Morgunblaðið - 18.01.1996, Síða 40

40 FIMMTUDAGUR 18. JANÚAR 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Eiginmaður minn,
LEÓ VIGGÓ JOHANSEN,
LjósstöAum,
Sandvíkurhreppi,
lést í Borgarspítalanum þriðjudaginn 16. janúar.
Guðbjörg Tyrfingsdóttir.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
STEFÁN JÓNSSON,
Grænumörk 5,
Selfossi,
lóst í Landspítalanum 16. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigrún Ólafsdóttir,
Jenný D. Stefánsdóttir, Þórarinn Björnsson,
Steinar Stefánsson, Guðrún Ólafsdóttir,
Gunnar B. Guðmundsson, Helga Jónsdóttir
og barnabörn.
t
Faðir okkar,
ELÍAS KR. KRISTJÁNSSON,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, 17. janúar.
Fyrir hönd ættingja og vina.
Björgvin Elíasson,
Pétur Elfasson,
Guðbjörg Elfasdóttir.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KARL KRISTJÁN KARLSSON
stórkaupmaður,
andaðist að kvöldi 16. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni
í Reykjavík fimmtudaginn 25. janúar
kl. 13.30.
Ingvar Jónadab Karlsson,
Guðrún Soffia Karlsdóttir,
Hildur Halldóra Karlsdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnbarnabarn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
Jóhanna ÁRNÝINGV ALDSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést í Landspítalanum þriðjudaginn
16. janúar.
Jóna Fríða Leifsdóttir,
Svanhildur Leifsdóttir,
Kristján I. Leifsson,
Halldór Leifsson,
Ásta Sólrún Leifsdóttir,
Birgir Guðmannsson,
Þorvaldur S. Hallgrfmsson,
Margrét Björnsdóttir,
Anna Rósa Sigurgeirsdóttir,
Gestur Ó. Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Okkar ástkæra eiginkona, móðir, tengda-
móðir og amma,
KRISTENSA (Stella)
ANDRÉSDÓTTIR
frá Risabjörgum,
Hellissandi,
Lyngbrekku 20,
Kópavogi,
sem lést í Borgarspítalanum 14. janúar,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju
föstudaginn 19. janúar ki. 13.30.
Sigurður Þorkelsson,
Björgvin Andri Guðjónsson, Sigrún A. Júlíusdóttir,
Sveinbjörg Hrólfsdóttir,
Birgir Sigurðsson, Aðalheiður Guðmundsdóttir,
barnabörn og fósturbörn.
GRÉTA
ÓLAFSDÓTTIR
+ Gréta Ólafsdóttir fæddist í
Reykjavík 7. ágúst 1953.
Hún lést 30. desember síðastlið-
inn á Akureyri og fór útförin
fram frá Akureyrarkirkju 10.
janúar.
LEIÐIR okkar Grétu hafa nú skil-
ið fyrr en okkur óraði. Þótt báðar
værum við úr austurbænum í
Reykjavík, hún úr Laugamesinu,
ég úr Langholtinu, lágu leiðir okk-
ar ekki saman fyrr en við vorum
farnar að kenna hér fyrir norðan.
Framan af hittumst við á nám-
skeiðum og fundum tengdum
starfinu. Þá sagði Gréta það sem
henni bjó í bijósti. Hún vildi ekki
skilja við mál fyrr en hún skildi
þau á þann veg sem hún var sátt
við og jafnframt að aðrir hefðu
heyrt hennar sjónarmið.
Haustið 1992 hófst með okkur
samstarf sem auðgaði skilning
minn á góðri kennslu. Gréta gaf,
ásamt níu öðrum þróttmiklum
kennurum, kost á því að taka þátt
í rannsókn sem laut að því hvemig
kennarar læra í starfi. Viðfangs-
efnið var ný kennsluaðferð, svo
kölluð Söguaðferð. Vinnan stóð
allan veturinn og var með þeim
hætti að Gréta kenndi Söguaðferð-
arverkefni, lærði það sem til þurfti.
Ég sat í kennslu hjá henni í rúmar
tuttugu kennslustundir og skráði
niður orð og gerðir kennarans og
nemendanna hennar. í kjölfarið
áttum við marga fundi þar sem
frammistaða hennar var metin og
skilgreind.
Sjaldan stendur kennarinn jafn-
berskjaldaður og þegar verið er
að athuga kennsluna hjá honum.
Hvert orð og hver athöfn er til
skoðunar. í þessu samstarfi kom
þróttur Grétu og sterk sjálfsmynd
einkar vel fram. Frá fyrsta fundi
kom fram heilsteypt kona sem
skildi að umbætur í skólastarfi og
tímabundið óöryggi í nýjum að-
stæðum var merki um styrkleika
en ekki veikleika. Hún velti málum
vel fyrir sér og oft kom fram hve
mikið innsæi hún hafði til að bera,
bæði gagnvart nemendum sínum
og ekki síður gagnvart sjálfri sér
sem „nema“ um stundarsakir. Hún
greindi einnig frammistöðu „leið-
beinandans" og þætti henni út-
skýringar í samstarfsverkefninu
vera klénar eða ekki nægilega
hagnýtar, þá tókst henni að koma
athugasemdum á framfæri á mál-
efnalegan en varfærinn hátt.
Næmur skilningur Grétu á
Söguaðferðinni var með þeim ein-
dæmum að hún var farin að semja
sín eigin verkefni eftir fyrsta
áfanga vetrarins. Venjulega þurfa
kennarar langa reynslu af aðferð-
inni áður en til þessa kemur. Fram-
lag hennar til rannsóknarinnar var
ómetanlegt.
Þótt okkar nána samstarf vetur-
inn 1992-93 hafi eðlilega verið
undir merkjum trúnaðar, langar
mig til þess að líta svo á að við-
skilnaður okkar nú gefi leyfi til
að segja örlítið frá Grétu sem kenn-
ara, ekki síst vegna þess að hún
var ein af þeim fáu kennurum sem
ég hef mætt á lífsleiðinni sem kalla
mætti listamann á sviði kennslu.
Stjómun hennar í bekk var með
afbrigðum nákvæm og næm.
Vegna þess hve vel hún skynjaði
hvern einstakan nemanda í bekkn-
um, þá vissi hún hveijir gátu unn-
ið saman að fijóum viðfangsefnum
og hveijir ekki. Útskýringar henn-
ar voru stuttar og gagnorðar og
samtöl hennar við bekkinn báru
ævinlega einkenni framvindu.
Henni tókst að nýta tillögur nem-
enda sem grunn að frekari umræð-
um. Hún var yfirleitt orðfá í
kennslu, sagði það sem þurfti en
skildi að góð kennsla og skilvirkt
nám nemenda byggist ekki á því
að kennari tali sem mest, heldur
að nemendur tali og vinni en kenn-
ari sé til þess að leiða verkið áfram.
Yrði heldur hávaðasamt, nægði
Grétu yfirleitt að þoka sér nær
þeim sem ónæðinu ollu, eða senda
þeim augnboð, þá dró óðar niður
í hávaðanum. Segja má að Gréta
hafí verið með afbrigðum læs á
bekkinn sinn. Það var margt hægt
að læra af því að sjá hana kenna.
Gréta var grínisti og góður
sögumaður. Hún kunni vel að meta
gamansemi annarra. Ekki síður
kunni hún þá list að segja sögu í
hóp þannig að allir hlustuðu.
Sá tíu manna hópur sem starf-
aði saman þennan vetur bast sterk-
um böndum sem náðu út fyrir
starfið og hefur hópurinn komið
saman af og til fram á þennan
dag. Félagar Grétu úr þessum hópi
biðja fyrir innilega samúðarkveðju
til Sigurgeirs og tveggja sona
þeirra. Henni eru færðar þakkir
fyrir samstarfið og allar ánægju-
stundir.
Ég vil að lokum þakka Grétu
fyrir dýrmætt samstarf og góð
kynni. Við hjónin vottum Sigur-
geir, Trausta og Ara okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur í sorg þeirra
við þetta ótímabæra fráfall sterkr-
ar konu.
Rósa Eggertsdóttir,
Gunnar Jónsson.
„Svo kom einn strákur og fór
að skúra og byrjaði náttúrulega
út á miðju gólfi.“ Þessi setning
kemur alltaf upp í hugann þegar
ég hugsa til Grétu Ólafsdóttur, sem
nú hefur kvatt okkur. Ég var nefni-
lega þessi strákur út á miðju gólfi
með skrúbbinn í bústað á Illuga-
stöðum. Við fórum þangað bekkur-
inn ásamt Grétu kennara. Auðvitað
kom ég upp um mig með þeirri
athugsemd að ég hefði jú lítið gert
af þessu áður, hefði sem sagt litla
reynslu. En auðvitað var þessi at-
hugasemd Grétu sögð i bestu mem-
ingu. Gréta vara bara svona. Ég
settist á skólabekk í Oddeyrarskól-
anum haustið 1974 og Gréta var
umsjónarkennari minn þá, sem og
í gegnum allan grunnskólann.
Ég minnist Grétu úr skólastof-
unni sem ákveðinni og skemmti-
legri. Hún var ófeimin við okkur
og umræður í skólastofunni sner-
ust ekki alltaf um námsefnið, held-
ur hvað það eitt sem bar á góma
og alltaf hafði Gréta skoðun á
málunum. Ég fékk það stundum á
tilfínninguna að hún væri sem
ungamamma yfir bömum sínum í
skólastofunni. Eftir að skólagöngu
lauk og allt til loka heilsaði hún
mér ef við hittumst á götu og
spurði frétta. Þetta þótti mér alltaf
vænt um og mat mikils.
Með þessum fátæklegum orðum
kveð ég þig, Gréta Ólafsdóttir, og
þakka fyrir allar okkar samveru-
stundir innan sem utan skóla. Að-
standendum sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Árni Jóhannesson.
t
Eiginmaður minn,
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
Langholtsvegi 93,
lést í Landspítalanum 17. janúar.
Jarðarför auglýst síðar.
Ólöf Þorsteinsdóttir.
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
EDDA GUÐRÚN TRYGGVADÓTTIR
fyrrverandi borgargjaldkeri,
Ásholti 2,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 16. janúar.
Pétur Þórir Hugus, Sigrfður Hafdís Sigurðardóttir
og barnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, dóttirog systir,
ELÍSABET JÓHANNSDÓTTIR,
Skólavegi 7,
Hnífsdal,
lést 15. janúar sl.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Torfi Arnar Einarsson,
Jóhann M. Jóhannsson,
Guðrún Magnúsdóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Hjartkær frænka okkar,
ALMA GUÐMUNDSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Öldugötu 11,
Hafnarfirði,
sem andaðist á Sólvangi, Hafnarfirði, 11. janúar, verður jarðsung-
in frá kapellunni í Hafnarfjarðarkirkjugarði föstudaginn 19. janúar
kl. 13.30.
Ólafur Emilsson, Margrét Sesselja Magnúsdóttir,
Rut Ólafsdóttir, Benjamin Ólafsson.