Morgunblaðið - 10.09.1996, Síða 38

38 ÞRIÐJUDAGUR 10. SEPTEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
YRSA
BENEDIKTSDÓTTIR
+ Yrsa Benedikts-
dóttir fæddist á
Akureyri 4. desem-
ber 1920. Hún lést á
heimiii sínu í
Reylq'avík hinn 19.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar Yrsu
voru hjónin Bene-
dikt Steingrímsson,
skipstjóri og hafn-
arvörður, frá Akur-
eyri og Jónína
Rannveig Einars-
dóttir húsmóðir frá
Akureyri. Yrsa átti
fjögur systkini,
Ingibjörgu f. 8.7.
1906, Ester, f. 26.4. 1908, Hjalta
f. 7.7. 1910, og Arthur, f. 17.12
1917. Ester er ein eftirlifandi
af systkinum sínum, búsett á
Akureyri. Ingibjörg og Hjalti
dóu ung af slysförum.
Síðasta vetrardag árið 1942 gift-
ist Yrsa Ingólfi Bjargmundssyni
raffræðingi, f. 1.1. 1916. Ingólf-
ur lést á Sjúkrahúsi Reylqavíkur
hinn 20. apríl síðastliðinn eftir
stutt veikindi.
Yrsa og Ingólfur áttu saman
þrjú börn, Eddu f.
27.7. 1948, Bjarg-
mund, f. 23.8. 1944,
þeirra þriðja barn
fæddist andvana, en
það var á tímum
Akureyrarveikinn-
ar.
Edda giftist Guð-
mundi Bjarnasyni,
f. 24.1.1942, og eiga
þau einn son, Ingólf
Bjarna.
Bjargmundur
kvæntist Aðalbjörgu
Karlsdóttur, f. 3.10.
1943, og eiga þau
þrjú börn, Irisi, Ing-
ólf Karl og Ester Björgu.
Langömmubörn átti Yrsa fjög-
ur, Hinrik, Eðvarð Frey, Birki
og Birgittu Ýri.
Yrsa ólst upp ,á Akureyri á
Brekkugötu 19 en flutti síðar
ásamt Ingólfi og börnum sínum
að Skólastíg 9, Akureyri. Arið
1960 fluttist fjölskyldan til
Reykjavíkur og átti fallegt
heimili á Hagamel 26.
Útför Yrsu fór fram í kyrr-
Þey.
Þá er lífsgöngu Yrsu frænku
minnar lokið, svo skjótt að það tekur
tíma að átta sig á því. Þó heilsu
hennar hafi hrakað nú síðustu ár,
hélt hún alltaf sinni reisn. Manni
fannst vera langt til kveðjustundar
en nú er hún komin, aðeins fjórum
mánuðum eftir að Ingólfur, maður
hennar, lést í apríl síðastliðnum.
Við Yrsa erum búnar að þekkjast
um langt árabil. Alltaf var hún boðin
og búin ef ég þurfti á hennar hjálp
að halda og ófáar voru ferðimar hjá
*^)kkur í bæinn saman þegar eitthvað
þurfti að útrétta. Engin var manni
ráðhollari en hún þegar á.þurfti að
halda.
Á erfiðum tíma í lífi mínu reynd-
ist hún mér alveg einstök, sem aldr-
ei gleymist en aldrei hefur verið
þakkað sem vert væri. Já, Yrsa var
sannarlega væn kona, traust og vin-
ur vina sinna. Áttum við margar ljúf-
ar stundir saman.
jiiiiiiiirrr
^Erfidrykkjur
*
P E R L A N H
Slmi 562 0200
^lIIIIIIIlf
Yrsa var ákaflega verklagin kona,
það lék bókstaflega allt í höndunum
á henni. Hún saumaði og pijónaði
margt fallegt um dagana handa ætt-
ingjum og vinum. Þau Ingólfur og
Yrsa voru mjög samhent hjón. Þau
áttu indælt heimili sem var gott að
koma á og indæl börn, tengdabörn
og barnabörn sem voru þeim miklir
gleðigjafar og best fann ég það núna
með langömmubörnin þegar hún fór
að segja mér frá þeim, hvað þau
voru henni mikils virði. En nú er hún
horfín á vit hins óþekkta, til ljóssins,
eða eins og segir í sálminum:
Þar sé ég sólu fegri,
á súlum standa höll.
I dýrð svo dásamlegri,
hún drifin gulli er öll.
Og að endingu kveð ég þig og
þakka þér allt, já, allt frá okkar
fyrstu tíð um leið og ég sendi bömum
þínum, Eddu og Bjargmundi; tengda-
börnum, barnabörnum, langömmu-
börnum og Ester, systur þinni inni-
legar samúðarkveðjur frá okkur
Laugu. Hvíl rótt í friðar örmum.
Margrét frænka.
Námskeið fyrir þá sem vilja skara fram úr:
Tölvuumsjón í
Nútímarekstri
Á námskeiðinu er farið mjög ítarlega í notkun forrita og stýrikerfis.
Þátttakendur geta að því loknu séð um tölvumál fyrirtækja, skóla og
stofnana og veitt samstarfsmönnum margskonar aðstoð við tölvunotkun.
145 kennslustunda námskeið, kr. 99.900 stgr.
Dagskrá:
• Stýrikerfi og netumsjón
• Word • Excel • Access • PowerPoint
• Fjölvar og VisualBasic
• Tölvusamskipti og Internetið
Námskeið síðdegis, á kvöldin og á laugardögum
Tölvu- og verkfræöiþjónustan
Tölvuráðgjöf • námskeið • útgáfa
Grensásvegi 16 • sími 568 8090
Raðgreiðslur liuro/VISA
hk 960220
MINNINGAR
MARGRÉT
ÞORBJÖRG THORS
+ Margrét Þor-
björg Thors
Hallgrímsson
fæddist í Reykja-
vík 22. apríl 1902.
Hún lést 2. sept-
eniber síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Mar-
grétar Þorbjargar
Kristjánsdóttur
frá Snæfellsnesi
og Thors Jensens
sem kom barnung-
ur til verslunar-
starfa á íslandi og
setti mark sitt á
atvinnusögu þjóð-
arinnar á fyrri hluta þessarar
aldar. Börn hans tóku upp ætt-
arnafnið Thors. Thorssystkinin
eru nú með Margréti Þorbjörgu
öll fallin frá en þau voru: 1)
Camilla Therese 1887-1968. 2)
Richard 1888-1970. 3) Kjartan
1890-1971. 4) Ólafur (Tryggva-
son) 1892-1964. 5) Haukur
1896-1970. 6) Kristín 1899-
1972. 7) Kristjana 1900-1989.
8) Margrét Þorbjörg 1902-1996.
9) Thor (Harald) 1902-1965. 10)
Lorentz 1905-1970.
11) Louise Andrea
1906-1907. 12) (Lou-
is) Hilmar 1908-1939.
Margrét Þorbjörg
giftist 17.11. 1928
Hallgrimi Fr. Hall-
grímssyni, forstjóra
og aðalræðismanni
(1905-1989), og áttu
þau tvær dætur, Mar-
gréti Þóru sem er gift
Björgólfi Guðmunds-
syni og Eiínu Bentu
sem er gift Ragnari
Baldvini Guðmunds-
syni. Börn Margrétar
Þóru: Orn Friðrik, býr
á Seltjarnarnesi, Hallgrímur í
Bandaríkjunum, Margrét féll
frá árið 1989, Bentína býr í
Reykjavík og Björgólfur Thor
starfar í Rússlandi. Synir Elínu
Bentu eru Thor Hallgrímur og
Ragnar Baldvin, sem báðir eru
búsettir og starfa í Frakklandi.
Auk þeirra átti Margrét Þor-
björg átta barnabarnabörn.
Útför Margrétar fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin kiukkan 13.30.
Tengdamóðir mín, Margrét Þor-
björg, er síðust systkina sinna, bama
Thors Jensens og Margrétar Þor-
bjargar Kristjánsdóttur, að kveðja
þessa jarðvist. Fjölskylduaðstæður
hennar voru að mörgu leyti afar sér-
stæðar miðað við það sem tíðkaðist
meðal hennar kynslóðar. Foreldrar
hennar og fjölskylda voru þeirrar
gerðar að ekkert var þar í meðal-
lagi. Þau voru stór í flestum sniðum.
Margrét Þorbjörg ólst upp í fjöl-
mennum systkinahópi en aldursbilið
meðal barnanna var breitt. Bræður
hennar hösluðu sér völl í athafnalífi
og stjórnmálalífi þannig að sópaði
að þeim. Og tengdamóðir mín bjó
einmitt yfír þeim svipmikla persónu-
leika sem einkennir svo margt af
hennar fólki.
Margrét ólst upp á hinu glæsilega
heimili að Fríkirkjuvegi 11. Hún naut
góðs atlætis og frá hjarta miðbæjar-
ins við Tjörnina lá leiðin út í heim.
Hún varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að afla sér góðrar almennrar mennt-
unar, lagði land undir fót og andaði
að sér menningarstraumum í Evr-
ópu. Hún hreifst af leiklist, tónlist
og bókmenntum, var sjálf listfeng
kona og sílesandi fram í andlátið.
Það hvarflaði stundum að manni að
hún hefði kannski viljað sinna lista-
gyðjunni meira.
Einn sterkasti þáttur í fari hennar
var útþráin, útlönd og ef einhver
ÓLAFUR KRISTJÁN
KRISTJÁNSSON
+ Kristján Krist-
jánsson var
fæddur í Reykjavík
7. apríl 1905. Hann
lést í Reykjavík 30.
ágúst síðastliðinn.
Hann var elsta barn
Guðrúnar Magnús-
dóttur, f. í Holti á
Vatnsleysuströnd
12. maí 1882, d. í
Reykjavík 19. ágúst
1965. Hún giftist
ekki en átti fimm
börn. Faðir Kristj-
áns var norskur
vélstjóri, Kristian
Kristoferssen, og
er ekki vitað um sögu hans.
Hálfsystkini átti Kristján sam-
mæðra: 1) Sigþrúður Karolína
Kristján Kristjánsson var alinn
upp í Narfakoti á Vatnsleysuströnd.
Þar þjuggu bræðurnir Sigurður og
Páll Björnssynir. Þeir voru báðir ein-
hleypir og höfðu tekið við búi af for-
eldrum sínum. Bræðurnir voru gæða-
menn sem vildu öllum vel og átti
Kristján þar góð æskuár, ásamt fleiri
fósturbörnum þeirra bræðra.
Narfakotsbræður höfðu m.a. vita-
örslu á Gerðistangavita. Eftir ferm-
ingu fór Kristján i lausamennsku
austur á land. Þar átti hann misjafna
vist og jafnvel illa. Komst þó um
síðir aftur til bræðranna í Narfakoti
og dvaldi hjá þeim þar til búskapur
lagðist niður við lát þeirra um 1940.
Var vitað að hugur hans stóð mjög
til starfs vitavarðar að bræðrunum
gengnum, en úr því varð ekki.
Leið Kristjáns lá til Reykjavíkur.
Ekki var hlaupið að því að fá hús-
næði á þessum tíma. Lá hann í tjaldi
í kartöflugörðum á móti Lækj-
arhvammi við annan mann fram til
jóla 1941 og átti þar daufa vist.
Elísabet Þórðar-
dóttir, f. í R. 19.
ágúst 1906, látin. 2)
Óskar Vigfús Vig-
fússon, verkstj.
Vestmannaeyjum, f.
í Rvk. 25. maí 1910.
3) Lovísa Vigfús-
dóttir, f. Rvk. 1. okt
1911, látin. 4) Hall-
dór Vigfússon, f. í
Rvk. 28. júní 1914,
d. 5. júlí á sama ári.
5) Þuríður Rósa
Vigfúsdóttir, f. í
Rvk. 19. ágúst 1917,
látin.
Útför Ólafs
Kristjáns fer fram frá Kálfa-
tjarnarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 16.
Tókst þá fyrir tilstilli Kristins Hró-
bjartssonar bílstj. hjá vegagerðinni,
að útvega honum smáhýsi við Háa-
leitisveg.
Á þeim tíma var þetta jaðar-
byggð, nánast sveit, erfðafestulönd
með smábúskap og garðlönd Reyk-
víkinga í næsta nágrenni. Þarna bjó
Kristján til ársins 1965 er þetta
svæði byggðist og er nú þekkt sem
Háaleitishverfi. Kristján fékk vinnu
við vegagerð fljótlega og seinna fór
hann til Vatnsveitu Reykjavíkur þar
sem hann starfaði ánægður til starfs-
ioka á áttræðisaldri.
Kristján þótti röskur við heyskap
og búskap smábænda á Háaleitinu.
Gekk milli húsa, sagaði eldivið fyrir
húsmæður svæðisins sem kyntu með
kolavélum og þáði kaffi og með því
í vinnulaun. Héimagangur var hann
á Háaleitisvegi 26, þar sem Guð-
mundur Nikulásson og Jóhanna
Gísladóttir bjuggu ásamt dóttur og
tengdasyni. Þar var hann hjálplegur
við ýmis störf sem sneru að fjárbú-
gat kallast heimsborgari var það
hún. Ung giftist hún Hallgrími Fr.
Hallgrímssyni og saman áttu þau
líka heiminn að föðurlandi. Þau voru
af gamla, vandaða skólanum, fáguð
og glæsileg svo eftir var tekið. Horn-
steinninn í hennar lífi var hjóna-
bandið, heimilið, þó heimsborgarinn
fengi stundum að njóta sín, t.d. á
ferðalögum um heiminn og í stór-
veislum hér heima. Fjölskyldan var
henni mikils virði, bæði stórfjöl-
skyldan, sem hún fylgdist vel með,
sem og afkomendur hennar sjálfrar
sem hún með sínum hógværa hætti
ræktaði og fylgdi eftir.
Margrét Þorbjörg hafði vissulega
fas heimsborgarans, hún hafði sterka
nálægð, með þögn eða einu smáorði
gat hún tjáð það sem aðrir þurftu
langar ræður til að segja. Hún var
yfirveguð og traust. Þrátt fyrir það
held ég að hún hafi verið skapmann-
eskja og innra með henni gátu geis-
að stormar — en hún hamdi hugann
vel, hún var öguð manneskja í flestu
tilliti. Hún var fáskiptin í virðuleika
sínum, auðsýndi engum óþarfa af-
skiptasemi en umgekkst fólk ævin-
lega af reisn og með virðingu.
Síðustu árin bjó Margrét Þorbjörg
undir sama þaki og við hjónin og hún
var síung og sjálfstæð í sambýli.
Persónueinkenni hennar voru varð-
veitt til hins síðasta. Hún var glæsi-
leg, ungleg og hélt fullum myndug-
leika til hinsta dags.
Samband okkar var ævinlega gott
og áreiðanlegt. Sjáifsagt höfum við
oft verið ósammála um ýmislegt en
okkur varð aldrei sundurorða, Mar-
grét Þorbjörg gat sagt svo margt
án þess að segja það með orðum.
Að leiðarlokum kveð ég með söknuði
mína ágætu tengdamóður sem nær
hálftíræð að aldrei kveður heiminn.
Hún hafði vissulega lifað farsælu lífi.
Vinátta okkar spannar á fjórða ára-
tug. Frá upphafi kom hún mér á
óvart með sérstökum og afhjúpandi
athugasemdum og allt að því dulúð-
ugri afstöðu til lífsins — og jafnvel
til síðasta dags var hún mér að vissu
leyti ráðgáta. En hún var ævinlega
traustur vinur okkar allra og við
þökkum henni fyrir samfylgdina.
Björgólfur Guðmundsson.
skap Guðmundar, hvort heldur var
heyvinna eða heimaslátrun, svo ekki
sé minnst á smalamennsku. Manna
fróðastur var hann um fjármörk
bænda um allt land. í réttum Reyk-
víkinga kunni hann skil á öllum
mörkum og var hann í essinu sínu
þegar hann gat skákað mönnum í
þeim efnum. Um árabil var það hans
helsta áhugamái að safna marka-
skrám af landsbyggðinni og þótti
hann oft himin hafa höndum tekið
ef gaukað var að honum markaskrá
frá afskekktri sveit.
Annað áhugamál Kristjáns var
ferðaiög. Um 1960 tók hann upp á
því að fara hringferð um landið með
strandferðaskipinu Esjunni. Þeim
hætti hélt hann í u.þ.b. 10 ár, en
ákvað þá að láta nú ekki staðar num-
ið en halda út fyrir landsteina. Ferð-
aðist hann af miklum krafti næstu
árin um alla Evrópu, um Þýskaland,
Grikkland, Noreg, Spán og Italíu, svo
eitthvað sé nefnt. Hafði hann oft á
orði um þær ferðir: „Að hugsa sér
að maður skuli hafa átt þetta eftir
á ævinni. Ja, hver skyldi hafa trúað
því?“
Kristján var ekki allra eins og
sagt er. Hann gat verið snöggur upp
á lagið og móðgað fólk og gat verið
langrækinn. Hann var þó vinur vina
sinna. Barngóður var hann og héit
bókum að börnum. Ófáum gaf hann
fría áskrift að barnablaðinu Æsk-
unni og oft fylgdu höfðinglegar
bókagjafir um jól í sérstökum „Stjá-
naumbúðum" og óskum um að láta
þær ekki í hendurnar á hverjum sem
væri.
Kristján setti svip sinn átiltölulega
fámennt en fjölskrúðugt mannlíf
Háaleitissvæðisins í aldarfjórðung.
Hann var sérstæður persónuleiki,
nægjusamur um fiest er sneri að
veraldlegum gæðum, en því stórtæk-
ari í áheitum og til styrktar góðum
málefnum. Hann batt ekki bagga
sína sömu hnútum og samferðamenn
á mörgum sviðum, en verður minnis-
stæður þeim sem til hans þekktu og
sáu í gegnum bresti yfirborðsins.
Blessuð sé minning hans.
Guðm. Þórhallsson.