Morgunblaðið - 03.05.1998, Síða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 3. MAÍ 1998 41
þær ekki fleiri. Við þökkum Konna
þá hlýju og þann stuðning sem hann
sýndi okkur alla tíð. Við og fjöl-
skyldan færum dætrum hans og
öðrum aðstandendum hlýjar samúð-
arkveðjur. Fyrrverandi vinnufélag-
ar í Rafafli-Stálafli votta einnig að-
standendum hans innilegustu sam-
úðarkveðjur um leið og þeir þakka
ljúfar minningar frá löngu sam-
starfi. Góði vinur, við kveðjum þig
öll, góða ferð.
Kvöld annars dags í sumri
kaldurandvariafhafi
kímblöð í garðinum
sumarið vekur til lífs
söng fúgla
svarta mold
þó flytur hafgolan
hörmungarfregn
hárbeitt er sorgin
(S.M.)
Sigurður Magnússon.
Hákoni Steindórssyni, mínum
besta vini og félaga, sem með einu
reiðarslagi er á burt kallaður, kynnt-
ist ég fyrir tæpum 20 árum. Pegar
við fyrstu kynni mátti sjá, að þar fór
enginn venjulegur Islendingur. Enda
varð það að orðtaki hjá okkur félög-
um hans, að enginn gæti komið í stað
Konna, eins og hann var ævinlega
kallaður af öllum er hann þekktu.
Hann var sannkölluð þjóðsagnaper-
sóna þegar á unga aldri og kom þar
margt til. Fyrst er að nefna glæsilegt
útlit og heillandi framkomu, sem að
sjálfsögðu gerðu hann að hróki alls
fagnaðar í gleðskap. En það var með
gleðskapinn eins og starfið, á hvoru
tveggja tók hann með fullri djörfung
og var á stundum ekld einhamur.
Eina ófrávíkjanlega reglu hafði hann
að leiðarljósi í þessari lífsins glímu
gleði og vinnu, að við vinnuþáttinn
skyldi ævinlega staðið að fullu,
þannig að til sóma væri. Lífskraftur,
metnaður og atorka hans, vöktu at-
hygli allra, sem honum kynntust.
Fyrstu árin eftir að við Konni kynnt-
umst, upp úr 1980, unnum við mjög
náið saman. Fórum m.a. í ógleyman-
legar ferðir til Finnlands, Ungverja-
lands, Noregs og Danmerkur og fór
Konni létt með að setja saman stutta
leikþætti úr þeim ferðum, enda
sagnamaður góður og hreint ótrú-
lega minnugur á menn og málefni.
Þrátt fyrir tiitölulega litla möguleika
á að tjá sig á erlendum tungumálum,
varð ekki séð, að það hindraði Konna
í að skilja og koma á framfæri því,
sem hann vildi sagt hafa. Að hluta
gekk það með nánu samstarfi okkar,
þar sem ég tók að mér „Bald-
urs“hlutverkið og varð þetta samspil
okkur svo tamt, að mér er nær að
halda að á stundum værum við ekld
vissir um, hvor var að tjá sig! Það
notaðir þú þetta orð. Líðan þín, nú
eða áhugi, var ávallt í samræmi við
það hversu mjög þér tókst að
draga þetta orð á langinn. Þegar
ég horfi til baka yfir samveru-
stundir okkar þá þakka ég þér fyr-
ir þessar góðu stundir. Eg man
þær allar svo vel. En sá dagur sem
er mér minnisstæðastur og mark-
aði djúp spor í vitund mína um þig
var sú dagstund sem við áttum
saman á landsmótinu í Borgarnesi
síðastliðið sumar. Þar áttum við
heiminn og að því er við héldum
hlaupabrautina líka. Allt í einu
stóðum við úti á miðri hlaupabraut
æskuhlauparanna svo að það varð
að kalla okkur út af svo við þvæld-
umst ekki fyrir hlaupurunum. Eg
var ekki síður sekur en þú. Þarna
á mótinu gerði ég mér grein fyrir
því hvað það sem þar var að gerast
var þér framandi. Sjálfsagður
hlutur fyrir mér eins og að fara á
íþróttamót var stórviðburður fyrir
þér, hreinasta hátíð fyrir þér.
i þér eftir að við komum
heim um kvöldið og næstu daga á
eftir sast þú sem límdur fyrir
framan sjónvarpið yfir öllum
íþróttafréttum frá landsmótinu.
Slík var upplifun þín. Eg gat varla
trúað því hvað þessi viðburður
hafði þýtt fyrir þig. í fermingunni
um daginn sástu enn ástæðu til að
sem heillaði mig mest í þessu sam-
starfi okkar, var hversu mikinn
metnað Konni hafði fyrir þeim verk-
efnum, sem hann var að fást við.
Samvisku- og reglusemi ein-
kenndu utanumhald hans um gögn
þau er urðu til við framkvæmd ein-
stakra verkefna. Mér er nær að
halda að óvíða hafi verið haldið sam-
an jafn ítarlegum og nákvæmum
gögnum úr virkjanaverkefnum og
hann átti. Þetta varð til þess, að þó
að ég færi til annarra og óskyldra
starfa eftir fjögurra ára samstarf,
gerði Konni af og til „atlögu" að mér
um að nálgast stálið aftur. Honum
óaði hvemig komið var fyrir jámiðn-
aðinum í landinu, eftir áralanga
skelfilega niðurlægingu. En metnað-
inn hafði hann og möguleikana sá
hann. Einungis var spursmálið að
safna saman „landsliðinu" í faginu
og þá skyldi „Skrækur skjálfa“!
Það fór hrikalega í taugamar á
honum að sjá menn niðurlægða á
þann hátt að bjóða hvorld upp á
mannsæmandi aðstöðu til vinnu og
aðbúnaðar, bjástrandi við verkefnin
á „hnjánum“ og nánast tækja- og
aðstöðulausir. Niðurlægingunni lýsti
hann gjaman á táknrænan hátt, að
til lítils væri barist, ef menn sættu
sig endalaust við að ráfa um með
súrheyið upp úr skónum!
Þessar litríku lýsingar Hákonar
vom ekki ætlaðar til að hefja sig á
nokkum hátt yfir félaga hans í málm-
iðnaðarstétt. Þvert á móti. Þetta vom
hans menn, en honum sveið óbæri-
lega, hvemig tækifæri til framfara
höfðu glatast í tímans rás. Honum
var að sjálfsögðu ljóst, að ef Islend-
ingar gerðu sig ekki gildandi í þeim
virkjanaverkefnum, sem nú em að
fara í gang við Sultartanga, mundi sú
kunnátta og fæmi, sem íslenskir iðn-
aðarmenn hefðu öðlast í undan-
gengnum virkjunum vera fyrir bí.
Þegar við tókum saman slaginn á
sl. ári til að ná stómm hluta þessa
virkjanaverkefnis eftir 15 ára hlé,
var með ólíkindum að sannreyna þá
fúllyrðingu Hákonar, að samkeppn-
in stæði milli sameinaðs hóps hinna
reyndustu málmiðnaðarmanna í
landinu, eða „landsliðsins" sem við
svo gjarnan kölluðum, sem ráðið
gætu við alla þætti uppsetningar-
verksins og erlendra iðnaðarmanna
frá láglaunalöndum, sem hingað
yrði þröngvað á fölskum forsendum.
í þessum slag virðist „íslenska
landsliðið" hafa beðið lægri hlut og
íslensk málmiðnaðarfyrirtæki þar
með misst af enn einu tækifærinu til
framfarasóknar.
Árið 1995 hóf Hákon samstarf við
Guðna Hansson, þrautreyndan
tæknifræðing með áratuga hönnun-
ar- og smíðareynslu. Eg var um
þær mundir langdvölum erlendis,
en það aftraði ekki Konna í að
sækja af fullum þunga á um að ég
beitti mér í að endurnýja áratuga-
minnast þessarar ferðar. En nú
ertu farinn í þína hinstu ferð,
Ingólfur minn, og skilur mig eftir
með sáran huga. Ég vona svo inni-
lega að ég hafi á einhvern hátt gef-
ið þér í skyn hversu vænt mér
þótti um þig og hversu mikils virði
það er mér að hafa fengið að
þekkja þig. En eins og svo oft áður
runnu þau tækifæri sem ég fékk til
að segja þér það berum orðum
mér úr greipum ónotuð og nú er
það of seint. Þrátt fyrir það munu
þær tilfinningar sem ég ber til þín
og þær minningar sem ég á um þig
búa áfram innra með mér. Ég sé
þig fyrir mér þar sem þú ferðast
um á Guðs vegum með þínu sér-
stæða dúandi göngulagi, spáir í
veðrið og allt það sem þar umlykur
þig. Og gott hlýtur nú að vera, að
vera aftur í faðmi foreldra þinna
og systkina.
Að lokum vil ég segja þér það að
ég ætla að efna fyrmefnt loforð
mitt um heimsókn til þín í sumar
þótt sú heimsókn verði óneitanlega
með öðrum hætti en ætlað var.
I lokin á þessum hugrenningum
mínum vil ég biðja góðan Guð að
gefa það að minningin um þig megi
aldrei líða systrum þínum, frænd-
fólki og vinum úr minni og að hann
styrki okkur öll í sorginni.
Róbert Júlíusson.
gömul erlend sambönd 'og leita jafn-
framt leiða til að kynnast því
nýjasta sem boðið væri upp á í stál-
burðarvirkjagerð. Þeir félagar
stofnuðu síðan 1996 járnsmíðafyrir-
tæki, sem hlaut hið sérstæða nafn
ÚRI sf.
Skemmst er frá því að greina, að
með ólíkindum var, hversu miklu
þetta litla fyrirtæki fékk áorkað á
þeim örskamma tíma sem síðan er
liðinn. Nú var Konni sannarlega í
essinu sínu.
Að geta sannað með áþreifanlegum
hætti það, sem við félagamir höfðum
haldið fram árum saman, að með rrgög
náinni samvinna einstaklinga, sem
byggju yfir Qölbrcytilegri reynslu,
mætti ná þeim árangri sem dygði tfl að
standa jafiifætis í samvinnu/samkeppni
við nágrannaþjóðir. Stúkuþak nýju
áhorfendastúkunnar við aðalknatt-
spymuvöllinn í Laugardal er eitt þenra
dæma, sem ÚRI skilaði með sóma, sem
aðalverktaki, í samvinnu við finnskt fyr-
irtækL
Annað dæmi um glæsilegan ár-
angur var endumýjun ísrista fyrir
Búrfellsvirkjun á sl. hausti. Mikla
baráttu og þrautseigju þurfti til að
ná því verkefni. Minningu Hákonar
væri mestur sómi sýndur með því að
menn hristu af sér viðjar vana, sof-
andaháttar og metnaðarleysis, stigju
á stokk og strengdu þess heit að láta
verkin tala, en skýldu sér ekki um of
á bak við stöðnuð formsatriði.
Eigi verður sldlið svo við minn-
ingarbrot um Hákon, að í engu sé
getið hans sem einstaks fjölskyldu-
vinar. Það var einlægt gleðiefni okk-
ur Sigrúnu að fá hann í heimsókn og
sem betur fer vom þær mjög tíðar
nú hin allra síðustu árin. Símsam-
band var nær daglegt.
Það varð okkur því mikið tilhlökk-
unarefni, þegar Konni stakk upp á
því á liðnu hausti að við skyldum
bregða okkur saman til Kúbu. Þang-
að hafði hann komið sem komungur
farmaður og átti sælar minningar
frá Havana. En því miður, starfið
kallaði. Við dengdum saman jámið í
ísristamar fyrir Landsvirkjun og
ferðina sem aldrei var farin fómm
við saman í huganum í kaffi- og mat-
málstímum, svartir upp fyrir haus.
Ekki var það spurning í huga okkar
þá, að góð ferðarispa yrði farin, þeg-
ar tældfærið byðist.
Við Sigrún vottum dætram Há-
konar og fjölskyldum þeirra, systk-
inum og öðmm ástvinum okkar
dýpstu samúð.
I huga skal haft:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Sveinn Aðalsteinsson.
Legsteinar
í Lundi
„ u' f 1 v/Nýbýlaveg
SÓLSTEINAR 564 4566
Sr

y
£
%

/
Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Allan sólarhringinn
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og vinur,
HÁKON STEINDÓRSSON,
Engihjalla 1,
Kópavogi,
sem lést af slysförum föstudaginn 24. apríl,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju á
morgun, mánudaginn 4. maí, kl. 13.30.
Kristín Hákonardóttir, Bjarni Guðmundsson,
Ásgerður Hákonardóttir, Svanþór Ævarsson,
Nanna Hákonardóttir, Grétar Már Steindórsson,
Kolbrún Hákonardóttir, Eiður Alfreðsson,
Guðrún K. Magnúsdóttir
og barnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, fóstri,
tengdafaðir, afi og langafi,
MARKÚS JÓNSSON
frá Ármóti,
Vestmannaeyjum,
Háaleitisbraut 37,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Grensáskirkju þriðju-
daginn 5. maí kl. 13.30.
Anna Friðbjarnardóttir,
Þórunn Markúsdóttir,
Eiríka Markúsdóttir,
Anna Bragadóttir,
Atli Ásmundsson,
Kjartan Ásmundsson,
Gisli Ásmundsson,
Björgvin Magnússon,
Birgir Jóhannesson,
Þrúður Helgadóttir,
Sigrún Ásmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, bróðir, faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaðir, tengda-
sonur og afi,
LEIFUR ÞÓRARINSSON,
tónskáld,
verður jarðsunginn í sálumessu í Kristskirkju, Landakoti, mánudaginn
4. maíkl. 13.30.
Inga Bjarnason,
Sigríður Ásdís Þórarinsdóttir,
Hákon Leifsson, Auður Bjarnadóttir,
Alda Lóa Leifsdóttir, Gunnar Smári Egilsson,
Þórarinn Böðvar Leifsson,
HrappurMagnússon,
Steinunn Bjarnason,
Auður Anna, Inga Huld og Salvör Gullbrá.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
samþýlismanns míns, föður, sonar, tengda-
sonar og mágs,
EIRÍKS ÞÓRS GUÐMUNDSSONAR,
Forsæti,
Vestur-Landeyjum.
Sérstakar þakkirtil Félags íslenskra tamninga-
manna.
Hjördfs Helga Ágústsdóttir,
Huida Katrín Eiríksdóttir,
Katrín Þórarinsdóttir,
Guðmundur Gíslason, Margrét Einarsdóttir,
Gísli G. Guðmundsson, Svanhildur Eiríksdóttir,
Sigurður Torfi Guðmundsson, Helga Guðmundsdóttir,
Rúnar Guðmundsson, Kristín Nathanaelsdóttir,
Hulda Sigurðardóttir, Guðmundur Ágúst Pétursson,
Sigurður Örn Ágústsson, Ágúst Ágústsson.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HULDU BENEDIKTSDÓTTUR LÖVDAHL,
Meistaravöllum 17,
Reykjavik.
Edvard Lövdahl,
Una Olga Lövdahl,
Jóhanna Lövdahl,
Benedikt Ragnar Lövdahl,
Marten Ingi Lövdahl,
Elsa Pálsdóttir,
Rafnar Karlsson,
Stefán Edelstein,
Lóa May Bjarnadóttir,
Elin Guðbjartsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
í
1