Morgunblaðið - 10.08.1996, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 10. ÁGÚST 1996 35
GÍSLI
JÓHANNSSON
+ Gísli Jóhannsson
fæddist að Görð-
um á Eyrarbakka
18. ágúst 1906.
Hann lést á sjúkra-
deild Víðihlíðar í
Grindavík þann 31.
júlí síðastiiðinn.
Foreldrar hans voru
Jóhann Gísiason, f.
26. júlí 1874, d. 26.
september 1952, og
Þuríður Árnadóttir,
f. 30. maí 1861, d.
21. september 1918.
Systkini Gísla voru
ellefu alls, sjö hálf-
systkini frá móður sem öli eru
iátin, tvær alsystur en önnur
þeirra er á iífi og tvö hálfsystk-
in frá föður. Gísli kynntist konu
sinni Guðrúnu Dagbjartsdóttur,
f. 24. mars 1913, d. 22. febrúar
1990, árið 1934 og hófu þau
búskap sinn í Ásgarði í Grinda-
vík. Þann 31. októ-
ber 1937 eignuðust
þau einkadótturina
Valgerði. Valgerður
er gift Willardi
Fiske Ólasyni frá
Grímsey, f. 1. mars
1936, og eiga þau
þijú börn. Þau eru
Gísli, f. 1959, Dag-
bjartur, f. 1964, og
Guðrún, f. 1969.
Gísli er kvæntur El-
ínu Þ. Þorsteinsdótt-
ur og eiga þau syn-
ina Davíð Þór og
Elías Orra. Dag-
bjartur er kvæntur Bryi\ju Hjör-
Ieifsdóttur, en dóttir hans er
Aðalheiður Ósk. Guðrún er gift
Inga G. Ingasyni og eiga þau
soninn Willard Nökkva.
Útför Gísla fer fram frá
Grindavíkurkirkju og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Fyrst sigur sá er fenginn
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt sem Guði er frá
(V.Briem)
í dag verður elsku afi okkar,
Gísli Jóhannsson, lagður til hinstu
hvíldar. Okkur langar að minnast
hans með fáeinum orðum.
Fyrir rúmum sex árum kvöddum
við elskulega ömmu okkar og í dag
þegar við kveðjum afa, hefur verið
höggvið stórt skarð í fjölskylduna
því svo stóran sess skipuðu amma
og afi í lífi okkar. Heimili þeirra
var okkur sem annað heimili og þau
létu sér mjög annt um velferð okk-
ar allra. Mamma var einkabam
þeirra og fjölskyldan því lítil og
alla tíð mjög náin.
Fljótlega eftir að amma dó flutti
afi í eigin íbúð í Víðihlíð, dvalar-
heimili aldraðra í Grindavík. Þar
bjó hann fram í ágúst á síðasta ári
þegar hann flutti yfir á sjúkradeild-
ina, þar sem hann naut einstakrar
umönnunar og góðs félagsskapar
margra vistmanna. Hinn 18. ágúst
nk. hefði hann afi orðið 90 ára og
fjölskyldan var farin að leggja drög
að afmælisfagnaði í tilefni af degin-
um. Afi Gísli var farinn að hlakka
til dagsins og hinn 18. júli sl. sagði
hann við móður okkar og föður;
jæja þá verð ég níræður eftir einn
mánuð og þá verður hopp og hí.
Okkur fannst þetta skemmtilega til
orða tekið, sérstaklega með það í
huga að hann afi okkar var nú
ekkert að sækjast eftir veislum
hvort sem það voru brúðkaup, af-
mæli eða annað, enda heilsuleysi
farið að hijá hann.
Afi var sjómaður mestan tíma
starfsævi sinnar en eftir að hann
hætti til sjós vann hann við netavið-
gerðir. Hann átti, ásamt öðrum, bát
sem hét Ólafur og er okkur systkin-
um í fersku minni hversu mikið
okkur þótti koma til fisksins sem
afi veiddi. Við hreinlega neituðum
STEINAR EIRÍKUR
SIGURÐSSON
+ Steinar Eiríkur Sigurðsson
var fæþdur á Seyðisfirði 26.
nóvember 1949. Hann lést í
Borgarspítalanum 20. júlí síð-
astliðinn og fór útför hans fram
frá Þingeyrarkirkju 27. júlí.
Allir eiga dauðann vísan. Sumir
ungir að árum, aðrir hátt í aldar
gamlir.
En ætíð skal dauðinn þó koma á
óvart. Það er nístandi sársauki og
djúpur söknuður þegar ungur mað-
ur í blóma lífsins er kallaður burt.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast góðs drengs. Ég kynntist
Steinari á hans fyrstu árum á Þing-
eyri og okkar vinskapur hélst alla
tíð. Hann var yndislegur og ljúfur
drengur sem er mikill missir að.
Hann giftist góðvinkonu minni, Sig-
ríði Gunnarsdóttur. Gott var að
heimsækja þau á góðum kvöldum
og gleðjast saman.
Mér er það ljóst að nærveru hans
er sárt saknað. Alls staðar þar sem
Steinar fór geislaði allt af lífsgleði.
Steinar var bæði tillitssamur og
hvers manns hugljúfi og mátti ekk-
ert aumt sjá. Steinar og Sigríður
eignuðust fimm börn. Aður hafði
Sigríður eignast dóttur, sem Steinar
RANNVEIG
ÁGÚSTSDÓTTIR
+ Rannveig Guðríður Ágústs-
dóttir fæddist á ísafirði 22.
apríl 1925. Hún lést á Landspít-
alanum 2. ágúst síðastliðinn og
fór útför hennar fram frá Foss-
vogskirkju 9. ágúst.
Úr fjarlægð berst okkur frétt af
láti Rannveigar Ágústsdóttur. Úr
fjarlægð höfum við fylgst með hrak-
andi heilsu hennar undanfarin ár.
Sú var tíðin að orðið fjarlægð átti
ekki við um samskipti okkar við
Rannveigu.
Rannveig, mamma hennar Völu,
var okkur sem náin, góð og leiðbein-
andi vinkona á unglingsárunum. Á
heimili hennar vorum við alltaf vel-
komnar, alltaf, því heimsóknirnar
voru ekki alltaf á hefðbundnum tím-
um sólarhringsins. Upp úr hádegi
eða upp úr miðnætti, það virtist
sama hvenær við komum, við vorum
alltaf jafn velkomnar. Já, þessar
stundir í eldhúsinu á Kleppsvegin-
um voru með ýmsu móti. Einhverju
sinni stóðu Veiga og Loftur, hvort
með sína pönnukökupönnuna, og
bökuðu f gríð og erg ofan í sí-
svanga unglingana við eldhúsborð-
ið. Hvort það var á hefðbundnum
kvöldkaffitíma eða þegar allri klík-
unni var boðið í kaffi eftir skóla-
ball er ekki ljóst svo mörgum árum
seinna. En stundum bauð Vala í
kaffi um miðja nótt og Veiga kom
þá fram og sagði „nei, nú næ ég í
BJÖRK
RAGNARSDÓTTIR
að borða annað en „Ólafsýsuna“
og vorum fljót að átta okkur á því
ef foreldrar okkur reyndu að telja
okkur trú um að fiskur sem þau
höfðu fengið annarsstaðar væri
„Ólafsýsan" okkar. Svo góður
fannst okkur fiskurinn sem hann
veiddi.
Afi hafði fram á síðustu stundu
alveg ótrúlegt minni og gat rifjað
upp í smáatriðum þætti úr lífi sínu
sem höfðu átt sér stað jafnvel mjög
snemma á hans löngu ævi. Einnig
átti hann það til að skemmta okkur
með því að fara með langar þulur
og vísur sem runnu upp úr honum
að því er virtist eins og hann þyrfti
ekkert að hafa fyrir því að rifja þær
upp. Það var einnig mjög stutt í
húmorinn hjá afa sem gat verið
mjög beinskeyttur. Ef honum
fannst líða of langt milli heimsókna
okkar, sem voru þó mjög tíðar, lét
hann okkur oftar en ekki fínna
það. Afi fylgdist af miklum áhuga
með aflabrögðum og öllu sem snéri
að sjónum og var hann mjög
ánægður ef þeir sem heimsóttu
hann gátu sagt honum fréttir þar
af, en eins og áður sagði stundaði
hann sjálfur sjóinn til margra ára.
Allt fram í andlátið fylgdist afi vel
með öllu sem var að gerast í kring-
um hann, hlustaði samviskusam-
lega á fréttir og ræddi um daginn
og veginn.
Elsku afi, við þökkum þér sam-
fýlgdina og allar þær góðu stundir
sem við áttum með þér. Við erum
þakklát fyrir þann langa tíma sem
við fengum að hafa þig hjá okkur
og fyrir það að litlu börnin okkar
fengu að kynnast afa Gísla og
munum við öll geyma minninguna
um þig og ömmu í hjarta okkar.
íbúum í Viðihlíð þökkum við þá
vináttu sem þeir sýndu afa, og
starfsfólki sjúkradeildar þökkum
við einstaklega góða umönnun og
hlýhug í garð afa okkar og foreldra.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Gísli, Dagbjartur,
Guðrún og fjölskylda.
gekk í föðurstað og var henni góð-
ur sem og sínum eigin börnum.
Barnabörnin eru fjögur og varð
Steinar, þrátt fýrir veikindi sín,
þeirrar gæfu aðnjótandi að sjá
yngsta barnabarn sitt. Sárt er til
þess að hugsa að þau skulu ekki
fá að njóta nærveru hans og heyra
ómana frá harmonikkunni hans afa,
en þar fáum við engu um breytt.
Stundum skiljum við ekki tilgang-
inn, en vegir Guðs eru órannsakan-
legir.
Ég minnist Steinars með virðingu
og söknuði og þakka góðar stundir.
Elsku Sigga, Rakel, Gunnar,
Katrín, Sigurveig, Þuríður og Ólaf-
ía. Tengdabörn, barnabörn og aðrir
aðstandendur, megi Guð styrkja
ykkur í sorginni.
Minningin um góðan dreng lifir.
Ingibjörg Þorláksdóttir.
ostabakkann“, eins og hún hefði
beðið lengi eftir kærkomnum gest-
um. Og svo var spjallað og skrafað
fram á morgun. Umræðuefnið?
Bókmenntir, föt, landsmálin og svo
hlustuðum við á mergjaðar frásagn-
ir af því hvernig ástamálin gengu
fyrir sig á árum áður. Við drukkum
í okkur hvert orð. Hún tók okkur,
16 ára unglingunum, eins og jafn-
ingjum. Hvernig hún fór að því er
óskiljanlegt. Aldrei fundum við fyr-
ir því að hugmyndir okkar um lífið
væru léttvægari en hennar. Æ, við
vorum svo litlar og vitlausar og
áttum ekki mömmur sjálfar og hún
tók okkur eins og vinkonum. At-
hvarfíð, sem við áttum hjá Veigu á
þessum árum, hefur reynst okkur
ómetanlegt veganesti út í lífið.
Megi allir unglingar verða þeirrar
gæfu aðnjótandi að kynnast slíkri
konu.
Sigurlín Scheving,
Svanhildur Jóhannesdóttir.
+ Björk Ragnarsdóttir var
fædd 5. október 1958. Hún
lést á Landspitalanum 25. júli
síðastliðinn. Foreldrar hennar
voru Sigriður Tryggvadóttir og
Ragnar Pálsson. Björk var ein
ellefu systkina.
Björk giftist Jóhannesi Stef-
ánssyni í september 1989. Þau
eignuðust tvö börn, Stefán og
Sigurbjörgu. Fyrir átti Björk
soninn Pétur Friðrik.
Útför Bjarkar hefur farið
fram.
Mig langar til að minnast Bjark-
ar Ragnarsdóttur með nokkrum
fátæklegum orðum. Því miður get
ég ekki fjarlægðarinnar vegna
kvatt Björk og vottað hennar nán-
ustu samúð mína.
Björk var fædd á Akureyri, þar
sem hún ólst upp í Oddagötunni
hjá foreldrum sínum, þeim Sigríði
Tryggvadóttur og Ragnari Pálssyni
ásamt 11 systkinum. Fimm af
systkinum Bjarkar eru búsett á
Akureyri, en hinn helmingur systk-
inanna er búsettur víðs vegar um
landið. Einn af bræðrum Bjarkar
lést fyrir ca. 16 árum. Ég kynntist
Björk haustið 1994 er hún og elsti
sonur hennar Pétur Friðrik, þá 5
ára gamall, urðu á leið minni. Við
þijú áttum á þesum árum margar
samverustundir, þar sem umhyggja
Bjarkar fyrir Pétri Friðrik kom
gíögglega fram. Henni var umhugað
um að búa sem best í haginn fyrir
hann og skapa honum sem besta
framtíð og það tókst henni. Björk
hefur alla tíð verið stolt af Pétri
Friðrik og þótt gaman að segja frá
hvað hann er að fást við. Nú seinni
árin eftir að ég flutti utan hefur
Björk sent mér myndir af honum
til að lofa mér að sjá hvað hann
væri orðinn mikill myndarpiltur.
En það voru fleiri sólargeisiar
en Pétur Friðrik í lífi Bjarkar. Hún
og eiginmaður hennar, Jóhannes
Stefánsson, eignuðust tvö börn,
Stefán, sem nú er sex ára gamall
og Sigurbjörgu sem er 4 ára göm-
ul. Allir sem þekktu Björk vita að
börnin hennar þijú og ekki minnst
Jói voru það dýrmætasta sem hún
átti. Það var ekki til það sem hún
ekki vildi fyrir þau gera - allt á
sinn hátt.
Samband okkar Bjarkar hefur
ekki rofnað þau fímm ár sem ég
hef búið erlendis. Hún hringdi
gjarnan til mín og byijaði alltaf
símtölin með að segja „Gunna mín“
og svo vildi hún segja mér frá hvað
Stebbi og Begga voru að fást við
og hvernig lífsbaráttan hjá henni
og Jóa gengi.
Talandi um Jóa, eiginmann
Bjarkar, eða Jóhannes Stefánsson
eins og hann heitir, þá minnist ég
þess hverstu glöð og hamingjusöm
Björk var sumarið 1989 er hún
kynntist Jóa og giftist honum síðan
í september sama ár.
Björk hafði oft á orði að sér hefði
aldrei liðið jafn vel um æfina eins
og þau sjö ár sem hún átti með Jóa
og börnunum.
Björk hefur þurft að beijast fyrir
tilveru sinni alla tíð, hún hefur
mætt mótstöðu á ýmsan hátt, en
aldrei gefist upp. Mér hefur þótt
barátta Bjarkar einkennast af heið-
arleika, kærleika og tryggð í garð
sinna nánustu.
Því miður hefur Björk nú þurft
að játa sig sigraða í baráttunni við
lélega heilsu, er hún lést á Landspít-
alanum seinnipart 25. júlí 1996.
Ég sendi eftirlifandi eiginmanni
Bjarkar, börnunum hennar þremur
og öðrum ástvinum mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guðrún Frímannsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar
um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallinubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Móðirokkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma,
ÁSTAJÓIMSDÓTTIR,
Ránargötu 21,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni mánudaginn 12. ágúst
kl. 15.00.
Björn Kristinsson,
Jón Kristinsson,
Ásta Kristinsdóttir.
tengdabörn,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
KARLS MAGNÚSSONAR,
Knerri,
Breiðuvík,
Snæfellsnesi.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
St. Fransiskusspítalans í Stykklshólmi
fyrir góða umönnun og hlýhug.
Guðrún Jónsdóttir,
Ingveldur Karlsdóttir, Hermann Sigurðsson,
Marteinn Karlsson, Aðalheiður Guðmundsdóttir,
Sigurborg Jenný Kristbjörnsdóttir,
Friðgeir Karlsson,
Sigrún Björk Karlsdóttir, Jón Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.