Morgunblaðið - 17.05.1995, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 17. MAÍ1995 37
MINNIIMGAR
+ Birna Björns-
dóttir fæddist í
Neskaupstað 14.
mars 1935. Hún lést
á heimiii sínu,
Klettagerði 1 á Ak-
ureyri, 9. maí sl.
Foreldrar hennar
voi-u hjónin Kristr-
ún A. Guðjónsdótt-
ir, húsmóðir, f. 9.3.
1905, d. 1.4. 1995
og Björn Ó. Ing-
varsson, útgerðar-
maður, f. 7.4. 1898,
d. 16.8. 1969.
Kristrún var seinni
kona Björns og hálfsystkini
Birnu sem hún ólst upp með eru
Ingunn, kennari á Akureyri, f.
21.2. 1925, Guðni, stýrimaður
og skipstjóri, f. 17.11. 1929, d.
1.4. 1995, og Gréta, húsmóðir
og deildarritari í Kópavogi, f.
15.6. 1932. Alsystkini hennar
eru Anna, húsmóðir og verslun-
armaður í Neskaupstað, f. 18.8.
1936, Uni, smiður í Reykjavík,
f. 2.10. 1940, og Hallveig hús-
móðir í Reykjavík, f. 8.3. 1945.
Birna lauk landsprófi í Nes-
kaupstað 1952. Hún vann mest
sem símavörður, fyrst í Nes-
kaupstað og síðar i Reykjavík.
Stundaði nám í Húsmæðraskóla
Þingeyinga á Laugum veturinn
1953-54. Útskrifaðist úr Mynd-
lista- og handíðaskólanum sem
vefnaðarkennari vorið 1961.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aft-
ur hug þinn og þú munt sjá að þú grætur
vegna þessa, sem var gleði þín.“
(K. Gibran.)
í gær var kvödd hinstu kveðju
frænka mín, skólasystir og vinkona,
Birna Björnsdóttir frá Neskaup-
stað. Loks er lokið iangri og erfiðri
baráttu við illvígan sjúkdóm.
Mæt kona er gengin. Góð, vel
gefin, falleg og sérstök. Föst fyrir
í skoðunum og réttlát. Ótrúlega
dugleg í veikindunum og sálar-
styrkur mikill eins og kom fram á
meðan hún barðist sjálf og missti
bæði móður sína og bróður á sama
sólarhring 1.4. sl.
Minningarnar streyma fram,
heiman frá Norðfirði frá barna- og
gagnfræðaskólaárunum og frá dá-
samlegri veru okkar á Laugum í
S-Þing. veturinn 1953-1954. Ynd-
islegir voru vormorgnarnir á Laug-
um þegar við vöknuðum kl. sex á
morgnana og sátum í rúmunum
okkar og gerðum handavinnu,
hlustuðum á fuglasönginn og hlóg-
um að skólasystur okkar, þeirri
þriðju í herberginu, sem átti stund-
um erfitt með að vakna svona
snemma.
Var vefnaðarkenn-
ari á Laugum vetur-
inn 1961-62. Hún
giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum
Halldóri Halldórs-
syni, (f. 23.7. 1934)
14.6. 1962, og hafa
þau lengst af búið á
Akureyri, en í Falun
í Svíþjóð frá okt.
1969 - júní 1972.
Börn þeirra eru 1)
Sigurjón, f. 7.7.
1963, er að ljúka
mastersnámi í forn-
heimspeki í Lyon í
Frakklandi, hefur áður lokið
einleikaraprófi á klarinett frá
Tónlistarskóla Reykjavíkur og
háskólaprófi í tónvísindum í
Lyon. 2) Rún, f. 8.12. 1964, er
læknir í Reykjavík, gift Reyni
Þór Eyvindarsyni rafmagns-
verkfræðingi, f. 19.3. 1963, og
eiga þau Halldór, f. 25.7. 1992.
3) Pétur, f. 10.12. 1966, er við
íslenskunám í HÍ og vinnur við
þýðingar og prófarkalestur.
Unnusta hans er Jóhanna Katrín
Krisljánsdóttir, sjúkraþjálfari,
f. 18.12. 1966. 4) Halldór Björn,
f. 12.6. 1971, hefur lokið BA
prófi í frönsku frá HÍ. Unnusta
hans er Álfheiður Hrönn Ást-
valdsdóttir, tannlæknanemi, f.
21.9. 1970.
Birna var jarðsungin í kyrr-
þey 16. maí sl.
Svo leið tíminn. Þið Halldór geng-
uð i hjónaband og fóruð að búa og
eignast börn. Ég man líka dimmt
haustkvöld niður við höfn hér í
Reykjavík þegar við Svavar vorum
að kveðja ykkur. Þá voruð þið að
halda til Svíþjóðar til langrar dval-
ar, að mér fannst, en Halldór þinn
var þá að fara til framhaldsnáms.
Ekki má gleyma móttökum ykkar
á Akureyri og heimsóknum ykkar
til okkar í Reykjavík og síðast en
ekki síst dásamlegum dögum sem
við áttum öll saman í Portúgal fyr-
ir þrem árum.
Þá héldum við og vonuðum að
baráttu þinni við sjúkdóminn væri
að verða lokið. Svona streyma
minningarnar fram og eru auðvitað
miklu fleiri. Ég man þegar þú sagð-
ir hlæjandi, þegar fjórða barnið
ykkar fæddist, að nú værir þú hætt
barneignum, því skyldir þú lofa.
Börnin ykkar eru svo yndisleg að
ég sé nú að þau hefðu gjarnan
mátt vera tíu.
Meðan þú barðist við sjúkdóminn
hræðilega síðustu mánuðina, höfð-
um við oftast símasamband einu
sinni í viku, stundum oftar. Alltaf
var haldið í vonina og fyrir tveim
mánuðum sagðir þú við mig að þú
værir aðeins farin að hugsa um
handavinnu og að löngunin kæmi
örugglega í auknum mæli með vor-
inu. Allan tímann með þú varst
veik dvaldirðu heima við frábæra
umhyggju og þar kvaddir þú.
Ef við berum harm í hljóði
- harmurinn er undarlegur -
verður hann að vænum sjóði,
vænsta sjóði okkar lífs.
Deilir þú með hollvin harmi
- harmurinn er undarlegur -
hjartað, sem þér beret í barmi,
bljúgt er þá af ást og þökk.
(Arnór Siguijónsson frá Laugum.)
Við Svavar sendum þér, kæri
Halldór, hjartans samúðarkveðjur,
svo og allri íjölskyldu þinni. Megi
Guð vera með ykkur öllum í þess-
ari miklu sorg. ^
Einnig senda skólasystur frá
Laugum, veturinn 1953-1954, sín-
ar innilegustu samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnunum,
þar sem ég má næðis njóta.
Far þú í friði, elsku vinkona.
Elsa Christensen.
Kveðja frá Inner Wheel
klúbbi Akureyrar
Á köldum vordegi lagði Birna af
stað í þá ferð sem okkur er öllum
ætlað að fara. Um nokkurra mán-
aða skeið hafði hún átt við erfið
veikindi að stríða. Þrátt fyrir mikinn
lífsvilja og baráttuþrek mátti hún
lúta í lægra haldi. Við kveðjum
hana fullar af söknuði og erum
þakklátar fyrir þann tíma sem við
áttum með henni.
Birna gekk í klúbbinn okkar
1987. Hún reyndist afar góður fé-
lagi. Birna var hlédræg og hógvær
og ekki sérlega mannblendin, en
góður og traustur vinur vina sinna.
Hún var ákaflega orðvör og hallaði
aldrei orði á nokkurn mann. Hún
var glæsileg kona og bar mikinn
persónuleika og það sem hún lagði
til málanna var mikils metið.
Birna starfaði í dagskrárnefnd
klúbbsins veturinn 1990-91 og hún
var ritari veturinn 1991-92. Þessi
störf leysti hún af hendi með mik-
illi vandvirkni.
Margar skemmtilegar samveru-
stundir áttum við með Birnu í leik
og starfi. Okkur eru minnisstæðir
bjartir júnídagar á umdæmisþingi
í Keflavík þar sem Halldór og Birna
voru skemmtilegir ferðafélagar.
Það er líka eftirminnilegt, þegar við
tókum fram saumavélarnar fyrir
jólin og saumuðum rauðar hjarta-
lagaðar diskamottur sem prýða
borðin á jólafundum okkar. Þá sýndi
sig hversu handlagin og vandvirk
Birna var. Á fundi sem við héldum
í Ólafsfirði með konum Rotary-
BIRNA
BJÖRNSDÓTTIR
GUÐBJARTUR
JÓNSSON
Guðbjartur
Jónsson fædd-
ist 25. september
1914 í Múlaseli í
Hraunhreppi,
Mýrasýslu. Hann
lést 8. maí sl. For-
eldrar hans voru
Jón Ólafsson bóndi
í Múlaseli og Guð-
rún Guðmundsdótt-
ir kona hans.
Vegna veikinda
móður sinnar var
Guðbjarti komið í
fóstur þegar hann
var á öðru ári til
móðursystkina sinna, þeirra
Jódísar Guðmundsdóttur og
Bjargmundar Guðmundssonar
á Bakka í Kálfatjarnarhverfi á
Vatnsleysuströnd og ólst hann
þar upp. Bræður Guðbjartar
eru: Steindór Árni, f. 12.6.
1904, d. 22.11. 1923, Guðmund-
ur, f. 9.4. 1906, d.
10.8. 1930, og Jó-
hann Ólafur, f. 17.9.
1911. Hinn 16. júní
1962 kvæntist Guð-
bjartur eftirlifandi
eiginkonu sinni,
Margréti Dórótheu
Betúelsdóttur, f. 14.
maí 1928, frá Görð-
um, Sæbóli, Aðal-
vík. Margrét á dótt-
ur, Birnu, f. 19.
september 1957,
sem hann gekk í
föðurstað.
Guðbjartur verð-
ur jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju í dag og hefst, athöfnin
kl. 15.00. Jarðsett verður frá
Kálfatjarnarkirkju.
KYNNI okkar systra af Guðbjarti
eru ljúfar. Minningarnar koma upp
í hugann þegar við rifjum upp
gömlu góðu dagana á Bakka. Hvað
það voru yndislegir tímar. Fjöru-
ferðirnar og leitin að „gulli og
silfri“, hjallurinn með búinu okkar,
hólarnir og stóru túnin í endalaus-
um leikjum. Og að eiga Bjart að
var ekki verra. Að fá að fara með
honum í gamla Willis-jeppanum inn
í Voga, að Kálfatjörn og ótal margt
fleira.
Hann Bjartur var einstaklega
barngóður og blíður. Og ekki má
gleyma Möggu frænku sem alltaf
var svo hress og kát. Hún bakaði
besta rúgbrauð og kleinur sem
hægt var að fá.
Kæri vinur, kærar þakkir fyrir
allt.
Elsku Magga og Birna, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Nú legg ég aupn aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Erna, Ilildur, Gerður
og Fanney Þorkelsdætur.
manna á síðastliðnu vori var tísku-
sýning á dagskrá. Þar var Birna
ein af sýningardömunum, glæsileg
að vanda. Henni var þá kunnugt
um veikindi sín en sýndi fádæma
æðruleysi og okkur þykir vænt um
að eiga slíka minningu um hana á
síðasta fundinum sem hún sótti í
klúbbnum.
Birna var fjölskyldumanneskja
af lífi og sál og heimilið var henni
helgur staður. Eiginmaður og börn
voru miðpunktur lífs hennar. Birna
var líka mikil lánsmanneskja í sínu
einkalífi. Hún og Halldór eiginmað-
ur hennar eiga fjögur mannvænleg
börn sem bera merki góðs atlætis
í uppvextinum og hafa erft mann-
kosti foreldra sinna.
Nú er skarð fyrir skildi þegar
Birna er horfin. Okkur er það mik-
ils virði að hafa kynnst henni. Mest-
ur er þó missir eiginmanns hennar
og barna og fjölskyldna þeirra. Við
vottum þeim einlæga samúð okkar
og biðjum þeim blessunar um
ókomna tíð.
Blessuð sé minning Birnu Björns-
dóttur.
Birna mágkona mín er dáin, að-
eins sextug að aldri. Eftir langa og
erfiða baráttu við krabbamein var
hvíldin henni kærkomin, en eftir
standa ástvinir og sakna þess sem
var.
Við systkinin ólumst að hluta til
upp í húsmæðraskóla, sem móðir
okkar stjórnaði, og það var alltaf
jafn spennandi á hverju hausti að
sjá nýju stúlkurríar koma til náms
og vetrardvalar. Á unglingsárunum
skiptir útlitið miklu, og stúlkurnar
voru vegnar og metnar og mikið
rætt hveijar væru sætastar. Þetta
þótti móður okkar fáfengileg iðja,
og seinna lærðist okkur auðvitað
að meta miklu fremur hið innra.
En þannig kom Birna inn í líf okk-
ar eitt haustið, og mér er það minn-
isstætt, að hún flaug beint í fyrsta
sæti hjá unglingadómnum. Há og
beinvaxin, fríð og fasprúð. Og
þannig var hún alla sína ævi, sem
varð alltof stutt.
Ég kynntist Birnu ekkert að ráði
þegar hún var í skólanum hjá
mömmu, aldursmunurinn skipti
máli í þá daga, en það fór ekki fram-
hjá mér, að eðliskostirnir voru ekki
síðri en útlitið. Hún var samvisku-
söm og vandvirk og skaraði fram
úr í flestum greinum. Hún var frem-
ur hæglát, tranaði sér hvergi fram,
en ávann sér virðingu og vináttu
skólasystra og kennara. Og ég var
bæði glöð og stolt nokkrum árum
síðar, þegar bróðir minn gekk að
eiga þessa glæsilegu og góðu konu.
Sú sjón gleymist ekki, þegar þau
gengu saman geislandi af hamingju
hönd í hönd inn gólfið í kapellu
Háskólans, þar sem þau voru gefin
saman vorið 1962. Það reyndist
þeim báðum hið mesta gæfuspor.
Líf þeirra var svo samofið, að ég
kann ekki að minnast annars án
þess að geta hins. Þau voru sam-
hent og samrýmd hjón, sem nutu
þess að vera saman, byggja upp
heimilið og ala upp börnin fjögur,
sem eru mikið mannkostafólk. Þau
hafa öll stundað tónlistarnám auk
langskólanáms í bóklegum fræðum
af ýmsu tagi. Þau hafa alltaf verið
stolt og gleði foreldra sinna og
verða nú bróður mínum huggun í
sorg hans og söknuði.
Birna var slík fyrirmyndar hús-
móðir, að það hreinlega olli mér
feimni. Öll hennar verk voru vönduð
og fáguð, og heimilið bar þess vitni.
Hún hafði sérstaklega gaman af
allri handavinnu, enda lærð í þeim
fræðum og kenndi þau öðru hveiju.
En það nægði henni ekki, og þegar
börnin voru komin af höndum, dreif
hún sig í menntaskólanám, lauk því
með glæsibrag og hafði mikla
ánægju af. Ég veit, að hún vildi
gjarna auka við sig námi í tungu-
málum eða einhveiju öðru, en af
því varð minna en til stóð. Senni-
lega hefur þar ráðið mestu, að heils-
an var ekki alltaf upp á það besta.
Krabbameinið réðst til atlögu í þrí-
gang á tuttugu ára tímabili, og sú
glíma gat ekki endað nema á einn
veg.
Þegar Birna vissi að hverju
stefndi, bað hún um að fá að deyja
heima. Bróðir minn og yngsti sonur-
inn, Halldór Björn, önnuðust haná
fárveika síðustu vikurnar og gáfu
henni þá gjöf, sem hún óskaði heit-
ast, að vera heima, þar til yfir lyki.
Öll börnin og tengdabörnin lögðu
sig fram um að létta þeim þessa
þungbæru raun. Megi minningin
um góða konu milda sorg þeirra
og verða gleði þeirra, þegar tímar
líða.
Kristín Halldórsdóttir.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
ANNA JÓNSDÓTTIR
frá Seljavöllum,
andaðist í Borgarspítalanum að kvöldi 15. maí.
Grétar Óskarsson, Vigdís Jónsdóttir,
Rútur Óskarsson, Sigríður Karlsdóttir,
Jón Óskarsson, Áslaug Jónasdóttir,
Ábjörn Óskarsson, Inga Sveinsdóttir,
Sigurður Óskarsson, Eygló Guðmundsdóttir.
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN INGIBJARTARDÓTTIR,
sem andaðist á Hrafnistu, Hafnarfirði, að morgni 12. maí, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 18. maí kl. 15.00.
Sesselja Guðnadóttir, Guðmundur Ibsen,
Kristin Guðmundsdóttir, Kristján Sigurgeirsson,
Dröfn Guðmundsdóttir, Sigurður Magnússon,
Þórirlbsen, Dominique Ambroise
og barnabarnabörn.