Morgunblaðið - 23.05.1996, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 23. MAÍ1996 45
VIGLUNDUR
ARNLJÓTSSON
+ Víglundur Arn-
ljótsson fæddist
í Hjaltabakkakoti í
Svartárdal 18. maí
1916. Hann lést á
heimili sínu á átta-
tíu ára afmælis-
daginn sinn 18. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Arnljótur
Jónsson og Jó-
hanna Jóhannes-
dóttir. Víglundur
var yngstur af
fimm systkinum
sem öll eru látin.
14. nóvember 1942 giftist Víg-
lundur Hermínu Marinósdótt-
ur og lifir hún mann sinn. Þau
eignuðust 14 börn sem eru:
Jóhann (látinn), Sigurður, Jón-
ína, Jóhanna, Helga, óskírður
drengur (látiun), Jónfríður,
Ingimar, Guðrún (látin), Gunn-
hildur (látin), Smári, Bjarni
(látinn), Ragnheiður og Sóley.
Barnabörnin eru 38 og barna-
barnabörnin 23.
Útför Víglundar fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 13.30.
Með nokkrum orðum vil ég
kveðja tengdaföður minn. Eins og
flestir af hans kynslóð hóf hann
ungur að vinna við hin ýmsu störf
sem til féllu. Á sumrum vann hann
ýmist við vegavinnu eða almenn
sveitastörf, fór til sjós eða á vetrar-
vertíðir á Suðurlandi, m.a. til Vest-
mannaeyja eða í síldina á Siglu-
firði. Þar var hann eftirsóttur til
beykisstarfa vegna handlagni sinn-
ar og dugnaðar, og segja má að
hann á sínum unglingsárum hafi
kynnst athafna- og mannlífinu eins
og Jaað gerðist á þeim tíma.
Á Siglufirði kynntist hann ungri
og glæsilegri konu, Hermínu
Marínósdóttur, ættaðri úr Fljótum.
Felldu þau hugi saman og 14. nóv-
ember 1942 stíga þau það gæfu-
spor að bindast í heilögu hjóna-
bandi. Hófu þau búskap á Hólum
í Fljótum og þar fæddust þeim
hjónum fimm fyrstu barna sinna.
Þau flytja úr Fljótum ásamt börn-
um sínum til Akureyrar árið 1944,
þar sem Víglundur stundaði al-
menn verkamannastörf, m.a. fjölda
ára í tunnuverksmiðjunni og í slát-
urhúsinu ásamt töluverðum bú-
rekstri, og segir það sig sjálft að
Víglundur hafi ekki alltaf haft
margar frístundir aflögu. Hann var
mikill hestamaður og hafði yndi
af að umgangast hross og átti
margan góðan gæðinginn. Og þó
frístundir væru ekki oft margar
notaði hann þær oftast til útreiða
ásamt vinum sínum og samtíðar-
mönnum. Hann var að eðlisfari
afskaplega léttur í lund og glað-
lyndur og sá yfirleitt björtu hlið-
arnar á öllum málum og ávallt var
stutt í ertandi hláturinn. Hann var
örlátur og gjafmildur og mátti
aldrei aumt sjá og leið ekki vel
gæti hann ekki umbunað ef á þurfti
að halda. Á Akureyri fæddust þeim
hjónum níu börn,
þannig að þeim varð
fjórtán barna auðið.
Það segir sig því sjálft
að oft hefur vinnudag-
urinn verið langur hjá
þeim hjónum til að
fæða og klæða þennan
föngulega barnahóp.
Víglúndur var ein-
staklega barngóður og
sýndi börnum ávallt
mikla þolinmæði, enda
hændust þau að hon-
um, því oft var stutt í
glettnina og smá-
stríðni, en miðlaði um
leið til þeirra þeim lærdómi sem
hann hafði dregið af meðlæti og
mótlæti á langri lífsleið. Víglundur
var af samferðafólki sínu hvers
manns hugljúfi og aldrei heyrði ég
hann tala illa um aðra. Og nú þeg-
ar Víglundur tengdafaðir minn er
horfinn yfir móðuna miklu er
margs að minnast. Hann var fríður
maður og bar aldurinn með reisn.
Hann átti ánægjulegt ævikvöid
ásamt eiginkonu sinni, sem nú sér
á eftir ástkærum eiginmanni og
góðum vini eftir liðlega 50 ára
sambúð. Það var gaman að koma
í heimsókn til þeirra hjóna og finna
þá hlýju og umhyggju sem þau
báru hvort til annars og barna
sinna og barnabarna, og oft og
tíðum sátu þau og spiluðu á sín
spil ýmist tvö ein eða ásamt börn-
um eða barnabörnum, sem að
sýndu afa og ömmu mikla hlýju
og umhyggju.
Að endingu sendi ég eiginkonu,
börnum, tengdabörnum, barna-
börnum, barnabamabörnum og
öðrum ættingjum og vinum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Einnig sendi ég sérstakar þakk-
ir til starfsfólks heimahjúkrunar á
Akureyri fyrir sérstaka umönnun.
Stefán Runólfsson.
Elsku afi, okkur langar til að
kveðja þig með örfáum orðum. Við
vitum að þú varst búinn að vera
veikur lengi en alltaf varstu jafn
glaður og hress í bragði þegar þú
heyrðir í okkur eða sást. Við hefð-
um viljað vera meira með þér síð-
ustu árin og við hugsum til þín
með söknuði og trega.
Elsku amma, Guð blessi þig.
Við vitum að það er sárt að sjá á
eftir afa, en hann mun alltaf vera
hjá þer.
Ásta, Laufey, Sigurlás
og Daði.
Elsku pabbi, nú ertu horfinn á
braut, bak við móðuna miklu. Ekki
hefðum við trúað því þegar við
systkinin ákváðum að allur systk-
inahópurinn skyldi mæta í afmælið
þitt og samgleðjast þér og mömmu.
Það var eins og þú hefðir beðið
eftir því að við værum öll saman-
komin því þá gastu kvatt okkur
eins og þér var einum lagið með
bros á vör og blik í augum. Enda
þótt þú hafir ekki getað talað mik-
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
ags. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 * SÍMI 557 6677
L,,./ v-;;'-;
kaiivn
oismv
ið við okkur þá skildum við þig svo
ósköp vel. Ekki var sjúdómslegan
þín löng, enda varstu ekki þekktur
fyrir neitt vol né væl.
Við minnumst svo margs frá
þér, hvað það var gott að koma
til pabba og láta hann hugga sig,
ef eitthvað bjátaði á og alltaf sá
hann björtu hliðarnar á tilverunni.
Aldrei heyrðum við pabba hall-
mæla nokkrum manni. Hann þoldi
illa ósætti og var manna fyrstur
til að stilla til friðar. Hann var
hvers manns hugljúfi og vinamarg-
ur, og ekki má gleyma hans aðal-
vinum, en það voru dýrin og þá
sérstaklega hestarnir, sem voru
honum svo hugleiknir. Við munum
svo vel eftir því þegar pabbi fór í
útreiðartúra. Hann átti svo marga
gæðinga, og voru þeir hver öðrum
glæsilegri og margir útreiðartúr-
arnir voru ansi sögulegir, þar á
meðal niður kirkjutröppurnar og
pabbi bankaði ekkert á dyr þegar
hann var á hestbaki, hann lét hest-
inn gera það og fór á honum inn
eins og honum var einum lagið.
En allt tekur enda. Pabbi var
lífsglaður maður og vinur vina
sinna. Hann var ánægður með sitt
og hann var auðugur af fjölskyldu
sinni. Hann eignaðist fjórtán börn
með henni mömmu og oft hafa
verið skin og skúrir í lífi þeirra,
en hann hélt vel utan um okkur
og betri pabba hefðum við ekki
getað eignast.
Elsku mamma, við vitum að það
er sárt að sjá á eftir pabba, sem
var búinn að vera með þér í fimm-
tíu og fjögur ár og ganga í gegnum
ýmislegt sem aðrir hefðu ekki ráð-
ið við, en einhvern veginn tókst
þetta allt.
Við kveðjum þig með söknuði í
hjarta og biðjum algóðan guð að
geyma þig. Við vitum að það verð-
ur tekið vel á móti þér.
Systkinin.
Elsku afi, okkur langar til að
kveðja þig með örfáum orðum. Þú
varst alltaf svo góður við mig og
Karen Ýri, það var alveg sama
hvað við báðum þig um, alltaf varst
þú tilbúinn að hlusta á okkur og
sitja hjá okkur og halda í höndina
á okkur þegar við vorum að horfa
á barnatímann í sjónvarpinu. Við
elskum þig, kæri afi, og munum
aldrei gleyma þér. Einnig ætlum
við að passa ömmu fyrir þig og
sofa oft í holunni þinni.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfí Jesú, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
(Ásmundur Eir.)
Þínar Sirrý Huld og
Karen Ýr.
Mér er ljúft að setjast niður og
skrifa nokkrar línur til minningar
um Víglund Arnljótsson.
Þó kynni okkar yrðu ekki löng
þá voru þau mér mikils virði, aldr-
ei fór ég svo frá þessum elskulegu
hjónum Hermínu og Víglundi að
ég hefði ekki öðlast meiri gleði og
fróðleik en þegar ég kom.
Samheldnin og væntumþykjan
sem ríkti á milli þeirra var svo
eftirtektarverð, og aldrei hefur
reynt eins mikið á samheldnina
eins og þegar sorgin knúði dyra
hjá þeim, því þau hafa séð á eftir
fimm barna sinna og einu barna-
barni yfir móðuna miklu og efast
ég ekki um að þau hafa nú tekið
á móti pabba og afa með útbreidd-
an faðminn.
Elsku Hermína mín, ég sendi þér
og öllum þínum stóra hópi mínar
innilegustu samúðarkveðjur og bið
góðan guð að geyma ykkur öll. Ég
veit að ég skrifa fyrir hönd fjöl-
skyldunnar þegar ég þakka innilega
hjúkrunarfræðingunum sem önnuð-
ust Víglund í veikindum hans.
Vil ég bera þeim bestu kveðjur
og þakklæti.
Aðalbjörg Garðarsdóttir.
Elsku afi. Nú þegar þú ert horf-
inn á braut þá rifjast upp fyrir
okkur margar góðar minningar.
Frá þeim tíma sem við bjuggum á
Akureyri. Öll þau skipti sem þú
og amma komuð út i Tungusíðu í
heimsókn til okkar og bara til þess
eins að vera hjá okkur. Við munum
varðveita þessar minningar eins
og gull og við vitum að þú ert
kominn í góðar hendur.
Og elsku amma, við elskum þig
öll.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
(Höf. ók.)
Helena Ósk, Birgitta
fris og Jóhann Freyr.
GUÐMUNDUR
GUÐRÖÐARSON
+ Guðmundur
Guðröðarson
var fæddur á Seyð-
isfirði 31. desem-
ber 1933. Hann lést
í Bolungarvík 8.
maí síðastliðinn.
Foreldrar Guð-
mundar voru Guð-
röður Jónsson og
Guðrún Guðmunds-
dóttir. Guðmundur
átti einn hálfbróð-
ur, Gunnar Guð-
röðarson, og sjö al-
systkini. Þau eru
Anna Nína, Sigur-
jón, Jón Marteinn, María Sig-
ríður, Hjalti, Hálfdán og Guð-
björg Guðný. Þá átti Guðmund-
ur uppeldisbróður, Braga Hall-
dórsson.
Útför Guðmundar Guðröðar-
sonar var gerð frá Þjóðkirkj-
unni í Hafnarfirði 20. maí.
Hann Gummi Guðröðar sveit-
ungi minn og vinur er horfinn af
sjónarsviðinu langt um aldur fram,
hann lést á heimili sínu þann 8.
maí síðastliðinn. Það fór um mig
ónotaleg tilfinning þegar mér voru
sagðar þessar fréttir enda stutt
milli stórra högga.
Gummi ólst upp í Kálfavík í
Ögurhreppi þannig að við vorum
sveitungar öll okkar bestu ár. Ég
kynntist honum fyrst sem barnung-
um dreng, þegar ég vann á hans
æskuheimili. Þetta var barnmörg
fjölskylda og ég var fenginn til að
H
Styrktarfélag krabbamelnssjúkra barna
Minningarkort Styrktarfélags
krabbameinssjúkra barna fást hjá
félaginu,
sími 588 7555.
Ennfremur í Garösapóteki,
sími 568 0990,
Reykjavíkurapóteki,
sími 551 1760
og Blómaríkinu á Akranesi,
sími 431 2822.
hjálpa til með barna-
hópinn þegar móðir
hans lá á sæng að eiga
yngstu drengina sína.
Ég vissi vel að Gummi
bar alltaf hlýjan hug
til mín fyrir þá hjálp
sem ég reyndi að veita
móður hans. Enda held
ég að slík gæðasál sm
hann var sé vandfund-
in. Hann var hlédræg-
ur og hógvær en hann
gat líka glaðst í góðra
vina hópi og gat þá
verið bráðfyndinn og
hrókur alls fagnaðar.
Hann kunni vel að meta falleg ljóð
og hann hafði yndi af góðum bók-
um. Gummi var vel gefinn. Alltaf
líkti hann mér við Höllu og Heið-
arbýlið eftir Jón Trausta og hann
sagði það á sinn sérstaka hátt. Það
sem mér fannst einkenna Gumma
mest var að hann mátti ekkert
aumt sjá, þannig var hann strax
sem barn, en það var með hann
eins og fleiri sem eru tilfinninga-
næmir og viðkvæmir að hann átti
erfitt með að þola óréttlætið og
hörkuna sem þessi veröld er barma-
full af, en hann fékk sinn kvóta
af því öllu saman og vel það.
Eftir að ég missti börnin mín
sýndi hann svo ekki varð um villst
hve sárt hann fann til með mér þá
fór hann að hringja í mig og rabba
um daginn og veginn og nokkrar
vídeóspólur sendi hann mér með
þýskri músík sem okkur fannst
báðum gaman að. Hann gerði sér
vel grein fyrir hvernig mér leið og
þetta var hans aðferð til að milda
sárin.
Síðastliðið sumar heimsótti hann
mig hér að Laugabóli og eins og
venjulega sagði hann: Ragna mín,
þú munt alltaf minna mig á Höllu
og Heiðarbýlið. Mér fannst alltaf
vænt um að hann skyldi líkja mér
við Höllu svo ég held að ég taki
mig einhverntíma til og lesi þessa
bók. Ég veit líka að hann tók alltaf
minn málstað þegar honum fannst
að mér vegið. Honum fannst mjög
vænt um sín skyldmenni og vildi
hag þeirra sem mestan og bestan.
Ég veit að móðir hans, hún Gunna
min blessunin, mun sakna Gumma
síns og það munum við öll gera sem
kynntumst honum.
Gummi átti oft erfiðar stundir,
það vissum við vel sem hann þekkt-
um, en hann bar þær raunir mest
með sjálfum sér. Hann stundaði
vinnu bæði til sjós og lands og öll
störf leysti hann af hendi af skyldu- '
rækni og trúmennsku, það var hon-
um í blóð borið. Nú hin síðari ár
átti hann heima í Bolungarvík þar
sem hann keypti sér hús fyrir
nokkrum árum. Gummi átti alltaf
fallega bíla sem hann var stoltur
af, enda fór hann vel með allt sem
hann eignaðist. Hann vann sig
sjálfur upp, það var ekki hlaðið
undir hann á lífsleiðinni. Baráttan
hörð framan af og í vissum skiln-
ingi alla ævi. Það var hörð barátta
hjá mörgum hér í hrepp á hans
uppvaxtarárum, ekkert rafmagn,
ekkert vegasamband og enginn
sími. Það var sem sé annaðhvort
að duga eða drepast. Það mótar .
líka manninn en hversu hollt það
er skal látið ósagt. Ég bið Gunna
vini minum guðs blessunar og
þakka honum samfylgdina.
Að kofa og konungshöllum
þú kemur einn á ferð
Þú grætur yfir ötlum
og allra syndir berð
þú veist er veikir kalla
á vin að leiða sig
þú sérð og elskar alla
þó allir svíki þig.
(R.A.)
Ég sendi aldraðri móður Guð-
mundar þær hlýjustu kveðjur sem
ég á til og bið Guð að styrkja hana.
Óllum öðrum vinum og vanda-
mönnum hans sendi ég dýpstu sam-
úðarkveðjur. Megi Guð leggja líkn
með þraut.
Ragna Aðalsteins, Laugabóli.