Morgunblaðið - 24.05.1998, Qupperneq 44

44 SUNNUDAGUR 24. MAÍ 1998
s---------------------
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÓNÍNA
STEINÞÓRSDÓTTIR
., J. Jónína Stein-
I þórsdóttir hús-
móðir er fædd í Vik
í Héðinsfirði 20. júlí
1906. Hún lést á Ak-
ureyri 15. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Stein-
þór Þorsteinsson, f.
18. ágúst 1874, d.
27. des. 1952, og
Ólöf Þorláksdóttir,
f. 20. júní 1889, d.
17. janúar 1985. Á
^ öðru aldursári var
Jónína tekin til fóst-
urs af þeim hjónum
Eggertínu Guðmundsdóttur og
Einari Eyjólfssyni á Siglufirði.
Fyrri maður Jónínu var Sveinn
Jóhannsson, kaupmaður á Siglu-
firði. Þau giftust 22.2. 1930.
Hann lést 1932. Seinni maður
Jónínu var Eiríkur Sigurðsson,
skólastjóri, f. 16. október 1903,
d. 17.11. 1980 á Akureyri. Jónína
og Eiríkur gengu í
hjónaband 4. okt.
1939. Þeim varð
ekki barna auðið, en
tóku sér kjörson og
fósturdóttur. Kjör-
sonurinn var Hákon
Eiríksson, f. 13. okt.
1942, d. 26.7. 1982.
Hann var kvæntur
Mörtu E. Jóhannes-
dóttur og ól upp tvö
fósturbörn, Ornu og
Rafnar. Hákon átti
eina dóttur, Önnu
Maríu, f. 23.12.
1965. Fósturdóttirin
er Þóra Guðlaug Ásgeirsdóttir,
f. 17. des. 1950, gift Hermanni
Huijbens. Þau eiga tvo syni, Ed-
ward Hákon, f. 23.3. 1976, og
Eirík Georg, f. 12.3. 1977.
Útför Jónínu fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju á morgun, mánu-
daginn 27. maí, og hefst athöfnin
klukkan 13.30
Margs er að minnast þegar
Ninna frænka er kvödd.
Ninna var móðursystir mín, dótt-
ir Ólafar Þorláksdóttur og afa míns,
Steinþórs Þorsteinssonar, Vík í
^éðinsfirði. Hún fæddist á Ólafs-
firði en á Siglufirði ólst hún upp og
átti þar sín bernsku- og ungdómsár.
Hún var tekin í fóstur af Eggertínu
Guðmundsdóttur og Einari Eyjólfs-
syni, sem reyndust henni eins og
bestu foreldrar, enda mat hún þau
mjög mikils og sýndi það í verki.
Ninna varð brátt námfús og sér-
lega handlagin. Sem barn var hún
oft á verkstæðinu hjá fóstra sínum
að tálga spýtur og reka nagla, en
það þótti nú ekki beint við hæfi
stúlkna á þeim tímum. En brátt fór
ííún að stinga niður nál og kom þá
fljótt í ljós handlagni hennar og flýt-
ir. Hún vann við sfldarstörf á sumr-
in frá 13 ára aldri, svo síðar við
verslunarstörf, en aðalstarf hennar
á Siglufirði var við Landssímann.
Fékk hún fljótt orð fyrir flýti og
dugnað, hvort heldur það var við
sfldarsöltun eða símann. Árið 1930
giftist Ninna Sveini Jóhannssyni,
verslunarmanni og settu þau upp
verslun á Siglufirði. Sveinn andaðist
úr heilablóðfalli tveimur árum síðar.
Seldi þá Ninna verslunina og fór
aftur að vinna á símanum.
Árið 1939 giftist hún Eiríki Sig-
urðssyni, kennara og síðar skóla-
stjóra á Akureyri, og voru þau far-
■%ælu hjónabandi í 41 ár, en Eiríkur
andaðist í nóvember 1980. Þau hjón
voru bæði mjög gestrisin og áttu
fallegt heimili sem ætíð stóð opið
fjölskyldum þeirra beggja. Margir
ættingjar þeirra dvöldu hjá þeim
langtímunum saman, við skólanám,
eða vegna veikinda og þótti sjálf-
sagt.
Þau hjónin tóku sér kjörson, Há-
kon Eiríksson, en hann andaðist
1982. Hann var kvæntur Mörtu
Jóhannsdóttur og ólu þau upp Örnu
dóttur Mörtu. Áður hafði Hákon
eignast dóttur sem heitir Anna
María. Einnig tóku þau Ninna og
Eiríkur fósturdóttur Þóru Ásgeirs-
dóttur sem er gift Hermanni Hui-
jbens og eiga þau tvo syni, Edvard
og Eirík. Hafa þau sýnt Ninnu
mikla ræktarsemi og verið henni
mikill styrkur hin síðari ár.
Ninna og Eiríkur voru bæði mjög
félagslynd og tóku mikinn þátt í
starfi Góðtemplarareglunnar og
fleiri félaga. Hún var í stjórn kven-
félagsins Hlífar um 30 ára skeið,
þar af 13 ár formaður og að auki í
Pálmholtsnefnd, en félagið rak
barnaheimili um langt árabil. Eirík-
ur var mótfallinn því að Ninna færi
út á vinnumarkaðinn, en hana
vantaði ekki verkefnin, því að henni
féll aldrei verk úr hendi. Hún að-
stoðaði Eirík og Hannes J. Magnús-
son, skólastjóra við útgáfu Vorsins,
sem var mjög vinsælt bamablað,
bæði við að þýða sögur í það og
einnig við útgáfu og afgreiðslu þess.
Þá þýddi hún 22 barnabækur sem
gefnar voru út, meðal annars Pipp
bækurnar sem voru mjög vinsælar
á sínum tíma.
Ninna var mjög listræn í sér og
mikil hannyrðakona. Hún saumaði,
prjónaði, heklaði og málaði, allt lék í
höndunum á henni. Bæði fljótvirk
og vandvirk. Ég hefi aldrei séð
handfljótari manneskju vinna. Af-
köst hennar voru ótrúleg. Ég á
marga dýrgripi eftir hana, en þó eru
það tveir hlutir sem mér þykir
vænst um. Annar er stór hvítsaums-
dúkur sem hún saumaði 12 ára
gömul, en hinn er dúkur með
Til höfunda greina
TÖLUVERÐUR fjöldi aðsendra greina bíður nú birtingar í Morgun-
blaðinu. Til þess að greiða fyrir því að biðtími styttist og greinar birtist
skjótar en verið hefur um skeið, eru það eindregin tilmæli Morgunblaðs-
ins til greinahöfunda, að þeir skrifí að jafnaði ekki lengri greinar en sem
_ nemur tveimur A-4 blöðum með mesta línubili eða að hámarki 6.000
j tölvuslögum.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vélrituð og vel frá gengin.
Ákjósanlegast er að fá greinarnar jafnframt sendar á disklingi, þ.e. að
blaðinu berist bæði handrit og disklingur.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrái-. Þá eru ritvinnslukerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Þeir, sem þess óska, geta fengið disklingana senda til baka. Merkið
disklingana vel og óskið eftir endursendingu.
Ritslj.
“ +
Ástkær systir mín,
GUÐNÝ SIGRÍÐUR GfSLAOÓTTIR,
Nóatúni 29,
lést á sjúkradeild Hrafnistu fimmtudaginn 21. maí.
Guðrún Gfsladóttir.
harðangurssaumi, sem að hún
saumaði þegar að hún var 90 ára að
aldri, eða fyrir tveimur árum.
Hún var með handavinnu fram á
síðustu stundu. Ég átti með henni
góðar stundir hálfum mánuði áður
en hún kvaddi og var hún þá að
ljúka við að hekla gluggatjald fyrir
unga frænku sína. Það mun hafa
verið hennar seinasta verk.
Ég minnist þess er ég sem bam
fékk að fara í heimsókn til Ninnu og
Eiríks í nokkur vor, hversu unaðs-
legar stundir ég átti hjá þeim. Þar
voru allir veggir þaktir bókum og
ég las og las og ef að ég skyldi ekki
eitthvað, var það útskýrt og jafnvel
rökrætt um bókina sem ég var að
lesa í það og það skiptið. Þessar
vorheimsóknir mínar til Akureyrar
eru mér ógieymanlegar. Því var
það, er synir mínir komust á svipað-
an aldur, fengu þeir að fara til
Ninnu og Eiríks og nutu þeir báðir
dvalarinnar hjá þeim á sama hátt og
ég mörgum árum áður. Ninna átti
gott með að tala við börn og ná at-
hygli þeirra, því að hún var hressi-
leg í tali og framkomu.
Ninna og Eiríkur dvöldu oft hjá
okkur hjónum þegar þau komu til
Reykjavíkur í sambandi við störf
sín í hinum ýmsu félögum er þau
voru í. Samband okkar styrktist
mjög við þessar heimsóknir og þrátt
fyrir aldursmuninn varð Ninna
frænka ein besta vinkona mín. Ég
mun sakna símtala okkar, skilnings
hennar og vináttu. Ninnu frænku
verður sárt saknað af okkur öllum.
Hún var engum öðrum lík. Þó að
hún væri að nálgast 92 ára aldurinn
var hún enn ung í anda, og hefði vel
getað verið mörgum árum yngri eft-
ir útlitinu að dæma.
Sonur minn, Björgvin Gylfi
Snoiæason, sem búsettur er í Dan-
mörku, skrifaði Jónínu frænku sinni
bréf daginn áður en hún dó. Niður-
lag þess fer hér á eftir:
„Kæra Ninna. Ég hugsa oft til
sumardvalarinnar hjá ykkur Eiríki
þegar ég var lítill. Ég man eftir bláa
himninum yfir Akureyri, sem var
allt öðruvísi en sá sem var yfir
Reykjavík, bæði blárri og hreinni.
Ég man iíka eftir heimili ykkar sem
bar í sér andrúmsloft góðmennsku,
velvilja, upplýsinga og sjálfsmeðvit-
undar. Himinninn yfii’ okkur er sá
sami og heimurinn virðist ekki
breytast merkjanlega. Leiktjöld og
leikreglur taka iitbreytingum, inni-
haldið smíðar maður sjálfur. Inni-
legar kveðjur frá mér og mínum og
þökk fyrir allt.“
Við, ég og synir mínir, Björgvin
Gylfi og Ásgeir Valur ásamt fjöl-
skyldum þeirra, kveðjum Ninnu
frænku með kærleika og þökk fyrir
allar ánægjulegu stundirnar sem
við áttum með henni.
Krisljana H. Guðmundsdóttir.
Elskuleg frænka okkar er látin
og langar okkur til að minnast
hennar í örfáum orðum. Ninna
frænka, eins og við kölluðum hana,
var systir móður okkar Guðmundu.
Ninna var kærleiksrík, gam-
ansöm dugnaðarkona. Hún tók virk-
an þátt í margs konar félags- og
menningarmálum og sinnti þeim af
alúð og ósérplægni. Hún var mikil
atorkukona og sópaði að henni hvar
sem hún kom og lét sitt ekki eftir
liggja.
Heimili þeirra hjóna, Eiríks og
Ninnu, stóð okkur ávallt opið og var
okkur alltaf tekið opnum örmum.
Svo var einnig eftir fráfall Eiríks og
fundum við vel fyi'ir því hve vel hún
fylgdist með okkur, sem og börnum
og barnabörnum okkar. Hún tók
ríkan þátt í mannfögnuðum, bæði í
fjölskyldunni sem og annars staðar
og hafði yndi af.
Ninna var iðin við hannyrðir og
átti hún sneisafullar skúffur af alls
kyns handavinnu. Oftar en ekki
opnaði hún skúffurnar þegar við
komum í heimsókn og bað okkur að
velja eitthvað, því hún hefði hvort
sem er ekkert að gera með þær. Að
heimsókn lokinni höfðum við hann-
yrðir hennar því jafnan með í
farteskinu. Samband Ninnu og
móður okkar var náið og einstak-
lega gott. Þær töluðu alltaf saman í
síma á 3unnudagsmorgnum auk
þess sem þær sóttu hvor aðra heim
er tækifæri gáfust. Eftir eina slíka
heimsókn Ninnu til Siglufjarðar orti
húr, vísu til mömmu sem hljóðar
þannig:
Gestir una í góðu skjóli
gæðafóltó sínu hjá,
vinátta á valdastóli,
veislumatur borðum á.
Ninna var snaggaraleg, létt á fæti
sem unglamb og okkur fannst hún
aldrei gömul. Eitt sinn sem oftar
kom hún til Siglufjarðar á Sfldar-
ævintýri. Hún hafði eitthvað meitt
sig á hné og var reifuð, en þrátt fyr-
ir það lét hún sig ekki muna um að
ganga upp í Hvanneyrarskál til
messu. Þegar niður var komið segir
hún síðan frá meiðslum sínum og
sagðist elcki hafa viljað segja frá
þeim því þá hefði hún ekki fengið að
fara gangandi.
Við kveðjum frænku okkar með
virðingu og hlýju.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Knn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Friðrik, Björg, Jóhannes
Friðriksbörn og fjölskyldur.
Kveðja frá Regluráði Sam-
frímúrarareglunnar
Við í Sam-frímúrarareglunni á ís-
landi kveðjum nú tvær reglusystur
úr St. Gimli á Akureyri, sem báðar
voru búnar að vinna vel fyrir reglu
okkar. Þær létust með tvegga daga
millibili. Gunnborg Kristinsson var
jarðsett 20. þ.m. Jónína, sem hér er
sérstaklega kvödd, var elsti félagi
Sam-frímúrarreglunnar hér á landi,
92 ára og hafði starfað í reglunni í
50 ár 3. apríl síðastliðinn. Hún var
ekki bara á skrá í stúku sinni, hún
mætti á alla fundi, ef mögulegt var,
og til hennar var oft leitað því hjá
henni var fróðleik og visku að finna.
Á 70 ára afmæli St. Gimli sagði
Gunnborg Kristinsson á ávarpi
sínu: „Innganga þeirra hjóna
Jónínu og Eiríks reyndist sfðar til
mikilla heilla fyrir stúku okkar, í
fjölda ára voru þau meðal helstu
máttarstólpa St. Gimlis."
Það er ógerlegt að meta gildi
þess fyrir félagsstarfið að hafa inn-
an sinna vébanda svo lengi jafn
hæfan félaga og Jónína var sem gat
miðlað þeim yngri af reynslu sinni á
jafn jákvæðan hátt og hún gerði. Já,
Jónína var styrk stoð í starfi regl-
unnar. Það hefur reynt á dugnað og
fómfýsi systkinanna í St. Gimli, að
halda uppi starfinu, jafn fá og þau
voru oftast, en nú horfir við grósku-
mikið og fagurt starf, og í þeim
árangri á Jónína stóran þátt.
Um 30 ára skeið höfum við hjónin
hitt hana á fundum, því Jónína og
Eiríkur voru dugleg við að koma í
heimsóknir hingað suður, og alltaf
var jafn ánægjulegt að deila með
henni skoðunum, hún miðlaði af
nægtabi’unni lífsreynslu sinnar. Af
slikum stundum fórum við ávallt
ríkari og bjartsýnni á hið góða í fari
samferðamannanna. Síðast hittum
við Jónínu austur á Egilsstöðum
síðastliðið haust, og áttum saman
góða stund i Vallanesi, samferða-
mennirnir höfðu faxdð út að skoða
sig um með húsbændum staðarins,
en við þrjú sátum inni og spjölluð-
um saman. Það var aðdáunarvert
hversu andlega frísk þessi aldraða
kona var, minnið gott, glaðleg og
jákvæð, og lifandi áhugi hennar fyr-
ir starfi Sam-frímúrai'reglunnar í
nútíð og framtið. Þá samsverustund
geymum við í minningasjóði sem
dýrmæta perlu.
Allt félagsstarf byggist á ein-
staklingum. Því fleiri sem sinna
starfinu af áhuga þess blómlegra
verður starfið. Jónína naut virðing-
ar og trausts. Henni voru falin
þýðingarmikil störf fyrir regluna,
hún hafði um margra ára skeið ver-
ið í yfirstjórn reglunnar á íslandi
og var heiðursfélagi Islandssam-
bandsins. Fyrir hönd Regluráðs
Sam-frímúrarareglunnar á íslandi
eru Jónínu Steinþórsdóttur hér
færðar þakkir íyrir hálfrar aldar
starf, sem unnið var af fórnfýsi og
kærleika, starf sem St. Gimli á eftir
að njóta góðs af um ókomna fram-
tíð.
Aðastandendum sendum við
samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu mikilhæfrar
konu.
Kristján Fr. Guðmundsson.
Kveðja frá Sam-Frímúrararegl-
unni á Akureyri
Skammt er stórra högga á milli í
Sam-Frímúrarareglunni á Akur-
eyri. I sömu vikunni létust tveir af
máttarstólpum hennar. Systur
okkar þær Gunborg Kristinsson,
sem andaðist 12. maí, s.l. eftir erf-
iða bax-áttu við illvígan sjúkdóm og
Jónína Steinþórsdóttir sem við
kveðjum í dag. Jónína kvaddi þetta
líf þann 15. maí s.l. á fögru vor-
kvöldi og hóf gönguna inn í sól-
skinsbjart sumarið á æðra tilveru-
stigi: „Hvað er það að deyja annað
en að standa nakinn í blænum og
hverfa inn í sólskinið." (Gibran)
I hálfa öld hefur Jónína starfað í
Sam-Frímúrarareglunni á Islandi.
Það var 3. apríl 1948 sem hún gekk í
St. Gimli nr. 853 Or. Akureyri
ásamt eiginmanni sinum Eiríki Sig-
urðssyni. Saman unnu þau að upp-
byggingu reglunnar, þar unnu þau
ómetanlegt starf og sýndu þá stað-
festu og stöðuglyndi sem til þurfti.
Með árvekni þeirra og krafti
stuðluðu þau að velferð reglunnar. I
dag njótum við góðs af þessu heilla-
drjúga starfi.
í tilefni af 50 ára starfsafmæli
Jónínu var haldinn hátíðarfundur í
aprfl s.l. henni til heiðurs og voru
henni færðar m.a. fimmtíu rauðar
rósir, ein fyrir hvert starfsár.
Allt þitt líf er eins og vor
með ilm af rauðum rósum.
Sólin hvert þitt signi spor
og sveipi dýrðar Ijósum.
(ÁS.)
Jónína sat í stjórn Sam-Frímúr-
arai'eglunnar hér á landi í mörg ár
og var heiðursfélagi Islandssam-
bandsins. Fundarsókn hennar var
til fyrirmyndar enda sagði hún „Að
fara á fund gerir mér ekkei't nema
gott, því þá að neita sér um það?“
Góð mannleg samskipti voru henni
dýrmæt. Störf hennar einkenndust
af krafti, eldmóð og áhuga, það var
ekkert hálfkák þar sem Jónína var.
Þennan eldmóð hefur hún nýtt sér
í þeim tilgangi að lifa eftir kenning-
um reglunnar, m.a. virða mann-
réttindi, frelsi til trúarbragða-
skoðana, jafnrétti kynjanna og um-
burðarlyndi til allra manna. Jónína
var skemmtileg kona og hnyttin í
tilsvörum. Hún var skapandi og
listfeng og ótrúlega afkastamikil,
bera hannyrðir hennar þess vitni.
Hún var andlega leitandi kona,
skýr í hugsun og víðlesin. Hún
treysti á höfund lífsins og í trausti
þess vissi hún að:
Feigðin hún er skammvinnt skuggaspil.
í skaparans hönd er enginn dauði til.
(M. Joch.)
Við reglusystkini þökkum henni
alla þá leiðsögn er við höfum notið
frá hennar hendi í frímúrarastarf-
inu. Dagsvei-ki hennar er nú lokið
og þá er ekkert annað eftir en að
þakka henni af alhug fyrir sam-
fylgdina. Við óskum henni góðrar
heimkomu á æði-a tilverustigi.
Hún horfði sátt við heiminn á
ið hinsta sólarlag
og hún á margra hylli og þökk
semhérerkvöddídag.
Og hún á tón sem ómar enn
frá innsta hjartans streng.
(Steingrímur í Nesi)
Ástvinum hennar vottum við
dýpstu samúð og biðjum þeim allrar
blessunar. Minning mætrar konu
lifir í hjörtum okkar.
Ásta Sigmarsdóttir, Jóna Fjall-
dal og Margrót Guðmundsdóttir.