Morgunblaðið - 23.05.1996, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 23. MAÍ 1996 59
VCKLEMMON WALTER MAITH-M
ANN MARCRET SORHIA LOREN
Sýnd kl. 5 og 7.
(SLENSKT TAL.
ÍJr/sinn Baddi
Blað allra landsmanna!
kjarni málsins!
SAMUiO
SAMBiO
SAMBtO
Mögnuö rómantísk gamanmynd meö
vinsælustu leikkonunni í dag. Hann er
kjaftfor þjófur með lögregluna á
haelunum.
Hún er ástfangin og þráir „eðlilegt" líf.
Aöalhlutverk: Sandra Bullock ( While You
Were Slepping, The Net, Speed) og Denis
Leary (Operation Dumbo Drop, Hostile
Hostiges).
Leikstjóri: Bill Bennett.
HERRA GLATAÐUR!
SIGOURNEY WEAVER
HOLLY MUNTER
COPYCAT
jíií
sll.' 1IJ íll
Helm-
ingur
horfínn
►SYLVI Anita Gamst, 33 ára
kona í Þrándheimi í Noregi, geisl-
ar af hamingju þessa dagana.
Ástæðan er einstæður árangur í
megrun, en hún hefur lést um 101
kiló á 11 mánuðum. Eftir mikla
baráttu hefur hún náð sér niður
í 99 kíló. „Ég hafði prófað alla
megrunarkúra sem hugsast gátu,
en nálin á baðvoginni var sífellt á
uppleið. Þetta var nýög erfitt
tímabil, bæði líkamlega og and-
lega,“ segir Sylvi.
„I maí í fyrra ákvað ég að reyna
Cambridge-kúrinn — eina kúrinn
sem ég átti eftir. Ég var mjög
svartsýn fyrirfram, eftir að hafa
margoft orðið fyrir vonbrigðum.
En í þetta skiptið bar kúrinn
árangur! Fyrir þremur vikum
sýndi vogin 99 kíló. Á 11 mánuðum
hafði ég lést um helming."
FYRIR 11 mánuðum vó Sylvi
heil 200 kíló. Nú vegur hún
aðeins 99 kíló.
I framtíð, nútíð
og fortíð
KVIKMYNPIR
Iláskóla bíó
12 APAR „12 MONKEYS"
★ ★ ★ V2
Leikstjóri: Terry Gilliam. Handrit: David og
Janet Peoples, byggt lauslega á frönsku
stuttmyndinni „La Jetée“. Aðalhlutverk:
Bruce Willis, Madeleine Stowe, Brad Pitt,
Christopher Plummer. Paramount. 1995.
BRUCE Willis er fangi einhvern
tíma í framtíðinni sem sendur er til
nútímans þ.e. 1996 (fyrst er hann
sendur til 1990, svo í fyrri heims-
styijöldina; tímaflakksvélarnar eru
ekki mjög nákvæmar) til að koma í
veg fyrir að banvænn vírus nái að
breiðast út og drepa 99 prósent
mannkyns. Þeir sem lifðu af hörm-
ungarnar hafa hrakist af yfirborði
jarðar ofan í myrkar neðanjarðar-
kompur og komið sér upp tímavél í
þeirri von að breyta fortíðinni. Eina
vísbendingin sem Willis hefur að fara
eftir er léleg upptaka af símtali sem
rekur ósköpin tii einhverskonar
skæruliðasamtaka er kalla sig Her
hinna 12 apa. Willis er auðvitað send-
ur beint inn á geðveikrahæli í nútím-
anum þegar hann segist koma úr
framtíðinni en í næstu tilraun lætur
hann ekki ná sér og upphefst æsi-
spennandi eltingarleikur upp á líf og
dauða í framtíð, nútíð og fortíð.
Breski leikstjórinn Terry Gilliam
(„Brazil") sameinar í 12 öpum fram-
tíðartrylli, vísindaskáldskap og tíma-
flakksmynd sem á ekki sína líka.
Hann hefur sýnt það með fyrri mynd-
um sínum að hann er mesti sjón-
hverfingamaður hvíta tjaldsins og
einn frumlegasti leikstjóri kvikmynd-
anna. 12 apar draga fram alla hans
bestu eiginleika sem sögumanns hins
óvænta og furðulega. Gilliam, sem
einu sinni gerði hina ævintýralegu
tímaflakksmynd „Time Bandits“,
veit að tími er allt sem þarf til að
setja þig í vafa, búa til flókið sam-
spil fortíðar og framtíðar og töfi^
fram óvæntar uppákomur. Það, sem
þú upplifir í 12 öpum, getur vel ver-
ið blekkingin ein, órar geðsjúklings
eða jafnvel draumur barns. Eða það
getur verið kaldur raunveruleikinn.
Kannski er til framtíð og nútíðin er
fortíð og á einhvern furðulegan hátt
fortíðin einasta nútíðin.
Á þessu má kannski sjá að 12
apar er talsvert vitsmunalegri tryllir
en við eigum að venjast. Hún er allt
að því ljóðræn úttekt á tímaflakki
með sterkum umhverfisvemdarboð-
skap. Handritið, sem er eftir David
og Janet Peoples, er frábærlega upp-
byggt en það er gert eftir forskrift
frönsku stuttmyndarinnar„La Jetée"
frá 1962. Gilliam fyllir með því mynd
sína tímagátum og tekst að halda
áhorfandanum jafnt sem persónum
sínum í algerri óvissu fram á það
síðasta um leið og hann filmar spenn-
andi eltingarleik Bruce Willis í kapp
við klukkuna. Hugmyndaríki Gilliam
eru engin takmörk sett og hann hef-
ur einstaklega gott auga fyrir
skemmtilegu bíói. Framtíð hans er
sannarlega af öðrum heimi, afleiðing
taumlausrar vísindahyggju og nútím-
inn vistfræðileg tímasprengja.
Meira að segja Bruce Willis fer
allt í einu að leika af áður óþekktu
innsæi í þessu umhverfi og gefur
einkar fínstillta lýsingu á ráðvilltum
manni, sem týndur er bæði í tíma
og rúmi. Madeleine Stowe er fín í
hlutverki geðlæknis hans, sem lengst
af veit ekki hveiju hún á að trúa,
og Brad Pitt lætur ekkert aftra sér
i túlkun á geðsjúklingi.
Arnaldur Indriðason