Morgunblaðið - 23.05.1996, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 23. MAÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUNNAR HJORTUR
BJARNASON
+ Gunnar Hjörtur
Bjarnason
fæddist á Akureyri
12. október 1974.
Hann lést á Akur-
eyri 15. maí sl. For-
eldrar hans eru
Bjarni Einar Gunn-
arsson og Valgerð-
ur Olga Lárusdótt-
ir. Systir hans er
Asa Katrín, f.
18.júní 1990.
Gunnar Hjörtur
lauk stúdensprófi
frá Fjölbrautaskóla
Vesturlands á
Akranesi á haustönn 1995.
Útför hans fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.00.
Þagalt og hugalt
skyli þjóðans bam
ok vígdjarft vera;
glaður og reifur
skyli gumna hver,
uns sinn bíður bana.
ei raunin. Um vor-
bjarga nóttina kvaddi
hann lífið, einmitt þeg-
ar allt umhverfi okkar
vaknar af dauða vetr-
arins. Svo ósanngjarnir
eða óskiljanlegir eru
duttlungar lífsins.
En hvers megum
við? Minningin um
þennan góða og fallega
dreng skal verða
áminning um að láta
ekki hugarvíl ná yfir-
höndinni. Þótt hann
væri ungur að árum
átti hann þroska og
hugarró öldungsins.
A sorgarstundu sendum við Olgu,
Bjama og Asu Katrínu, ömmum
og afa og öðrum ástvinum Gunnars
Hjartar okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Sveinn, Borghildur
og fjölskylda,
Ingi, Ragnheiður
og Ragnar Ingi.
(Hávamál.)
Meðal okkar þjóðar hafa ætíð lif-
• að sögur um hetjur, sem hvorki
létu sér bregða við sár né bana.
íslendingasögumar era fullar af
frásögnum af hugumstóram mönn-
um og konum er snerust gegn
grimmum og ósanngjörnum örlög-
um af reisn og manndómi. Þetta
fólk fékk að launum aðdáun sögu-
skrifaranna og ódauðleika meðal
þjóðarinnar sem las frásagnimar
og kunni þær utan að.
Við sem erum uppi í nútímanum
höfum þann helstan starfa að vinna
fyrir fánýtum hlutum og hugsa um
hégóma. Við leiðum sjaldan hug að
því hvað skilur manninn frá skepn-
unni. Það þarf satt að segja stund-
um mikið til.
í dag er til grafar borinn Gunnar
Hjörtur Bjamason sem varð aðeins
22 ára. Lífsganga hans, örlög og
barátta minnir einmitt á marga
persónu í fyrrgreindum sögum.
Andlegt þrek hans, æðruleysi og
þroski var með þeim hætti að ótrú-
legt var af svo ungum manni. Hann
háði stríð við illkynja sjúkdóm um
árabil, stundum sóttist honum betur
en varð svo að hopa. Aldrei sáum
við hann draga neitt af sér, hann
lifði lífí hins unga manns eftir
''megni, stundaði nám og hlífði sér
hvergi.
Við vissum auðvitað öll að mjög
gat bragðið til beggja vona um
árangur af læknismeðferðum þeim
er Gunnar Hjörtur fór í. En öll von-
uðum við og báðum þess að senn
rynnu upp betri dagar, en sú varð
Ég sit við eldhúsgluggann heima
hjá mér og horfí á kvöldsólina hníga
við Akranes. Hugurinn leitar yfir
sundin og ég minnist Gunnars
Hjartar sem ég og fjölskylda mín
vorum samferða í rúmlega 21 ár.
Myndirnar renna hjá og ég sé fyrir
mér litla drenginn sem æskuvin-
kona konunnar minnar, Olga, var
þá nýbúin að eignast. Ég man þá
gleði sem hann veitti _ henni og
Bjarna, pabba sínum. Ég minnist
lítils snáða hlaupandi á eftir bolta
eins og aðrir Skagastrákar. Upp í
hugann koma allar sumarbústaða-
og tjaldferðimar, allar skemmtilegu
gönguferðirnar og leikimir þar sem
ærsl og gleði réðu ríkjum.
Á milli Gunnars og dætra okkar
myndaðist sterk vinátta, ekki ósvip-
uð og hjá okkur foreldram þeirra.
Gunnar var ákveðinn strákur og
dætur okkar litu upp til hans og
hann reyndist þeim sem stóri bróð-
ir sem allt getur. Gunnar átti mjög
auðvelt með að læra og stóð sig
vel bæði í skóla og í lífinu sjálfu.
Hann stundaði íþróttir og unni góðri
tónlist, veiðimennska var hans
helsta áhugamál og hans bestu
stundir vora öragglega þegar hann
var einn með stöngina að kljást við
físk.
En það sem mér verður þó ávallt
minnisstæðast við Gunnar er lífsvið-
horf hans. Hann þurfti að berjast
fyrir lífi sínu síðustu fjögur árin,
en aldrei var neina uppgjöf að fmna
hjá honum. Hann hélt áfram eins
og ekkert hefði í skorist og lauk
meðal annars stúdentsprófí í des-
t
Sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR GUÐJÓNSSON
leigubifreiðastóri
frá Hermundarstöðum,
Þverárhlíð, Borgarfirði,
sfðast til heimilis
f Mýrarási 3, Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 24. maí kl. 15.00.
Ásta Jónsdóttir,
Gylfi Þór Guðmundsson,
Helga Guðmundsdóttir, Sigurvin J. Sigurvinsson,
Lilja Guðný Guðmundsdóttir, Páll Emil Beck,
barnabörn og barnabarnabarn.
Hjartanlega þakka ég öllum þeim, er glöddu
mig með gjöfum, skeytum og símtölum í til-
efni af áttrœöisafmœli mínu 11. maí sl.
GuÖ blessi ykkur öll.
Kristín Ingimundardóttir,
Reynistað í Garði.
ember síðastliðnum. Þetta viðhorf
Gunnars til lífsins lýsir honum best.
Nú er sólin sest yfir Skaganum,
eitt fallegasta sólarlag sem ég hef
séð. Á morgun kemur sólin upp á
ný og svo mun verða um aldur og
ævi.
Elsku Olga, Bjami og Ása Katr-
ín, ég get því miður ekki verið hjá
ykkur á kveðjustundinni, en hugur
minn er þar. Við Dandý og börnin
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi sá sem öllu
ræður veita ykkur styrk til að
kveðja góðan dreng.
Þór Magnússon
og fjölskylda.
í hendi Guðs er hver ein tíð,
í hendi Guðs er allt vort stríð,
hið minnsta happ, hið mesta fár
hið mikla djúp, hið litla tár.
(M. Joch.)
Okkar góði félagi og kæri vinur
Gunnar Hjörtur Bjarnason er fall-
inn frá í blóma lífsins. Þrátt fyrir
erfið veikindi um langt skeið kom
andlát hans sem reiðarslag yfír
okkur, en eftir lifir minning um
góðan dreng og raungóðan vin.
Gunnar bar veikindi sín vel frá
fyrstu tíð og ekkert fékk haggað
einlægum ásetningi hans að takast
á við þau og beijast til sigurs í
þeirri glímu. I lok síðasta árs lauk
hann stúdentsprófi sínu sem vissu-
lega telst mikið afrek, þegar þess
er gætt hve veikur hann var.
Allir höfum við þekkt Gunnar frá
bamsaldri og með honum höfum
við átt óteljandi gleðistundir sem
við munum ávallt varðveita í hjarta
okkar. Ætíð vorum við velkomnir
inn á heimili hans og í raun má
segja að það hafí verið aðalsamko-
mustaður okkar vinanna. Oft máttu
foreldrar hans þau Bjarni og Olga
þola mikinn hávaða og umgang
vegna tíðra uppákoma á neðri
hæðinni, en jafnan tóku þau slíku
með jafnaðargeði.
Persónuleiki Gunnars einkennd-
ist af styrk og staðfestu og í eðli
sínu var hann mikill leiðtogi. Hann
var einatt glaður í bragði og átti
auðvelt með að laða fólk að sér.
Hann var mikill keppnismaður og
kom keppnisharka hans glöggt í
Ijós á þeim fjölmörgu sviðum sem
vinahópurinn atti kappi í. Gunnar
var opinskár og hreinskilinn og
umfram allt heiðarlegur.
Kæri vinur, þú gekkst í gegnum
miklar þolraunir, það var sárt en
lærdómsríkt að fylgjast með bar-
áttu þinni. Nú er þeirri baráttu lok-
ið og þú hefur fengið hvíld og frið
í faðmi Guðs. Við þökkum þér allar
samverastundimar, minningin um
þig mun gefa okkur styrk á erfiðum
stundum
Elsku Bjarni, Olga, Ása Katrín
og aðrir aðstandendur. Megi Guð
styrkja ykkur og vernda í þeirri
sorg sem nú hefur kvatt dyra. Við
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur og megi minningin um
góðan dreng lýsa veginn um ókom-
in ár.
„Þegar þú ert sorgmæddur skoð-
aðu þá aftur hug þinn, þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Kahlil Gibran.)
Arni Gautur, Gunnlaugur,
Willy og Þórður Emil.
Að morgni 15. maí sl. fengum
við þær sorglegu fréttir að vinur
okkar Gunnar Hjörtur væri dáinn.
Strákurinn sem var okkur eins og
eldri bróðir. Það má segja að við
höfum alist upp saman. Foreldrar
okkar eru vinafólk og við fórum oft
saman í ferðalög og era okkur sér-
staklega minnisstæð öll sumarfríin
í Húsafelli og veiðiferðimar á
Hólmavatn.
Við ólumst upp á Vesturgötunni
og lékum okkur í fjörunni, veiddum
síli og gerðum margt skemmtilegt
saman. Sumarið ’91 fluttum við svo
til Reykjavíkur með foreldrum okk-
ar. Ári seinna veikist Gunni og síð-
ustu fjögur ár era búin að vera
honum og öðram mjög erfíð, en
alltaf dáðist maður jafn mikið að
Gunna, hvað hann var sterkur að
betjast við sjúkdóm sinn. Það er
erfitt að trúa því að hann sé farinn
frá okkur.
Elsku Gunni, þú verður alltaf í
huga okkar.
Elsku Olga, Bjarni og Ása Katr-
ín, við vottum ykkur og öðram að-
standendum dýpstu samúð okkar.
Góður engill Guðs oss leiðir
gegnum jarðneskt böl og stríð,
léttir byrðar, angist eyðir,
engill sá er vonin blíð.
(H. Hálfd.)
Dóra og Hulda Þórsdætur.
Þó í okkar feðra fold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað mold
minningamar yfir.
(BJ.)
Elsku Gunnar Hjörtur. Megi Guð
og góðir andar fylgja þér.
Þín vinkona,
Gunnur.
Góður vinur okkar Gunnar Hjört-
ur er horfinn á braut og viljum við
hér kveðja hann með þessum orð-
um.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Gunni, megir þú hvíla í
friði. Olga, Bjarni og Ása Katrín,
við viljum senda ykkur innilegustu
samúðarkveðjur. Megi Guð vera
með ykkur á þessari sorgarstundu.
Særós, Lilja,
Ragnheiður og Katrín.
Þú varst einn af okkur.
Þú varst alltaf í góðu skapi.
Þú varst hugmyndaríkur.
Þú varst skynsamur.
Þú varst sjálfstæður.
Þú varst áreiðanlegur.
Þú varst einlægur.
Þú varst baráttumaður.
Þú varst þú sjálfur.
Þú verður alltaf í huga okkar,
við gleymum þér aldrei.
Bekkjarfélagar úr
Brekkubæjarskóla.
Gunnar Hjörtur Bjarnason er
farinn frá okkur svona ungur.
Hann var nemandi í Fjölbrauta-
skóla Vesturlands og lauk stúd-
entsprófi í desember síðastliðnum.
Okkur hafði verið ljóst um hríð að
Gunnar Hjörtur átti í baráttu við
erfiðan sjúkdóm. Við fylltumst von
og bjartsýni þegar hann kom í
skólann sl. haust til að ljúka námi
eftir nokkur hlé sem hann hafði
orðið að gera vegna veikindanna.
Honum tókst að ljúka náminu en
styttra var í endalokin en okkur
grunaði þá. Gunnar var ekki marg-
máll um sjúkdóminn og virtist
mæta erfiðleikum sínum af æðru-
leysi. Hann vildi ekki láta veikind-
in skyggja á daglegt líf í hressum
hópi vina og kunningja. Oft dáð-
umst við að dugnaði hans og hug-
rekki.
Gunnar Hjörtur var góður þegn
í Fjölbrautaskóla Vesturlands, dug-
legur námsmaður og alúðlegur í
samskiptum. Hann var félagslyndur
og skólasystkinum sínum góður fé-
lagi. Hann naut trausts þeirra og
álits. Gunnar Hjörtur átti sæti í
aðalstjórn Nemendafélags FVA og
ritstýrði skólablaðinu einn vetur
ásamt vini sínum.
Við kveðjum nú fallinn félaga og
góðan dreng sem Gunnar Hjörtur
Bjarnason var. Minningin um hann
er nú það sem við eigum eftir. Sú
minning er jákvæð og björt. Við
sendum foreldrum Gunnars Hjart-
ar, systur hans og öllum skyld-
mennum og vinum hlýjar kveðjur
og vonum að þær megi verða þeim
huggun og styrkur.
Þórir Ólafsson skólameistari.
Okkur langar að kveðja Gunnar
Hjört Bjarnason. Ævi Gunnars var
stutt, aðeins 21 ár, og þar af 17
ár við fulla heilsu.
Okkur er það minnisstætt er
Bjarni, faðir Gunnars, kom til okkar
laugardagsmorgun einn sumarið
1992, þá sagði hann okkur að
Gunnar væri orðinn veikur og gæti
því ekki hjálpað okkur í garðinum
eins og til hafði staðið. En þótt um
alvarlegan sjúkdóm væri að ræða
voru foreldrarnir vongóðir um að
bat næðist.
Við sem þekktum Gunnar fylgd-
umst síðan með æðrulausri baráttu
hans fyrir heilsu sinni.
Það er erfitt að skilja og sætta
sig við að efnilegur og vel gefinn
piltur fái ekki að takast á við lífið
eins og okkur finnst svo sjálfsagt.
Við vitum ekki um tilganginn.
Gunnar lauk stúdentsprófi fyrir
síðustu jól og virtist þá sem framtíð-
in blasti við honum, nú færi að rofa
til. Það kom því sem reiðarslag
þegar sjúkdómurinn tók sig upp
aftur eftir áramótin og varð þá
ekki við neitt ráðið.
Elsku Bjarni, Olga og Ása Katr-
ín. Minningin um prúðan og falleg-
an dreng mun lifa með okkur. Guð
styrki ykkur og blessi minningu
Gunnars Hjartar.
Egill og Borghildur.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ELlN JÓSEFSDÓTTIR,
Reykjavíkurvegi 34,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju föstudaginn 24. maí kl. 13.30.
Birgir Óskarsson,
Skúli Óskarsson, Rós Jóhannesdóttir,
lllugi Óskarsson, Margrét Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

r)*-
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 - sími 587 1960