Morgunblaðið - 31.05.1996, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 31. MAÍ 1996 43
DANIEL GUÐJONSSON
LOVÍSA G. ÁRNADÓTTIR
+ Daníel Guðjóns-
son fæddist á
Hreiðarsstöðum í
Svarfaðardal 5.
september 1905.
Hann lést á Dvalar-
heimilinu Hlíð á
Akureyri 24. maí
1996. Foreldrar
hans voru Anna
Jónsdóttir húsmóð-
ir og Guðjón Daní-
elsson bóndi. Daní-
el stundaði nám við
Bændaskólann á
Hólum í Hjaltadal.
Hann bjó á Hreið-
arsstöðum í foreldrahúsum þar
til að hann giftist Lovísu Árna-
dóttur 5. ágúst 1928 og hófu
þau búskap að Þverá í Svarfað-
ardal. Þau hættu búskap og
fluttu til Akureyrar 1930 og
bjuggu þar til dánardags. A
Akureyri starfaði Daníel lengst
af fyrir Kaupfélag Eyfirðinga,
en síðustu starfsárin hjá versl-
uninni Eini.
Lovísa Árnadóttir fæddist á
Þóroddsstöðum í Ólafsfirði 19.
nóvember 1908. Foreldrar
hennar voru Dóróthea Þórðar-
dóttir húsmóðir og Árni Jóns-
son bóndi. Lovísa flutti ásamt
foreldrum sínum að Þverá í
Svarfaðardal árið 1910 og bjó
Það er alltaf erfitt að kveðja þá
sem eru stór hluti af lífi manns,
sérstaklega þegar maður veit að sú
kveðja er sú síðasta að sinni. En
við sem eftir erum getum þó hugg-
þar til 1930 er hún fluttist til
Akureyrar. Hún hafði áður far-
ið á húsmæðraskólann á
Blönduósi. Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri
2. apríl 1996. Útför hennar fór
fram frá Glerárkirkju 12. apríl
síðastliðinn.
Börn Daniels og Lovísu eru
Dóróthea, f. 3. júlí 1929, Guð-
jón, f. 5. júlí 1931, og Anna
Lillý, f. 29. september 1940.
Barnabörnin eru 11, þar af eitt
látið og barnabarnabörnin eru
i9.
Útför Daníels Guðjónssonar
fer fram frá Akureyrarkirkju
í dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
að okkur við fjársjóð minninga sem
eru samsettar úr kærleika, vináttu
og óendanlegri elsku sem þau bæði
létu okkur eftir. Þau hafa haldið
upp í þá ferð sem við öll eigum eft-
ir, og ekki efast ég um að nú ganga
þau saman inn í sumarið. Þegar ég
frétti af andláti ömmu minnar, Lov-
ísu Árnadóttur, 2. apríl sl., varð
mér hugsað til þess að nú yrði erf-
itt hjá nafna mínum og afa Daníel
Guðjónssyni. Afi og amma voru
búin að vera samferða í tæp 68 ár,
en það var ekki langur tími sem þau
voru aðskilin. Afi andaðist 24. maí
sl. Heimili þeirra var öllum opið,
.ættingjum og vinum, gestrisni
þeirra var mikil, allt yfirbragð heim-
ilisins var umvafið umhyggju og
hlýju. Það var hús gleðinnar, en
einnig griðastaður þeirra sem á
þurftu að halda. Bæði vildu þau
rækta garðinn sinn, og var það í
orðsins fyllstu merkingu. Garðurinn
í Norðurgötunni var ávallt fallegur
og stolt eigenda sinna. Amma var
ein af stofnendum Hvítasunnukirkj-
unnar á Akureyri, mannúðarmál og
kristin trú voru henni hugleikin. Það
einkenndi lifshlaup þeirra beggja
að trúin á Guð, mannkærleiki, vin-
átta og líknarþel mundi færa okkur
að hinum æðsta sannleika. Afi hafði
mjög gaman af að tefla, spila brids
og, meðan hann var hress, að
skreppa í sveitina þeirra, Svarfað-
ardalinn. Þar fann hann sig vel.
Einnig hafði hann mjög gaman af
að vera við á eða vatn og renna
fyrir fisk. Var hann oft hissa á nafna
sínum hvað hann hafði lítinn áhuga.
Það stoðaði lítið að afsaka sig með
því að maður væri hálfgerð fiski-
fæla. Þrátt fyrir mörg verkefni í líf-
inu var eitt sem tók öðru fram hjá
þeim, það var fjölskyldan.
Það var ekkert svo stórt eða
smátt, ef það varðaði hana, að þau
kæmu ekki þar til. Nú ef þau gátu
ekki leyst málið, var það falið himna-
föðumum í fullu trausti um farsæla
lausn. Ég og bróðir minn heitinn
áttum yndislegar stundir hjá þeim,
sem munu fylgja mér meðan ég lifí,
einnig síðar kona mín og synir.
Við Olga og drengimir þrír, þeir
Ágúst Sverrir, Davíð Ingi og Ivar
Þórir, sendum innilegar samúðar-
kveðjur þeim er syrgja.
Elsku afí og amma, guð gaf ykkur
kærleika. Og hann gáfuð þið okkur.
„Þótt ég talaði tungum manna
og engla en hefði ekki kærleika,
yrði ég hljómandi málmur eða hvell-
andi bjalla. Og þótt ég hefði spá-
dómsgáfu og vissi alla leyndardóma
og ætti alla þekkingu, og þótt ég
hefði svo takmarkalausa trú að
færa mætti íjöll úr stað en hefði
ekki kærleika, væri ég ekki neitt."
(1. Kor. 13.)
Að lokum er mér efst í huga
þakklæti og söknuður. Blessuð sé
minning ykkar. Farið í Guðs friði.
Daníel R. Ingóifsson.
Það er ekki alltaf langt á milli
þungu högganna í lífinu. En í dag
kveð ég elsku afa minn, Daníel
Guðjónsson. Ég vildi ekki trúa því
að þú hefðir kvatt okkur þar sem
það er svo stutt síðan hún amma,
Lovísa Ámadóttir, kvaddi. Nú er sá
árstími sem þú elskaðir hvað mest,
þ.e. vorið og sumarið. Þú varst ekki
rólegur fyrr en búið var að setja
niður kartöflur og fyrsti sláttur var
afstaðinn, en garðurinn hjá ykkur
ömmu var alltaf mjög fallegur.
Ég minnist afa míns og ömmu
með miklum hlýhug og þakklæti.
Ég á margar góðar minningar um
þau. Ég var oft hjá þeim í æsku
ásamt Omari bróður mínum og var
það mikill og góður skóli, því amma
passaði alltaf upp á að við hefðum
+ Gísli Gíslason
var fæddur í
Reykjavík 3. októ-
ber 1913. Hann lést
á Landspítalanum
að morgni 16. maí
síðastliðinn þá tæp-
lega 83 ára að aldri.
Foreldrar hans voru
Gísli Gíslason sjó-
maður og verka-
maður frá Akranesi,
f. 14. maí 1873, d.
10. desember 1948,
og Svava Jónína Sig-
urðardóttir húsmóð-
ir frá Svartárdal, f.
27. ágúst 1883, d. 17. júlí 1959.
Gísli var einn ellefu systkina og
lifa fimm þeirra hann.
Eftirlifandi eiginkona Gísla er
Jóhanna Bjarnadóttir, f. 31. des-
ember 1898, og eignuðust þau
tvær dætur. Þær eru Þórdís, eig-
inmaður hennar var Sveinn An-
ton Stefánsson, Iátinn, og Guð-
rún, eiginmaður hennar er Ey-
þór Jónsson. Fóstursonur Gísla
og sonur Jóhönnu er Kjartan
Steinólfsson, eiginkona hans er
Sigríður Þorláksdóttir. Afkom-
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfí ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(F.G.Þ.)
Elsku afi.
Um leið og ég kveð þig, langar
mig til að þakka þér fyrir allar þær
yndislegu stundir sem við Tinna
fengum að eiga með þér. Minning-
arnar eru margar og ljúfar og þær
mun ég ávallt geyma í hjarta mér.
endahópur Gísla var
orðinn stór, barna-
börnin voru 17,
barnabarnabörnin
voru 34 og barna-
barnabarnabörnin 8.
Gísli fluttist með
foreldrum sínum út
í Viðey þriggja ára
að aldri og vann þar
síðar meir hjá Kára-
félaginu eða til árs-
ins 1940 þegar það
lagði niður störf og
hann og Jóhanna
fluttust með fjöl-
skyldu sina til
Reykjavikur. I Reykjavík réðst
Gísli í vinnu til Kornelíusar Sig-
mundssonar byggingarmeistara
og vann þar við trésmíðar og
múrverk sem ófaglærður iðnað-
armaður. Þar eftir vann hann í
mörg ár hjá Togaraafgreiðsl-
unni, þar til hann hóf störf hjá
Hampiðjunni og þar lét hann af
störfum kominn hátt á áttræðis-
aidur.
Útför Gísla fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Það var alltaf jafn gaman og gott
að koma í heimsókn til þín á Skúla-
götuna þessi síðustu ár. Alltaf varst
þú jafn rólegur og yfírvegaður, og
heimsóknunum til þín fylgdi alltaf
viss tilhlökkun því hjá þér var alltaf
þessi ró og friður, því þú stóðst utan
við allt þetta stress sem fylgir okkur
unga fólkinu í dag.
Fyrir þig var nóg að fá fólkið þitt
í heimsókn, hlusta á útvarpið og
segja manni við og við sögur frá
þínum yngri árum. Sumar þeirra
sýndu hvað við höfum það afskaplega
gott í dag. Því þar vissir þú sko hvað
þú söngst því þið amma hafíð lifað
tímana tvenna, og komist í gegnum
það sem maður gæti ekki treyst sér í
í dag. Þið eigið orðu skilda fyrir
dugnaðinn ykkar.
Æskuminningar mínar byrja þeg-
ar þið amma bjugguð á Laugavegi
í risíbúðinni. Og mér er það sérstak-
lega minnisstætt þegar ég fékk að
koma með þér í kompuna þína og
skoða öll verkfærin þín sem þú
geymdir þar, það var hreinn ævin-
týraheimur út af fyrir sig.
Og alltaf gafst þú þér tíma þegar
þú varst heima til að fara með mig
út í garð til að skoða alla villikettina
sem þar voru. En árin liðu og þið
amma fluttuð á Skútagötu og ég
komst á einhvem leiðinlegan aldur
sem tengist unglingum.
Og þar sem maður hafði eitthvað
svo mikið að gera þá fór heimsókn-
unum til ykkar því miður fækkandi,
en maður kíkti við og við og alltaf
áttum við jólin saman.
En sem betur fer gengur þetta
tímabil yfir hjá öllum, og maður átt-
ar sig aftur á því að maður á ætt-
ingja sem manni þykir mjög vænt
um, og þeim þykir vænt um mann
og vilja fyrir alla muni fá mann i
heimsókn til sín.
Síðasta tímann sem amma dvaldi
heima áður en hún fór á spítala þá
varst þú alveg óbilandi í því að ann-
ast hana, þrátt fyrir að umönnun
hennar væri krefjandi og þú ekki við
sem bestu heilsu sjálfur og orðinn
aldraður.
Og þrátt fyrir öll þín veikindi og
vanlíðan þá heyrði maður þig aldrei
kvarta. Það var alveg sama hvað
gekk á það var alltaf allt „í lagi“
með þig.
Ég man eftir hjartaáfallinu sem
þú fékkst um jólin 1993. Það þurfti
hreinlega að draga þig á spítala og
ég var svo hrædd um þig, en sá ótti
var sko óþarfur á endanum því þér
tókst svo að hrista þetta af þér þótt
það tæki sinn tíma.
Og þegar þú komst heim af spit-
alanum kom ég náttúrulega með
hana Tinnu í heimsókn eða hana
„Litlu þína“ eins og þú kallaðir hana,
þá nokkurra vikna gamla. Og þar
sem hún Tinna var afskaplega
mannafælin þá var ég svolítið hrædd
um að hún myndi baula á þig eins
og aðra. En viti menn hún var alveg
eins og Ijós og upp frá því urðu þið
perluvinir. Og þér fannst svo gaman
að því síðarmeir hvað hún kjaftaði
mikið við þig, og það var eins og þið
skilduð hvort annað. Og þér fannst
nú allt I lagi að hún væri með kart-
öflufötuna þína út um alla íbúð eða
með allt stofuskrautið að leika sér.
Og þú skildir nú ekkert í þessu stressi
í mér að vera hlaupa á eftir henni
út um allt þegar sem mest var að
gera hjá henni. Og svo þegar hún
kallaði „afí“ eins og henni er einni
lagið þá komst þú alltaf með stafínn
eða göngugrindina og þið fóruð að
spjalla um heima og geima á ykkar
mállýsku og skemmtuð ykkur kon-
unglega.
Síðasta skiptið sem við heimsótt-
um þig heima var daginn sem þú
fórst á spítalann, og maður sá hvað
þér var þungt og hvað þér leið illa
en eins og áður kvartaðir þú ekki.
Þegar við heimsóttum þig við fyrsta
tækifæri viðurkenndir þú fyrir mér
að þér liði bara ágætlega þarna, því
þú fengir ágætismat, félagsskap og
værir í góðum höndum.
Svo liðu nokkrir dagar og það var
ákveðið að taka þig í aðgerð sem
þótti tvísýn vegna heilsu þinnar. Sem
betur fór tókst hún og þegar ég heim-
sótti þig eftir hana varst þú eldhress
og sagðir mér frá aðgerðinni. Og ég
reyndi náttúrulega að spyija hvort
þetta hefði ekki verið vont. „Nei,“
svaraðir þú eins og vanalega en við-
urkenndir á endanum að sýnatökum-
ar sem á undan gengu og smá meitl
í aðgerðinni hefði nú verið svolítið
vont.
En þetta var nokkuð sem þér þótti
ekki mikið um og því síður til að
kvarta yfir, þú bara spurðir hvort
strákarnir væm á sjónum og hvemig
hún „Litla þín“ og allir hefðu það,
og hvort það væri ekki eitthvað að
frétta. Næstu daga var líðan þín upp
og niður og útlitið oft ekki gott og
þú máttir þola ýmislegt. Og þegar
við komum til þín í síðustu heimsókn-
ina sá ég hvað þér leið illa, en mér
datt hreinlega ekki í hug að þú ætt-
ir aðeins eftir fáa daga ólifaða.
Ef ég hefði vitað það hefði ég
sagt það sem ég átti eftir að segja
við þig, þakkað þér fyrir og kvatt
þig mun innilega en ég gerði.
Hefði ég bara vitað það.
Elsku afi minn, ég hef vaðið hér
úr einu í annað en minningarnar eru
bara svo margar og svo margt sem
mann langar að segja þegar maður
kveður í hinsta sinn og margt sem
maður á eftir að sakna. Ég kveð þig
með söknuði og sorg í hjarta en ég
er jafnframt þakklát fyrir allar þær
stundir sem við fengum að eiga sam-
an og þó sérstaklega er ég þér þakk-
lát fyrir hvað þú varst góður við
Tinnu.
Hafðu þökk fyrir allt saman. Minn-
ing þín er ljós í lífi okkar.
Svava.
GÍSLIGÍSLASON
eitthvað fyrir stafni og vorum við
aldrei aðgerðalaus. Einnig eyddum
við mörgum tímum í að spila við
afa og var „kasína" í mestu uppá-
haldi. Amma bakaði heimsins bestu^
pönnukökur og mótaði þær oft í
ýmis gervi því hún vissi að þær
brögðuðust miklu betur þannig. Það
var aftur afa deild að luma á kand-
ís eða öðru góðgæti handa litlu
munnunum, sem þökkuðu fyrir sig
með breiðu brosi, sem gladdi afa
hvað mest.
Þegar ég kveð þig, afí minn,
hugga ég mig við það, að núna ertu
kominn til hennar ömmu, þar sem
þú unir þér best, því hún var de-
mantur þinn og skildi eftir sig stórt
skarð. Ég veit að amma hefur tekið
þér opnum örmum og að nú líður
ykkur báðum vel.
Elsku amma og afí, ég kveð ykk-
ur núna þar til við hittumst aftur.
Hafíð hjartans þakklæti fyrir allt.
Ykkar dótturdóttir,
Ásdís Sif Kristjánsdóttir.
Biddu um Banana Boat
ef þú vilt spara 40-60%
Þegar þú kaupir Aloe Vera gel.
o Hrers vegna að borga 1200 kr. fyrir kvartlitra a( Aloe geii
þegar þú getur fengið sama roagn af Aloe Vera geli frá
Banana Boat á um 700 kr eða tvöfaft meira magn af Banana
Boat Aioe \fera geí á 1000kr.
o Hvers vegna að bera á sig 2% af rotvamarefnum þegar þú
getur fengið 99,7% (100%) hreint Banana Boat Aloe Vera gei?
□ Banana Boat næringarkremið Bnin-án-sólar i uðabrúsa eða
meðsólvóm#8.
D Stýrðu sólbrúnkutóninum með t.d. hraðvirka Banana Boat
dökksólbrúnkuoliunni eða -kreminu eða Banana Boat f
Golden oliunni sem framkallar gylfta brúnkutóninn.
□ Hefur þú prófað Naturfca húðkremin sem affir eru að rala um,
uppskrift Birgittu Klemo, eins virtasta húðsérfæðings
Norðurtanda? Naturica ört-krám og Naturica HurHrrám.
Banana Boat og Naturica fást i sófbaðsstofum, apótekum,
snyrtiv. verslunum og öllum heilsubúðum utan Reykjavikur.
Banana Boat E-geSd fæst líka hjá Samtökum psoriasis-og
exemsiúklinqa.____________________________________
Heilsuval - Barónsstíg 20 o 562 6275
í margar geröir bíla
Mjög gott verö.
SENDUM í PÓSTKRÖFU-