Morgunblaðið - 27.04.1995, Blaðsíða 30

30 FIMMTUDAGUR 27. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
INGA BIRNA
PÉTURSDÓTTIR
+ Inga Birna Pét-
ursdóttir fædd-
ist á Akranesi 4.
desember 1977.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 19.
apríl sl. Hún var
dóttir hjónanna
Péturs Jóhannsson-
ar ■ og Sigrúnar
Svansdóttur sem
slitu samvistir er
Inga Birna var
þriggja ára. Inga
Birna ólst upp á
Akranesi hjá föður
sínum og seinni
konu hans Sigurveigu Kristj-
ánsdóttur. Systkini Ingu Birnu
samfeðra eru Jóhann Pétur, 12
ára, og Berglind Osk, 9 ára.
Sigrún á eina dóttur, Þóreyju
Svönu, 11 ára, með sambýlis-
manni sínum Þóri Þórarinssyni.
Inga Birna verður jarðsung-
in frá Akraneskirkju í dag, 27.
apríl, og hefst athöfnin kl.
14.00.
Inga systir mín. Þú
varst aðeins 17 ára en
þú ætlaðir ekki að gef-
ast upp. Þú ætlaðir að
sigra. Ég sá það á
svipnum á þér. Ég mun
sakna þín mikið.
Nú legg ég aupn aftur
ó Guð, þinn náðar kraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjöm Egilsson.)
Þinn ástkæri bróðir,
Jóhann Pétur.
Til himins upp mín liggur leið.
Þótt leiðin sé ei alltaf greið,
þá veit ég, hver er vegurinn.
Ég veit hver opnar himininn.
Ó, kæri Jesú, þökk sé þér,
að þú vilt hafa gát á mér.
Því veikur oft er viljinn minn
á veginum í himininn.
(Lilja S. Kristjánsdóttir)
„DROTTINN gaf og drottinn tók.“
Elsku Inga Bima mín. Þú komst
eins og lítill sólargeisli til okkar
ömmu og afa á Jaðarsbrautina,
þegar þú varst aðeins þriggja ára
með pabba þínum til að dvelja um
hríð.
Við fengum að njóta þess að
fylgjast með þegar þú varst að feta
fyrstu sporin í leik með frændsystk-
inunum hér á Akranesi, í Bæjar-
sveitinni og Mosfellsbænum. Oft
var mikið að gera hjá ykkur bömun-
um í sandkastalabyggingum á
Langasandi og bústörfum í sveit-
inni. Minningarnar em samt sterk-
astar um hversu glöð og brosleit
þú varst alltaf. Það var svo auðvelt
að gleðja þig og mikið vom faðm-
lögin hlý ef amma eða afí gaukuðu
að þér einhveiju smáræði.
í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin þín.
Ég leita þín, Guð, ieiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Sú ein er bæn í bijósti mér,
ég betur kunni að þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Kæra vina. Það er sárt að kveðja
þig um stund, en ég veit að afí
vemdar þig í faðmi sínum. Megi
Guð vera með ykkur.
Amma á Akranesi.
Elsku Inga.
Ég á eftir að sakna þín mikið.
Þú varst svo dugleg að spila við
mig. Ég vona að þér líði vel.
Legg ég nú bæði líf og önd,
Ijúfi Jesú í þína hönd
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Þín systir,
Berglind Ósk.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
IIIÍTEL LIIFTLEIDIK
Þín systir,
Þórey.
Af alhug þess ég óska þér
að ekkert verði þér til baga
ailt hið besta blessist þér
bam Guðs vertu alla daga.
Þannig kvað faðir okkar ein-
hveiju sinni um litlu stúlkuna okkar
sem við viljum minnast með fáein-
um orðum.
Inga Bima var fædd og uppalin
á Akranesi í faðmi fjölskyldu sinn-
ar. Hún fór sömu leið og önnur
ungmenni í grunnskóla, var í barna-
kór og lúðrasveit Tónlistarskólans.
Auk þess var hún mikið í æskulýðs-
starfi kirkjunnar.
Við upphaf framhaldsnáms virt-
ist lífið blasa við ungu stúlkunni
okkar. Oft var hún búin að ræða
við frændsystkini sín og okkur full-
orðna fólkið um hvemig hana iang-
aði til að haga námi sínu. Hugur
hennar stóð til þess frá unga aldri
að verða hárgreiðsludama.
Hún hafði aðeins lokið hálfum
vetri í Fjölbrautaskóla Vesturlands
á Akranesi þegar hún veiktist af
hinum erfíða sjúkdómi. Á þeim
þrettán mánuðum sem veikinda-
stríðið varði skiptust á skin og skúr-
ir, von og ótti. Margar voru ferðim-
ar til lengri og skemmri dvalar á
sjúkrahúsi í Reykjavík og þrátt fyr-
ir frábæra umönnun bæði á Landa-
koti og Landspítala var það henni
afskaplega dýrmætt að komast aft-
ur heim þótt oft væri það aðeins í
fáa daga.
Dásamlegt var að fylgjast með
ástríkinu og umhyggjunni sem hún
naut hjá foreldram og systkinum í
hennar miklu baráttu við mjög erf-
iðan sjúkdóm.
Um síðustu jól var hún og við
öll innilega vonglöð um að lífið
myndi sigra manninn með ljáinn.
Allt benti til þess að hún kæmist
aftur í skólann sinn sem hún þráði
svo heitt. Gæti notið æsku sinnar
með öðram unglingum og verið aft-
ur í faðmi fjölskyldunnar.
Það er ljúft að minnast fallegu
telpunnar með gullnu lokkana,
bjarta brosið og dillandi hláturinn.
Við sáum strax í æsku þann eigin-
ERFKDRYKKfUR
Glæsilegir salir, gott verb
..„oggó&þjónusta.
VELSLGELDHUSIÐ
“ÁLIHEIMUM 74 - S. 568-6220
ERFIDRYKKJUR
P E R L A N sími 620200
MIIMNINGAR
leika hennar að vera ánægð með
allt sem að henni var rétt og jafn
þakklát fyrir allt sem fyrir hana
var gert. Hún var óþreytandi að
rabba við okkur um lífið og tilver-
una, fjölskyldu og vini, hagi þeirra
og líðan. Gaman var að sjá hvað
hún var í miklu uppáhaldi hjá öllum
litlu frændsystkinunum sínum, öll
vildu þau fá Ingu Birnu til að leika
við sig. Hún var blíð og góð við
alla og umhyggja hennar fyrir fjöl-
skyldu og vinum kom snemma í ljós
og í veikindastríðinu var henni það
efst í huga að öðram liði vel.
Því viljum við segja: Hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Nú þegar komið er að leiðarlok-
um, elsku Inga Birna okkar, viljum
við föðursystkini þín þakka fyrir
allar góðu stundirnar sem við höfum
fengið að njóta með þér á þinni
stuttu ævi.
Við sem eftir lifum skiljum ekki
af hveiju ungt fólk sem okkur fínnst
að ætti að eiga allt lífíð framundan
er kallað frá okkur.
Spurningarnar brenna á okkur.
Af hveiju hún? Og hvað vill skapar-
inn? Við reynum að hugga okkur
við þá skýringu að hún elsku
frænka okkar sé kölluð til æðri
starfa handan við landamærin sem
við þekkjum ekki.
Nú til þín, faðir, flý ég,
á föðurhjartað kný ég,
um áðstoð ég bið þig.
Æ, vert með mér í verki,
ég veit þinn armur sterki
í stríði lífsins styður mig.
En verði, Guð, þinn vilji,
þó veg þinn ei ég skilji,
ég fús hann fara vil.
Þó böl og stríð mig beygi,
hann brugðist getur eigi,
hann leiðir sælulandsins til.
(Guðmundur Guðmundsson)
Elsku Pétur, Sigurveig, Jóhann
Pétur og Berglind Ósk. Við biðjum
algóðan Guð að varðveita ykkur og
styrkja á þessum mikla sorgartíma.
Gefí hann ykkur þrek og lýsi hann
ykkur leiðina fram á við.
Guðrún, Þuríður, Finnur
og Svafar.
Inga Birna var bara 17 ára þeg-
ar hún kvaddi þennan heim eftir
erfíða baráttu við sjúkdóm sem hún
ætlaði svo sannarlega að sigrast
á, en varð að lúta í lægra haldi fyrir.
Ég heyrði í þér í síma aðeins
viku áður en þú varst öll og spurð-
ir þig hvemig þér liði. Svar þitt
var: „Mér líður vel.“ Þá hugsaði ég,
hún er hetja, hetja sem átti sína
drauma í lífinu, sem átti eftir að
gera svo ótal, ótal margt.
Elsku vina mín. Þér hlýtur að
vera ætlað mikilvægt verkefni hjá
Guði, fyrst þú varðst að fara svona
ung. Það er okkar eina huggun.
Ég kveð þig með þessum litla
sálmi.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(Matth. Jochumsson.)
Elsku Pétur og Sigurveig systir,
harmur ykkar er mikill. Þið sýnduð
sama vilja, sama dugnað og Inga
Birna sýndi í gegnum veikindin. Þið
ætluðuð að sigra. Ég sendi ykkur,
Jóhanni Pétri, Berglindi Ósk, Sig-
rúnu, ömmunum og öðrum aðstand-
endum mínar dýpstu samúðarkveðj-
ur. Guð veri með ykkur og styrki
ykkur.
Ingibjörg á Flateyri.
Með söknuð í hjarta vil ég kveðja
þig, kæra Inga Bima frænka mín.
Það er erfitt að skilja það hvers
vegna þú varst tekin frá okkur
svona fljótt.
Mér era ofarlega í huga minning-
amar frá því er við hjálpuðumst
að við jólabaksturinn fyrir síðustu
jólahátíð og vorum vonglöð að
skipuleggja væntanlegt nám okkar
eftir áramótin. Okkur grunaði ekki
þá að skilnaðurinn væri svona
skammt undan, við héldum að þú
værir að sigrast á sjúkdómnum.
Margar stundir áttum við saman
við að horfa á myndbönd, hlusta á
tónlist og spjalla saman um lífið
og tilveruna á sjúkrahúsunum.
Aldrei heyrðist þú kvarta yfir
vanlíðan þinni. Af algjöra æðruleysi
barðist þú við þennan erfiða sjúk-
dóm sem grípur svo marga heljar-
tökum. Ég mun minnast hugrekkis
þíns og baráttuvilja, frændrækni
og góðrar vináttu alla tíð.
Nú þegar leiðir okkar skiljast vil
ég kveðja þig með þessu sálmaversi:
Nú hverfi oss sviðinn úr sárum
og sjatni öll beiskja í tárum,
því dauðinn til lífsins oss leiðir,
sjá, lausnarinn brautina greiðir.
(Prudentius, sb. 1589,
Stef. Thor., Sbj. Eg.)
Þinn frændi,
Ingimundur Guðmundsson.
Elsku frænka.
Það er með miklum söknuði sem
ég kveð þig, Inga Birna mín. Ég
vonaði innilega að þú myndir ná
þér, að þetta væri ekki mjög alvar-
legt, sem að þér gekk. Að ég gæti
fengið að hjáípa þér við námið eða
hvað annað sem þyrfti. Þú hafðir
þá trú lengst allra að þér væri að
batna og hélst glaðværðinni, bros-
inu og jákvæðninni á hveiju sem
gekk. Þú varst ekki margra mánaða
gömul þegar ég passaði þig fyrst
og uppfrá því fannst mér eins og
þú værir næstum því dóttir mín.
Þú varst mér alltaf svo kær. Ég
vildi passa þig, kenna þér og leið-
beina. En nú ert þú farin og ég
veit að hann afi passar þig núna
og verndar.
Ég vona að þér líði vel núna,
Inga Birna mín, síðustu mánuðirnir
voru svo erfiðir. Fyrir mér ertu lif-
andi, því í minningunni lifir þú.
Minningin um þig hressa, duglega,
jákvæða og skemmtilega, lifir með
mér og öllum sem þekktu þig. Ég
vildi að ég hefði haft tök á að vera
meira hjá þér síðustu vikur. En
verði Guðs vilji.
Þinn frændi,
Jóhann.
Ég var á leið til vinnu er ég frétti
af andláti þínu. Ég hafði búist við
þessu en neitað að gefa upp von-
ina. Því það varst þú, sem sýndir
með þinni aðdáunarverðu baráttu
við illvígan sjúkdóm, að maður gefst
ekki upp.
Við eigum svo margar góðar
minningar um yndislega stúlku sem
var full af lífsgleði og góðmennskan
uppmáluð við alla. Manni fínnst
orðin fátækleg sem eiga að lýsa
öllu því góða sem fannst í fari þínu.
Sorginni yfir því að hafa þig ekki
lengur hér verður ekki lýst.
En þú ert í góðum höndum núna,
þið afí gætið hvors annars.
Elsku frænka, þín verður sárt
saknað.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við
það, sem ég fæ ekki breytt...
kjark til að breyta því,
sem ég get breytt... og vit
til að greina þar á milli.
Mitt höfuð, Guð, ég hneigi,
að hjarta stíga megi
í bljúgri bæn til þín.
Lát heims ei glys mér granda,
en gef mér bænaranda
og hjartans andvörp heyr þú mín.
Sá andans andardráttur
sé óslítandi þáttur
á milli mín og þín.
Þá bamslegt hjarta biður
þín blessun streymir niður.
Ég fer til þín, kom þú til mín.
(V. Briem.)
Elsku Pétur, Sigurveig, Jóhann
Pétur og Berglind Ösk, ykkar miss-
ir er mikill. Eg votta ykkur og öðr-
um aðstandendum mína dýpstu
samúð.
Kristín Svafarsdóttir.
Inga Birna mín, minninguna um
þig mun ég alltaf geyma, þakka
þér fyrir allt.
Lítið blóm
sem aldrei fær litið vorið
það vor sem guðar nú á gluggann -
en þegar það er fallið
þetta litla vorsins blóm
boða vindsins ljóð öll vetur
því sólin hún sofnaði með þér,
elsku Inga mín.
Elsku Sigrún, Pétur, Sigurveig
og þið litlu systkini hennar sem
hafíð misst svo mikið. Megi minn-
ingin um hana ylja ykkur og öllum
þeim sem syrgja sárt unga stúlku,
sem horfin er til betri heims.
Þín vinkona,
Anna.
Það var eins og partur af okkur
færi með þér, þegar þú fóst, Inga
mín. En þú munt ávallt lifa í minn-
ingunni, sem hress og kát stúlka,
sama hvað bjátaði á. Við dáðumst
að því hvernig þú barðist hetjulega
í þínum veikindum, þú varst alltaf
svo sterk og jákvæð. Þú veist það
kannski ekki en við hugsuðum til
þín og studdum þig í huganum all-
an tímann. Við voram kannski ekki
allar innan handar, en þær mann-
eskjur sem studdu þig mest, Mar-
grét Bjarnadóttir og Magnús, gerðu
það fyrir hönd okkar allra. Við
kveðjum þig með söknuði og þökk-
um þær minningar sem þú skildir
eftir í hjörtum okkar.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt. ■
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
(V. Briem)
Við þökkum Guði fyrir þær góðu
stundir sem þú áttir heima hjá þér
síðustu dagana. Einnig viljum við
votta foreldram þínum, ættingjum
og vinum okkar fyllstu samúð og
biðjum Guð að styrkja þau í sorg-
inni.
Blessuð sé minning Ingu Birnu.
Ásta Li(ja, Brynhildur, Brynja,
Dagmar, Elín, Erla, Elva,
Herdís, Hildur, Ingibjörg, írena,
Iris, Lára, Linda, Margrét,
Ragna, Sara Björk og Sigríður.
Okkar elskulega bekkjarsystir
Inga Birna er horfín á braut eftir
harða baráttu við illvígan sjúkdóm.
Eftir stöndum við með spurnir í
huga og hryggð í hjarta. Hvernig
má það vera að ung stúlka í miðjum
æskublóma skuli vera hrifín á brott
með svo miskunnarlausum hætti?
Hvar er réttlætið? Við fáum engin
svör við spurningum okkar, heldur
hljótum í vanmætti okkar að sætta
okkur við þá staðreynd að dauðinn
heyrir undir þau rök sem okkur er
ekki ætlað að skilja. Og verðum þá
í auðmýkt að trúa því og treysta
að góður Guð hafí tekið Ingu Birnu
til sín í náðarfaðm sinn. Við trúum
því og treystum.
Inga Birna var björt og falleg
yfirlitum, hógvær í framkomu og
ekki gefin fyrir að trana sér fram.
Samt vissum við sem þekktum hana
að hún var ákveðin og fylgin sér
þegar á reyndi. Og víst hljóta þeir
eiginleikar hennar að hafa hjálpað
henni í hinni hörðu baráttu. Þar
sýndi hún einnig mikið æðruleysi
þegar sýnt var hvert stefndi.
Þrátt fyrir hæglátt yfirbragð var
Inga Birna félagslynd og naut sín
vel í góðra vina hópi og lá ekki á
liði sínu þegar brugðið var á glens
og gaman. Hlátur hennar var þó
ekki skellandi heldur mildur og
mjúkur eins og hún sjálf var í sínu
innsta. Inga Birna var virkur félagi
í KFUM og K og skátahreyfing-
unni.. Einnig var hún um skeið
meðlimur í skólahljómsveitinni.
í sorg okkar og söknuði skiljum
við nú betur en áður hve Inga var
okkur mikils virði. Við minnumst
þess hve hún var góður félagi í