Morgunblaðið - 13.07.1997, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 13. JÚLÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
H
t
Innilega þökkum viö öllum þeim, sem sýndu
samúð og vinsemd við andlát
GEIRS STEFÁNSSONAR
lögreglumanns.
Ólafía Sigurðardóttir,
Sigurður Geirsson, Svana Pálsdóttir,
Stefán Rafn Geirsson,
ivar Geirsson, Sigrún Ásta Gunnlaugsdóttir,
Geirþrúður Geirsdóttir, Unnar Björn Jónsson,
Jóhanna Geirsdóttir, Jónína Brynjólfsdóttir,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
RAGNHEIÐAR GESTSDÓTTUR,
Ásólfsstöðum,
Þjórsárdal.
Margrét Ásólfsdóttir, Þorsteinn Hallgrímsson,
Guðný Ásólfsdóttir,
Sigurður Páll Ásólfsson, Hrafnhildur Jóhannesdóttir,
Gestur Ásólfsson, Þórunn Hjaltadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð, hlýhug og mikinn styrk
við andlát og útför ástkærs sonar okkar,
bróður og mágs,
SVAVARS STEINS PÁLSSONAR
KÁRASONAR,
Ásabraut 6,
Sandgerði.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks gjörgæsludeilar Sjúkrahúss
Reykjavíkur. Þið eruð yndisleg og veittuð okkur ómetanlegan styrk.
Guð blessi ykkur öll.
Sesselja Aðalsteinsdóttir, Kári Jónsson,
Páll Gfslason, Ósk Guðmundsdóttir,
Ingvar Júlíus Helgason, Guðbjörg Sif Sigrúnardóttir,
Fanney Dóróthe Halidórsdóttir, Arnar Óskarsson,
María Guðmunda Pálsdóttir,
Gfsli Jónatan Pálsson.
t
Hjartanlegar þakkir til ykkar allra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við útför elskulegrar
eiginkonu minnar, dóttur, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og systur,
GUÐBJARGAR RAGNHEIÐAR
SIGURÐARDÓTTUR,
Furugrund 48,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 11E á Landspítalanum og hjúkr-
unarfræðinga Karitas.
Guð blessi ykkur öll.
Heiðar Albertsson,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Ingibjörg Heiðarsdóttir, Guðmundur Jónasson,
Lilja Björk Heiðarsdóttir, Guðmundur Stefánsson,
Jón Grétar Heiðarsson, Hólmfríður Bjömsdóttir,
barnabarn og systkini.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför
ELÍNAR FRÍMANN EINARSDÓTTUR,
Árstfg 8,
Seyðisfirði.
Erla Hllmarsdóttir,
Hildigunnur Hilmarsdóttir,
Sigurður Frfmann Hilmarsson,
Guðrún Hilmarsdóttir,
Einar Jens Hilmarsson,
Jóhanna Kristfn Hilmarsdóttir,
Elfn María Hilmarsdóttir,
Sigþrúður Hilmarsdóttir,
tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.
ASTA
HALLDÓRSDÓTTIR
+ Ásta Halldórs-
dóttir fæddist á
Melum á Kjalarnesi
24. mars 1907. Hún
lést á Hrafnistu í
Reykjavík hinn 5.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
laug Jónsdóttir (f.
1.10. 1876 - d. 19.2.
1952) og Halldór
Halldórsson (f. 6.6.
1868 - d. 26.5.
1943) bóndi síðast í
Austurkoti við Ka-
plaskjólsveg í
Reykjavík. Þeim varð 11 bama
auðið og eru þrjú þeirra á lífi:
Laufey (f. 19.8. 1912), ekkja
Guðmundar H. Oddssonar
skipstj. (f. 31.7. 1911 - d. 12.9.
1983), Gísli (f. 12.8. 1914), arki-
tekt, ekkill Margrétar Hall-
dórsson (f. 25.12. 1908 - d.
27.2. 1987) og Kristbjörg (f.
25.3.1993), gift Leifi Jóhannes-
syni (f. 14.12. 1918) rakara-
meistara
Hinn 31.12. 1930 giftist Ásta
Óskari Jónssyni (f. 26.4. 1900 -
d. 26.3. 1906) póstfulltrúa í
Reykjavík. Dætur þeirra eru:
Edda (f. 5.7. 1931) fulltrúi og
Eva (f. 12.4. 1934) skrifstofu-
maður. Edda giftist Guðjóni
Jónssyni (f. 31.5.1930 - d. 24.6.
1994) yfirsímritara og eignuð-
ust þau fjögur böm. Þau eru:
Óskar bókasafns-
fræðingur, Jón
Steinar rafeinda-
virki, Guðlaugur
Halldór yfirvél-
stjóri og Elín Björg
íþróttakennari. Eva
er gift Stefáni Jóns-
syni (f. 6.1. 1931)
verkefnastjóra og
þeirra börn em:
Margrét snyrti-
fræðingur, Ingvar
pípulagningameist-
ari, Ásta Edda
skrifstofumaður og
Ellert Krislján
kaupmaður. Barnabarnabörnin
eru nú 16 á lífi.
Eftir lát eiginmanns síns
starfaði Ásta á Pósthúsinu í
Reykjavík í nokkur ár, en lærði
siðan hattasaum og stofnsetti
og rak hattaverslun við Lauga-
veginn um tíma. Einnig starfaði
hún við kjólasaum ásamt hús-
móðurstörfum. Árið 1954 hóf
hún nám í fótaaðgerðum og
snyrtifræði við „Den Franske
SkoIe“ í Ósló. Þegar heim kom
stofnsetti hún snyrtistofu sem
hún rak til starfsloka 1986. Á
efri ámm lagði hún stund á
frístundamálun og tók þátt í
málverkasýningum.
Útför Ástu fer fram frá Ás-
kirkju á morgun, mánudaginn
14. júlí, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Hinn 5. júlí síðastliðinn kom stór-
fjölskylda Ástu ömmu saman i
Heiðmörk til að halda uppá afmæli
mömmu. Þrátt fyrir rigningarsudda
og slagviðri, átti fólk þar ánægju-
lega og eftirminnilega dagstund.
En fleiri óveðursský átti eftir að
draga uppá fjölskylduhimininn
þann dag, því fyrr en varði barst
fréttin um að amma væri dáin. En
öll óveður stillir um síðir og á hug-
ann sækja ljúfar minningar um þær
stundir sem okkur gáfust saman.
Áleitin er minningin um smávaxna,
grannleita og keika konu, síbros-
andi og glæsilega sem vart mátti
neitt aumt sjá, og aldrei gat setið
auðum höndum, hvorki heima né
heiman. Einnig sækir á minning
um kjarkmikla konu sem ung miss-
ir maka frá tveimur ungum dætrum
en af ótrúlegum kjarki og þraut-
seigju tekst verslunarrekstur á
hendur og síðan nám í erlendu landi
og stofnun snyrtistofu við heim-
komuna. Dætrunum skapaðir þú
fábrotið en stórmyndarlegt heimili.
Öll þessi orka til athafna og löngun
til nýbreytni lýsir þér vel. Það kom
svo sem ekki á óvart að þú um
sextugt færir að læra að aka bíl.
Og lést ekki staðar numið því einn-
ig íjárfestirðu í hvíta Dafnum sögu-
fræga. Eða þegar þú um árið keypt-
ir kvikmyndavél til að geta fest
fjölskylduna á filmu. Þar með var
komið tilefni til að kalla til fjöl-
skylduveislu á Tómasarhaganum,
en þeim gleymum við barnabömin
aldrei.
Þú lagðir mikið upp úr því að
efla íjölskyldutengslin og þér leið
aldrei betur en í faðmi hennar.
Persónulegri minningar mínar um
samveru okkar em einmitt tengdar
þeim griðastað sem Tómasarhag-
inn var. Þar minnist ég þess ungur
að hafa skrifað mína fyrstu sögu,
en handritið að henni geymdir þú
um langt skeið og minntist oft á.
Enn er skýr minningin um að
fá að fylgjast með þér að störfum
í „hinu allra heilagasta“, hvað þá
að fá að prufa öll skrýtnu tækin
sem þar var að finna. Þökk sé fim-
um fíngrum þínum og góðum ráð-
leggingum varð unglingabóluvand-
inn mér aldrei til hugarangurs.
Undirbúningurinn undir marga
prófraunina fór fram við skrifborð-
ið þitt, og þegar svo bar við skorti
aldrei andlega uppörvun og hvatn-
ingu. Margar góðar stundir áttum
við í eldhúsinu yfír gnægtaborði
matar, ástar og umhyggju. Þar
kenndir þú mér að baka pönnukök-
ur sem við neyttum síðan saman
af bestu lyst. Þar kynnti ég þig
fyrst fyrir verðandi eiginkonu
minni sem þú hafðir ætíð mikla
velþóknun á, og þangað leitaði
Heiðar, fyrsta langömmubarnið
þitt, oft í dótaskúffuna ótæmandi.
Elsku amma mín, fátækleg orð
á blaði fá seint þakkað allt það sem
þú gerðir fyrir mig og ég bý að
um alla framtíð. Eflaust hefði ég
mátt vera duglegri við hreingern-
ingar- og málningarvinnu sem þú
iðulega fólst handleggjalengsta
bamabaminu. En nú er ei meir.
Þú ert horfm yfir móðuna miklu
og gengur þar um Ægisíður guð-
dómsins í átt að þínu ástfólgna
Austurkoti, hönd í hönd með Osk-
ari nafna. Nú er eilífðin ykkar þó
jarðnesk samvera hafi verið ofur-
stutt.
Óskar og Konný.
Jesús sagði: „Sannlega, sann-
lega segi ég yður: Sá, sem varðveit-
ir mitt orð, skal aldrei að eilífu
deyja.“ (Jóh. 8.51.)
Elsku amma, loksins fékkstu
hvíldina sem þú hefur svo lengi
beðið eftir. Ósk okkar um að þú
myndir lifa níræðisaldurinn rættist
og það var yndislegt. 90 ára afmæl-
isdagurinn þinn var síðasta stundin
sem öll fjölskyldan átti með þér.
og hann skilur eftir fallegar og ljúf-
ar minningar. Þú sast í prinsessu-
stólnum hjá Evu og Stebba á
„Langó“ og þú brostir fallega og
fylgdist vel með öllum í kringum
þig og þá sérstaklega yndislegu
langömmubörnunum sem þú hafðir
svo gaman af að sjá. Þótt þú gæt-
ir ekki talað við þau sýndu bros
þitt og hreyfíngar að þú varst þátt-
takandi. Ég minnist einnig skírnar-
dags Ástu Vigdísar, nöfnu þinnar,
fyrir rúmu ári þegar þú sast með
hana í skírnarkjólnum. Allt eru
þetta minningar sem munu lifa með
mér þótt þú sért farin annað að
sinna öðru, elsku amma mín.
Ég fæ seint þakkað allt sem þú
hefur gert fyrir mig. Alltaf gat ég
leitað til þín ef eitthvað bjátaði á,
alltaf tókstu mér opnum örmum
og hughreystir mig. Ég minnist
þess hve gott var að koma til þín
á Tómasarhagann og fá heitar
pönnukökur og súkkulaði. 'Það er
víst að aldrei kom maður að tómum
kofanum hjá þér og alltaf varstu
að bjóða manni eitthvað í svanginn
og það var erfítt að segja nei. Oft
varstu meira og minna inni í eld-
húsi þegar ég heimsótti þig, eitt-
hvað að sýsla, finna til ís o.fl., og
settist vart niður.
Seinni árin fórst þú allra þinpa
ferða í strætó og varst dugleg við
það. Það voru einnig ófáar ferðirn-
ar sem ég fór með Leið 4 Hagar-
Sund til þín af Kleppsveginum og
á Tómasarhagann. Oft fylgdi ég
þér einnig í strætó eftir að þú hafð-
ir verið í heimsókn eða fylgdist
með þér úr holglugganum.
Það er svo margs að minnast,
elsku amma, við gerðum svo margt
saman þegar þú varst hér hjá okk-
ur á þessari jörð. Ég man t.d eftir
skemmtilegum sundferðum í Vest-
urbæjarlaugina, fjöruferðum við
Ægisíðuna og einnig þegar ég og
Rósa vinkona mín fengum að gista
hjá þér. Við sváfum allar þrjár í
rúminu þínu, sem ekki var mjög
stórt. Ég vaknaði um miðja nótt
með náladofa og þú vaknaðir auð-
vitað líka og fórst með mig fram
í eldhús og gafst mér flóaða mjólk.
Þú kenndir mér einnig hand- og
fótsnyrtingu og þá kunnáttu hef
ég nýtt mér vel, amma mín, og eru
neglur mínar ávallt vel snyrtar.
Þegar þú varst hætt að geta snyrt
á þér neglumar, hjálpaði ég þér
oft í staðinn.
Þú varst svo hreinskilin í sam-
bandi við klæðnað og útlit og ef
þér líkaði ekki eitthvað sem ég
klæddist þá sagðir þú það. Einnig
varstu alltaf að vara mig við ljósa-
böðum því þau væru svo slæm fyr-
ir húðina. Einnig minnist ég allra
heimatilbúnu húðkremanna þinna
sem þú geymdir í ísskápnum Og
hvergi þótti mér eins skemmtilegt
að fara í bað og á Tómasarhagan-
um því þar var setlaug. Það var
alltaf jafngott að koma til þín, elsku
amma, hvort sem það var á Tómas-
arhagann, Langholtsveginn eða á
Hrafnistu.
Síðasta árið á Hrafnistu hrakaði
þér hratt og var erfítt fyrir okkur
íjölskylduna að horfa upp á það
og oft var erfitt að koma sér af
stað í heimsókn, En fegin er ég,
elsku amma mín, hvað ég var dug-
leg að fara til þín því þú þekktir
mig alltaf og mundir nafnið mitt
næstum til hinstu stundar. Eins
hugsuðu dætur þínar vel um þig
alla tíð og heimsóttu þig daglega.
Það var hugsað vel um þig á Hrafn-
istu og þú varst svo heppin að vera
með eins góðri konu og Guðmundu
á herbergi, hún var svo góð við þig
og þú við hana. Á heimili mínu eru
mörg málverk eftir þig, það er
yndislegt og ég er stolt af þeim.
Þau eru góðar minningar og þegar
ég horfí á þau mun ég ávallt minn-
ast þín. Jæja, elsku amma, hér læt
ég staðar numið og þakka þér sam-
veruna og megir þú næðis njóta
hjá Guði og hljóta blessun hans.
Að lokum vil ég kveðja þig með
bæn sem þú kenndir mér:
Kristur minn, ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig
Guð, í skjóli þínu.
(Höf. ók.)
Þín
Elín Björg.
Kallið er komið. Leiðir skiljast
að sinni. Hafðu þökk fyrir allt og
allt. Við dætur þínar kveðjum þig
í vissu um að þú átt góða heim-
komu. Ljós skal í ljósið leiða. Guð
blessi þig alla tíð.
Sérstakar þakkir viljum við færa
starfsfólki á deild A-4 Hrafnistu í
Reykjavík, fyrir elsku sína og ein-
læga umönnun, og Guðmundu her-
bergisfélaga þökkum við einnig
fyrir einstæðan hlýhug og um-
hyggju í garð móður okkar. Svo
má lengi telja. Margt ber að þakka
öllu yndislega samferðafólkinu
sem mamma naut samvista við á
90 ára lífsferli. Hafíð öll þökk fyr-
ir allt og allt.
Edda og Eva Óskarsdætur.
í
i
f
Í
i
i
l
i
<
i
(
(
i
I
(
I
I
I