Morgunblaðið - 24.05.1998, Blaðsíða 48

SUNNUDAGUR 24. MAÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
áS.
Dýraglens
FÓWOLTAT/'/MiM/MM EK By/ZTXEXJ/Z

Grettir
ee einhvhrcjlæpur hérs&vi
PAR.F AE> BEÍ27ASr SESN ?
CaOTT ER þAE>, P/\ AP
ER BAföA Körrui? /MEÐSOIOÍ
KÍC^
MRV?5
Tommi og Jenni
Smáfólk
Einhvem tíma verð ég sex fet á hæð Gott fyrir þig ... Eru sex fet mjög hátt?
og allir munu bera virðingu fyrir mér.
m.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
„Ég treysti
barninu mínu“
Frá Þór Haukssyni:
ÞESSA dagana er mannlíf allt að
taka á sig aðra og léttari mynd.
Stræti og torg fyllast af vonglöðu
fólki sem hefur hrist af sér helsi
vetrarins. Skólafólk kveður skól-
ann að sinni. Leggur af stað á vit
ævintýra sumarsins. Að hausti
koma flest þeirra aftur í opinn
faðm skólastofunnar, sem vissu-
lega fagnar þeim. En fógnuðurinn
vill oft þreytast í sorg og söknuð er
einstaklingur er kvaddi að vori
með sakleysi í hjarta kemur aftur
sem skuggi af sjálfum sér.
Nú hugsar einhver að það er
ekkert nýtt að bam er kveður skól-
ann sinn að vori komi þroskaðra að
hausti. Vissulega er það svo en
spurningin er í hverju sá þroski
felst eða skiptir það ekki máli?
Eins og við vitum flest er ein-
staklingur sem fellur undir skil-
greininguna sem unglingur á erfíð-
um tímamótum að vera hvorki
barn né fullorðinn. Hann/hún er að
bjástra við að máta sig eða fóta sig
í „eftirsóknarverðum" heimi full-
orðinna. Hópsálin er sterk á þessu
tímaskeiði. Að skera sig úr á ein-
hvern hátt er einungis á færi
örfárra sterkra einstaklinga.
Félagahópurinn verður meira virði
en gamla góða „settið". Kröfur og
utanaðkomandi þrýstingur eykst
bæði á unglinginn og foreldra hans.
Partíið sem unglingurinn á
heimilinu fékk að standa fyrir
ásamt örfáum góðum vinum og
kunningjum, á meðan pabbi og
mamma fóru á „Breiðvang" eða
sumarbústaðinn breyttist úr góðri
léttri kvöldstund í martröð múgs
og margmennis, sem knýr dyra og
leitar inngöngu með tilheyrandi
brambolti.
Eftir standa foreldrarnir og
segja sem svo: „Ég treysti barninu
mínu.“ Hér á sér stað hugsunar-
villa. Spumingin er ekki um traust
heldur ábyrgð. Auðvitað vill ung-
lingurinn heima standa undir því
trausti sem honum/henni er sýnt,
en ábyrgðin er foreldranna.
Sumartíminn er framundan með
öllum sínum útiskemmtunum, þótt
sumarið sé yndislegur tími, er það
áhættutími varðandi vimuefna-
neyslu unglinga sem oftar en ekki
er upphaf að vanda þeirra. Fólk
verður almennt værukært á sumr-
in. Bjartar sumamætur geta ekki
hýst neitt illt. Unglingarnir vinna
og fá peninga og geta leyft sér
ýmislegt. Vandamálin era svipuð
hvar á landi sem þau búa. Þetta er
alkunna hjá þeim sem lifa og starfa
með unglingum á degi hverjum.
„Ég treysti barninu mínu“ held-
ur engum frá því að lenda í vanda
vegna vímuefnaneyslu. Traustið er
ekki krónu virði ef þar undir er
ekki að finna ábyrgð, virðingu og
löngun til að vita hvað barnið er að
fást við. Gagnstætt því sem marg-
ur uppalandinn heldur og segir að
það sé vantraustsyfirlýsing að
vera með nefíð ofan í öllu, sem
unglingurinn er að fást við. Vissu-
lega þarf unglingurinn að geta
fengið rúm eða frelsi til að draga
andann. En það er í lagi að hafa
taum á frelsinu. I þann taum á for-
eldrið/uppalandinn að halda og
ekki í trausti leggja í hendur
bamsins. Það er ekki traust heldur
vanvirðing við sjálfan sig og bamið
sitt.
Vímuefnin fara ekki og munu
ekki fara í manngreinaálit. Aukin
samvinna og samstarf foreldra er
lykilatriði til þess að góður árangur
náist. Við breytum engu með vald-
boðum að ofan, heldur með sam-
vinnu og samstarfi kirkju, skóla,
félagsmiðstöðva, lögreglu, tollayf-
irvalda, uppalenda og unglinganna
sjálfra. Þannig getur mannlífið
tekið á sig léttari og betri mynd um
alla eilífð.
SR. ÞÓR HAUKSSON,
Arbæjarkirkju.
Dónaskapur í
... þetta helst
Frá Hrefnu Ingadóttur:
ÉG VIL hér með lýsa yfir óánægju
og reiði minni yfir seinasta atriði í
ofangreindum þætti. Þar vai’ gert
lítið úr Eddu Pétursdóttur sem
vann Ford keppnina. Þar vai' meðal
annars sagt að hún væri
anorexíusjúklingur og henni líkt við
smábarn. Ég er reyndar sammála
því að 14 ára aldur er of ungur fyrir
þess háttar keppni, en það kom
ekki að sök hjá Eddu því hún er
mjög þroskuð bæði líkamlega og
andlega. Og það að kalla þessa
heilbrigðu stúlku anorexíusjúkling
er brjálæði. í atriðinu var einnig
gert mjög lítið úr foreldrum hennar
og þeir látnir líta út sem óábyrgt
fólk sem vill hagnast á hæfileikum
dóttur sinnar. Eftir því sem ég veit
hafa foreldrar hennar staðið með
henni í þessu öllu saman og verið
mjög ábyrgir.
Þetta atriði var mjög ósmekklegt
og hafði Hildur Helga
Sigurðardóttir engan rétt á því að
gera einhvern brandara úr þessu
sem var ekki einu sinni fyndinn.
Ég ætla að vona að Hildur Helga
Sigurðardóttir hugsi sinn gang og
muni ekki koma með einhverjar
ásakanir upp úr þurru.
HREFNA INGADÓTTIR,
Safamýri 37, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.