Morgunblaðið - 25.06.1995, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 25. JÚNÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
AÐALSTEINN
TRYGGVASON
+ Aðalsteinn
Tryggvason
fæddist 31. júlí 1913
í Reykjavík. Hann
lést hinn 14. júní sl.
Foreldrar hans
voru hjónin Krist-
jana Halldóra Guð-
laugsdóttir, frá
Hvammi í Eyjafirði,
fædd 12. desember
1884, dáin 1970, og
Jóhann Tryggvi
Björnsson, skip-
stjóri frá Reykja-
vík, fæddur 18.
nóvember 1877, dá-
.inn 1967. Aðalsteinn var yngst-
ur fjögurra barna þeirra hjóna.
Systkini Aðalsteins voru: Fann-
ey, bókavörður, f. 1907, d. 1986,
Kristbjöm, yfirlæknir og pró-
fessor, f. 1909, d. 1983, Þuríð-
ur, húsfreyja, f. 1911, d. 1987.
Aðalsteinn kvæntist eftirlifandi
konu sinni Sigríði Þorláksdótt-
ur frá Bolungarvík árið 1942.
Börn þeirra eru:
Krisljana, bóka-
vörður, f. 1943,
maður hennar er
Stefán Snæbjöms-
son. Þorsteinn, raf-
virki, f. 1945, Jó-
hann Tryggvi,
framkvæmdastjóri,
f. 1948, kona hans
er Aðalbjörg Þor-
varðardóttir. Sól-
veig myndlistar-
kona, f. 1955, mað-
ur hennar er Ing-
ólfur Araarsson.
Málfríður, textíl-
listakona, f. 1960, maður henn-
ar er Tor Jenssen. Aðalsteinn
Tryggvason lauk prófi í raf-
virkjun frá Iðnskólanum í
Reykjavík 1934 og starfaði við
rafvirkjun til æviloka.
Utför Aðalsteins verður gerð
frá Fossvogskirkju mánudag-
inn 26. júní og hefst athöfnin
kl. 13.30.
GÓÐUR drengur er genginn.
Aðalsteinn Tryggvason raf-
virkjameistari lést aðfaranótt 14.
júní sl. Þegar kallið kom var hann
staddur í sumarleyfí suður á Mall-
orka ásamt eiginkonu sinni Sigríði
Þorláksdóttur, syni sínum Tryggva
og fjölskyldu hans.
Með Aðalsteini Tryggvasyni er
genginn einn af þessum eftirminni-
legu mannkostamönnum sem þröng
kjör kreppuáranna mótuðu í upp-
vextinum með sérstæðum hætti.
Engum manni hef ég kynnst sem
borið hefur jafnótvíræða virðingu
fyrir starfí sínu og þeirri Guðsgjöf
að mega vinna og verða öðrum að
liði.
Aðalsteinn átti langan starfsald-
ur að baki er hann lést. Hann hóf
nám í rafvirkjun árið 1930 þá sautj-
án ára að aldri og starfaði að grein-
inni síðan. En löngu áður 'hafði
hann með sendlastörum og viðvik-
um aflað tekna sem jiann lét renna
til æskuheimilisins. Á langri starfs-
ævi var víða komið við. Um tíma
starfaði hann að rafvæðingu á
landsbyggðinni. Tiltók hann þá
gjaman Isafjörð og býli við I>júp.
Hann vann við raflagnir í ýmsar
stórbyggingar í Reykjavík t.d. Þjóð-
leikhúsið og rafverktaki var hann
við byggingu íþróttahallarinnar í
Laugardal og Norræna hússins, svo
fátt eitt sé nefnt. Aðalsteinn hafði
á seinni árum með höndum allyfír-
gripsmikla umsjónar- og viðhalds-
þjónustu fyrir ýmsa aðila varðandi
rafbúnað. Má þar til nefna Stjómar-
ráð íslands, sendiráð Bandaríkj-
anna og Danmerkur, Vegagerð rík-
isins, Umferðarmiðstöðina o.fl. Þótt
Aðalsteinn hafí á allra síðustu árum
tekið þá stefnu að draga úr umsvif-
um sínum, hægja örlítið á ferðinni,
var hann samt sístarfandi. Jafnvel
þegar hann tók sér frí frá erli hvers-
dagsins var það ekki til þess að
sitja með hendur í skauti. Verkefn-
in við og í kringum sumarbústaðinn
við Elliðavatn voru honum óþrjót-
andi viðfangsefni. Ekki af því að
brýna nauðsyn bæri til að mála eða
moka, heldur af því að iðjuleysi
féll honum ekki.
Það var ekki í eðli Aðalsteins
Tryggvasonar að láta fara mikið
fyrir sér. Hann var jafnvel fremur
hlédrægur maður. En þegar starfíð
var annarsvegar stóð fátt fyrir hon-
um. Þetta átti ekki síst við í sam-
bandi við undirbúning stórra sýn-
inga í Laugardalshöllinni. Þá var
oft keppt við klukkuna að ljúka
mætti flóknu og vandasömu verki
í tæka tíð. Þær urðu margar „redd-
ingarnar“ fyrir síðbúna sýnendur,
sem lentu á Alla rafvirkja og hans
liði. En öll vandamál var reynt að
leysa af hendi með ljúfmennsku,
lítillæti og eins vel og efni stóðu
til. Viðamiklar stórsýningar, eins
og t.d. sjávarútvegssýningarnar,
höfðu fyrir löngu sprengt þann
orkuramma sem Iþróttahöllinni var
settur. Það þurfti kunnáttu og út-
sjónarsemi til að leysa allra þarfír.
Mér er nær að halda að Aðalsteinn,
með einhveijum óskiljanlegum
hætti, hafí magnað upp meiri raf-
orku í höllinni en send var inn í
hana. í nokkurri mótsögn við starf-
ið að sýningum í Laugardalshöllinni
var nákvæmnisvinnan við lýsingu
listaverka í Norræna húsinu. Lýsing
Móðir okkar, t STEINUNN STEFÁNSDÓTTIR
andaðist föstudaginn 23. þessa mónaðar.
Gústav Nilsson, Ólafur Nilsson,
Bogi Nilsson, Anna Nilsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma
STEFANÍA S. STEFÁNSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
i Stóragerði 3,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju miðvikudaginn 28. júní kl. 13.30.
Þeim.sem vildu minnast hennar, er bent á að láta líknarstofnanir
njóta þess.
Anna Kristín Bjarnadóttir, Bjarni Garðar Guðlaugsson,
Ingi Þórðarson, Ingveldur B. Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
listaverka er vandasamt viðfangs-
efni sem krefst skilnings og næm-
leika. Þama var Aðalsteinn einstak-
ur vegna reynslu sinnar. Þó að „sér-
fræðingar" væru ekki efstir á vin-
sældalista hans var hann hvað þetta
varðar -einn af þeim.
Aðalsteinn var gerður heiðursfé-
lagi Iðnaðarmannafélags Reykja-
víkur 31. júlí 1988 og heiðursfélagi
Félags löggiltra rafverktaka varð
hann 29. apríl 1994.
Aðalsteinn unni íslenskri náttúru
og ferðalög um landið voru honum
áhugamál. Ófáir voru steinamir frá
ýmsum landshomum sem fundu
leið á Guðrúnargötuna í úlpuvasa
hans. Steinar sem síðar urðu tilefni
frásagna og uppriijunar skemmti-
legra ferðalaga. Og heimurinn um-
hverfís varð ekki útundan. Einkum
á seinni ámm freistuðu fjarlægir
staðir. Öllu nýju sem á vegi varð
var mætt með áhuga og jákvæðri
forvitni. Ekki féll þó allt í „kramið"
og fékk þá viðeigandi einkunnarg-
jöf.
Þó að Aðalsteinn væri maður
starfsins, var það samt fyrst og
síðast fjölskyldan sem allt snerist
um. Ekki svo mikið í orði sem á
borði. Þegar eitthvað bjátaði á var
hann á réttum stað. Bar nafn með
rentu og var sá klettur sem byggja
mátti á. Hann var heldur ekki einn.
Studdur af góðri eiginkonu , Sigríði
Þorláksdóttur, sem var meiri þátt-
takandi í daglegu starfí hans en
augað sá, trúi ég hann hafi séð
flesta drauma rætast.
Aðalsteinn Tryggvason raf-
virkjameistari hefur þjónað út sinn
tíma. Leiðir skilur um sinn. Um
leið og þessi góði vinur er kvaddur,
dvelur hugurinn hjá Sigríði, tengda-
móður minni, í þeirri fullvissu að
bjartar minningar megni að styrkja
hana í harmi.
Stefán Snæbjörnsson.
Þegar andlátsfregn berst manni
verður ákveðið tómarúm í hugar-
fylgsnum manns, en hversvegna?
Þessi leið er okkur jú öllum búin
og við höfum alla ævina til þess
að búa okkur undir þessa hinstu
för. Þó kemur fregnin alltaf jafn
mikið á óvart.
Góður vinur er látinn, Aðalsteinn
Tryggvason, rafvirkjameistari. Að-
alsteinn er fæddur á Vesturgötu
44 og átti heima vestur á Bakka,
sem kallað var, þar sem nú stendur
Stálsmiðjan. Þegar Aðalsteinn er
sex ára flytur fjölskyldan austur í
bæ, innst á Grettisgötuna þar sem
hann býr öll sín uppvaxtarár. Leik-
svæði krakkanna var þá gjáman í
Norðurmýrinni og ekki renndi hann
grun í það þá að hann ætti eftir
að reisa þar hús með bróður sínum
á árunum 1941-42, sagði Aðal-
steinn í viðtali sem haft er við hann
í tímariti, sem gefið var út í tilefni
af 120 ára afmæli Iðnaðarmannafé-
lagsins í Reykjavík. Eftir ferming-
una gerðist Aðalsteinn sendisveinn
hjá Ormsbræðrum, sem þá voru
með aðsetur við Óðinsgötu. Þar
kynnist hann ýmsum ágætum
mönnum, sem áttu eftir að reynast
honum vel síðar. í byijun kreppunn-
ar kemst hann í rafvirkjanám hjá
nýstofnuðu fyrirtæki „Rafmagni"
og lýkur þar námi árið 1934. Það
er fróðleg sú lýsing, sem Aðalsteinn
gefur á ástandinu í þjóðfélaginu á
þessum árum í fyrrnefndu viðtali.
Þar segir hann meðal annars: „Hef
alltaf verið lagnari við skrúfjámið
en pennann." Kreppa og atvinnu-
leysi var mikið á þessum ámm, það
varð að taka allt sem bauðst, strax
á námsárunum var hann sendur út
á land, til að vinna við raflagnir,
eftir sveinsprófíð vann hann á ýms-
um stöðum úti á landi, hann vann
meðal annars við raflýsingu húsa á
ísafírði um eins árs skeið, á Akur-
eyri var hann í rúmt ár hjá Indriða
Einarssyni. Þegar ég kynntist Aðal-
steini á fímmta áratugnum þá vann
hann með Jónasi Guðmundssyni við
raflagnir í hús hér í borg. Það voru
mörg húsin sem þeir félagar lögðu
í, það var mikið keppikefli að vera
mgð rafvirkjUM sem voru fljótir að
leggja rafmagnsrörin í loftin. Þeir
félagar fylgdust vel með sínum
húsum og voru vandvirkir. Eitt
stærsta verkefni Aðalsteins er
Laugardalshöllin, en í hana lagði
hann allar raflagnir í upphafi og.
sá svo um lýsingar á sýningum
þar. Þá sá hann um raflagnir og
lýsingu í Norræna húsinu. Aðal-
steinn gekk í Iðnaðarmannafélagið
í Reykjavík, hann var í skemmti-
nefnd og varastjórn um margra ára
skeið, hann sá um allan ljósabúnað
og lýsingu þegar það félag hélt
málverka- og listmunasýningamar
árin 1977 og 1980, þá tók hann
þátt í endurbyggingu Baðstofu iðn-
aðarmanna eftir brunann og það
var einmitt hann sem fann glerkúfla
á kyndlana í Baðstofunni, eftir að
hafa farið yfír alla þá myndalista
sem hann kom höndum yfír, þetta
lýsir Aðalsteini einna best, hann
gafst aldrei upp, hann leysti hlutina
með sinni eljusemi og prúð-
mennsku, hann var fastur fyrir og
fljótur að komast að Iqamanum í
hverju máli, var ekki langorður en
lét verkin tala. Það var fyrir einu
ári að hann baðst undan endurkosn-
ingu í trúnaðarstörf fyrir félagið.
Hann var þó ávallt með hugann við
félagið, fyrir tæpum fjómm vikum
hrindi hann í mig sem oftar til að
segja mér að hann gæti ekki komið
á aðalfundinn þar sem að hann
yrði ekki í bænum, hann bað mig
um að skila kveðju til félaganna,
sem ég og gerði, það var það síð-
asta sem ég heyrði frá honum.
Aðalsteinn var heiðursfélagi í Iðn-
aðarmannafélaginu í Reykjavík.
Kona hans Sigríður Þorláksdóttir
tók mikinn þátt í störfum manns
síns, hún bjó honum og bömum
þeirra fagurt heimili á Guðrúnar-
götu, það var gott að leita til henn-
ar þegar einhvers þurfti með að
gera fyrir Iðnaðarmannafélagið og
vil ég færa henni hér með þakkir
fyrir það. Og nú er komið að leiðar-
lokum, Aðalsteinn er farinn, þar er
genginn traustur og góður drengur.
Eg vil svo að lokum votta eftirlif-
andi konu, bömum og fjölskyldum
þeirra samúð því minningin um
góðan dreng lifir.
Gissur Símonarson.
Hann Alli er dáinn. Yfír heimilinu
að Guðrúnargötu 5 og öllum ætt-
ingjum og vinum grúfír sorgin.
Mörg em þau heimili hér í bæ
sem hafa treyst á Alla í baráttunni
við myrkrið. Því fór hann í einskon-
ar krossferðir um bæinn á hveiju
hausti, til þess að sjá um að raf-
magnið væri í lagi á þessum heimil-
um og bar hann einkum umhyggju
fyrir gamla fólkinu.
Aðalsteinn var mikill reglumað-
ur, alltaf mættur til starfa á sama
tíma og tilbúinn að klifra upp í stiga
og stillansa, sem öðrum leist ekki
á. Hann sá um raflagnir í mörgum
stórbyggingum s.s. Umferðarmið-
stöðinni og Laugardalshöllinni, en
fyrir stærri sýningar þar var oft
unnið nótt með degi. Einnig sá
Aðalsteinn um að koma fyrir lýs-
ingu í myndlistarsölum. Var það
mikið þolinmæðisverk því engu
mátti skeika með lýsinguna hjá
listamönnunum. Hafði hann komið
sér upp safni ljóskastara til þess
að ná sem bestum árangri í lýsingu.
Hjónin Aðalsteinn og Sigríður
voru mjög gestrisin og samhent,
og var það ekki lítils virði að hús-
móðirin var alltaf til staðar til að
taka við skilaboðum og halda sam-
bandi við vini og viðskiptamenn.
Alli var mjög félagslyndur maður
og lét sig sjaldan vanta á fundi í
þeim félögum sem hann átti hlut-
deild í. Iðnaðarmannafélagið í
Reykjavík var þar efst á blaði. Sat
hann t.d. í skemmtinefnd í mörg
ár. Voru þá haldnir margir
skemmtilegir fundir og hittust þar
eldri og yngri félagar og tengdust
vináttuböndum.
Þegar endurbyggja þurfti Bað-
stofu iðnaðarmanna, lagði Alli
mikla vinnu í að leita uppi samskon-
ar lampa og upphaflega voru á
handskomum örmum, gerðum af
Ríkarði Jónssyni myndskera. Fund-
ust þessir lampar eða lampanlutir
úti í Frakklandi.
Ef stund gafst milli stríða var
skroppið í sumarbústaðinn að dytta
að eða gróðursetja tré og var þarna
kominn hinn myndarlegasti tijá-
lundur, sem hann var mjög stoltur
af. Fjölskyldan öll átti þarna marg-
ar ánægjustundir, en mest var
ánægjan þegar húsbóndinn hossaði
bamabömunum.
Þau hjónin Aðalsteinn og Sigríð-
ur hafa verið vinir okkar í nærri
60 ár.
Við sendum Sigríði og fjölskyldu
hennar okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Karítas og Ríkarður.
• Fleiri minningargreinar um
AðalsteinTryggvason bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Blómastofa
Friöfinns
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tíl kl. 22,- einníg um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
Vandaðir Cegsttinar
VaranCcg minning
TASTEINN
Brautarholti 3. 105 Reykjavík
Sími: 562 1393
Urval Ijóskera,
krossa og fylgihluta.