Morgunblaðið - 16.12.1998, Blaðsíða 46

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER 1998
PRIMA
Lítil og létt,
abeins 4 kg.
Kraftmikil,
1250W
4 þrepa
síun
Inndregin
snúra
Sogstykkjahólf
Val um tvœr gerbir á aðeins
7,900,- og 9,900,
FYRSTA A FLOKKS
iFOnix
H| HÁTÚNI 6A REYKJAVÍK SÍMI 552 4420
Aðsendar greinar á Netinu
<§> mbUs
_ALLTAf= &iTTH\SAÐ t\iÝTT
AÐSENDAR GREINAR
Hrekkjusvín
undir Jökli
HINN 22. ágúst sl. birtist grein
eftir mig í Lesbókinni, sem svar-
grein til Sæbjarnar Valdimarsson-
ar, kvikmyndagagnrýnanda Mbl.,
vegna greinar hans í sama blaði 11.
júlí sl. sem hann nefnir Hellnar í
hálfa öld. Nú 1. des. sl. fæ ég send-
ingu í Mbl. frá SV sem mér fínnst
nokkuð síðborin og meðgöngutím-
inn æði langur, miðað við alvöru
málsins að hans mati.
SV upphefur raust sína með
þessum orðum: „Þá fékk ég einnig
undarleg skilaboð að vestan í e.k.
svargrein frá Kristni Kristjáns-
syni, kenndum við Bárðarbúð, sem
var mestmegnis sparðatíningur,
rangfærslur, misskilningur og
skætingur í minn garð, sem ekki er
svaraverður. Einfaldara hefði verið
fyrir KK að lyfta símanum." Það
hefðu fleiri mátt gera.
Ef einhver lesenda Mbl. hefur
áhuga á að kynna sér hvað okkur
SV fór í milli bendi ég þeim á að
lesa greinar okkar frá í sumar og
geta menn þá dæmt um „skæting-
inn“ í grein minni.
Eg taldi mig skrifa greinina á
vinsamlegum nótum og hafði
hvorki ástæður né vilja til að troða
illsakir við SV en hann virðist vilja
veita umræðunni í annan farveg.
Hann um það. Upphaf gi-einar
hans lýsir miklum hroka og telur
hann ekki sér sæmandi að svara
slíkum sparðatíningi. Já, víst var
þetta sparðatíningur en það voru
hans eigin spörð sem hann skildi
eftir sig á síðum Lesbókar frá 11.
júlí sl. sem ég var að tína til. Eitt af
sínum spörðum vill hann þó taka til
frekari skoðunar en það er
„Lífslindin", sem virðist vera orðin
að þráhyggju hjá honum. I grein
sinni frá í sumar segir hann:
„Aldrei heyrði ég talað um Lífslind
á mínu heimili, var þó sjötti ættlið-
urinn á jörðinni, faðir minn hafsjór
af þjóðlegum fróðleik, líkt og
amma mín, strangtrúuð, glögg og
samviskusöm kona, sem hafði búið
á Skjaldartröð frá því á ofanverðri
nítjándu öld. Aldrei nokkurn tíma
eitt einasta aukatekið orð um
Lífslind." Nú í síðari grein SV
virðist hann heldur betur draga í
land, eftir að ég benti honum á
grein Helgu Halldórsdóttur í bók-
inni „011 erum við menn“. Það þýð-
ir lítið fyrir hann að hengja hatt
sinn á hvort orðið lífslind sé notað
sem sérnafn eða samnafn. Hann
virðist alls ekki hafa lesið þennan
kafla í bók Helgu sem ber yfír-
skriftina Lífslind Hellnamanna,
fyrr en ég vitna til hennar í grein
minni. Nú keppist SV við að viður-
kenna komu Guðmundar góða til
Hellna, sem hann dró mjög í efa í
fyrri grein sinni. Lesendur hljóta
að sjá óheilindin í skrifum hans um
þessa blessuðu lind. SV segir í
grein sinni að ég sé að halla réttu
máli til styrkingar ambögunni
Lífslind/Maríulind. Eg get sagt
mínum ágæta SV það að mér er
hjartanlega sama hvað fólk nefnir
þessa lind, í mínum huga er nafnið
Gvendarbrunnur það nafn sem
mér nægir og ég er ánægður með
að SV skuli vera búinn að átta sig á
því að Guðmundur biskup hafi
komið til Hellna og vígt þessa lind.
SV gerir orð Helgu að mínum
orðum þar sem sagt er að býlið
Brekka hafi síðan verið nefnt Lind-
arbrekka. Ekki hefur lesning hans
verið ýtarlegri en svo að hann skuli
láta sér sæmandi að viðhafa rang-
færslur. Ekki er mér kunnugt um
hvenær býhð Lindarbrekka verður
til en þar var búið í kringum árið
1920. Það var ekkjan Sigríður Páls-
dóttir sem síðar flutti til Hell-
issands, sonardóttir hénnar býr nú
þar (Valdís Magnúsdóttir) og er
kona Sigurðar Kristjónssonai- skip-
stjóra á Hellissandi. Arið 1847 er
býlið ekki nefnt við manntal það ár
en býlin Efri-Yxnakelda og Neðri-
Yxnakelda eru þá til og nefnd gras-
hús, en Skjaldartröð
nefnd forsvarsjörð
ásamt fleiri grashúsum
sem nú tilheyra
Skjaldartröð. Voru það
Þrengslabúð, grashús,
Ormsbær, grashús, og
Arabúð, tómthús.
Grashús voru býli sem
höfðu grasnytjar.
Þetta ár býr á Skjald-
artröð Olafur Illuga-
son, forveri okkar SV,
en systir hans var
Melabúðar-Kristín,
sem giftist alþýðu-
skáldinu Sigurði
Breiðfjörð og mikil
málaferli urðu út af.
Eg sagði í fyrri grein minni, að
mér fyndist Gvendarbranni hafa
verið sómi sýndur, m.a. vegna þess
Jú, víst var þetta
sparðatíningur, segir
Kristinn Kristjánsson,
en það voru hans eigin
spörð sem hann skildi
eftir sig á síðum
Lesbókar sem ég var
að tína til.
góða aðgengis sem nú er að hon-
um. Eg minntist þess, sem ungur
drengur í heyskap með fjölskyldu
minni á jörð föður míns Neðri-
Keldu, hve erfitt var fyrir þyrstan
og illa skóaðan dreng að komast að
lindinni vegna vatnsagans sem var
kringum hana.
Eitt er það sem ég hef ekki feng-
ið svör við hjá SV en nú vil ég
krefja hann um þau. Hvað meinar
SV með því að segja: „Síðan kemur
maður sem er aðkomumaður að
Hellnum og sér með gestsaugum
breytingarnar^ sem linnulaust
halda áfram. Utræðið var að flytj-
ast á Stapa, búskapur stóð höllum
fæti, hver jörðin af annarri fór í
eyði, eða var seld hrossamönnnum
eða félagasamtökum. LIU keypti
Skjaldartröðina og var
það vel.“ Eg gat þess
að ég hefði ekld verið
sáttur við LÍU-menn.
Þeir munu hafa lofað
því að halda jörðinni í
byggð, þrátt fyrir sín
sumarhús, sem ég hef
alltaf talið af hinu
góða. En nú er jörðin
komin í eyði. Það er
hinum dugmikla
bónda Reyni á Laug-
arbrekkku, sem hefur
nýtt jörðina til
slægna, að þakka að
miklu og fögra Skjald-
artraðartúriin era ekki
komin í óyndislega
niðurníslu og karga.
Sæbjörn Valdimarsson vitnar í
nýútkomna ferðahandbók, sem ég
því miður hef ekki orðið mér úti
um. í henni segir hann að búið sé
að umrita kaflann um Hellna. En
er nokkuð undarlegt við það að
breyta þurfi ýmsu og færa til betri
vegar? Nýjustu upplýsingar hljóta
að eiga koma fram í þessari nýju
handbók. Annað væri óeðlilegt. Eg
er reyndar stórlega farinn að efast
um heilindi SV í umræðum hans
um málefni Hellna. Mig uggir, að
eitthvað annað hangi þar á spýt-
unni. Hvers vegna talar SV sífellt
um einhverja aðila eða óráðvanda
menn? Hann hlýtur að hafa
ákveðna aðila í huga og væri þá
sæmandi af Sæbirni að nefna þá
fullum nöfnum svo þeir gætu
svarað fyrir sig. Eg er viss um að
útgefendur Ferðahandbókarinnar
myndu fúslega vísa á heimildar-
mann (menn) þeirra upplýsinga
sem fram koma í bókinni. A meðan
Sæbjörn Valdimarsson nefnir ekki
nöfn hrekkjusvínanna lít ég svo á
að hann sé í hlutverki Don Quijote
að berjast við hinar ósigrandi vind-
myllur.
Að lokum óska ég svara við eftir-
farandi: 1. Hverjar eru rangfærsl-
ur mínar í greininni? 2. Hver er
misskilningur minn? 3. Hver er
skætingur minn í garð SV í fyrri
grein minni? Og svo óska ég þess-
um frænda mínum alls velfarnaðar.
Höfundur er fv. grunnskólakennari
á Hellissandi.
Kristinn
Kristjánsson
MFA
SÍMI 533 1818 • FAX 533 1819
Tveggja vikna skóli
fyrir trúnaðarmenn stéttarfélaga
MENNTUN FYRIR ALLA
Iþróttahús
við MH
í MENNTASKÓL-
ANUM við Hamrahlíð
stunda rúmlega
þúsund nemendur
nám. Þar af rúmlega
600 í dagskóla. Öllum
nemendum í dagskóla
sem ekki eiga við
líkamlega fötlun að
glíma er gert að
stunda líkamsrækt
einu sinni í viku, á
hverri önn sem þeir
era í skólanum. Vissu-
lega er það af hinu
góða, fyrir utan það að
ekkert íþróttahús er
við skólann.
Fyrstu vikur
skóláársins er nemendum gert að
hlaupa úti, oft í köldu veðri. Við
slíka líkamlega áreynslu er eðlilegt
að nemendur svitni og þarf þá að
vera böðunaraðstaða. Slík aðstaða
er fyrir hendi í íþróttahúsi Hlíðar-
skóla og oft hefur verið bragðið á
það ráð að ryðjast þar inn við lítinn
fiógnuð grannskólanema og um-
sjónarmanna þeirra. Þann hluta
vetrar sem kaldast er sjá íþrótta-
kennarar og forráðamenn skólans
sér ekki annað fært en að kaupa
tíma fyrir nemendur á líkamsrækt-
arstöðvum. Slíkir tímar era dýrir
og eins verða nemendur sjálfir að
koma sér á staðinn sem oft er í öðr-
um borgarhluta. Það verður til
þess að nemendur sem ekki hafa
aðgang að bílum kom-
ast ekki á staðinn á
þeim nauma tíma sem
er fyrir hendi (u.þ.b. 10
mín.). Oft lækkar mæt-
ingareinkunn nemenda
í líkamsrækt veralega
þegar þessir tímar
standa yfír. Þegar líða
tekur nær lokum ann-
ar fá íþróttakennar-
arnir svo sundtíma í
Kópavogslaug. Þar er
þó meira hugsað um að
koma nemendum á
staðinn. Rútur era
leigðar yfir allan dag-
inn til þess að koma
nemendum til og frá
áfangastað. Oftast era þetta á milli
átta og tíu rútuferðir á dag. í
blálokin á önninni era svo oftast
fengnir kennarar utan úr bæ til
þess að kenna dans eða jóga í
hátíðarsal skólans. Nemendur
þurfa að reyna svolítið á sig við að
stíga dansinn eða beygja skrokk-
inn auk þess sem að mikill hiti
myndast í illa loftræstum salnum.
Margir era því allsveittir þegar
tímunum lýkur. Þeir þurfa síðan að
vera illa lyktandi í svitablautum
fötum það sem eftir lifir skóladags-
ins. Því að fyrir þessa tíma er eng-
in aðstaða veitt til þess að skipta
um föt eða fara í sturtu.
A austanverðri lóð skólans er
gert ráð fyrir íþróttahúsi og hafa
Heimir
Gunnlaugsson
Ég skora á stjórnvöld
að klára verkið, segir
Heimir Gunnlaugsson,
svo að nemendur
skólans fái mannsæm-
andi líkamsræktar-
kennslu eins og tíðkast
í öðrum skólum.
verið teknar fjölmargar
skóflustungur að því, en aldrei ver-
ið ráðist í framkvæmdir. Það er
víðs fjarri að ekki sé þörf á íþrótta-
húsi þarna og hrein fásinna að ætla
að leysa megi þetta vandamál
áfram á þann hátt sem nú er gert.
Ljóst er að ef byggt yrði íþrótta-
hús á þessum stað yrði það sam-
stundis uppbókað. Ekki nóg með
að það gæti þjónað Hamrahlíðing-
um fyllilega og veitt þeim þá
líkamsræktarkennslu sem þeim
ber að fá samkvæmt lögum heldur
gæti húsið einnig þjónað öðram
aðilum í hverfinu utan venjulegs
skólatíma.
Að lokum vil ég skora á stjórn-
völd að taka eina skóflustungu í
viðbót, en ekki sitja þar við heldur
klára verkið svo að nemendur skól-
ans fái mannsæmandi líkamsrækt-
arkennslu eins og tíðkast í öðram
skólum. Vissulega geri ég mér
grein fyrir því að við slíka bygg-
ingu er mikill kostnaður. En þeim
peningum er vel varið og öragg-
lega betur varið en þeim peningum
sem nú er kastað í líkamsræktar-
stöðvar og rátuferðir.
Höfundur er nemi við MH.