarðar-
lögum, skemmtisöngvum og
glettnum skátasöngvum sem
margir voru með textum eftir
hana. Barnastarf kirkjunnar býr
að hagmælsku hennar, því að hún
setti saman holla og oft hnyttna
texta við falleg lög sem urðu á
vegi hennar. Hún vissi það vel
hversu mikilvægir slíkir textar eru,
þeir geymast í minninu og geta
haft mótandi áhrif á þann unga.
Hrefna var sátt við sjálfa sig,
þess vegna gat hún hlegið innilega
að sjálfri sér og verið sjálfri sér
samkvæm. Hún var eins við alla,
hlý, einörð og opin og var jafn
örlát á sjálfa sig í hversdagslegum
önnum sem í félagsstörfum, bæði
alþjóðlegum sem á landsvísu. Hún
var kölluð til margvíslegra trúnað-
arstarfa innan skátahreyfingarinn-
+ Kristján Jónsson var fædd-
ur í Reykjavík 4. apríl 1915.
Hann lést í Reylgavík 14. júní
síðastliðinn og var útför hans
gerð frá Dómkirkjunni 23. júní.
KRISTJÁN Jónsson loftskeyta-
maður lést í Reykjavík 14. júní
síðastliðinn. Með honum er geng-
inn mætur Víkingur, sem ávallt
var reiðubúinn að leggja félaginu
lið.
Kristján var frá öndverðu Vík-
ingur, fæddur í miðbænum þegar
fyrri heimsstyijöldin geisaði. Þá
drottnuðu Víkingar í miðbænum
og Kristján, ásamt bræðrum sín-
um, lék undir merkjum félagsins.
Þá gekk mikið á og kappið mikið.
Kristján lék knattspymu, en hann
var líka liðtækur í fijálsum íþrótt-
ar sem innan kirkjunnar og miðl-
aði þar af hugsjónum sínum og
lífsvizku.
Við Hrefna sáumst ekki síðustu
árin, enda úthaf á millurn. En það
voru dýrmætar stundir þegar hún
leit við á Biskupsstofu eftir að hún
var hætt í launuðu starfí. Glettnin
var til staðar, umhyggjan og upp-
örvunin, og við urðum aftur strák-
arnir og stelpurnar hennar Hrefnu
og nutum þess. Hún var önnum
kafin því að fólk sem Hrefna sér
allstaðar þörfina fyrir aðhlynningu
á einhvern máta og lætur hana í té.
Hrefna hafði einstakt lag á að
tala við fólk á hvaða aldri sem það
var þannig að það hlaut eitthvað
í aðra hönd. Sérstaklega var henni
lagið að tala við börn. Hún snart
þau með frásögnum sínum og
söngvum og vann þar mikið rækt-
unarstarf. Um árabil heimsótti hún
barnaheimili í Reykjavík á vegum
kirkjunnar og kom þá sem „amm-
an“ sem fæst þeirra þekktu af eig-
in reynslu í borgarsamfélaginu.
Amman sem fræddi, huggaði og
hlýjaði, færði fortíð inn í nútíð og
gaf barninu tryggilega til kynna
að það skipti máli og ætti hana að.
Við Rannveig þökkum Hrefnu
samleiðina og biðjum Drottin að
blessa minningu hennar. Það yljar
að hugsa til hennar og að hafa átt
hana að. Fjölskyldu Hrefnu vottum
við okkar innilegustu samúð.
Bernharður Guðmundsson.
um. Hann keppti undir merkjum
Víkings í fijálsum.
Snemma hneigðist hugur Krist-
jáns að sjónum. Hann varð loft-
skeytamaður. En Víkingur var
aldrei langt undan. Hann var ávallt
boðinn og búinn að rétta félaginu
hjálparhönd. Mætti á kappleiki og
marga kaffibollana drakk ég með
Kristjáni og eldri Víkingum í
„Brunninum". Þar er umræðuefnið
Víkingur og aftur Víkingur á milli
þess sem menn leysa hin margvís-
legustu málefni þjóðfélagsins.
Kristján var iðinn við að mæta
á völlinn ásamt bræðrum sínum
og studdi við bakið á Víkingi.
Þrátt fyrir erfiða sjúkdómslegu
undir lokin var gamla félagið ávallt
í huga Kristjáns og hann fylgdist
grannt með gengi Víkinga á vellin-
um. Víkingar hafa kvatt góðan
félaga og við vottum eiginkonu
hans, Grétu Sveinsdóttur, og syni
samúð okkar.
Hallur Hallsson, formaður
Knattspyrnufélagsins Víkings.
-----------------
JÓN
ODDSSON
+ Jón Oddsson fæddist að
Undralandi í Reykjavík 30.
september 1935. Hann lést í
Reykjavík 23. maí síðastliðinn
og fór útför hans fram frá
Fossvogskapellu 30. maí.
+
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og útför
INDÍÖNU GUÐLAUGSDÓTTUR
handavinnukennara,
frá Laugalandi, /
Vestmannaeyjum,
Njálsgötu 49,
Reykjavík.
Emilia Guðlaugsdóttir, Þorsteinn Guðlaugsson,
Guðbjörn Guðlaugsson, Sveinbjörn Guðlaugsson,
Laufey Guðlaugsdóttir,
og aðrir aðstandendur.
KRISTJÁN JÓNSSON
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóðir, ömmu og
langömmu,
LAUFEYJAR KARLSDÓTTUR,
Geithellum,
Álftafirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks krabba-
meinslækningadeildar Landspítalans,
lækna og hjúkrunarfólks á Heilsugæslu-
stöðinni, Höfn.
Helga Einarsdóttir, Guömundur Magnússon,
Vilborg Einarsdóttir, Helgi Hálfdánarson,
Þormóður Einarsson, Erla Einarsdóttir,
Ólafur Einarsson, Sunneva Jónsdóttir,
Jóhann Einarsson, Lilja Skúladóttir,
Kristín Einarsdóttir, Sigjón Bjarnason,
Hjörtur Karl Einarsson, Hrönn Hallsdóttir,
Leifur Einarsson
og fjölskyldur.
MIG LANGAR í fáum orðum að
minnast vinar míns, Jóns Oddsson-
ar, sem lést í Reykjavík 23. maí sl.
Hin alltof stuttu kynni mín af
þessum góða dreng hófust þegar
hann flutti í Hátún lOa fyrir u.þ.b.
þremur árum.
Að eiga Jón að vini var mikill
og góður styrkur. Hann var hvers
manns hugljúfi og framúrskarandi
bóngóður. Stríðni átti hann í léttum
dúr og rika kínmigáfu.
Sem dæmi um hjálpsemi hans
og góðmennsku var að hann spurði
mig oftlega hvort mig vanhagaði
-um aura fyrir bensíni á bílinn eða
bauð að lána mér bílinn sinn áður
en ég fékk minn eigin.
Eftirlifandi sambýliskonu hans,
Björgu Jóhannsdóttur, og öllum
hans ættingjum og vinum votta ég
mína dýpstu samúð.
Kær kveðja,
Sigurður Björn í Hátúni.