Morgunblaðið - 21.08.1998, Síða 32

♦ 32 FÖSTUDAGUR 21. ÁGÚST 1998
.**■________________________
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
y*
\
Fótbolta-
fullnæging
/
Otrúlegasta fólk hefur gaman afknatt-
spyrnu. Hérlendis eru því engin tak-
mörk sett hverjir fylgjast með, hvers
vegna eða hvernig - ekki frekar
en annars staðar í veröldinni.
Mannskepnan
er líklega ein-
hver sú undar-
legasta í dýrarík-
inu. Sumir hafa
furðað sig á því við mig gegnum
tíðina að ég hafí gaman af því að
fylgjast með tuttugu og tveimur
mönnum í stuttbuxum eltast við
leðurknött á grasbala.
Sannleikurinn er sá að ótrú-
legasta fólk hefur gaman af
knattspyrnu. Hérlendis eru því
engin takmörk sett hverjir
fylgjast með þessari fögru
íþrótt, hvers vegna eða hvemig
- ekki frekar en annars staðar í
veröldinni. Stuðningur við
íþróttafélög er
VIÐHORF
Eftir Skapta
Hallgrímsson
svolítið sér-
stakur. Það
virðist hitta
ótrúlegasta
fólk beint í
hjartastað þegar þeirra liði
gengur vel; þá kemur í ljós að
fólk, sem alls ekki er talið hafa
gaman af íþróttum, á sér leynda
von um að ákveðnu félagi farn-
ist vel. Og þegar það .gerist
brýst út taumlaus, barnsleg
gleði sem í raun er ógerningur
að skýra. Sælutilfinningin sem
hríslast um líkamann er fáu lík
og tryggðin við íþróttafélögin
meiri en flest annað - jafnvel
ekkert nema hjónabandið, sem
virðist þó í einstaka tilfellum
meira að segja skipa annað sæt-
ið(!). Mér er það reyndar í
fersku minni að tveir af kunn-
ustu leikmönnum heims, Brasil-
íumaðurinn Ronaldo og Djorka-
eff hinn franski, höfðu orð á því
í kynningarinnskotum sem
RUV sýndi meðan á heims-
meistarakeppninni í Frakklandi
stóð í sumar, að það að skora
mark í kappleik jafnaðist á við
kynferðislega fullnægingu. Guð-
jón Þórðarson, núverandi lands-
liðsþjálfari, hafði gjaman á orði
þegar hann var við stjórnvölinn
hjá ÍA og KR að sigurtilfinning-
in væri engu lík - nema e.t.v.
þessu sama fyrirbæri, kynferð-
islegri fullnægingu. Því er lík-
lega best að vera annaðhvort
framlínumaður (því þá eru
mestar líkur á að skora) eða í
sigursælu liði...
Heimsmeistaramótið í knatt-
spyrnu í Frakklandi í sumar var
um margt athyglisvert. Mér
fannst mótið virkilega skemmti-
legt, fjöldi leikja bráðfjörugur
og Frakkar verðskuldaðir
heimsmeistarar. Ég átti bágt
með að skilja ummæli heims-
frægra knattspyrnukappa eins
og Þjóðverjans Franz Becken-
bauers og Diego Maradona hins
argentínska sem sáu keppninni,
og þeim leikmönnum sem þar
fóru um velli, flest til foráttu.
Þessir herramenn virðast hafa
gleymt keppninni fyrir átta ár-
um, á Ítalíu sumarið 1990, þar
sem báðir voru við störf, en hún
var að margra mati svo leiðinleg
að kvöl var á að horfa. Mara-
dona lék reyndar afbragðsvel,
þó yfirferðin væri ekki mikil en
ástæða þess hve keppnin var
leiðinleg var hve flest liðanna
lögðu mikla áherslu á varnar-
leik. Annað var hins vegar upp
á teningnum nú. Auðvitað stilltu
þau upp sterkum vörnum, þar á
meðal Frakkar, en sóttu þegar
við átti og þá af snilld. Þjóðverj-
ar, undir stjórn Beckenbauers,
urðu heimsmeistarar á Italíu
fyrir átta árum og sá sigur var
auðvitað rós í hnappagat hans,
en sannleikurinn er sá að það er
ekki honum í hag að bera saman
þá keppni í heild og þá sem
fram fór í sumar. Reyndar má
segja að þegar litið er á lið
Þýskalands sé samanburðurinn
Beckenbauer í hag því hans
menn léku afar vel á Italíu á
sínum tíma og sigur þeirra á
mótinu var mjög sanngjarn.
Frakkar mæta á Laugardals-
völlinn 5. september, þar sem
fram fer fyrsti „alvöru" lands-
leikur þeirra eftir að þeir fögn-
uðu heimsmeistaratitlinum í
París 12. júlí. Þetta verður í
fyrsta skipti sem heimsmeistar-
ar í knattspyrnu mæta til leiks á
Islandi og sannarlega fróðlegt
að sjá hvernig Islendingum
reiðir af gegn þeim. Landslið Is-
lands hefur ekki fagnað mörg-
um glæstum sigrum síðustu ár-
in en staðreyndin er sú að oft
hefur bestur árangur náðst þeg-
ar minnst er vænst. Því vonast
knattspyrnuáhugamenn auðvit-
að til þess að Islendingar geti
veitt heimsmeisturum Frakka
skráveifu í Laugardalnum þó
fyrirfram verði vitaskuld að
vara við mikilli bjartsýni.
Frönsku heimsmeistararnir
eiga frábæru liði á að skipa, það
sýndu þeir í sumar, þó ýmsir
hafi haft á orði að framlínu-
mennirnir hafi ekki verið sér-
lega góðir. Liðið varð þó heims-
meistari, og það gerist ekki með
slaka leikmenn innanborðs.
Engin keðja er sterkari en
veikasti hlekkurinn. Því verður
við ramman reip að draga fyrir
Guðjón Þórðarson landsliðs-
þjálfara og leikmenn hans á
Laugardalsvelli 5. september.
Upphitun íslendinga, viður-
eignin gegn Lettum á Laugar-
dalsvelli í fyrrakvöld, lofaði að
mörgu leyti góðu; strákarnir
sýndu virkilega góða takta á
köflum, boltinn gekk vel manna
á milli og sóknirnar buldu á
gestunum. Hafa ber í huga að
lið þeirra er ekki sérlega sterkt,
mörgum gæðaflokkum neðar en
hið franska, en sannleikurinn er
samt sá að gegn andstæðingum
eins og Lettum hafa Islendingar
oft verið í vandræðum, þegar
þeir hafa átt að vera miklu
betri. Þess vegna ber
sérstaklega að fagna því hve
yfirvegaðir og öruggir íslensku
leikmennimir vom og hve sigur
þeirra var sanngjam.
Slegist var um miða á leikinn
við Frakka og skyldi engan
undra. Besta lið heims á leið-
inni! Fólk bíður spennt eftir
viðureigninni og vonandi ná ís-
lensku landsliðsmennimir að
fullnægja kröfum þess. En ekki
verður síst athyglisvert að fylgj-
ast með því hvor brosir meira af
vellíðan á þessari örlagastundu,
franski leikmaðurinn Djorkaeff
eða íslenski þjálfarinn Guðjón
Þórðarson...
+ Aðalsteinn Hall-
dórsson fæddist
á Krossi í Mjóafirði
10. apríl 1921. Hann
lést á sjúkrahúsinu í
Neskaupstað 13.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans eru:
Halldór Jóhanns-
son, f. 2.4. 1900, d.
26.1. 1976, og Lilja
Víglundsdóttir, f.
28.12. 1903, en hún
dvelst í hárri elli á
Hrafnistu í Hafnar-
firði. Systkini Aðal-
steins eru: Gunnur
Nikolína, f. 1926, Inga Jóhanna,
f. 1925, og Víglundur Svavar, f.
1939.
Hinn 28. október 1946 kvænt-
ist Aðalsteinn Auði Bjarnadótt-
ur frá Neskaupstað. Þau eign-
uðust fimm börn. Þau eru: 1)
Hlín, meinatæknir, f. 1946, son-
ur hennar Jón Benjamín Ein-
arsson, f. 1969. 2) Hákon, líf-
fræðingur, f. 1947, maki: Signý
Gestsdóttir hjúkrunarfræðing-
ur, þeirra börn: Aðalsteinn, f.
1981, Halla, f. 1986. Signý átti
áður soninn Egil Darra Brynj-
ólfsson, f. 1973. 3) María, f.
1948, maki: Brynjar Júlíusson,
Þegar pabbi hringdi í okkur
systumar til þess að láta okkur
vita að Alli, bróðir mömmu, væri
dáinn létti okkur að vissu leyti. Við
höfðum vitað í þó nokkum tíma að
hverju stefndi og vissum að síð-
ustu dagar og vikur höfðu verið
frænda okkar sérstaklega erfið.
Við eigum góðar minningar um
þennan hlýja og ljúfa frænda, sem
alltaf tók á móti okkur opnum
örmum, og með fallega brosið sitt.
Alli hafði létta lund, og var sér-
staklega skemmtilegur. Það var
alltaf jafn gaman að koma til
þeirra hjóna, Auðar og Alla. Minn-
þeirra börn: Auður
Ingibjörg, f. 1969,
maki Danjal West,
þeirra börn: Jóhann
Pétur, f. 1994, og
María, f. 1996.
Smári, f. 1972, maki
Vigdís Viggósdótt-
ir, þeirra barn:
Brynjar Örn, f.
1994. Júlíus, f. 1976,
unnusta Ingibjörg
Jónsdóttir. Hanna
Guðrún, f. 1982. 4)
Lilja, f. 1951, maki:
Einar Þórarinsson,
þeirra börn: Þórar-
inn, f. 1974, Katrín, f. 1975,
hennar unnusti Jón Egill
Sveinsson. Karólína, f. 1980.
Þorvaldur, f. 1981. 5) Bjarni, f.
1957, maki Svanbjörg Hákonar-
dóttir, synir þeirra: Hákon
Árni, f. 1983, og Hrafn, f. 1989.
Aðalsteinn og Auður bjuggu
allan sinn búskap á Norðfirði.
Aðalsteinn vann lengst við
verslunarstörf. Hann tók virkan
þátt í félagsmálum og var sein-
ustu árin formaður Skógrækt-
arfélags Norðfjarðar.
Útför Aðalsteins fer fram frá
Norðfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin kiukkan 14.
ist ég þess, að sem bam fékk ég
oft að vera á sumrin hjá ömmu og
afa, og var þá oft farið bæði til
Línu, systur mömmu, og Alla
frænda og þar var glatt á hjalla,
því nóg var af frændsystkinum til
þess að leika sér við. Eftir því sem
árin liðu urðu ferðirnar austur á
firði færri. En alltaf var heOsað
upp á frændfólkið, og vel tekið á
móti okkur. Fyrir allt þetta viljum
við þakka.
Elsku Auður mín, Hlín, Hákon,
Maja, Lilja, Bjarni, tengdabörn og
barnabörn. Ykkar er missirinn
mestur. Hugur okkar er hjá ykkur
á þessum erfiðu tímum. Við biðjum
Guð um styrk handa ykkur öllum.
Aldraðri ömmu okkar, sem nú
dvelur á Hrafnistu í Hafnarfirði,
biðjum við Guðs blessunar.
Élsku mamma, Lína frænka og
Víglundur. Ykkur systkinunum
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur frá okkur öllum hér í Sví-
þjóð.
Nú er komið að kveðjustund.
Því miður getum við ekki fylgt
frænda okkar síðasta spölinn, en
sendum kveðjur til ykkar.
Elsku Alli minn, hafðu þökk fyr-
ir allt.
Guðmunda Hjörleifsdóttir og
Jónfna Björk Hjörleifsdóttir.
Kveðja frá Rotaryklúbbi
Neskaupstaðar
Aðalsteinn Halldórsson, heið-
ursfélagi í Rotaryklúbbi Neskaup-
staðar og Paul Harris félagi er lát-
inn. Sæti hans í félagsskap okkar
er vandfyllt. Enginn þekkti betur
sögu Rotaryhreyfingarinnar og
enginn skildi betur hlutverk henn-
ar í þjóðfélaginu. Á það minnti
hann okkur oft á tíðum. Skýr í
hugsun og máli. Aðalsteinn var
maður fagurra hugsjóna og ein-
lægur talsmaður þess sem hann
taldi leiða til framfara og fegurra
mannlífs.
Hans hjartans mál var skóg-
ræktin. Á mikilvægi þess að klæða
landið skógi minnti hann okkur
Rotarymenn oft á tíðum á og stöku
sinnum liðsinntum við honum ofur-
lítið í þeim efnum.
I fjöldamörg ár var Aðalsteinn
formaður Skógræktarfélags Nes-
kaupstaðar. Þar liggur eftir hann
einstaklega árangursríkt starf,
byggt á þekkingu og þeirri hug-
sjón að skila landinu betra og feg-
urra til komandi kynslóða.
í einlægri þökk og trega kveðj-
um við félaga okkar Aðalstein
Halldórsson. Eiginkonu hans,
börnum og öðrum aðstandendum
sendir Rotaryklúbbur Neskaup-
staðar innilegar samúðarkveðjur.
AÐALS TEINN
HALLDÓRSSON
MARTEINN KRISTJAN
EINARSSON
+ Marteinn Krist-
ján Einarsson
fæddist 31. október
1952 á Akranesi og
lést 14. ágúst á
heimili sínu. For-
eldrar hans voru
Einar Kristjánsson
og Ingileif Eyleifs-
dóttir. Bræður hans
eru Eyleifur Haf-
steinsson, f. 31.5.
1947, Eymar Ein-
arsson, f. 26.12.
1950, Kristján, f.
31.5. 1955, Einar
Vignir, f. 13.12.
1958, og Viggó Jón, f. 12.2.
1965. Eiginkona Marteins er
Ragnheiður Þorsteinsdóttir.
Útför Marteins Kristjáns fer
fram frá Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Það var föstudaginn 14. ágúst
sem konan mín hringdi í mig út á
sjó og tilkynnti mér að Matti bróð-
ir hefði dáið á heimili sínu aðfara-
nótt föstudagsins. Ég trúði ekki
mínum eigin eyrum. Það eru ekki
nema nokkrir dagar síðan hann
hringdi til okkar frá Siglufirði þar
sem þeir voru að landa loðnu.
Matti var þriðji elstur af okkur
bræðrum og stundaði sjó mestalla
sína tíð. Hann byrjaði 11 ára að
vinna í niðursuðunni hjá Ingi-
mundi heitnum og vann með skól-
anum og á sumrin en fór til sjós 15
ára gamall á bátum héðan frá
Akranesi og síðar frá fleiri stöðum
víða um landið.
Matti byrjaði snemma að færa
björg í bú, og ég minnist þess þeg-
ar mamma sagði mér frá því þegar
þeir Eymar og hann komu kjag-
andi upp túnið fyrir
neðan Háteig með
hrosshaus sem þeir
fengu gefins í slátur-
húsinu niðri á Breið
og sögðu stoltir:
„Mamma, við erum að
koma með svið í mat-
inn.“ í annað skipti
var það að þegar ég
fæddist fór Matti upp
í apótek, þá ekki nema
rúmlega 6 ára, með
eina krónu og bað um
litla systur, en af-
greiðslukonan sagði
honum að stelpurnar væru allar
búnar og hann kom með tárin í
augunum vonsvikinn vegna þess
að hann langaði svo í litla systur.
Svona eru margar sögur sem
koma í hugann um athafnasaman
ungan dreng.
Matti byrjaði ungur að drekka
áfengi og reyndist það honum mik-
ið böl í gegnum lífið, en alltaf
mundi hann eftir öllum börnum og
afmælisdögum þeirra og okkar
bræðranna og hringdi eða kom
þegar hann gat, hann var einstak-
lega barngóður maður. En alltaf
reif hann sig upp og fór til sjós og
var hann manna duglegastur til
allra verka enda mjög mikið
hraustmenni. Hann reri með mér í
nokkra mánuði og var til húsa hjá
okkur hjónunum. Á sjónum var
hann bæði útsjónarsamur og dug-
legur, og heima var gaman að setj-
ast með honum með kaffi og hlusta
á sögur sem fáir gætu sagt eins
skemmtilega. Hann hafði einstak-
lega skemmtilegt skopskyn, en
þrátt fyrir mikla óreglu var minnið
alltaf í góðu lagi. Eitt var það
áhugamál sem átti hug hans og
hjarta, það var að fara á knatt-
spyrnuleiki með Skagamönnum,
og reyndi hann að fara á sem
flesta leiki.
Elsku bróðir, við fjölskyldan
eigum eftir að sakna þeirra góðu
stunda sem við áttum saman, og
biðjum góðan guð að vernda þig.
Ennfremur vottum við eiginkonu
þinni, föður okkar og bræðrum og
fjölskyldum okkar dýpstu samúð.
Einar, Sigríður,
Margrét, Iris Dögg
og Magnús Máni.
Við viljum með fáum orðum
minnast vinar okkar. Þú varst okk-
ur alltaf sem bróðir. Uppáhald þitt
var sjómennska. Þú varst nýkom-
inn af sjó þegar kallið kom óvænt
og fyrirvaralaust. Við vorum búin
að ákveða svo margt að gera en
allt fer öðruvísi en ætlað er. Okkur
langar að kveðja þig með þessu
sálmaversi.
Núleggégaugunaftur
ó guð þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil svo ég sofi rótt.
Takk fyrir allt og allt.
Þínar vinkonur
Alda og Bára.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.