Morgunblaðið - 09.03.1997, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 9. MARZ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
STEFÁNS ÓLAFSSONAR
læknis.
Guð blessi ykkur.
Kolbrún Ólafsdóttir,
Áslaug Stefánsdóttir, Einar Örn Kristinsson,
Ólafur Stefánsson, Ingibjörg Þórðardóttir,
Einar Baldvin Stefánsson, Ragnhildur Steinbach
og barnabörn.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÁGÚST SIGMUNDSSON
múrari,
Hringbraut 30,
Reykjavík,
er lóst á Landspítalanum mánudaginn 3. mars
sl., verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 11. mars kl. 13.30.
Sigmundur Ágústsson,
Guðni Ágústsson, Anna Erlendsdóttir,
Ragnhildur Ágústsdóttir, Joe Pischieri
og barnabörn.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGÓLFUR MÖLLER
fyrrverandi skipstjóri,
Dalbraut 21,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Neskirkju þriðjudaginn
11. mars kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Re-
ykjavíkurdeild Rauða kross íslands.
Skúli Möller,
Jakob R. Mölier,
Elín Möller,
Anna R. Möller,
Ingólfur Jónsson,
Kristín Sjöfn Helgadóttir,
Jón G. Baldvinsson,
Stefán Hjaltested,
Hafdís Hreiðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir færum við öllum, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
SIGRÍÐAR ÞÓRÐARDÓTTUR
frá Bílduhóli, Skógarströnd,
Ferjubakka 2,
Reykjavík.
Svandís Júlíusdóttir,
Hulda Júlfusdóttir,
Bima Júlíusdóttir,
Elís Aldolfsson,
Hrafnhildur Júlfusdóttir, Sigurjón Sverrisson,
Þráinn Júlíusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim, sem
auðsýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu minnar, dóttur, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
MARÍU KRÖYER,
Calgary,
Kanada.
Jón Páll Guðmundsson,
Valgerður Jónsdóttir Braun, Cal Braun,
Guðmundur Ingi Jónsson, Bjarney Ó. Gunnarsdóttir,
(ris Jónsdóttir, Gfsli Harðarson,
Marfa Dröfn Jónsdóttir, Gunnar S. Auðunsson,
Þór Viðar Jónsson
og barnabörn.
SVEINN
ÞORSTEINSSON
+ Sveinn Þor-
steinsson var
fæddur í Fyrirbarði
í Vestur-Fljótum 13.
maí 1911. Hann lést
3. mars síðastliðinn
á Akureyri. Hann
var sonur hjónanna
Ólafar Jónsdóttur
og Þorsteins Jónas-
sonar. Sveinn giftist
26.5.
mundsdóttur
Berghyl. Þau hjón
eignuðust þijá syni.
Elstur þeirra var
Jónmundur, f. 15.9.
1945, d. 16.5. 1958. Næstur er
Þórólfur, f. 19.9. 1949. Hann er
bóndi á Ferjubakka II og sinnir
einnig félagsmálastörfum.
Kona hans er Sigríður Inga
Kristjánsdóttir. Þeirra böm
era: Unnur, f. 27.2. 1976, og
Sveinn, f. 12.4. 1977. Yngstur
er Reynir, f. 6.4. 1954, bóndi í
Mýrarkoti. Kona hans er Anna
Kristín Jónsdóttir, tónlistar-
kennari. Þeirra böm eru: Unn-
ur Berglind, f. 13.1. 1981,
Sveinn Ingi, f. 23.1. 1983, og
Jón Þorsteinn, f. 12.8. 1988.
Áður átti Anna dótturina Ragn-
heiði Ástu. Sambýlismaður
hennar er Kristján Kristjáns-
son; synir þeirra eru Kristján
Reynir og Birkir Om.
Sveinn fluttist
ungur með fjölskyld-
unni að Barðsgerði
og síðar Karlsstöð-
um í sömu sveit og
taldist þar til heimil-
is allt til ársins 1941.
Var á vertíð nokkra
vetur, lauk búfræði-
prófi frá Hólaskóla
1936, vann tvö ár í
Danmörku og vann
ýmsa verkamanna-
vinnu þar til hann
gerðist bóndi 1942.
Sveinn og Unnur
bjuggu á Berghyl
1942-1943, Vík 1943-1944, Sjö-
undastöðum 1944-1946, Sigríð-
arstöðum 1946-1951 ogáBerg-
landi frá 1951. Haustið 1991
fluttu þau á Sauðárkrók. Auk
bústarfa sinnti Sveinn ýmsum
félagsmálastörfum. Var oddviti
1942-1943, 1963-1970 og
1974-1978. Hreppstjóri 1969-
1982. Sýslunefndarmaður
1969-1980. Umboðsmaður
Brunabótafélags íslands 1965-
1987. Vann auk þess mikið að
málefnum Samvinnufélags
Fljótamanna og var í stjórn
þess um árabil.
Útför Sveins fer fram frá
Barðskirkju mánudaginn 10.
mars og hefst athöfnin klukkan
14.
Það var haustið 1939, að faðir
minn réð vetrarmann að Berghyl.
Og ekki var hann valinn af verri
endanum, lærður búfræðingur frá
Hólum og auk þess „sigldur11, búinn
að vinna tvö ár í Danmörku. Það
var nú ekki algengt á kreppuárun-
um og hefur raunar verið meira en
lítið átak fyrir fátækan sveitapilt
að bijótast til náms á þeim tíma.
Enda var svo sem auðséð þegar
maðurinn kom að þetta var heims-
borgari. Klæddur í brúnar buxur
og útlendan jakka en ekki pokabux-
ur og stórtreyju eins og algengast
var. Jæja, þetta var hann Sveinn
frá Karlsstöðum. Og þetta haust
var ég 10 ára. Ég var frekar frökk
en feimin á þessum stelpuárum,
a.m.k. var ég víst fljótlega farin
eitthvað að atast í vetrarmanninum,
en mér er mjög minnisstætt það ráð
sem hann hafði til að þagga niður
í mér. Hann sagðist skyldu kyssa
mig. Nei, þá var nú skárra að stilla
sig. En sem betur fer hafði hún
Unnur systir mín aðra skoðun á því
máli, þ.e.a.s. næsta vetur á eftir,
því þennan tilgreinda vetur var hún
austur á Norðfirði. En muni ég rétt,
opinberuðu þau trúlofun sína 13.
maí 1941 og gengu í hjónaband 26.
maí 1942. Eftir að þau hófu sjálf-
stæðan búskap bjuggu þau á ýms-
um stöðum í Fljótunum til 1951,
en það ár hófu þau búskap á Berg-
landi, sem í upphafi var nýbýli úr
Berghyl, en varð seinna aðaljörðin.
Báðar þessar jarðir voru meðal
þeirra sem Rafveita Siglufjarðar
keypti á sínum tíma, en þau Sveinn
og Unnur höfðu ábúðarrétt eins
lengi og þau vildu. Berglandshúsið
áttu þau allt til 1993 og dvöldu þar
á sumrin, en voru á Sauðárkróki á
vetuma frá 1991, er þau keyptu
íbúðina í Skógargötu 6. Eftir að
Sveinn flutti að Berglandi hlóðust
á hann margs konar félagsmála-
störf fyrir sveitina, en lengst held
ég að hann hafi verið oddviti. Síð-
ustu árin á Berglandi var jörðin
nytjuð frá Stóru-Þverá og var mjög
gott nágrenni þar á milli alla tið.
Annars held ég að allir í sveitinni
hafi verið kunningjar þeirra hjóna.
Sveinn var alla tíð afar gestrisinn
maður og viðræðugóður. Eftir að
hann flutti á Sauðárkrók gekk hann
fljótlega í félag eldri borgara og
var duglegur að sækja samverudag-
ana. Hann veiktist hastarlega í byij-
un janúar sl. og er búinn að þjást
mikið síðan. Nú er því stríði lokið
og hann fluttur á land ljóss og frið-
ar þar sem Jónmundur frændi minn
hefur tekið fagnandi á móti honumf
Elsku systir mín og frændfólk
allt. Guð styrki ykkur öll og sérstak-
lega tilgreini ég móður mína. Það
er ekki létt fyrir 97 ára konu að sjá
á eftir tveim tengdasonum sínum á
sex mánuðum. Við Nonni sendum
hjartanlegar samúðarkveðjur og
þökkum allt sem liðið er.
Ingibjörg Guðmundsdóttir.
(Abba) á Syðri-Á.
Það er næstum sama hve langur
aðdragandi er að kveðjustund, það
verður ekki hjá því komist að þegar
lífstrengurinn slitnar verkar það hjá
þeim sem eftir sitja eins og skamm-
hlaup, þ.e. það slitnar eitthvað innra
með þeim og þeir fyllast söknuði
og trega. Nú þegar kunningi minn
Sveinn Þorsteinsson hefur gengið
síðasta spölinn og kvatt, langar
mig til að senda honum örfá kveðju-
orð að leiðarlokum. Með því að mér
er kunnugt um að aðrir munu skrifa
um Svein, þá verður hér stiklað á
stóru í örfáum atriðum. Þó við
værum sveitungar frá blautu barns-
beini, þá kynntist ég Sveini ekki
neitt að ráði fyrr en hann var orð-
inn fulltíða maður, og þá búinn að
tengjast skyldfólki mínu.
Leiðir okkar lágu fyrst saman,
STElS NSBLÓM
Skipholti 50 h - Sími 561 0771
sem einhveiju nam, vorið 1942 er
við báðir vorum kosnir í hrepps-
nefnd Holtshrepps, ég aðeins 22
ára unglingur en hann þá rúmlega
þrjátíu ára. Þó við værum fulltrúar
hvor frá sínum stjómmálaflokkin-
um, þá hugg ég að velferð sveitar-
innar hafi verið látin vera í fyrir-
rúmi og ráðið ferðum okkar, en
ekki innantómt, pólitískt stríð. Það
var gott að vinna með Sveini, ég
held að það hafí verið ríkust í hans
huga sanngirni í öllum málum, hann
var tillögugóður og samvinnuþýður,
en jafnframt fylgdi hann málum
sínum eftir með rökum og ég sem
ungur maður, reynslulaus í félags-
málum, mátti ýmislegt af honum
læra í þeim efnum. Leiðir okkar
skildu eftir tveggja ára samstarf í
sveitarstjórninni, er ég flutti úr
sveitinni, en eftir sem áður fylgdist
ég alltaf nokkuð með högum hans
og störfum. Sveinn var traustur
vinur og félagi, vel greindur maður
og trúverðugur, enda hlóðust á
hann öll veigamestu mál sem til-
heyra einu sveitarfélagi, s.s. odd-
viti, hreppstjóri o.fl. Sveinn var
búfræðingur frá Hólum í Hjaltadal
og aflaði sér síðan aukinnar þekk-
ingar í búvísindum í Danmörku.
Hann var margfróður á gamalt og
nýtt og því var gaman að heim-
sækja hann og fara um víðan völl
í umræðum. A síðastliðinu sumri
vorum við kona mín óvenju tíðir
gestir á heimili þeirra hjóna, frænku
minnar og Sveins, og aldrei brugð-
ust þau venju sinni, að taka á móti
gestum sínum með bros á vör og
ljúflegu viðmóti, þar sem spjallað
var, skrafað og veitingar fram bom-
ar. Þó Sveinn hafí ætíð gert sitt
besta til að leysa öll þau trúnaðar-
störf, sem honum var trúað fyrir,
af mestu samviskusemi, þá þykir
mér trúlegt að oft hafi reynt á þol-
gæði hans, því að öll stjórnsýslu-
störf sem snúa að almenningi eru
þess eðlis að þau em slítandi.
Á þeirri ögurstund sem ekki verð-
ur umflúin rifjast upp ýmis minn-
ingarbrot liðins tíma, og öll af hinu
góða. Um leið og ég þakka samferð-
ina og allar hinar góðu minningar
um Svein, færum við hjónin frænku
minni Unni og sonum, sem eiga um
sárast að binda, hugheilar samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að blessa
ykkur og styrkja
Kæri félagi Sveinn, þar sem góð-
ir menn fara, þar eru Guðs vegir,
far þú í friði og blessuð sé minning
góðs drengs.
Guðmundur Jóhannsson.
' Það hefur komið skarð í vinahóp-
inn við fráfall Sveins Þorsteinsson-
ar, skarð sem okkur hjónunum
fínnst á þessari stundu erfítt að
fylla.
„Eitt sinn skal hver deyja“ er
lögmál sem allir verða að gangast
undir. 85 ár er meira en það sem
telst meðalmannsævi. En lífshalup
sumra manna verður ekki mælt í
árum og Sveinn var sú manngerð.
Við Sveinn erum báðir fæddir og
uppaldir í Fljótum en ekki í sama
hreppsfélagi og ég 10 árum yngri.
Á þessum tíma var hesturinn helsta
samgöngutækið, enda þarfasti
þjónninn. í hugum margra var óra-
vegur milli Stíflu og Haganesvíkur
sem var eins konar miðstöð hrepp-
anna og verslunarstaður beggja.
Að sjálfsögðu ríkti hrepparígur á
milli þessara byggðarlaga og til
voru þeir sem trúðu að í Flókadal
byggi annar þjóðflokkur.
Við Sveinn kynntumst ekki per-
sónulega fyrir en 10 árum eftir að
ég flutti til Reykjavíkur. Þó man
ég eftir ungum mahni á brúnum
gæðingi sem átti leið um móana
fyrir ofan Sléttu og ég hafði rök-
studdan grun um að hann ætti er-
indi við elstu heimasætuna á Berg-
hyl. Ég hafði heyrt að þessi maður
væri búfræðingur að mennt, en auk
þess „sigldur" en sá titill var notað-
ur um þá sem höfðu dvalist erlend-
is. Búfræðingur var enginn í Fljót-
um á þessum tíma, það ég best
veit, en skömmu síðar fóru nokkrir
ungir menn í Búnaðarskóla að
Hólum í Hjaltadal má því segja að
Sveinn hafí verið fyrirmynd ann-