Morgunblaðið - 10.12.1996, Side 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 10. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Loka-
framkæmdir
við Tónlistar-
skóla Hafn-
arfjarðar
SAMNINGUR hefur verið
undirritaður milli Hafnarfjarð-
arbæjar og verktakanna Frið-
jóns og Viðars um lokafrágang
í nýja Tónlistarskólanum. Ljúka
á fyrri áfanga skólans 1. ágúst
á næsta ári og verður því hægt
að hefja kennslu í hluta nýja
skólans í september. Seinni
áfanga verður síðan Iokið í ág-
úst 1998.
Á vegum Tónlistarskólans
verða sex jólatónleikar í desem-
ber, bæði í Hafnarborg og Víði-
staðakirkju. Fyrstu tónleik-
arnir verða miðvikudaginn 11.
desember kl. 20 í Víðistaða-
kirkju og eru það jólatónleikar
yngri deildar. Fimmtudaginn
12. desember kl. 20 í Hafnar-
borg verða tónleikar eldri deild-
ar.
Laugardaginn 14. desember
kl. 17 í Víðistaðakirkju verða
svo jólatónleikar kammersveit-
arinnar. Á tónleikunum verða
flutt verk eftir Ravel, Beethov-
en, Telemann og kantata eftir
J.S. Bach. Einsöngvari á þessum
SEX tónleikar verða á vegum
Tónlistarskólans í Hafnarfirði
í desember, bæði í Hafnar-
borg og í Víðistaðakirkju.
tónleikum verður Ágúst Ólafs-
son en stjórnandi er Oliver
Kentish.
Sunnudaginn 15. desember
kl. 18.30 í Hafnarborg verða
tónleikar strengjasveita skólans
undir stjórn Katrínar Árnadótt-
ur.
Mánudaginn 16. desember kl.
18.30 í Hafnarborg verður jóla-
ball forskólans og síðustu jóla-
tónleikarnir verða miðvikudag-
inn 18. desember kl. 20 í
Hafnarborg, þar sem söngnem-
endur skólans koma fram.
Stjómin endurkjörin
STJÓRN félags íslenskra
organleikara var endurkjörin á
aðalfundi FÍO, sem haldinn var
nýlega í safnaðarsal Hallgríms-
kirkju, með þeirri undantekn-
ingu þó að einn stjórnarformað-
ur býr nú erlendis og kom nýr
maður því inn. Myndin er af
aðalstjórn FÍO: Björn Steinar
Sólbergsson organisti á Akur-
eyri, Lenka Matéova organisti
Fella- og Hólakirkju, formaður
Kjartan Sigurjónsson organisti
Seljakirkju í Reykjavík og ritari
Hörður Áskelsson organisti
Hallgrímskirkju Reykjavík. Á
myndina vantar gjaldkera,
Kristínu Jóhannesdóttur org-
anista á Höfn í Hornafirði. í
varastjórn eru Marteinn H. Frið-
riksson dómorganisti Reykjavík
og Hilmar Örn Agnarsson org-
anisti Skálholtsdómkirkju. Fyrir
stjórnarfundinn lék Björn Stein-
ar Sólbergsson á orgel Hall-
grímskirkju.
Sjónþing Guðrúnar
BRÚNA málverkið „Nafnlaus" nr.
Morgunblaðið/Á. Sæberg
6 á skrá, 1996.
MYNPPST
Gcrðubcrg
MYNDVERK
Guðrún Kristjánsdóttii-. Opið á tíma
menningarmiðstöðvarinnar frá 9-23
mánud.-fimmtud. 9-19 föstud. 12-17
laugardaga og sunnudaga. Til 15.
desember. Aðgangur ókeypis.
SUNNUDAGINN 17. nóvember
fór sjöunda og síðasta Sjónþing
ársins fram í menningarmiðstöð-
inni Gerðubergi og sat þá Guðrún
Kristjánsdóttir fyrir svörum.
Spyrlarnir voru Guðbjörg Lind
myndlistarmaður og Eyjólfur Kjal-
ar Emilson heimspekingur, og var
þannig brugðið út frá þeirri venju
að hafa listsögufræðing. Guðrún
er eðlilega ekki eins þekkt og þeir
sem fram hafa komið áður, því
ekki eru nema 12 ár síðan hún
sneri sér alfarið að myndlist. Hins
vegar hafa myndverk hennar vak-
ið dijúga athygli í þröngum hópi
og hún verið iðin við sýningahald
heima og erlendis. Hún var orðin
þroskuð kona þegar hún hélt sína
fyrstu sýningu og mönnum mun
hafa leikið forvitni á að kynnast
viðhorfi einnar slíkrar. Námsferill
Guðrúnar telst einnig sérstæður,
því eftir að hafa sótt námskeið í
Myndlistaskóla Reykjavíkur fer
hún beint inn í listaakademíuna í
Aix-en-Provence í Suður-Frakk-
landi. Annað sem er óvenjulegt er
að Guðrún gengur mikið út frá
óhlutlægu flatarmálverki fjórða og
fimmta áratugarins, en að því við-
bættu, að verk hennar hafa sterk-
ar náttúruvísanir, eru þau sjaldn-
ast fullkomlega sértæk. Þótti væg-
ast sagt ekki par fínt hér áður
fyrr og ekki í anda nafnkenndrar
stefnuyfirlýsingar hinna hrein-
ræktuðustu á árunum „í listum
liggur engin leið til baka.“
Ymsum mun þó hafa fundist
Sjónþingið sveigja frá stefnumörk-
um sínum, því upprunalega var
markmiðið að fá gróna og um-
deilda listamenn til að opna sig
og gefa fólki tækifæri til að kynn-
ast þeim og jafnvel munnhöggvast
við þá. En það er víst broddur 1
því, sem útlendingurinn sagði eftir
að hafa umgengist nokkra fram-
sækna íslenzka listamenn fyrir
margt löngu, og kvaðst aldrei hafa
hitt fyrir sérvitrari mannsöfnuð. í
öllu falli hafa framkvæmdaaðilar
rekið sig á, að það er hægara sagt
en gert að nálgast málarana, hvað
þá fá þá upp í pontuna í Gerðu-
bergi, eins og orða má það. Að
vísu eru sumir löglega forfallaðir,
en aðrir kæra sig einfaldlega ekki
um slíka úttekt á lífi sínu og enn
aðrir munu full óframfæmir til
þess.
Þegar Guðrún kom fyrst fram,
var ljóst að hún hafði náð óvenju-
legum þroska á skömmum tíma.
Vinnubrögð hennar voru afar öguð
og einkenndust öðru fremur af
ríkri samsemd með fyrirbærum
náttúrunnar, hvað sem öllum
vangaveltum um lögmál myndflat-
arins viðvék. Einföld form og víður
sjóndeildarhringur voru meðal
þeirra viðfangsefna sem fljótlega
urðu einkennandi í listsköpun
hennar ásamt sjálfu umfangi rým-
isins.
Á tveim hæðum Gerðubergs
geta menn fylgt þessari þróun frá
1983-1995 og kemur þar mjög
vel fram, að Guðrún heldur sig
innan ákveðinna fastmótaðra við-
fangsefna og þaulvinnur mynd-
efnin, er bæði vísar til einhæfni
sem staðfestu. Trauðla verður
sagt að þau njóti sín til fulls í
húsakynnunum en skoðandinn á
þó að fá góða hugmynd um vinnu-
brögð listakonunnar sem rýnirinn
telur hvað þróuðust í málverkum
eins og Af landi 1987, (3) og
Eyja 1992, (5), Landslag 1992
(22) og Snerting 1“ 1990 (23).
Oll búa þau yfir bestu eiginleikum
listakonunnar, dijúgri efniskennd
og ríkri nálgun.
Sjónarhóll
MÁLVERK
Opið alla daga nema mánudaga frá
14-18 til 15. desember.
Á SJÓNARHÓLI á Hverfisgötu
12 eru einungis ný verk, öll unnin
í olíu á hörstriga.
Þar kveður við nokkurn annan
tón en í Gerðubergi og þótt rýmið
og víðátturnar séu áfram fyrir
hendi birtast snjöllustu myndheild-
irnar nú í afhallandi flæði. Er sem
himinn, haf og jörð hafi vikið fyr-
ir mjúkum hvikulum brigðum hlíð-
arslakkans. Hér er formheimurinn
þrengri og afmarkaðri; einungis
rofinn af einslitum mistruðum
stígandi og smáum ljósflákum,
sem mynda vissan hrynjandi á flet-
inum og eru skynrænar vísanimar
til fyrirbæra náttúrunnar. Tví-
hyggjan sem fyrr, hinn meðvitaði
markaði línudans á milli raunsæis
og óhlutstæðs myndmáls, sem nú
hefur hlotið fulla uppreisn og við-
urkenningu á vettvangi heimslist-
arinnar. Og þó spyr maður sig,
frammi fyrir þessum verkum sem
byggjast svo mikið á sjálfum
grunnfletinum, hvoru megin
skynjunarinnar þessi tvíleikur sé,
hinnar ytri eða innri, því nú hefur
tvíræð áferð þrengt sér fram í
sumum þeirra og er orðin að full
ríkjandi þætti í þá veru að
brennivíddin raskast. Þannig er
nokkur leið frá hinu einslita stóra
brúna málverki „Án titils" (6) og
hinna dökku forma sem munu
vera hið nýjasta frá hendi listakon-
unnar og em kantaðari en flest
fyrri verk hennar. Nær strangflat-
arlist og þó með sterkum náttúru-
vísunum, í þessum tilvikum full
óræðum, líkast sem samsetningin
hangi á bláþræði.
Þetta kemur helst fram í dökku
myndunum, en einnig þar sem
samfelldur stígandi ríkir eins og
nr. 1 og 11, en þá í bylgjuformum
er ganga lárétt þvert yfir mynd-
flötinn. Stóra brúna málverkið sem
þekur heilan vegg má ótvírætt
álíta hápunkt sýningarinnar fyrir
jafnan hárfínan og markaðan stíg-
andi og hina fáu hnitmiðuðu ljós-
fláka.
Bragi Ásgeirsson

WfT
M ’Vv