Morgunblaðið - 09.03.1997, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 9. MARZ 1997 35
+ Fríða Jóhanns-
dóttir var fædd
í Stóra-Knarrar-
nesi á Vatnsleysu-
strönd 15. 'desem-
ber 1906. Hún lést
í Seljahlíð 11. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jóhann Bene-
diktsson trésmiður
og silfursmiður og
kona hans Hólm-
fríður Þórarins-
dóttir. Eldri systk-
ini hennar voru
Haraldur og Ingi-
björg en þau eru bæði látin.
Friða ólst upp hjá hjónunum
Kristjáni Jónssyni bónda í
Knarrarnesi og Margréti Sím-
onardóttur. Fóstursystur henn-
ar voru Katrín og Guðbjörg en
þær eru báðar látnar.
Fríða giftist 2. júní 1932
Magnúsi V. Jóhannessyni, f. 8.
júlí 1891. Foreldrar hans voru
Jóhannes Guðjónsson sjómaður
og Guðríður Þórðardóttir úr
Reykjavík. Magnús var síðast
yfirframfærslufulltrúi hjá
Það er jú gangur lífsins að kyn-
slóðir hverfi og aðrar komi í stað-
inn. Það hafði verið öllum ljóst nú
Reykjavíkurborg.
Hann var um tima
mjög virkur í fé-
lagslífi í bænum,
bæði á sviði stjórn-
mála og bindindis-
mála. Var m.a. for-
maður Verka-
mannafélagsins
Dagsbrúnar um
tíma og stórgæslu-
maður unglinga-
starfs Góðtempl-
ara. Magnús lést 12.
desember 1958.
Einkadóttir þeirra
er Svala húsfreyja
í Kópavogi. Eiginmaður hennar
er Jóhann Agústsson aðstoðar-
bankastjóri i Landsbankanum.
Þau eiga þijú börn.
Fyrstu hjúskaparárin sín
bjuggu Fríða og Magnús á Ný-
lendugötu 22, síðar byggðu þau
sér hús í Miðtúni 2. Eftir lát
Magnúsar flutti Fríða í Hátún
4, en síðustu 5 árin dvaldi hún
á dvalarheimili aldraðra í Selja-
hlið.
Utför hennar fór fram í kyrr-
þey 17. febrúar síðastliðinn.
um nokkra hríð hvert stefndi og
að ekki yrði til baka snúið. Komið
var að endimörkum hins jarðneska
lífs, elli kerling búin að taka völdin,
og amma frelsinu fegin.
Engu að síður hefur það djúp-
stæðari áhrif á mann, þegar stund-
in rennur upp, en maður átti von
á. Minningarnar hrannast upp og
söknuðurinn færist yfir mann.
Hún amma var síðust í röðinni
af ömmu og afa kynslóðinni minni,
aldamótakynslóðinni, og hafði svo
verið stærstan hluta ævi minnar.
Mamma var eina barn hennar og
skipaði amma því óvenju stóran
sess í tilveru fjölskyldunnar. En við
fráfall ömmu sér maður ekki ein-
göngu á bak nánum ættingja og
vini heldur rofna einnig ákveðin
tengsl við fortíðina sem eru svo
mikilvæg.
Amma var vel lesin og fróð og
það var gaman að heyra hana segja
frá. Hún kunni ótal sögur og ljóð
voru henni einkar hugleikin. Ætt-
fróð var hún einnig og virtist hún
þekkja deili á flestum Íslendingum
sem komnir voru yfir miðjan aldur.
Þótt ég hafi heyrt hana segja frá
mörgu, sé ég eftir því nú að hafa
stundum ekki hlustað betur.
Amma var frekar dul kona og
bar tilfinningar sínar ekki á torg.
Hún gat verið hörð ef henni fannst
að sér eða sínum vegið og varðist
þá með kjafti og klóm. Fjölskyldu
sinni unni hún heilum hug og lifði
í raun fyrir hana. Ég held hún hefði
gert hvað sem væri fyrir fjölskyld-
una. Hún var líka stjórnsöm og
þurfti stundum að skipta sér af því
hvemig fjölskyldan var rekin. Því
var auðvitað misvel tekið á sínum
FRIÐA
JÓHANNSDÓTTIR
HELGA
MAGNÚSDÓTTIR
+ Helga Magnús-
dóttir var fædd
á Akureyri 21. ág-
úst 1903. Hún lést
á Hrafnistu 1. mars
síðastliðinn. Hún
var dóttir hjónanna
Magnúsar Jónsson-
ar sjómanns og
Halldóru Soffíu
Árnadóttur. Voru
þau hjón bæði Ey-
firðingar að ætt.
Foreldrar Helgu
eignuðust níu börn
og eru þau nú öll
látin. Þau systkini
Helgu er komust á legg voru
Margrét, Sigurgeir, Olafur,
Guðmundur og Agnar. Helga
giftist Haraldi Ingvari Jóns-
syni, húsgagnasmíðameistara á
Akureyri, árið 1928. Haraldur
var ættaður úr Skagafirði. Þau
byggðu sér hús á Oddeyrargötu
19, Akureyri, og bjuggu þar til
ársins 1937. Þá fluttust þau
hjónin með tvo syni sína til
Reykjavíkur og bjuggu þar til
ársins 1943, en þá fóru þau
aftur til Akureyrar og settust
að í húsi sínu á Odd-
eyrargötunni. Har-
aldur lést í október
1969 og flutti Helga
þá ásamt syni sínum
Svavari til Reykja-
víkur um páskana
1970. Helga bjó í
íbúð sinni í Alfheim-
um 54, í fyrstu með
syni sínum en síðan
ein, þar til að hún
fluttist á Hrafnistu
í Reykjavík í
nóvember 1993 og
bjó þar til dauða-
dags. Synir Harald-
ar og Helgu eru: 1) Jón J. Har-
aldsson, kvæntur Eddu Dag-
bjartsdóttur og eiga þau tvö
böm og tvö barnabörn. 2) Ulfar
Haraldsson, kvæntur Margréti
Ríkarðsdóttur og eiga þau þijú
böm og fjögur barnabörn. 3)
Svavar Haraldsson, kvæntur
Sigríði Jónsdóttur og eiga þau
fjögur börn og tvö barnabörn.
Utför Helgu fer fram frá
Bústaðakirkju mánudaginn 10.
mars og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Það er með söknuði að ég nú
kveð tengdamóður mína. Henni var
þó kærkomin hvíldin eftir langa
ævi. Hún hélt reisn sinni til dauða-
dags. Sjálfsagt hefur einstakt skap-
ferli hennar ráðið miklu þar um,
en hún var sérlega skapgóð, ljúf
og róleg í lund. Jákvætt hugarfar
hennar gerði það að verkum að
gott var að vera nálægt henni.
Þegar ég kynntist henni, var hún
orðin ekkja og flutt til Reykjavíkur.
Strax við fyrstu kynni skynjaði ég
mannkosti hennar. Hún var þó ekki
vön að flíka tilfinningum sínum og
eflaust var hún ekki allra. Þegar
ég eignaðist syni mína naut ég ein-
stakrar ósérhlífni hennar og um-
hyggju. Taldi hún ekki eftir sér að
koma með strætisvagni á hveijum
morgni upp_ í Arahóla þar sem við
bjuggum. Ómetanleg var aðstoð
hennar við að sinna litlu drengjun-
um. Við unnum vel saman. Ég bað-
aði og klæddi hvern af öðrum og
hún tók við og mataði og veitti
þeim alla ástúð sína. Ekki dugðu
annað en snör handtök, þríburarnir
urðu strax þurftamiklir einstakling-
ar. Síðan settist hún niður með Ing-
unni minni, þegar henni blöskraði
öll athyglin og tíminn sem bræður
hennar fengu. Gleymdist það fljótt
þegar amma sagði sögur af Bú-
kollu, Gilitrutt og söguna um nagla-
súpuna sem aldrei var of oft sögð.
Minnisstæðar eru líka sögur hennar
frá æskuárunum á Akureyri í byij-
un aldarinnar, t.d. frásagnir frá því
þegar hún og frænkur hennar voru
í jakahlaupi á Pollinum, gönguferð-
ir í Vaglaskóg, þegar hún sá bíl í
fyrsta sinn o.s.frv.
Þegar við svo fluttum til Svíþjóð-
ar, kom hún til okkar á hveiju
sumri. Á vorin biðum við eftirvæn-
ingarfull komu hennar. Hún fór
Crfisdrukkjur
^..... ..
IralcAPi-inn
Sfmi 555-4477
með okkur í útilegur og ferðalög,
m.a. margsinnis yfir Sundið til
Kaupmannahafnar. Ekki var þó
minnst um vert að hún tók þátt í
daglegu lífi okkar og þeim störfum
sem falla til á stóru heimili þar sem
einnig var oft mikill gestagangur.
Vinir okkar, bæði sænskir og ís-
lenskir, kunnu vel að meta elsku-
legt viðmót hennar og varð hún
einnig nokkurskonar amma þeirra
barna. Það var ekki laust við að
sænsku börnin í nágrenninu öfund-
uðu okkar börn af því að hafa
heimavinnandi mömmu og líka
ömmu, sem stjanaði við þau.
Eftir að við fluttum aftur heim
til íslands tók hún æ ríkari þátt í
lífi okkar. Ævinlega kom hún fær-
andi hendi, t.d. með nýbakaðar
pönnukökur eða kleinur en dýrmæt-
ast var, að hún færði okkur gleði
og jafnframt þá ró sem er svo mik-
ilsverð á tímum þegar hraði og
spenna ráða ríkjum. Því miður er
þannig komið að allir eru að flýta
sér. Flestar mæður og ömmur eru
útivinnandi og uppteknar á tölvu-
námskeiðum, líkamsrækt o.s.frv.
Nú þegar ég sjálf er orðin amma,
sakna ég þess í annríki dagsins að
geta ekki veitt bamabörnum mínum
þann tíma og ummhyggju sem
tengdamóðir mín veitti mínum
börnum.
Guð blessi minningu Helgu
Magnúsdóttur.
Sigríður Jónsdóttir.
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík - Sími 553 1099
Opið öll kvöld
til kl. 22 - cinnig um hclgar.
tíma eins og gengur, en nú saknar
maður þess.
Þegar foreldrarnir þurftu að
bregða sér bæjarleið var amma
jafnan fengin til að passa ungana.
Hún kom þá heim og tók við rekstri
búsins. Breyttist þá nokkuð stjóm-
unarstíllinn. Það spurðist þá líka
fljótt út í hverfinu hver væri komin
til valda í ákveðnu húsi við Fífu-
hvammsveginn. Ég er ekki frá því
að við systkinin höfum fengið held-
ur mildari meðferð í hverfinu meðan
á valdatíma hennar stóð, meira að
segja frá rólókonunum.
Þegar ég var kominn undir tví-
tugt starfaði ég á sumrin úti á landi.
í þessu starfi flakkaði ég mikið um,
og vissi ekki alltaf hvar næsti næt-
urstaður yrði. Ef tilkynningaskyld-
unni var ekki almennilega sinnt
hafði amma einfaldlega upp á
manni. Hvernig hún fór stundum
að því er mér enn hulin ráðgáta.
Ekki var laust við að ég færi stund-
um hjá mér, staddur einhvers stað-
ar inni í afdal innan um lið hörku-
tóla, þegar kallað var yfir hópinn:
„Maggi, amma þín er í símanum.“
Svona var hún. Það fékk ekkert
stöðvað hana þegar sá gállinn var
á henni.
Amma var fædd og uppalin á
Vatnsleysuströndinni. Þó að lífs-
baráttan hafi eflaust verið hörð á
þessum árum, hafði hún mjög
sterkar taugar til æskustöðvanna.
Að fara með ömmu í bíltúr var
fastur liður, og oft var þá stefnan
tekin á Vatnsleysuströndina. í
hvert sinn lýsti hún öllu sem fyrir
augu bar, sagði frá mönnum og
málefnum og minntist atvika úr
barnæsku sinni. í einni af síðustu
ferðunum sem ég fór með hana á
Ströndina sagði hún „þarna er
Keilir, það er fjallið mitt“, eins og
hún sagði alltaf. Síðan bætti hún
við „mig hefur alltaf dreymt um
að komast upp á topp á fjallinu
mínu, en það verður víst ekki úr
því úr þessu“. Hver veit?
Hvfl í friði, amma mín.
Magnús V. Jóhannsson.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
BJÖRNS KRISTINSSONAR
frá Hrísey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hornbrekku
í Ólafsfirði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Alvilda Möller,
Friðbjöm Björnsson, Sigurhanna Björgvinsdóttir,
Jóna Bjömsdóttir,
Nanna Björnsdóttir,
Vilhelm Bjömsson,
Sigurður Björnsson,
Alma Bjömsson,
Birna Birgisdóttir,
Baldur Friðleifsson,
Shona Björnsson,
Þórunn Björg Arnórsdóttir,
Ólafur Helgi Sigurðsson.
+
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför elskulegrar eiginkonu minn-
ar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
ÁSLAUGAR SIGURÐARDÓTTUR,
Langholtsvegi 60,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur öll.
Guðmundur Steinþór Magnússon,
Eygló Fjóla Guðmundsdóttir,
Erla Sæunn Guðmundsdóttir,
Gestur Óli Guðmundsson,
Anna Maggý Guðmundsdóttir,
Áslaug Gyða Guðmundsdóttir,
Guðmundur Heiðar Guðmundss.,
Magnús Guðmundsson,
Hrönn Guðmundsdóttir,
Sigurður Guðmundsson,
barnabörn og barnabamaböm.
Eggert Guðjónsson,
Guðmundur Þorkelsson,
Lea Þórarinsdóttir,
Kristján Guðleifsson,
Gunnlaugur B. Óskarsson,
Kristín L. Magnúsdóttir,
Guðný Kristmundsdóttir,
Uni Guðjón Björnsson,
Sigurlín Alda Jóhannsdóttir,
t
Útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
GUÐNÝAR RÖGNU GUÐNADÓTTUR,
Ásgarði 24A,
sem lést 4. mars sl., fer fram frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 11. mars 1997 kl. 15.00.
Guðni Guðmundsson,
Ómar H. Egilsson,
Sævar F. Egilsson,
Þóra Egilsdóttir,
Ragnar Þ. Egilsson
Jónína Magnúsdóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Unnur Baldursdóttir,
Gunnar Þ. Jóhannsson,
og barnabörn.
Sjúkraliðar og aðrir velunnarar
Munið minningarkort
Sjúkraliðafélags íslands.
Kortín eru send um allt land frá skrifstofu
félagsins á Grettísgötu 89
og í síma 561 9570.
..................................- . -.