Morgunblaðið - 13.12.1998, Blaðsíða 42

42 SUNNUDAGUR 13. DESEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BERGÞÓRA
LÁR USDÓTTIR
+ Bergþóra Lár-
usdóttir fæddist
á Heiði á Langanesi
19. janúar 1915.
Hún lést 4. desem-
ber siðastliðinn.
Bergþóra var síðast
til heimilis í Víði-
lundi 24, Akureyri.
Foreldrar Berg-
þóru voru Lárus
Helgason og Arn-
þrúður Sæmunds-
dóttir, Heiði á
Langanesi. Systkini
Bergþóru voru tólf
auk uppeidisbróður.
Þrjú þeirra lifa systur sína.
Bergþóra var gift Jónatani
Magnússyni, vélstjóra, f. 26.6.
1910, d. 26.1. 1966. Böm þeirra:
1) Alda, maki Gunnar Baldvins-
son, búsett í Keflavík, þeirra
synir eru fjórir. 2)
Magnús, maki Sig-
ríður Jósteinsdóttir,
búsett á Akureyri,
saman eiga þau sjö
börn. 3) Jóna Þrúð-
ur, maki Ari Jón
Baldursson, búsett
á Akureyri, þeirra
böm em þrjú. 4)
Sævar, maki Þór-
unn Þorgilsdóttir,
búsett á Akureyri,
þeirra börn em
fjögur. 5) Björgvin
Smári, maki Svava
Asgeirsdóttir, bú-
sett á Akureyri, saman eiga þau
fimm börn.
Utför Bergþóru fer fram frá
Akureyrarkirkju mánudaginn
14. desember og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Hún amma nafna er dáin.
Söknuðurinn er sár. Minning-
arnar eru óteljandi sem við systk-
inin og frændsystkin okkar getum
deilt. Eitthvert okkar sitjandi við
eldhúsborðið að rembast við að
læra stafína eða margföldunartöfl-
TJftna. Síðan var farið í stökuleik þar
sem kveðist var á og verðlaunin
voru svo gjarnan tíu dropar af
kaffí með mjólk og sykri í bláa
glasið og eitthvað með. Amma
hafði metnað fyrir hönd okkar
barnabamanna að við stæðum
okkur við lærdóminn. Meðan á
kennslunni stóð settist amma þó
aldrei niður, hún var alltaf að fást
við einhver verk. Verk sem við
krakkarnir gjarnan tókum þátt í.
Sláturgerð á haustin, laufabrauð
fyrir jólin, kartöflugarðurinn á
vorin, bakstur, saumar eða þrif,
verk sem alltaf urðu að leik hjá
ömmu. Heimilið hennar var vinnu-
staður þar sem athafnasemin varð
ekki hamin, um það bera naglarn-
ir, sem við fengum að negla í
þröskuldinn í búrinu, vitni. Að
miklu leyti miðuðust störfm við
það að eiga til eitthvað matarkyns.
Osjaldan var saumavélin frammi
og við í flíkum frá henni. Hún var
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA STRÖM SCHJETNE,
Norðurbrún 1,
sem lést sunnudaginn 6. desember, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn
14. desember kl. 13.30.
Nína Schjetne, Guðjón Haraldsson,
Laila Schjetne, Pétur Kristjánsson,
María Schjetne, Þorgeir Axel Örlygsson,
Guðný Sigurgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar,
BERGÞÓRA LÁRUSDÓTTIR
frá Heiði á Langanesi,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Seli, Akureyri,
föstudaginn 4. desember, verður jarðsungin
frá Akureyrarkirkju mánudaginn 14. desember
kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Alda Jónatansdóttir,
Magnús Jónatansson,
Jóna Þrúður Jónatansdóttir,
t Sævar Jónatansson,
Björgvin Smári Jónatansson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför föður okkar, tengda-
föður, stjúpföður og afa,
FRIÐRIKS L. GUÐMUNDSSONAR,
Espigerði 4.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 11B á
Landspítala og L3 á Landakoti fyrir góða
umönnun.
Guðbjörg M. Friðriksdóttir, Eiríkur Þóroddsson,
Gylfi Friðriksson,
Þórarinn Baldvinsson,
Ólöf Eiríksdóttir, Þóroddur Eiríksson.
af þeirri kynslóð sem þekkti skort-
inn og innprentaði hún okkur að
fara vel með. Oft tók hún okkur í
göngutúra niður á Tanga að skoða
skipin og bryggjumar, fískvinnslu-
húsin og sláturhúsið eða inn í inn-
bæ að líta á gömlu húsin þar og
var þá oftast endað í spákonukaffí
hjá Öbbu systur. Þessar ferðir
voru fullar af sögum og fróðleik.
Ferðirnar upp á fótboltavöll að sjá
„strákana“ spila. Sólskinsstundir
úti í garði í Norðurgötunni þar
sem amma naut þess að sitja í
horninu og láta sólina verma sig
meðan við krakkarnir klifraðum í
reynitrénu. Tilveran í kringum
ömmu var alltaf spennandi og full
af ævintýram.
Amma var fædd og uppalin í
stóram systkinahóp á Heiði,
Langanesi, N-Þing. Sveit sem nú
þykir á hjara veraldar og komin í
eyði að mestu. Hér áður þótti hún
hin mesta matarkista með sinn fugl
og físk auk fjörabeitar fyrir féð.
Þar bjuggu langafi og langamma
myndarbúi og ber hið stóra hús
sem þau reistu og stendur þar enn,
merki um stórhug og dugnað. En
amma fluttist burt úr sveitinni
ásamt flestu öðra ungu fólki því
þéttbýlið óx þegar líða tók á öldina
og möguleikarnir að sjá sér far-
borða þar urðu stöðugt fleiri. Leið-
in lá til Akureyrar þar sem hún
kynntist afa. Þau áttu sér síðan sitt
heimili að Norðurgötu 26 þar sem
amma bjó lengstum. Hjá þeim
bjuggu einnig foreldrar afa, þau
Magnús Oddsson og Ólöf Arna-
dóttir. Afi var vélstjóri og oftast úti
á sjó svo það kom í ömmu hlut að
sjá um heimili og börn en jafn-
framt vann hún iðulega utan heim-
ilis. Oftast bauð lífíð uppá góðar
stundir eins og þegar hún fór í
pelsinn og á Geysisball, en afi söng
með karlakórnum Geysi. Margt á
heimilinu minnti á siglinguna til
Englands með afa. Amma var
sterk kona. Dugnaðurinn, kraftur-
inn og atorkan einkenndi hana alla
tíð ásamt góðri kímnigáfu sem oft
hefur hjálpað henni í gegnum erf-
iða tíma. Langar sjúkralegur
bama og maka hafa öragglega
tekið mikið á þó hún léti það aldrei
sjást. Hún missti svo afa langt fyr-
ir aldur fram. Hin síðustu æviár
bjó amma í þjónustuíbúð aldraðra
við Víðilund. Hin minnkandi
starfsgeta reyndist henni erfíð en
alltaf var þó reynt að fínna verk
við hæfí og aldrei kvartað.
Amma var alltaf hressileg í við-
móti, skörp og skemmtileg við-
ræðu. Gestrisnin var mikil og alltaf
til kleinur og annað brauð ásamt
hinu ómissandi kaffí. Hjá henni var
iðulega fullt hús af fólki, oft ætt-
ingjar á leið suður eða austur á
Langanes. Það var þó aldrei svo
fullt að ekki fengjum við krakkarn-
ir að gista ef við vildum og var þá
lagst til svefns á eldhúskollunum.
Fólkið hennar var það sem skipti
hana mestu og tengslin við það og
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararsfíóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
átthagana voru mjög sterk og full
virðingar. Endalausar sögur frá
því þegar hún var lítil stelpa á
Heiði hafa átt stærstan þátt í því
að við bömin lærðum að þekkja
rætur okkar og upprana sem síðan
hefur skapað okkur öryggi í rót-
lausum nútímanum. Umhyggjan
fyrir fólkinu kom skýrt í ljós nú hin
síðustu misseri í veikindum hennar
því aldrei vék hún talinu að sér og
sinni líðan heldur spurði fregna af
öllum öðram.
Hnarreist og stolt yfir miklu og
góðu dagsverki getur hún lagst til
kærkominnar hvíldar. Vissan um
að nú er hún hjá afa og öllum öðr-
um sem vora henni kærir gerir
söknuðinn léttari. Okkar gæfa var
að fá að njóta hennar svona lengi.
Þakkir fyrir allt og allt. Guð blessi
þig-
Þín barnabörn
Bergþóra, Alfa og Ari
Jón Arabörn.
Hún amma hún er mamma hennar mömmu
og mamma er það besta sem ég á.
Gaman væri að gleðja hana ömmu
og gleðibros á vörum hennar sjá.
I rökkrinu hún segir mér oft sögur,
svæfir hún mig er dimma tekur nótt.
Syngur hún við mig sálma og kvæðin fógur
softia ég þá sætt og vært og rótt.
(Höf. ókunnur)
Þessar vísur eru eitt af mörgu
sem minna mig á ömmu mína sem
nú er dáin.
Eg man mjög snemma eftir mér
í Norðurgötunni hjá ömmu, þar
sem ég eyddi mörgum góðum
stundum. Amma var alltaf að
kenna mér eitthvað, t.d. vísur og
sögur, en af þeim kunni hún
ógrynni. Sérstaklega era minnis-
stæðar sögumar frá Heiði, æsku-
heimili hennar. Hún sagði mér frá
lífi og störfum fólksins þar. Allar
frásagnir hennar þaðan einkennd-
ust af virðingu og ást á fólkinu sínu
og landinu. Fyrir mér vora þessar
sögur stórkostleg ævintýri sem ég
þreyttist aldrei á að hlusta á. Hjá
henni lærði ég að lesa og skrifa og
hún fylgdist með mér í náminu alla
tíð og hafði metnað fyrir mína
hönd. Snemma lét hún mig fínna til
mín með því t.d. að senda mig í
Ránargötubúðina að sækja sitt lítið
af hverju og sparaði hún þá ekki
við mig hrósið. I gönguferðum okk-
ar spjölluðum við um heima og
geima, stöðugt reyndi hún að miðla
mér af fróðleik sínum og reynslu.
Pönnukökurnar hennar ömmu
vora gómsætari en flest annað.
Ekkert var betra en að vera einn
með ömmu og njóta þess að láta
hana dekra við sig. Þá leið mér eins
og konungi. Hún var alltaf til stað-
ar fyrir mig, hvatti mig áfram og
taldi í mig kjark ef ég var eitthvað
daufur í dálkinn. Hennar kynslóð
þekkti skortinn og hún reyndi að
innprenta mér að fara vel með alla
hluti og eyða ekki í óþarfa. Enginn

9*
% 1
Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Allan sólarhringinn
fyllir skarðið hennar ömmu. Elsku
amma mín, ég þakka þér fyrir allt
sem þú varst mér og ég mun sakna
þín. Guð blessi þig.
Þinn,
Jónatan Þór.
Elsku amma. Mig langar til að
kveðja þig með þessum örfáu orð-
um. Þegar ég lít til baka koma upp
margar og skemmtilegar minning-
ar frá appelsínugula og brúna hús-
inu, Norðurgötu 26. Að fara til þín í
heimsókn var ávísun á lummur,
pönnsur, kleinur og ástarpunga
sem enginn virtst geta fengið nóg
af. Manstu allan þann tíma sem við
eyddum í lander og löngu vitleysu
við gula eldhúsborðið. Einnig
stendur hvíti koppurinn uppúr sem
átti sinn stað undir ráminu og kom
oft að góðum notum þær nætur
sem ég gisti hjá þér í gamla daga.
Eg gæti eflaust haldið lengi áfram
en við verðum bara að ræða betur
saman síðar. Núna ert þú komin á
nýjan stað þar sem þér líður vel og
færð frið fyrir veikindum, hittir afa
og gamla vini sem ég er viss um að
hafa margt að segja þér.
Að lokum vil ég þakka fyrir sam-
fylgdina og allar þessar góðu minn-
ingar sem ég á um þig og munu
þær ylja mér um ókominn ár.
Guð blessi þig.
Elvar Smári Sævarsson.
Þegar farið var frá Keflavík til
Þórshafnar á sumrin var ávallt
stoppað og gist hjá Tótu, eins og
Bergþóra Lárusdóttir var ávallt
kölluð, á Norðurgötunni. Það var
alltaf sérstök tilfínning að koma
inn í vaskahúsið hjá Tótu og ein-
hvern veginn fylltist maður kæti og
ánægju þegar komið var á Norður-
götuna. Þó var ráðlegt að vera vel
klæddur því Tóta vildi hafa húsið
kalt og hressandi hjá sér. Eg man
alltaf hvað mér þótti mikið líf og
fjör þegar móðir mín, systir Tótu,
og Tóta hittust. Gleðin og um-
hyggjan fyllti hreinlega andrúms-
loftið. Slíkt hið sama má segja um
öll systkinin 14 og Snorra; ánægj-
an, lífsviljinn og umhyggja þeirra
allra var með eindæmum. Þær
minningar og sú persónumótun
sem ég fínn fyrir eftir snertingu
þessara systkina er svo sannarlega
þakkarverð.
Eg kynntist Tótu sérstaklega vel
á áranum 1975 til 1979 þegar ég
var í sveit á Hvammi í Eyjafirði og
á togaranum Svalbak frá Akureyri.
Avallt kom ég í heimsókn og gisti
hjá Tótu þegar ég kom í bæinn eða
í land og sátum við oft við eldhús-
borðið á Niðurgötunni og spjölluð-
um um daginn og veginn. Þessi
samtöl vora mér sérstaklega
ánægjuleg og gaf Tóta mér, sem
unglingi, alltaf trá á það sem ég
var að fást við og þeim ákvörðun:
um sem ég stóð frammi fyrir. í
raun veittu þessi samtöl mér vissa
undirstöðu undir mitt sjálfstæði,
sjálfstæði sem sem ég nýt í dag og
þurfti á að halda til að taka ákvarð-
anir í mínu lífi. Það er engin smá
gjöf frá einni manneskju og þakka
ég Tótu fyrir þessa sem og margar
aðrar slíkar gjafir.
Nú eru einungis þrjú af þessum
stóra systkinahópi eftir, móðir mín
Bára, Þórdís og Einar, börn Láras-
ar og Arnþrúðar frá Heiði á
Langanesi. Farin eru Guðlaug, Sæ-
mundur, Lára, Anna, Ari, Jón
Trausti, Ingimar, Þorgerður, Mar-
grét, Aðalbjörg og Snorri, sem er
einnig farinn, og nú Bergþóra.
Kærleikur, hlýja og traust þessara
systkina hefur snert margan
manninn og er mikill söknuður að
slíku fólki. Eg segi það oft að ég
vildi svo sannarlega að mín börn
hefðu notið þess að vera með og að
kynnast þessum systkinum því
erfítt er að lýsa þeim áhrifum sem
þau hafa haft á mitt líf.
Ég bið góðan Guð að styrkja
fjölskyldu Tótu í sorginni og votta
mína dýpstu samúð og vona að það
sé einhver styrkur í því að nú er
Tóta komin heim.
Ingimar Orn Pétursson.