Morgunblaðið - 23.04.1996, Blaðsíða 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 23. APRÍL 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMIINIGAR
t
Ástkær móðir okkar,
BERGÞÓRA JÚLÍUSDÓTTIR,
áður Hjarðarhaga 54,
lést á öldrunardeild Landakotsspítala aðfaranótt 21. apríl.
Ingveldur Jóhannesdóttir,
Þorkell Jóhannesson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN VILMUNDARDÓTTIR,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík,
sunnudaginn 21. apríl.
Þorgerður Brynjólfsdóttir, Hörður Jónsson,
Sigríður Brynjólfsdóttir, Kristján Júlíusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir og amma okkar,
PÁLÍNAG. ÞORSTEINSDÓTTIR,
Dvergabakka 8,
lést í Landspítalanum 20. apríl sl.
Árni G. Björnsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
SVANHVÍT INGA TRYGGVADÓTTIR
OHLSSON
Morkelmosevej 10, Kokkedal,
Danmörku,
lést 18. apríl.
Jarðsett verður í Danmörku 25. apríl.
Ole Ohlsson,
Iben, Morten
og systkini hinnar látnu.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
JÓNLÍNA ÍVARSDÓTTIR
frá Reyðarfirði,
sfðasttil heimilisá Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést aðfaranótt 21. apríl.
Bjarni Þórarinsson,
Þóranna Þórarinsdóttir,
Ásdís Þórarinsdóttir,
Óskar Þórarinsson,
ívar I. Þórarinsson,
Þórir Þórarinsson,
Valur Þórarinsson,
barnabörn, barnabarnabörn
Svanhildur Jónsdóttir,
Bjarni Björgvinsson,
Gunna S. Kristjánsdóttir,
María H. Jónsdóttir,
Kristín Elidóttir,
Ólafía Andrésdóttir,
og barnabarnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN ÁSTVALDUR HELGASON,
Ásbraut 9,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum laugardaginn 20.
apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristín Ingimundardóttir,
börn, tengdabörn, afabörn og langafa-
börn.
HELGA
FINNSDÓTTHt
+ Helga Finnsdóttir fæddist á
Jarðlangsstöðum í Borgar-
firði 16. júlí 1916. Hún lést á
Sjúkrahúsi Húsavíkur 13. apríl
síðastliðinn og fór útförin fram
frá Reykjahlíðarkirkju 19. apríl.
Stundum verður vetur
veröld hjartans í.
Láttu fræ þín lifa
ljósins Guð, í því.
Gef oss þitt sumar sólu þinni frá.
Kristur, kom og sigra,
kom þú og ver oss hjá.
(S.E.)
Helga vinkona mín er dáin. Hún
andaðist 13. apríl sl. á sjúkrahúsinu
á Húsavík. Það var óvænt og tilfínn-
ingar mínar eru blendnar. Ég veit
að við eigum að vera þakklát fyrir
að hún var aldrei í biðsal dauðans,
en það er sjónarsviptir að Helgu
Finnsdóttur.
Ég var um fermingaraldur þegar
Helga kom í Reykjahlíð. Þar bjuggu
fjórar fjölskyldur í stórum bæ. Ég
var hjá systur minni tíma og tíma,
því þetta var eftirsóknarverður stað-
ur fyrir unglinga að dvelja á. Allt
þetta fólk, hótelrekstur og búrekst-
ur, líf og fjör daginn út og inn. En
hvernig það var fyrir Helgu að koma
inn í þetta fastmótaða samfélag,
þekkja engan nema unnustann og
hafa engan stað út af fyrir sig, nema
litla svefnherbergið, það hafði ég
engan þroska til að íhuga né skilja.
Ég kynntist Helgu ekki strax, en hún
vakti athygli mína. Hún var hávaxin,
gekk hiklaust og vel upprétt, hún
talaði ensku og ók bíl. Þetta voru
vissulega ástæður til að vekja eftir-
tekt, en það er þó að hluta til önnur
mynd sem ég sé að leiðarlokum og
vil geyma. Það er Helga á manna-
mótum í Mývatnssveit. Það leyndi
sér ekki að hún stóð uppúr. Ékki
vegna hæðar sinnar eingöngu. Ég
leita að orðum ..., fáguð framkoma
..., siðmenntun ... Ég tel þessi orð
komast næst því sem ég er að reyna
að lýsa. Hún var alltaf smekklega
klædd, hárið var hennar prýði, ljóst
með gylltum blæ og fór alltaf vel.
Annað sumarið sem Helga var í
Reykjahlíð kom Elsa systurdóttir
hennar þangað til sumardvalar. Við
vorum á svipuðum aldri, urðum strax
miklir mátar og vorum saman öllum
stundum. Elsa hafði komið með gítar-
inn sinn, ég fékk Helgu gítar og svo
sátum við tímunum saman og spiluð-
um öll nýjustu dægurlögin, miðluðum
hvor annarri af takmarkaðri þekkingu
okkar og bjuggum til fylgiraddir. Þá
byijuðu kynni okkar Helgu og ég
fékk að reyna skilning hennar og
notalegheit. Ég man vel þegar við
Elsa höfðum glímt við lagið „On a
Slow Boat to China“ sem var reglu-
lega erfítt í raddsetningu að Helga
kallaði upp til okkar, hvort ekki
mætti bjóða okkur hressingu.
Tengdafólk Helgu var flutt í nýja
húsið Hótel Reykjahlíð, en þau hjónin
urðu eftir í gamla bænum um tíma.
Helga hafði tveggja hólfa gasvél og
þar hafði hún hitað kakó og bakað
pönnukökur. Rjómann þeytti hún með
JÓHANN ÖRN
BOGASON
+ Jóhann Örn Bogason fæddist
í Reykjavík 17. maí 1928.
Hann lést á Sjúkrahúsi Akraness
28. mars síðastliðinn og fór út-
förin fram frá Akraneskirkju 2.
apríl.
Elsku afí Laggi er dáinn eftir hetju-
lega baráttu við erfíðan sjúkdóm. Það
var alveg einstaklega gott að koma
til ömmu og afa á Akranesi. Afí var
einstaklega góður og blíður maður
og við fundum vel að hann vildi allt
fyrir aðra gera. Hann var líka mjög
handlaginn og hugmyndaríkur og bar
hús þeirra því glöggt vitni.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
ísíma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIBIR
IIÓTEL LIIFTLEIllIíi
Þegar við vorum yngri höfðum við
mjög gaman af því að fara með þeim
í útilegur. Við fórum meðal annars
á ættarmót, í veiðiferðir og norður
á Skagaströnd á æskuslóðir afa.
Við kveðjum nú elsku afa Lagga
með þökk fyrir allar góðu samveru-
stundirnar. Minning þín er ljós í lífí
okkar.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfír minni.
Guð blessi þig og veiti ömmu Dídí
og öðrum aðstandendum styrk á
þessum erfíðu tímum.
Anna Lísa og Helena.
BLOMABUÐ
MICHELSEN
IIOLAGARDI | 557 3460.
AÐEINS LAÐ BESTA
ÍGLEÐIOG SORG.
^3|
STARFSREYNSLA
í ÚTFARAR-
SKRFYTINGUM.
MICHELSEN
HÓLAGARÐI.
Opið kl. 13-18 alla virka daga og laugardaga kl. 13-17.
Nýbýlavegi 30, Dalbrekkumegin, Kópavogi, sími 564 3555.
tveimur göfflum. Þetta var ljúffengt
eins og allt sem hún matbjó eða bak-
aði svo ég tali nú ekki um handbragð-
ið á flíkunum sem hún saumaði.
Helga kom til liðs við kirkjukórinn
og söng sópran. Æfíngar voru öft
heima hjá mömmu og pabba óg svo
í salnum í Hótel Reykjahlíð. Þá voru
þau hjónin flutt þangað og bjuggu í
lítilli íbúð í kjallaranum. Pabbi valdi
Helgu úr sópraninum til að syngja
sópranhlutverk með konum úr öðrum
kórum, þegar kirkjukórasambandið
flutti stórt tónverk eftir Björgvin
Guðmundsson á kóramóti. Helga var
foreldrum mínum alla tíð einstaklega
góð og sönn. Þegar Jón Stefánsson
tók við kórnum tók hún miklu ást-
fóstri við hann og fylgdist vel með
honum, lífí hans og starfí. Hún sagði
mér, að eitt sinn á erfíðri stundu,
hefði hún farið suður í Voga og beð-
ið Jón að spila eitthvað fallegt fyrir
sig. Saman hefðu þau setið í litlu
stofunni, hann við orgelið, hún afsíð-
is með sínar tilfínningar sem smám
saman féllu í ljúfan sársaukalausan
farveg vegna tónlistarinnar sem
megnar allt. Mamma og Helga bund-
ust vináttu og trúnaðarböndum, þeg- 1
ar Helga fæddi fyrsta drenginn sinn
andvana. Mamma þekkti þetta af
eigin raun og saman deildu þær þess-
ari sáru reynslu.
Við Helga sungum saman bæði í
kómum og í smá hóp sem kom fram
á ýmsum skemmtunum. Þá var oft
æft heima hjá henni vegna þess að
hún átti og þekkti svo mikið af tón-
list sem okkur hentaði. Við Helga .
urðum því meiri vinkonur eftir því sem
árin iiðu og aldrei varð ég vör við
aldursmuninn sem var þó 17 ár. Það
er til marks um tilfinningar mínar til
Helgu að þegar ég fór til Noregs
1964 og þurfti að koma bömunum
sex fyrir, þá bað ég Helgu fyrir sex
ára stelpuna mína. Þá var það líka,
þegar ég var að fylgja einum strákn-
um mínum í Austflarðarútuna, hann
átti að fara á sjó til pabba síns, alltof
ungur fannst mér, og þegar rútan
rann af stað með þennan litla kút við
gluggann var mér allri lokið. Ég hent-
ist inn til Heigu sem þá var komin í
nýja húsið, ég~vissi alveg hvað ég var
að gera, því það er gott að gráta í
hlýjum skilningsríkum faðmi.
Við Helga fórum oft saman á tón-
leika. Hún fór til að njóta og
skemmta sér og var alveg laus við
neikvæða umfjöllun þegar músík var
annars vegar. Hún spilaði eftir nót-
um og átti góð orgel. Hún hafði
lært bæði í Vestmannaeyjum, þar
sem hún dvaldi sem unglingur hjá
bróður sínum, og síðar hjá Kristni
Ingvarssyni. Hún spilaði um tíma á
stúkufundum í Reykjavík.
í greinarlok er ég orðin sátt við
brottför Helgu úr þessum heimi.
Himnaríki er fyrir fólk eins og hana.
Hún var aldrei fyrir veraldarvafstur.
Hún var nákvæm móðir og ástrík
amma. Hún ætlaði að vera viðstödd
fermingu sonardóttur sinnar nk.
sunnudag. Ég vona að þar sem Elísa-
bet mun standa við altarið til að stað-
festa skírnarheit sitt, finni hún geisl-
ana frá ást og umhyggju ömmu
sinnar yfír sig streyma og alla ást-
vini nær og fjær. Ég kveð og þakka
af hjarta fyrir mig og mína.
Ó, fagra lífsins Ijós, er skín
og lýsir mér gleði og þraut,
mitt veika skar það deyr og dvín,
ó, Drottinn minn, ég flý til þín,
í dagsins skæra skaut.
Ó, ég vil elska Kristi kross,
er kraft og sigur veitir mér.
Áð engu met ég heimsins hnoss,
því Herrann Jesús gefur oss
það líf, sem eilíft er.
(Mathson - S.S.)
Nína.
Crfisclrykkjur
VeHingohú/id
Gflpi-inn
Sími 555-4477
Erfidrykkjur
Kiwanishúsið, ,^
Engjateigi 11
s. 5884460 .