Morgunblaðið - 18.01.1996, Qupperneq 43

MQRGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 18. JANÚAR 1996 43
[
i
HALLDÓR
ÞORSTEINN BRIEM
+ Halldór Þor-
steinn Briem
fæddist á Hofi í
Vopnafirði 25. jan-
úar 1935. Hann lést
á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 9. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Eggert Briem
kennarij f. 30. des.
1891 á Alfgeirsvöll-
um í Skagafirði, d.
13. júní 1963 í
Reykjavík, og Guð-
björg Gunnarsdótt-
ir kennari, f. 5. okt.
1898 á Eiríksstöðum, Geit-
hellnahreppi í Suður-Múla-
sýslu, d. 2. jan. 1984 í Reykja-
vík. Bróðir Halldórs Þorsteins
er Ólafur Briem, starfsmaður
Electronic Data Systems í
Stokkhólmi, f. 30. júlí 1933 á
Nefbjarnarstöðum, Tungu-
hreppi í Norður-Múlasýslu.
Halldór Þorsteinn kvæntist
tvisvar. Fyrri eiginkona hans
var Kristín Obermann Jóhann-
esdóttir, f. 26. mars 1929 í
Austur-Indíum.
Börn þeirra eru
Laufey, f. 29. okt.
1954, og Gunnar
Jóhannes, f. 20. ág-
úst 1956. Halldór
Þorsteinn og Krist-
ín slitu samvistir.
Síðari eiginkona
Halldórs Þorsteins
var Hugrún Krist-
insdóttir, f. 13.
mars 1934 á Akur-
eyri. Börn þeirra
eru Þorsteinn, f. 6.
júlí 1959, Emil
Kristinn, f. 6. febr-
úar 1961, Sturla, f. 26. júlí 1964,
d. 27. júlí 1980, og Haukur, f.
7. des. 1966. Halldór Þorsteinn
og Hugrún slitu samvistir. Hall-
dór Þorsteinn vann m.a. hjá
Eimskipafélagi íslands, Hrað-
frystistöð Vestmannaeyja,
varnarliðinu á Keflavíkurflug-
velli og Rafveitu Reykjavíkur.
Útför Halldórs Þorsteins
verður gerð frá Fossvogskap-
ellu í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
LÁTINN er í Reykjavík Halldór
Þorsteinn Briem á sextugasta og
fyrsta aldursári. Að Halldóri stóðu
sterkir stofnar fræðimanna, kenn-
ara og embættismanna. Foreldrar
Halldórs voru báðir farkennarar og
var honum því fljótlega komið í
fóstur til föðurbróður sins, séra
Þorsteins Briem, prests á Akranesi
og ráðherra fyrir Bændaflokkinn.
Eggert og Þorsteinn voru synir
Ólafs Briem, alþingismanns á Álf-
geirsvöllum, sem var aðalstofnandi
Samvinnuhreyfingarinnar á íslandi.
Þegar Halldór kom inn á heimili
séra Þorsteins voru dætur hans að
verða uppkomnar og fyrri kona
hans látin. Halldór ólst því upp á
prestssetrinu á Akranesi hjá séra
Þorsteini og seinni konu hans,
Emilíu Briem. Eftir fermingu var
Halldór sendur til náms í Noregi,
en séra Þorsteinn dó þegar Halldór
var á sautjánda ári og var því ekki
um frekara nám að ræða hjá hon-
um. Halldór minntist fósturforeldra
sinna ávallt með mikilli hlýju og
þakklæti.
Ungur kynntist Halldór Kristínu
Obermann Jóhannesdóttur af hol-
lenskum uppruna, en faðir hennar
var landstjóri Hollendinga í Indó-
nesíu. Þau giftust og eignuðust tvö
börn, Laufeyju Halldórsdóttur
Briem og Gunnar Jóhannes Hall-
dórsson Briem. Kristín og Halldór
slitu samvistir eftir nokkurra ára
búskap. Síðar giftist Halldór seinni
konu sinni, Hugrúnu Kristinsdóttur,
og áttu þau fjóra drengi, Þorstein
Briem, Emil Kristin Briem, Sturlu
Briem og Hauk Halldórsson Briem.
Öll börnin lifa föður sinn nema
Sturla sem lést eftir löng og erfíð
veikindi aðeins sextán ára gamall.
Hugrún og Halldór festu kaup á
íbúð á Grensásvegi 60 í Reykjavík
og áttu þar myndarlegt heimili.
Eftir nær áratugar sambúð slitu
þau samvistir, skilnaðinn tók Hall-
dór mjög nærri sér. Hann tók þá
að sér uppeldi næstyngsta sonar
síns, Sturlu. Fyrstu tvö árin eftir
skilnaðinn kom Halldór Sturlu í
fóstur til Noregs hjá frænku sinni,
Guðrúnu Briem, dóttur séra Þor-
steins Briem. Eftir það annaðist
Halldór drenginn einn, allt þar til
hann lést eftir mikil veikindi eins
og fyrr var sagt. Lengst af bjuggu
þeir feðgar á Hverfisgötu 91 í
Reykjavík, hjá Garðari Loftssyni
listmálara, miklum velgjörðarmanni
Halldórs. Halldór tók veikindi
Sturlu mjög nærri sér og gerði allt
sem í mannlegu valdi stóð til að
vernda og bæta bága heilsu hans.
Hann fór með Sturlu í heilaupp-
skurð til Kaupmannahafnar til áð
reyna að bjarga lífi hans. Fráfall
Sturlu var Halldóri mikið áfall og
náði hann sér ekki eftir það. Heilsu
Halldórs hrakaði mjög og allur lífs-
þróttur þvarr. Síðustu árin fékk
Halldór margsinnis hjartaáfall og
dvaldi hann löngum stundum á
sjúkrahúsi vegna þess. En dauðinn
hlýtur alltaf að sigra hið jarðneska
líf að lokum, þó að í upprisunni
felist eilíft líf. Hjartað í þessum
áður hrausta og ósérhlífna manni
,gaf sig að lokum 9. janúar síðastlið-
inn. Langt um aldur fram er lífs-
skeiði hans nú lokið, stundaglasið
runnið út.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir nafns
síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(23. Davíðssálmur.)
Ég kynntist Halldóri Briem hjá
Eimskipafélagi íslands árið 1957,
en þar unnum við hjá Jóni Þ. Krist-
jánssyni, föðurbróður mínum, sem
var yfirverkstjóri í vöruafgreiðslu
Eimskipafélags íslands í yfir 50 ár.
Við Halldór urðum strax miklir vin-
ir og hefur sú vinátta verið óijúfan-
leg alla tíð síðan. Við höfum nær
undantekningarlaust í þessi tæp-
lega 40 ár unnið á sömu vinnustöð-
um. Þegar ég hef verið sjálfur með
atvinnurekstur, eða verið yfirmaður
á vinnustöðum hjá öðrum, þá var
Halldór Briem alltaf fyrsti starfs-
maður hjá mér. Ertda alltaf verið
ómetanlegt samstarf okkar á milli
og óijúfanlegur trúnaður. Það á hér
vel við sem Albert heitinn Guð-
mundsson sagði eitt sinn: „Einn get
ég ekkert, en með ykkur get ég
allt.“ Halldór Briem var ákaflega
skemmtilegur og þægilegur í um-
gengni, hann var víðlesinn og hafði
mikla þekkingu á sögu og heims-
pólitik. Þegar ég rak lítið fyrirtæki
fyrir 30 árum og Halldór Briem
vann hjá mér, þá vann einnig æsku-
félagi minn Halldór Aðalsteinsson
þar, og myndaðist strax hjá þeim
vinátta sem hefur haldist alla tíð
síðan.
Þegar við Halldór vorum að vinna
í Vestmannaeyjum fyrir eldgosið,
fannst okkur stundum að skipulag-
ið væri ekki alveg eins og best
væri á kosið, þeir þyrftu að fara í
læri hjá Sveini Jónssyni, verkstjóra
hjá Eimskip, til að læra nútíma-
legri vinnubrögð, skipulagningu og
vörumeðferð. En allt var þetta til
mikillar fyrirmyndar hjá Sveini
Jónssyni. Seinna ræddi ég þetta við
Einar ríka og lét hann þá smiða
mikið af vörubrettum til að raða
vörunni snyrtilega á. Þetta fyrir-
komulag sparaði mikla vinnu, tíma
og fjármuni, fyrir utan bætta vöru-
meðferð. Þarna í Vestmannaeyjum
urðu samstarfsmenn okkar miklir
vinir Halldórs og spyija alltaf með
gleði og hlýhug: „Hvað er að frétta
af Dóra Briem?“ Halldór var mjög
hraustur og ósérhlífinn til allrar
vinnu. Oft fór hann léttklæddur og
berhentur í ísklefann ef þurfti að
afgreiða ís í bát, en í klefanum var
yfir 20 gráða frost. Það kom stund-
um fyrir að afgreiða þurfti báta um
helgar eða á nóttunni og var Hall-
dór ávallt reiðubúinn þó að fyrir-
vari væri oft stuttur. Það var gott
að geta stólað. á það.
Hér fyrr á árum tók Halldór virk-
an þátt í pólitík og verkalýðsbaráttu
og var í fremstu baráttusveit með
Birgi heitnum Kjaran, sem var aðal-
skipuleggjandi Sjálfstæðisflokks-
ins. Bjarni heitinn Benediktsson
forsætisráðherra var sérstakur vin-
ur Halldórs. Á árunum fyrir 1960
bárust Halldóri í hendur leyni-
skýrslur um Sovétríkin og bar hann
þær undir Bjarna heitinn. Bjarni sá
svo um að láta Morgunblaðið birta
úr þeim kafla og kafla öðru hvoru.
Enginn vissi hvaðan Halldóri bárust
leyniskýrslurnar eða að Bjami hefði
fengið þær hjá honum fyrir Morg-
unblaðið.
Halldór Briem var enginn hvers-
dagsmaður eða meðalmaður, hvorki
að útliti né hæfileikum. Sterkur
svipur, ákveðið fas, vöxtur og lát-
æði bar vitni um fágætan mann.
Það var alltaf hægt að ræða við
hann um hin ýmsu mál, sem aðrir
höfðu ekki skilning eða þekkingu
á. Hann sá í gegnum menn miklu
meira en þeir gerðu sér grein fyrir.
Margt hefur verið spekulerað og
spjallað gegnum árin og margt sagt
til um fyrirfram hvað myndi gerast
í landspólitík og heimspólitík. Ég
hygg að Halldór hafi fyrstur manna
sagt frænda sínum, Davíð Odds-
syni, þegar hann varð forsætisráð-
herra að hann ætti að bjóða sig
fram til forseta þegar Vigdis hætti.
Eftir því sem Halldór sagði mér þá
dró hann þá ályktun að Davíð væri
því ekki mótfallinn. Ég segi eins
og Gunnar heitinn Pálsson sagði
eitt sinn við mig á Lækjartorgi:
„Svona maður fæðist ekki nema á
þúsund ára fresti.“
Hver er sem veit, nær daggir dijúpa,
hvar dafnar fræ, sem ná skal hæst.
Hver er sem veit, nær knéin kijúpa
við kirkjuskör, hvað guði er næst.
Fyrst jafnt skal rigna yfir alla,
jafnt akurland sem grýtta jörð,-
skal nokkurt tár þá tapað falla,
skal týna sauði nokkur hjörð?
Hver er að dómi æðsta góður,-
hver er hér smár og hver er stór?
-1 hveiju strái er himingróður,
í hveijum dropa reginsjór.
(Einar Ben.)
Á árunum í kringum 1960 vann
ég við happdrætti Sjálfstæðis-
flokksins, þá var Óttarr Möller for-
maður happdrættisnefndarinnar.
Þegar Óttarr varð forstjóri Eim-
skipafélags íslands, en þar hafði
hann starfað frá 1938, hætti hann
sem formaður happdrættisnefndar-
innar. Sigurliði Kristjánsson, kaup-
maður í Silla og Valda, tók þá við
sem formaður happdrættisnefndar-
innar og bað hann mig að útvega
mann til að starfa við happdrættið.
Þá benti ég á Halldór Briem, sem
tók starfið að sér. Halldór lagði sig
allan fram við að gera veg happ-
drættisins sem mestan og naut til
þess stuðnings Más Jóhannssonar,
skrifstofustjóra Sj álfstæðisflokks-
ins. Það var aldrei nein lognmolla
yfir því sem Halldór tók sér fyrir
hendur. Hann gekk til allra verka
með dugnaði og samviskusemi, svo
að eftir því var tekið. Við Gústaf
Einarsson, sem var yfirverkstjóri
Tollvörugeymslunnar frá stofnun,
vorum í stjórn málfundafélagsins
Óðins. Gústaf var gjaldkeri og for-
maður styrktarsjóðs félagsins.
Hann spurði mig hvort ég vissi um
mann til að rukka inn félagsgjöldin,
og benti ég honum þá á Halldór
Briem. Hann tók verkið að sér og
gekk í það með þvílíkum dugnaði
að fá dæmi eru til um slíkt hjá
flokknum. Halldór annaðist inn-
heimtuna í mörg ár og hefur Gúst-
af áreiðanlega ekki getað fengið
betri samstarfsmann, og varð vin-
átta þeirra mikil upp frá þessu.
Halldór Briem var afskaplega
trúaður maður. Hann var alinn upp
í mikilli trúrækni. Kynntist hann
ungur séra Friðrik Friðrikssyni og
séra Magnúsi Runólfssyni í KFUM
og var þar mikið meðan þeir lifðu.
Seinna kynntist Halldór Einari
Gíslasyni í Vestmannaeyjum, and-
legum leiðtoga Hvítasunnuhreyf-
ingarinnar á Islandi og að öðrum
ólöstuðum einhver mesti predikari
sem þjóðin hefur átt. Hann hreifst
strax mjög af predikunum Einars
og gekk til liðs við Hvítasunnu-
hreyfinguna. Eftir að Einar var
orðinn veikur og dvaldi oft á sjúkra-
húsi þá var Halldór óþreytandi við
að heimsækja Einar og færa honum
einhvern glaðning. Halldór vildi
með þessu sýna Einari þakklæti
sitt fyrir stuðning Einars við sig
þegar hann var einn að berjast með
Sturlu veikan.
Halldór var ákaflega góður skák-
maður, enda var minnið alveg ein-
staklega gott. Var því oft setið að
tafli og spjallað um leið, tefldu þeir
oft Guðbjartur sonur minn og Hall-
dór, enda var Halldór sérstakur
heimilisvinur eins og einn af fjöl-
skyldunni. Þetta er aðeins brot af
mjög miklu sem hægt væri að rifja
upp. Sem dæmi um hugulsemi hans
og hjartagæsku má nefna þegar
Halldór lagði mjög mikið á sig við
að fara fárveikur vestur á ísafjörð
til að gleðja barnabörnin. Honum
leið ekki alltaf vel, og oft miklu
verr en margur vissi. Lítt kunnug-
um mönnum hefur vafalaust stund-
um veist auðvelt að hneykslast á
sumu í fari hans. Hann fór ekki að
öllu leyti margtroðnar slóðir. Valdi
hann gjarnan leiðir sínar sjálfur en
kunni ekki að hræsna fyrir neinum,
hvort sem háir eða lágir áttu í hlut.
Eitt bros - getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í bijósti, sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt aupakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
(Einar Benediktsson.)
Ég vil þakka ómetanlega sam-
fylgd í tæp 40 ár, trúfesti þin, vel-
vild og kærleikur munu færa þér
eilíft líf.
Kristján Guðbjartsson.
t
Útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGURBJARGAR
STEINDÓRSDÓTTUR,
áðurtil heimilis
á Dunhaga13,
Reykjavik,
fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík á
morgun.föstudaginn 19. janúar,og
hefst athöfnin kl. 13.30.
Blóm og kransar afbeðnir, en þeim, sem vildu minnast hennar,
er bent á líknarsjóði.
Steindór I. Ólafsson, Hulda G. Johansen,
Marfa Ólafsdóttir, Guðmundur Ólafssön,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BALDUR P. SNÆLAND
vélsjóri,
verður jarðsunginn frá Áskirkju föstu-
daginn 19. janúar kl. 13.30.
Hafsteinn Snæland, Guðný B. St. Snæiand,
Kristinn Snæland, Jóna J. Snæland,
Njörður Snæland,
Jón A. Snæland,
Pétur B. Snæland, Helga M. Guðjónsdóttir,
Ragnheiður Baldvinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför
HALLDÓRS GÍSLASONAR,
Álftröð 7,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á lungna-
deild Vífilsstaðaspítala.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurborg Jakobsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýndan hlýhug og samúð við andlát og
útför
BJARGAR S. JÓHANNESDÓTTUR
frá Móbergi,
fyrrv. handavinnukennara
á Löngumýri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilisins Skjóls.
Valgerður Einarsdóttir,
Ingiriður Jóhannesdóttir,
Svavar Jóhannesson,
Axel Jóhannesson
og annað frændfólk.