Morgunblaðið - 27.07.1995, Blaðsíða 33

FIMMTUDAGUR 27. JULI1995
33
MORGUNBLAÐIÐ
sr. Einars Thorlaciusar, prófasts í
Saurbæ. Flutti hann þá um vorið
úr sinni fögru fæðingarsveit og í
Hvalfjörð ásamt foreldrum sínum
og tveimur systrum. Höfðu þau
með sér bústofn og hófu búskap í
Saurbæ. Sr. Sigurjón var þá
ókvæntur og stóðu foreldrar hans
og systur fyrir búskap með honum
í fyrstu. Fjórum árum síðar eða
hinn 15. júní 1935 kvæntist hann
eftirlifandi eiginkonu sinni Guð-
rúnu Þórarinsdóttur, mikilhæfri og
vel gefinni konu.
Foreldrar sr. Sigurjóns voru
hjónin Guðjón Jónsson, bóndi í
Vatnsdal og Hlíðarendakoti í
Fljótshlíð, og Guðrún Magnúsdóttir
frá Teigi í sömu sveit. Þau hjónin
áttu heimili og góð efri ár hjá syni
sínum og tengdadóttur í Saurbæ
til dánardægurs. Guðrún andaðist
árið 1956 og Guðjón 1962. Systur
sr. Sigurjóns, sem með honum
komu að Saurbæ, voru Halla, sem
lést í blóma lífsins, og Guðbjörg,
sem giftist ungum og efnilegum
bónda í sveitinni, Guðmundi Jónas-
syni á Bjarteyjarsandi og var þar
húsfreyja í áratugi við rausn og
myndarskap. Guðbjörg lifir bróður
sinn.
Það var gæfa sveitarinnar að fá
þetta góða, trausta og vel gerða
fólk úr Fljótshlíðinni vestur í Hval-
fjörð
Sumarið 1932 fékk sr. Siguijón
veitingu fyrir Saurbæjarprestakalli
og þjónaði því óslitið alla sína emb-
ættistíð, eða til haustsins 1966, er
hann sagði af sér embætti, þá 65
ára að aldri. Hafði hann þá þjónað
prestakallinu í rúman þriðjung
þessarar aldar og verið prófastur
í Bprgarfjarðarprófastsdæmi í 20
ár. í hans tíð var Saurbæjarpresta-
kall aðeins tvær sóknir, Saurbæjar-
sókn og Leirársókn. Prestakallið
var því ekki fjölmennt eða erfitt
og öll þjónusta auðveldari, eftir því
sem samgöngur bötnuðu.
Prests- og prófastsstörfum sín-
um gegndi sr. Siguijón Guðjónsson
af mikilli alúð, trúmennsku og sam-
viskusemi og glöggri yfirsýn og
skilningi á eðli og umfangi starfs-
ins, enda naut hann virðingar og
MINNINGAR
trausts sóknarbarna sinna og sam-
ferðamanna. Öll embættisfærsla
hans og embættisbækur bera vott
um skyldurækni, trúnað og góðan
rithöfund.
Sr. Siguijón prédikaði Guðs orð
hreint og ómengað. Hann var góð-
ur guðfræðingur og víðlesinn og
hélt guðfræði sinni vel við, meðal
annars með náms- og kynnisferð-
um til annarra landa, einkum Norð-
urlandanna.
Eftir að sr. Siguijón lét af emb-
ætti, gafst honum gott tóm til að
sinna aðaláhugamáli sínu á sviði
guðfræðinnar, sem var sálmafræði
(hymnology). í þeirri fræðigrein
lætur hann eftir sig geysimikið
verk í handriti, sem vonandi verður
sem fyrst gefið út, og mun þá kirkj-
an og íslenskir guðfræðingar og
fræðimenn njóta þessa mikla braut-
ryðjandastarfs um langa framtíð.
Sr. Siguijón var gott sálmaskáld,
orti og þýddi talsvert af sálmum.
Hann átti sæti í sálmabókarnefnd
kirkjunnar, sem valdi sálma og bjó
til prentunar sálmabókina frá 1972.
Sjálfur á hann sjö sálma í bókinni,
þar af einn þýddan. Meðal sálma
hans er fermingarsálmur og hjóna-
vígslusálmur, sem nú eru notaðir
víða í kirkjum landsins, meðal
annars í kirkjum Saurbæjarpresta-
kalls.
Sr. Siguijón lét félags- og menn-
ingarmál til sín taka og starfaði
talsvert að félagsmálum bæði með-
al presta og i sóknum sínum. Hann
átti sæti í hreppsnefd Hvalfjarðar-
strandarhrepps í 16 ár, var formað-
ur byggingarnefndar og fyrsti for-
maður skólanefndar Heiðarskóla.
Hann átti sæti í stjórn Prestafélags
íslands í 14 ár og í stjórn Hall-
grímsdeildar félagsins í 23 ár, þar
af sem formaður í 14 ár. Hann var
gerður að heiðursfélaga Hallgríms-
deildar á 50 ára afmæli hennar
árið 1980. Mörgum fleiri trúnaðar-
störfum gegndi sr. Siguijón, sem
hér verða ekki upp talin. Öll voru
þau leyst af hendi af alúð, árvekni
og trúmennsku.
í starfi sr. Siguijóns sem sóknar-
prests ber hæst byggingu Hall-
grímskirkju í Saurbæ. Hann átti
sæti í byggingarnefnd kirkjunnar
frá 1933-1957 og var í hópi þeirra
bjartsýnu og framtakssömu braut-
ryðjenda, sem beittu sér fyrir þjóð-
arátaki til að reisa þessa fögru og
veglegu kirkju „Drottni til dýrðar
í minningu um Hallgrím Péturs-
son.“ Þess skal getið með virðingu
og alúðarþökk, að persónulega
gáfu þau hjónin, frú Guðrún og sr.
Siguijón, einn fegursta glugga
kirkjunnar af steindu gleri, stóran
tvískiptan myndglugga, sem prýðir
kór kirkjunnar að norðan. Þá hafði
sr. Siguijón um það forgöngu að
fá finnska listamanninn Lennart
Segerstrále til að gera hina fögru
altaristöflu -freskomynd- í kirkj-
una, sem er ein merkasta og feg-
ursta altaristafla þessa lands og
vekur mikla athygli og hrifningu
þeirra þúsunda ferðamanna, sem
kirkjuna sækja heim ár hvert.
Þegar Hallgrímskirkja í Saurbæ
var vígð hinn 28. júlí 1957, lagði
sóknarpresturinn sr. Siguijón Guð-
jónsson í prédikun sinni út af þess-
um orðum Ritningarinnar í Hebrea-
bréfínu: „Beinum sjónum vorum til
Jesú, höfundar og fullkomnara trú-
arinnar." Á langri og farsælli ævi
beindi hann sjónum sínum til Jesú
og hvatti til þess í orði og verki,
að aðrir gerðu það einnig og þá
ekki aðeins á stund gleði og hátíð-
ar, heldur einnig í hinu hversdags-
lega lífi og starfi og ekki síst á
stund sorgarinnar.
Við leiðarlok vil ég í nafni Saur-
bæjarprestakalls og fyrir hönd
Borgarfjarðarprófastsdæmis færa
hinum látna starfsbróður og vini
alúðarþökk fyrir störfin öll, þjón-
ustuna dyggu og trúu, og allt, sem
hann lagði fram kirkju Krists til
blessunar og heilla bæði í Borgar-
firði og fyrir land og þjóð.
Frú Guðrúnu, syni þeirra og fjöl-
skyldu og öðrum ástvinum vottum
við hjónin okkar dýpstu samúð.
Á kveðjustund „beinum við sjón-
um vorum til Jesú, höfundar og
fullkomnara trúarinnar". Hjá hon-
um er huggun að finna, friðar að
leita. Fyrir upprisu hans fra dauðum
eigum við von eilífs lífs.
Jón Einarsson, Saurbæ.
FRIÐJÓN EYÞÓRSSON
+ FRIÐJÓN Eyþórsson var
fæddur á Akureyri 9. maí
1932. Hann lést af slysförum
8. júlí sl. Útför Friðjóns fór
fram frá Glerárkirkju 19. júlí.
FRIÐJÓN „Gasti“ Eyþórsson lést
í flugslysi á Melgerðismelum 8.
júlí og er þá fallinn frá einn af
þekktari borgurum bæjarins.
Friðjón hafði marga fjöruna
sopið á skrautlegum ferli' sjó-
mannsins og bílstjórans, og á tíma-
bili kunnur fyrir annað en bindind-
issemi. Þrátt fyrir misjafnt gengi
í lífsins ólgusjó tókst honum að
halda haus og brotnaði aldrei þótt
oft gæfi á bátinn, enda maðurinn
gæddur sálarstyrk og ósérhlífni,
og kvartsár var hann ekki. Það
sýnir best hvílíkur töggur var í
honum, að fyrir hálfum öðrum
áratug rak hann tappann í flösk-
una í eitt skipti fyrir öll. Kvaðst
hafa drukkið upp sinn lífskvóta.
Nokkrum árum síðar drap hann í
síðustu sígarettunni, en hafði þó
svælt ótæpilega. Engrar aðstoðar
leitaði hann sér eður meðala, vilja-
styrkurinn og skapfestan dugðu,
enda maðurinn alla tíð lítt gefinn
fyrir kveifarskap og kerlingabækur.
Ég kynntist Friðjóni fyrst er ég
ungur hóf svifflugnám á Mel-
gerðismelum árið 1970, en hann
hafði þá stundað svifflug nokkuð
síðan 1962. Friðjón var þá sjómað-
ur, og við unglingarnir bárum
óttablandna lotningu fyrir þessum
tattóveraða töffara, og höfðum
hratt á hæli við að þóknast honum
ef hann skipaði til verka. Það kom
mér því nokkuð á óvart að við
nánari kynni reyndist hann hinn
ljúfasti og laus við stæla þá sem
stundum fylgja slíkum mönnum.
Kynnin urðu þó hvorki mikil né
náin i það sinnið, enda hætti Frið-
jón skömmu síðar svifflugiðkan,
en alla tíð síðan þekktumst við og
tókum stundum tal saman og ég
fann að alltaf blundaði áhuginn í
honum.
Það var ekki fyrr en árið 1990
að Friðjón tók upp svifflugþráðinn
að nýju. Lærði uppá nýtt, en
byggði þó á gömlum grunni. Ég
hygg að í langri sögu svifflugfé-
lagsins hafi enginn átt þvílíka end-
urkomu. Hann náði fljótt svo góð-
um tökum á sviffluginu að undrum
sætti, og varð á endanum svo seig-
ur við flugið að honum tókst öllum
betur að lafa uppi í lélegum skil-
yrðum, og náði oftar en ekki meiri
hæð og lengri flugum en reyndari
mönnum tókst. Þess utan var flug
hans með öllu vandræðalaust, og
hann naut fyllsta trausts allra á
staðnum og sömu sögu var að
segja frá Reykjavík þar sem hann
flaug einnig talsvert. Ennfremur
hef ég engan þekkt þau tuttugu
og fimm ár sem ég hef stundað
svifflug sem naut sinna svifflug-
ferða í jafn ríkum mæli og Frið-
jón. Hver vel heppnuð ferð var
honum sem opinberun og end-
urnýjun í senn. í hópi svifflug-
manna var frábært að hafa Frið-
jón. Þar gekk hann möglunarlau^t
til allra starfa, gerði einfaldlega
það sem gera þurfti. Það átti til
að hvína í honum, einkum ef hon-
um þótti linkulega á málum hald-
ið, en bakvið ískraði hláturinn,
enda maðurinn góður húmoristi.
Nú er höggvið stórt skarð í hóp
svifflugmanna þegar Friðjón er
ekki lengur á meðal vor, en hugg-
un er það nokkur að ætla má að
það hæfði betur karlmannslund
hans að falla í eldlínunni en verða
síðar öðrum byrði í ellinni.
Ég sendi eiginkonu Friðjóns,
börnum, barnabörnum, systkinum
og aðstandendum öllum mínar
innilegustu samúðarkveðjur og vil
að lokum kveðja þennan vin minn
með alkunnu vísukorni sem mér
finnst að innihaldi lífsskoðun hans.
Við skulum ekki víla hót
það varla léttir trega,
það er þó alltaf búningsbót
að bera sig karlmannlega.
Bragi Snædal.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að kynnast Gasta. Ljúfar minn-
ingar um góðar stundir á Melunum
munu fylgja mér um ókomna tíð.
Eiginkonu, börnum og öðrum
aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð.
Heiðbjört.
ENN OBYRflRfl
í garöinn og útileguna
Kúlutjald fyrir tvo. Þéttur
tjaldbotn og sterkar stangir.
Létt tjald sem tekur lítið plást
Aðeins:
199® kf
€ IjjMíJjí®
Vatnsþétt kúlutjald fyrír fjóra.
Þéttur tjaldbotn og sterkar
stangir. Tjaldhiminn á
innganginum.
Aðeins:
kt*

Hottagðröum Skeilunni 13
Reykjavik Roykjavík
Reykjarvikurvogi 72
Hatnarfiröi
Noröurtanga 3
Akureyri
I