Morgunblaðið - 10.09.1996, Blaðsíða 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 10. SEPTEMBER 1996
MINIMINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
OLAFUR
JÓHANNESSON
+ Ólafur Jóhann-
esson frá Svín-
hóli fæddist á Haf-
þórsstöðum í Norð-
urárdal 15. maí árið
1912. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur hinn 28. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Jóhannes Ólafsson,
bóndi og kennari,
og kona hans Hall-
dóra Helgadóttir.
Ólafur fluttist með
foreldrum sínum að
Svínhóli í Miðdölum
árið 1919 og ólst þar upp. Eftir-
lifandi systkini hans eru: Helgi,
f. 11.10. 1915, Jón, f. 6.10. 1917,
Ragnheiður, f. 30.12. 1919, og
Kristín, f. 11.3. 1927. Látin eru:
Guðný, f. 24.5. 1907, Guðbjörg,
f. 10.8. 1913, og Óskar, f. 30.12.
1921.
Ólafur lauk prófi frá Bænda-
skólanum á Hvanneyri árið
1944 og 1946 hóf hann búskap
á Svínhóli ásamt móður sinni.
Arið 1950 hætti hann búskap
og fluttist til Reykjavíkur. Þar
og í Mosfellsbæ vann hann við
ýmis störf til starfsloka. Ólafur
var ókvæntur og barnlaus.
Útför Ólafs fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Okkur langar til að skrifa nokkur
orð um móðurbróður okkar Ólaf
Jóhannesson, eða Óla frænda eins
og við kölluðum hann oftast. Það
er mest vegna þess að hann var svo
góður frændi. Eins og í svo mörgum
öðrum fjölskyldum þar sem eru
ógiftir og barnlausir karlar, eða
konur, skapast ágæt tengsl milli
þeirra og barna annarra fjölskyldu-
meðlima. Við eigum því margar
minningar frá uppvexti okkar og
fullorðinsárum sem tengjast þessum
góða frænda okkar.
Eins og hjá þorra landsmanna á
þessum aldri lágu ræturnar, sem
aldrei slitnuðu, í sveit. Þótt fyrstu
árum væri eytt í Norðurárdal voru
sterkustu tengslin þó ávallt við
Miðdalina. Eftir nám í héraðsskól-
anum í Reykholti og síðar Handíða-
skólanum í Reykjavík var að lokum
ákveðið að stefna á búskap á Svín-
hóli og tekið próf frá Bændaskólan-
um á Hvanneyri. Lík-
lega voru það tengslin
við heimahagana frek-
ar en sérstakur áhugi
á bústörfum sem réðu
þessu vali, enda urðu
það ekki mörg ár sem
Óli stóð fyrir búi. Smíð-
ar, ritstörf og marg-
háttuð félagsstörf voru
honum hugleiknari og
það varð til þess að
hann eftirlét Óskari
bróður sínum jörðina.
Eftir það bjó Óli lengi
í Mosfellssveit og síðan
Reykjavík og starfaði
lengstum við smíðar, innheimtu- og
afgreiðslustörf, lengi hjá Iðnaðar-
deild SÍS og síðast Rafmagnsveitu
Reykjavíkur.
Oli var alla tíð mjög áhugasamur
um allt mannlíf og þjóðlíf. Hann
fylgdist með uppvexti frændsystkina
og dáðist að dugnaði ungu kynslóð-
arinnar við að afla sér menntunar,
lífsviðurværis og húsnæðis. Ekki síst
minnumst við umræðna um þjóðfé-
lagsmál þegar fjölskyldan kom sam-
an við hin ýmsu tækifæri. Þá talaði
Óli með hárri röddu og hafði mjög
ákveðnar skoðanir á flestum málum.
Ávallt bar hann þá hag þeirra sem
minna mega sín mest fyrir bijósti,
var „sósíalisti" af hugsjón og tilfinn-
ingu og dáðist að þeim íslendingum
sem stóðu í fylkingarbijósti fyrir
baráttu verkafólks fyrr á tímum.
Ekki boðaði hann þó byltingar eða
þjóðskipulag austantjaldsríkja. Á
yng^ri árum mun Óli m.a. hafa verið
í framboði til Alþingis vestur í Döl-
um, og hefði vafalaust sómt sér vel
á vettvangi stjórnmálanna. Á síðari
árum ræddi hann á heldur lægri
nótum og taldi framgang og umræðu
þjóðfélagsmála heldur hafa útvatn-
ast. Þó fann maður enn gamla neist-
ann þegar honum fannst óréttlætið
keyra úr hófi.
Óli talaði alltaf af mikilli virðingu
og hlýju um foreldra sína og upp-
vöxt vestur í Dölum. Hann unni
sveitinni eins og svo margir sem á
miðjum aldri þurfa að flytja þaðan
og í þéttbýlið. Ávallt kenndi hann
sig við æskuheimilið og skrifaði
meira að segja á jólakort til vina
og ættingja: Olafur Jóhannesson frá
Svínhóli. Oft sagði hann að tíminn
á Svínhóli hefði verið hans bestu
ár. í fallegri blómabrekku ofan við
A GOÐU VERÐI
O
LeJM
TIL ALLT AÐ 36 MÁNAÐA
LEGSTEINAR
10% staðgreiðslu
afsláttur
Stuttur afgreiðslufrestur
Frágangur á legsteinum
í kirkjugarð á góðu verði
Graníl
HELLUHRAUN 14
220 HAFNARFJÖRÐUR
SÍMI: 565 2707
bæinn, Kastalabrekkunni, hvíldist
hann oft frá amstri dagsins og lét
sig dreyma - tilfinningaríkur hug-
sjónamaður eins og hann lýsti sér
sjálfur. Líklega sótti hann þau ein-
kenni einkum til móður sinnar, Hall-
dóru ömmu okkar, sem var hag-
mælt gæðakona, ákaflega næm fyr-
ir allri náttúrufegurð. Oli var alltaf
mikill félagsmálamaður, þótt við
þekkjum þá sögu ekki mjög vel. Oft
minntist hann starfa í ungmennafé-
lagshreyfmgunni fyrir vestan og
okkur er ekki grunlaust um að þar
hafí hann ósjaldan lagt hönd á plóg.
Hann átti létt með mál, bæði í ræðu
og riti. Þann tíma sem hann bjó í
Mosfellssveit stóð hann fyrir marg-
víslegu félagslífi, m.a. frægum álfa-
brennum. Bæði þar og fyrir vestan
var hann driffjöður í leikstarfsemi
og vakti daga og nætur við uppsetn-
ingu leiksýninga.
Ekki er unnt að ljúka minningar-
brotum um Óla frænda án þess að
minnast á þá reglusemi og snyrti-
mennsku sem einkenndi allt hans
far. Hann hafði gaman af því að
föndra við ýmsa hluti, smíða og lag-
færa, og vildi hafa fallegt í kringum
sig. Þótt hann safnaði ekki auði eða
eignum var allt hans nánasta um-
hverfi vel búið, allt á sínum stað
og haganlega fyrir komið. Við minn-
umst ávallt líkansins af Svínhóls-
bænum sem Óli smíðaði og gerði
að jólahúsi sem vakti aðdáun ungra
sem aldinna sem til hans komu á
jólum. Óli fór ekki víða, en það er
eftirminnilegt að hafa fengið að
heyra hann lýsa þeirri borg er hon-
um þótti paradís líkust, það er Vín-
arborg. Borgin með valsana og bló-
magarðana, tijágöngin og hallirnar,
kirkjurnar og söfnin, já, þessi borg
var Óla að skapi. Ávallt var Óli
snyrtilegur til fara þótt gengið væri
til misjafnlega þrifalegra verka
gegnum árin. Við höfum heyrt að
eins hafi það verið við búskapinn á
Svínhóli, allt skyldi vera í röð og
reglu og snyrtilega gert. Þannig
einkenndist allt hans líf af reglu-
semi, einlægni við menn og náttúru
og áhuga á fólki og þátttöku í lífi
þess og störfum. Það var alltaf mik-
ið og gott samband milli hans og
Rögnu móður okkar og þannig
fylgdist hann vel með okkur og við
með honum.
Við viljum epda þessi minningar-
orð okkar um Óla frænda með sama
JÓHANNA
VILHJÁLMSDÓTTIR
+ Jóhanna Vil-
hjálmsdóttir
fæddist í Sandfells-
haga í Oxarfjarðar-
hreppi í N-Þingeyj-
arsýslu 24. október
1915. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur hinn 29. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar Jóhönnu
voru Vilhjálmur
Benediktsson bóndi
í Sandfellshaga, f.
10. maí 1879, d. 26.
mars 1938, og Júl-
íana Sigurðardóttir
húsfreyja, f. 24. september
1888, d. 8. apríl 1928. Systkini
Jóhönnu voru: Þóra Sigurveig,
f. 20. júní 1914, d. 4. júlí 1943,
Aðalbjörg f. 19. október 1917,
d. 11. febrúar 1991, Björn, f.
26. febrúar 1919, d. 27. mars
1968, Þorbjörg, f. 19. apríl 1921,
Margrét Helga, f. 21. desember
1923, Hulda Júlíana, f. 7. júní
1927. Hálfsystkin Jóhönnu,
samfeðra, voru: Sigurpáll, f. 15.
júní, 1933, d. 21. september
1994, Maren, f. 17. júlí 1934.
Jóhanna eignaðist eina dóttur,
Maríu, f. 18. september 1939.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Elsku amma, nú kveðjum við þig
með söknuði. Margar minningar
vakna um þann tíma sem við vorum
að alast upp.
Þegar við áttum heima á neðri
hæðinni hjá þér á Lyngheiðinni
vannsts þú sem matráðskona í Mjólk-
urbúinu og fengum við stundum að
heimsækja þig í eldhúsið þar og allt-
af var gaman þegar þú komst heim
með mjólkurbílnum eftir vinnu á
daginn.
Margar eigum við minningarnar
um jólaboðin sem þú hélst alltaf á
jóladag.
Þegar þú fluttist til Reykjavíkur
í nokkur ár fengum við oft að heim-
sækja þig og stundum að gista.
Fórum með þér í strætó í vinnuna
þegar þú vannst í eldhúsinu á Borg-
arspítalanum. En svo fluttir þú aft-
ur til okkar á Selfoss:
Þegar við eignuðumst okkar börn
Faðir hennar var
Friðþjófur Ólafsson
frá Suðureyri við
Súgandafjörð, f. 11.
júlí 1917, d. 10. júlí
1985. María er gift
Helga Helgsyni, f.
22. júlí 1937. Þau
eiga fimm börn og
ellefu barnabörn.
Jóhanna giftist 31.
desember 1947 Páli
Júliusi Pálssyni, f.
6. júlí 1916, d. 22.
desember 1959, frá
Eystra-Fróðholti í
Rangárvallasýslu.
Þau bjuggu á Kirkjulandi í Lan-
deyjum 1943-1946 og í Eystra-
Fróðholti 1946-1950, en flutt-
ust þá til Selfoss. Þau eignuðust
tvo syni, Vilhjálm Þór Pálsson,
f. 18. mars 1944, kvæntur Þór-
unni Þórhallsdóttur, f. 19. febr-
úar 1948, þau eiga einn son og
tvö barnabörn; Sigurpál Karl
Pálsson, f. 26. júlí 1947, d. 21.
október 1947.
Jóhanna vann lengst af hjá
Mjólkurbúi Flóamanna. Útför
hennar fer fram frá Selfoss-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
fylgdist þú vel með og vildir fá að
vea með í að gæta þeirra þegar á
þurfti að halda, sem oft kom sér
vel. Ófáar voru stundirnar sem við
áttum hjá þér og vorum ætíð vel-
komin og ekki síður langömmubörn-
in sem veittu þér mikla ánægju þeg-
ar þau heimsóttu þig.
Nú kveðjum við þig með sökn-
uði. Megi Guð geyma þig.
Jóhann, Grétar, Kári,
Bjarki, Katrín, Kristín
og fjölskyldur.
Mig langar að skrifa fáein orð um
elskulega móðursystur mína sem
nú hefur kvatt þetta jarðlíf eftir
skammvinn veikindi. Hún var þó
þeirrar gæfu aðnjótandi að vera
heilsuhraust allt sitt líf þar til síðast-
liðið vor er hún veiktist skyndilega.
Hefur það eflaust fallið henni þungt
að vera upp á aðra komin þar sem
hún vildi alltaf vera að rétta öðrum
hjálparhönd.
Hún Nanna, eins og hún var köll-
uð, var svo gefandi öllum er á vegi
hennar urðu með gamansemi sinni,
gestrisni og velvild í garð annarra.
Æskuminningar mínar sem
tengjast Nönnu eru þær þegar hún
kom norður til foreldra minna á
Raufarhöfn. Þá var mikil tilhlökkun
í bæ, engu líkara en að hátíð væri
að nálgast. Eg fann, sem lítið barn,
hve barngóð hún var og laðaðist ég
hætti og hann ritaði ætíð undir
kveðjur til okkar:
Þín einlæg,
Hreinn, Hanna Dóra,
Birgir og fjölskyldur.
Ég kynntist Ólafi fyrir 50 árum
er Helgi bróðir hans kvæntist Þóru
systur minni. Hann var þá á besta
aldri, fullur af hugsjónum og fram-
tíðardraumum.
Ólafur fluttist til Reykjavíkur árið
1950 en átti um tíma heima á
Blómsturvöllum í nágrenni Reykja-
lundar þar sem hann vann um skeið.
Heilsu hans hrakaði síðustu áratug-
ina og þoldi hann ekki erfiðisvinnu
en vann innheimtu- og verslunar-
störf og síðast í Múlalundi og þar
var hann einnig í dagvistun síðustu
ár. Hann unni átthögum sínum mjög
og fylgdist alltaf vei með því sem
þar gerðist. Hann var ókvæntur og
bamlaus, en ræktaði vel fjölskyldu-
böndin og var mikill vinur vina sinna
enda var hann umvafinn ástúð sinna
nánustu til hinstu stundar. Hann
lést eftir stutta sjúkdómslegu.
Blessuð sé minning hans.
Hörður Þorleifsson.
því að henni. Þetta kom einnig síðar
fram hjá börnunum mínum.
Eftir að ég var kominn með íjöl-
skyldu og farinn að búa á Laugum,
lá leiðin oft til Nönnu austur á Sel-
foss, er við fórum suður til Reykja-
víkur. Alltaf var jafngott að koma
til Nönnu og sagði hún mér margar
sögur af Viihjálmi afa, því hún vissi
hve gaman ég hafði af þeim, þar
sem móðir mín hafði verið svo ung
þegar hann dó, en Nanna mundi
hins vegar vel eftir honum.
En svo kvað við annan tón síðast
þegar ég fór suður í ágúst sl. Þá
lá leiðin ekki lengur til Nönnu aust-
ur á Selfoss heldur heimsótti ég
hana nú á Reykjalund.
Við mamma og Hulda móðursyst-
ir mín heimsóttum hana þangað 16.
ágúst síðastliðinn. Var greinilegt að
gengið var á þrek og mátt þessarar
dugmiklu konu. En mér er það
minnisstætt að Nanna hafði í raun
og veru lítið breyst. Hún hafði alla
tíð viljað hafa allt svo snyrtilegt í
kringum sig og enn var hún að, því
að þarna sat hún með teppi sem
hún reyndi að slétta úr þótt máttur-
inn í höndunum væri farinn að
minnka. Er við kvöddumst með
trega fundum við að þetta væri ef
til vill hinsta sinni.
Elsku Naima, minning þín er ljós
í lífi mínu. Ég sendi börnum þínum,
fjölskyldum þeirra og öðrum að-
standendum mínar dýpstu samúð-
arkveðjur. Ég minnist þín með virð-
ingu og þökk fyrir allar góðu stund-
irnar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Krislján Guðmundsson.
Nú ertu leidd mín Ijúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí.
Við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól,
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
(Hallgr. Pét.)
Með þessum ljóðlínum og þeim
sem á eftir fara viljum við kveðja
þig elsku langamma.
Við vitum að þér líður vel þar sem
þú ert nú og að þú fylgist með okk-
ur öllum. Minningin um þig lifir
áfram með okkur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku langamma, við söknum þín
og þökkum þér allt.
Systkinin, Heiðmörk.