Morgunblaðið - 10.12.1996, Blaðsíða 61

I
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 10. DESEMBER 1996 61
;
s
:
:
:
I
<
<
(
(
(
<
<
<
<
i
<
<
MINNINGAR
KARL
JÓNSSON
+ Karl Jónsson
vélsmiður, fyrr-
verandi starfsmað-
ur Flugmálastjórn-
ar, fæddist í
Reykjavík 1. maí
1913. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 28. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Jón Jónsson, f.
16.10. 1870, d.
17.12. 1955, frá
Skipholti i Hrepp-
um, og Valdís Jóns-
dóttir, f. 14.3. 1875,
d. 9.2. 1970, frá Reykjadal í
Ytri-Hreppi. Börn þeirra: 1)
Kristrún, f. 14.3. 1901, d. 1980;
2) Guðrún, f. 3.4. 1902, d. 1902;
3) Jóhanna Þorbjörg, f. 3.4.
1902, d. 1985, (tvíburasystir
Guðrúnar); 4) Jón Guðmann, f.
3.6. 1904; 5) Kristín, f. 17.9.
1905; 6) Guðbjörg, f. 24.1.1910,
d. 1921; 7) Karl, sem
hér er kvaddur; 8)
Þórður, f. 7.10.
d. 1968; 9)
Kristrún Skúladótt-
ir, f. 27.12. 1927
(uppeldissystir).
Hinn 4. apríl 1936
kvæntist Karl eftir-
lifandi eiginkonu
sinni Guðfinnu Guð-
jónsdóttur, f. 26.9.
1915. Hún er fyrr-
verandi hár-
greiðslumeistari og
húsmóðir. Synir
þeirra eru: 1) Jón
Róbert, f. 2.1. 1941, maki Hlíf
Hjálmarsdóttir og eiga þau þrjú
börn. 2) Gunnlaugur, f. 5.7.
1946, maki Svava Engilberts-
dóttir, og eiga þau tvö börn og
eitt barnabarn.
Útför Karls fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Ekki er ég nú viss um að Karl
Jónsson hefði viljað láta skrifa um
sig mikla lofræðu hvorki í lifanda
lífí né nú að honum látnum, en ég
á svo góðar minningar um Karl að
ég get ekki látið hjá líða að minn-
ast hans með nokkrum orðum.
Karl var kvæntur móðursystur
minni Guðfinnu Guðjónsdóttur og
svo sterkum böndum var hann
tengdur fjölskyldu okkar að við
töluðum alltaf um hann sem Kalla
frænda.
Karl var mikill sómamaður og
sérlega barngóður. Móðir mín Ásta
Hulda minntist oft á það við okkur
systkinin, að þegar hún var lítil
hnáta og Guðfinna stóra systir
hennar kynntist Karli, þá ætlaði
mamma líka að giftast honum.
Þegar við ræddum um lát Karls
hér á heimilinu minntust strákarnir
mínir á glettnina í honum og ýmsar
sjónhverfingar sem Karl kunni, t.d.
að taka af sér þumalputtann, láta
naflann tísta, stokka og gefa spil.
Sjálfsagt muna öll börnin í fjöl-
skyldunni í gegn um árin eftir þessu
og brosa líklega í huganum við til-
hugsunina. Það má með sanni segja
að Karl hafi verið gleðigjafi fjög-
urra kynslóða, því Karl var orðinn
langafi.
Karl og Guðfinna hafa búið
lengst af í Skaftahlíð en það hús
byggðu þau í samvinnu við afa og
ömmu, foreldra Guðfinnu, sem
bjuggu á neðri hæðinni. Því var
oft komið í Skaftahlíðina og ósjald-
an staldrað við næturlangt. Ég
man alltaf eftir þegar byggður var
bílskúr við húsið í Skaftahlíðinni
að þá var ég ásamt frændum mín-
um í Grænásnum, Guðjóni og
Kristbergi, að sniglast í kring um
Karl þar sem hann var að vinna í
byggingunni, og sjálfsagt höfum
við verið að fikta eitthvað eða
óþekktast. Þá spyr hann okkur
hvort við viljum kannski hjálpa
honum smávegis við að tína upp
nagla, sópa eða þvíumlíkt. Það vild-
um við gjarnan því það var nota-
legt að vera í kring um Karl og
ekki var nú verið að skamma mann,
heldur leiða okkur til heppilegri
verka. Þegar verkinu var lokið kom
Karl með umslag handa hveijum
okkar sem í var launaseðill þar sem
tilgreindur var tíminn í dagvinnu
og eftirvinnu og nokkrar krónur.
Þetta voru fyrstu launin sem ég
man eftir að hafa fengið greidd
og sannarlega þau eftirminnileg-
ustu.
Karl var járnsmiður að mennt
og starfaði lengst af hjá Flugmála-
stjórn íslands. Eg hef heyrt það hjá
starfsmönnum Flugmálastjórnar að
oft hafi Karl smíðað ófáanleg stykki
í tæki og búnað stofnunarinnar,
sem hefur líklega oft komið sér
vel. Karl var sérlega handlaginn og
listasmiður og oft var leitað til hans
þegar eitthvað var í ólagi eða þurfti
jafnvel að smíða varastykkin sem
ekki fengust.
Karl og Guðfinna hafa verið
ákaflega samhent hjón og alltaf
hefur verið ánægjulegt að koma í
heimsókn á þeirra hlýlega og fal-
lega heimili. Þá ræddum við oft um
okkar sameiginlega áhugamál,
flugið, og iðulega spurði Karl mig
hvort ég hefði eitthvað flogið nýlega
og hafði áhuga á að fylgjast með.
Kalli minn, nú hefur þú hafið
flugið langa fyrr en við áttum von
á, en síðasta útkall kemur alltaf
óundirbúið.
Þú lifðir í friði. Far þú í friði.
Þökk fyrir samfylgdina. Elsku
frænka, Jón Róbert, Gunnlaugur
og fjölskyldur. Innilegustu samúð-
arkveðjur til ykkar.
Blessuð sé minning Karls Jóns-
sonar.
Ásbjörn Björnsson.
Það verður í mínum huga aldrei
nema einn „Kalli frændi". Að leiðar-
lokum fljúga gegnum hugann minn-
ingarbrot sem mér eru mjög kær.
Alltaf var gott að koma til Kalla
og Dídíar í Skaftahlíðina þegar ég
var í ísaksskóla. Þar var manni
tekið eins og þeirra eigin syni. Þá
eru mér ógleymanlegar veiðiferð-
irnar sem við fórum saman á Þing-
völl, og það var í fyrstu ferðinni
þangað sem ég fékk minn fyrsta
fisk og hann talaði oft um það hve
ógleymanlegt það var að sjá ákaf-
an, ungan dreng sleppa því að vefja
inn á hjólið en hlaupa þess í stað
í átt til lands.
Hún móðursystir mín hefur alla
tíð haldið einstaklega myndarlegt
heimili og ég veit að það var mjög
kært milli þeirra hjóna, söknuðurinn
verður mikill. Að leiðarlokum kveð
ég góðan frænda, sem nú er fallinn
frá. Ég er þess fullviss að hann
kveður jafnsáttur og menn geta
nokkurn tíma orðið eftir langa,
góða og hamingjuríka ævi.
Innilegar samúðarkveðjur til
Guðfínnu móðursystur minnar og
fjölskyldu hennar.
Guðmundur Björnsson.
Upp úr 1920 fór Laugarnesið
að byggjast. Karl Jónsson, renni-
smíðameistari, var sonur eins
þriggja bræðra, sem þama komu
að austan. Þeir og ein systir ætl-
uðu upprunalega að flytjast til
Bandaríkjanna, en skipið kom aldr-
ei og peningarnir, sem höfðu feng-
ist fyrir eignir þeirra voru notaðir
til að mennta sig og urðu allir vel
þekktir menn og frábærir iðnaðar-
menn, sem allur bærinn þekkti.
Frá þessum mönnum og konum
þeirra er kominn mikill ættbálkur,
sem unnið hefur Reykjavík af mikl-
um þegnskap og dugnaði, þ.á m.
upphafsmenn Strætisvagna
Reykjavíkur og forstjórar fyrir-
tækja. Fólk þetta er myndarlegt
og frítt fólk, þ.á m. ein fegurðar-
drottning, áberandi snöggt upp á
lagið og vel að manni. Einn þess-
ara manna var Jónas Halldórsson
sundmaður á alþjóðavísu, en gegn-
um hann kynntist ég miklu af
þessu fólki og tengdist vináttu-
böndum, bæði konum og körlum.
Karl Jónsson varð snemma
hneigður til smíða og varð, eftir að
hafa gengið í Iðnskólann í Reykja-
vík, afburðasmiður, eins og faðir
hans og afi, en þó held ég að ég
geri ekki iítið úr neinum, að Karl
hafi sennilega verið þeirra fremst-
ur. Karl var frekar lágur vexti,
hnellinn, hæglátur og skipti sjaldan
skapi, en þó einarður vel, hjálpsam-
ur maður, sérstaklega þegar mikið
lá við og taldi þá ekki eftir tímana.
í viðgerðum á flóknum tækjum var
hann með afbrigðum úrræðagóður
og voru tækin ósjaldan betri en ný,
þegar hann hafði breytt þeim og
bætt. Hann gerði við verkfæri fyrir
mig og það kom fyrir, að talið var
af þeim, sem best áttu að þekkja
til, að þau væru óbætanleg. Þá tók
Karl við verkinu, en vildi oft, að
fyrst væru aðrir búnir að reyna sig.
Tæki hann það að sér þá lauk hann
viðgerðinni. Bæði út af þessu og
því að hann var í umgengni sérstak-
lega rólyndur og skapgóður, þó að
óþolinmóður maður stæði yfír hon-
um og ræki á eftir, þegar ekki var
hægt að flýta sér, leiddi allt af sér
mjög nána vináttu og samskipti,
sem héldust allt til dauðadags.
Við fráfall hans hef ég misst einn
minna bestu vina. Það skarð stend-
ur opið og ófyllt, en minningin um
þennan sjaldgæfa skapgerðarmann
lifir, bæði björt og ljúf.
Þegar ég, Þórarinn, hóf störf hjá
Flugmálastjórn árið 1956 var þar
fyrir Karl Jónsson, sem hóf störf
1947 og var því einn af frumheijum
hjá Flugmálastjórn. Það tók ekki
langan tíma að sjá, að þar var
óvenjulegur smiður við starf, það
sindraði allt í hans smiðju, þar var
allt fullkomið, hver hlutur á sínum
stað, þar sást ekki rykkorn. Það
má því segja, að þar ríkti sönn
menning. Þegar tæknibyltingin í
fluginu, sem fer sívaxandi, hófst,
urðu mikil umsvif á sviði margs
konar tækja, sem þarf að fylgjast
með og lagfæra strax, ef út af ber.
Þá sýndi Karl hvað í honum bjó og
víst er, að hann hefir sparað Flug-
málastjórn umtalsverðar fjárhæðir
með sinni snilli og útsjónarsemi.
Vegna þessa var Karl fluttur á
radíódeild árið 1969, þar sem við
unnum saman til aldursstarfsloka
hans. Samviskusemi, stundvísi og
snyrtimennska voru hans aðals-
merki, en auk þess var Kar! í dag-
legri umgengni við háa sem lága
góður félagi með sérstaklega næma
kímnigáfu, sem ekki gekk nærri
neinum. Mér er kunnugt um, að sem
heimilisfaðir var hann í engu frá-
brugðinn því, sem hann var á sínum
vinnustað. Þótt hann hætti störfum
hjá Flugmálastjórn hélt hann nánu
sambandi við sína fyrri samstarfs-
menn allt til æviloka. Fyrir þetta
og allt ber að þakka alveg sérstak-
lega.
Konu hans, Guðfinnu Guðjóns-
dóttur, og fjölskyldu allri eru sendar
innilegar samúðarkveðjur. Missir
þeirra er mikill og kom óvænt, því
að Karl Jónsson hélt reisn sinni til
hins síðasta.
Guð blessi minningu Karls Jóns-
sonar.
Úlfar Þórðarson, Þórarinn
Guðmundsson.
pmmnr
Erfidrykkjnr
m P E R L A N
TI
Slmi 562 0200
I11X1III
£
t
Elskuleg dóttlr okkar, systir og mág-
kona,
SVEINDÍS ÓSK GUÐMUNDSDÓTTIR,
Engihjalla 11,
Kópavogi,
lést af slysförum 7. desember.
Fyrir hönd vandamanna,
Kristín Sveinsdóttir,
Unnar Þór Guðmundsson,
Brynjar Már Guðmundsson,
Gísli Freyr Guðmundsson.
Guðmundur Unnarsson,
Bella Gísladóttir,
t
Hjartkær maðurinn minn og faðir okkar,
KARL JÓNSSON,
Skaftahlíð 25,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
í dag, þriðjudaginn 10. desember
kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim,
sem vildu minnast hans, er bent á líkn-
arstofnanir.
Guðfinna Guðjónsdóttir,
Jón Róbert Karlsson, Hlíf Hjálmarsdóttir,
Gunnlaugur Karlsson, Svava Engilbertsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÞÓRÐAR EINARSSONAR,
Sigtúni 35.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á öllum
deildum Landspítalans fyrir góða
umönnun og hlýju gegnum árin.
Maria Sigri'ður Júliusdóttir
og fjölskylda.
t
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för föður okkar, sonar, bróður og mágs,
RÓSMUNDAR BERNÓDUSSONAR,
Seljalandi 5.
Guð blessi ykkur öll.
Ásdís Rósmundsdóttir, Kristrún Rós Rósmundsdóttir,
Bernódus Sigurðsson,
Helga Ásdís Rósmundsdóttir, Árni Daníelsson,
Sigurður H. Bernódusson,
Jónína R. Bernódusdóttir,
Guðrún Bernódusdóttir,
Ingibjörg F. Bernódusdóttir,
Ólöf Hilmarsdóttir,
Ómar Pétursson,
Einar B. Bergsson,
Valur Andersen.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐJÓNA GUÐJÓNSDÓTTIR
frá Hafnarhólmi,
Kleppsvegi 54,
Reykjavik,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðviku-
daginn 20. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum hlýhug og vináttu við andlát
og útför. Hjartans þakkir til lækna, hjúkrunarfólks og annarra
starfsmanna á B4 - öldrunardeild Sjúkrahúss Reykjavíkur í Foss-
vogi.
Finnbogi Jóhannsson, Sigfríð Lárusdóttir,
Árni Jóhannsson, Eygló Sigurjónsdóttir,
Ingigerður Jóhannsdóttir, Björn Sæmundsson,
Hjalti Jóhannsson, Þórdís Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endur-
gjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins I Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi
(5691115) og í tölvupósti (MBL@CENTRUM.IS).
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfi-
legri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfílega línulengd, - eða
2200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásarnt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.